Zeemeermin op Texel

Het was een prachtige zonsondergang na een mooie warme nazomerdag, Marcel zat in een duinpan bij paal negen op Texel er heerlijk van te genieten. Het was naseizoen, bijna half tien en het Zuidwest-strand van Texel was nog volkomen uitgestorven. Hij dacht aan zijn vriendinnetje Tineke, en hoe ze het druk had met haar werk. Morgenochtend, Zaterdag, zou hij haar bij de boot ophalen. Vanavond genoot hij nog even van de ontspannen rust op het eiland nu de toeristen bijna allemaal naar huis waren.
Alweer het tweede zomerseizoen hadden Tineke en hij vaste verkering en woonden af en toe de weekeinden bij elkaar, soms bij hem op zijn kamer en soms hij bij haar. Vaak gingen ze naar de caravan van Marcel l`s ouders op een camping op Texel om daar het weekeind samen door te brengen.
Ze hadden een gelukkig en prettig, geregeld leven zo.
Opeens schrok Marcel op uit zijn overpeinzingen en hoorde geplons bij de vloedlijn. Hij tuurde in het halfduister of hij misschien iets zag, maar kon niet onderscheiden wat er gaande was. Hij stond op, en liep naar de vloedlijn.
Hij tuurde nog eens, en tot zijn stomme verbazing zag hij daar een dolfijn of misschien wel een ander soort grote vis liggen kronkelen.
Hij stapte nog wat dichterbij om te zien wat voor soort, en zijn verbazing kende geen grenzen toen hij een stortvloed van blonde lokken zag. Blanke schouders, volle, ronde borsten, een vissenonderlijf……….
Hij dacht bij zichzelf, ik wordt gek, dat bestaat toch niet?
Een zeemeermin? Inderdaad, en nog een hele mooie ook!
Stomverbaasd stond hij haar aan te gapen, en hij viel zowat om toen ze met een meisjesachtige stem in uitstekend Nederlands zei “Zou je me niet even helpen, in plaats me onbeleefd zo aan te staren?”
“Oh, sssorry,” stamelde hij, “ik sta perplex, dit heb ik nog nooit gezien!”
“En dat zal je ook niet gauw meer zien, het gebeurt niet vaak dat landlingen ons voor onze gedaanteverwisseling betrappen en zien!”
“Wat kan ik doen?” vroeg hij.
“Geef me je hand, en help me maar overeind,” zei ze.
Ze strompelde overeind, en hoe het kan weet hij nog steeds niet, maar opeens had ze benen. Mooie, lange, slanke benen.

En geen kleren aan! Helemaal volkomen kutspiernaakt! Mooie volle ronde borsten, roze vooruitstaande tepels, slanke platte buik, sensuele heupen, en een mooi gevormd dunbehaard geheimzinnig driehoekje, een paar billen om van weg te zwijmelen, en lang blond haar, echt, een echte opwindende naakte strandgodin.
Ze draaide zich half om, en zei “Ja, zo heb je wel genoeg gezien, heb je misschien wat kleding voor me?”
Marcel knikte, en rommelde wat in zijn tas en gaf haar de bikinislip van Tineke en een voor haar veel te groot Tshirt van hemzelf.
Toen ze dat aan had getrokken zag ze er uit als een doodgewoon sexy meisje van pakweg twintig jaar in een oversized Tshirt, weliswaar een heel mooi meisje, dat wel, maar, wist Marcel, een zeemeermin.
Verward door de vreemde situatie zei Marcel “ Ik heet Marcel, ik ben een mens, wat jij noemt een landling.”
“Ik ben wat jullie landlingen noemen een zeemeermin, en ik heet Safiere”
Ze vertelde,“De reden dat ik hier ben, is dat ik in een verkeerde golfstroom terecht ben gekomen toen ik een dolfijn achterna zat die dreigde te verdwalen. Ik heb haar uit het ondiepe water geduwd en op weer weg geholpen, maar ik raakte toen zelf gevangen in de ondiepte. Ik probeerde weg te komen, maar het was al te laat, als er te weinig water staat verander ik tijdelijk in een landling.”
“ Een mens,” vulde Marcel aan.
Ze vervolgde,” als ik me ontspan, is de overgang secondenwerk, maar als ik blijf slaan met mijn staart duurt het langer, en dat heb jij gezien. Geen zorgen, niemand zal je verhaal geloven!”
“En wat nu?” Vroeg hij haar.
“Wachten op de vloed, morgenochtend vroeg, dan ben ik zo weer weg….”
“Ennehhh, in de tussentijd?” Meisjes moesten nogal vaak naar de WC, plassen, wist Marcel.
“Wil je misschien een boterham?” vroeg hij, en greep in zijn tas.
“Nee, dank je, ik heb net gegeten”
“Iets anders, dan? Drinken?”
“Kijk eens voor je, een zee vol water… hoe kan ik dorst hebben?”
Marcel zei “We kunnen hier niet blijven staan, straks komen er wandelaars, die gaan misschien vragen stellen. Laten we een plekje in het duin zoeken, waar niemand je ziet.”
Dat vond ze Okee, en wat onwennig en wiebelig op haar lange sexy benen liepen ze naar de duinlijn om daar uit de wind in Marcel `s duinpannetje te gaan zitten. Ze sloeg haar armen om haar bovenlijf heen, kennelijk had ze het in het Tshirt door de avondkilte koud gekregen.
Hij deed zijn jack uit, en legde die over haar schouders.
“Dank je” mompelde ze.
Nu zou hij het zelf koud krijgen, dus er moest wat gebeuren.
“Ga maar mee, dan gaan we in de auto zitten, daar zitten we warm en beschut”
Ze keek hem aan, en zei “ik heb nog nooit zoiets van dichtbij gezien”
“Kom maar mee, vertrouw me maar, er gebeurt niets dat je niet zelf wil.” zei Marcel, en nam haar bij de hand. Zo liepen ze samen naar het parkeerterrein, Marcel opende het portier, wees op de stoel, en zei “ga hier maar zitten”.
Ze ging zitten en keek onwennig om zich heen. Marcel nam aan de andere kant plaats, en keek haar aan.
Allemachtig, wat een kanjer, dacht hij, steeds zag hij op zijn netvlies weer die volle tieten in het halfduister voor zich, en die malse geile billen……en aan dat dun behaarde driehoekje durfde hij niet eens te denken!
“Waar denk je aan?” vroeg ze.
“Aan jou,”, zei hij eerlijk.
“Wat is er dan met me?”
“Nou, hoe je er uit ziet, je bent wat wij landlingen noemen een stuk!”
Ze keek hem aan, en leek wel een groot vraagteken. “ Wat betekend dat?”
“Dat betekend, dat je uiterlijke verschijning voor landlingmannen een opwindende sensatie is”.
“Wat is er dan zo bijzonder, waar ik vandaan kom zijn alle meisjes zo!’
Marcel kreeg het steeds benauwder, en kon niet terug, hij moest de waarheid zeggen.
“Weet je wat seks is?” Ze schudde haar hoofd van niet. “Koud gezegd, is dat de wijze waarop landlingen zich voortplanten. Maar daar is niet alles mee gezegd, vooral het romantische deel is erg spannend, wil ze wel of wil ze niet”
“Wat niet?” vroeg ze.
Marcel dacht, ik zal open kaart spelen. “vrijen!” zei hij.
“En wat is dat dan? Een spel?” vroeg ze.
“ Seks, neuken, rolbezemen, ketsen, wippen, vrijen, kezen, kieren, fleppen, van bil gaan, en er zijn vast nog wel meer woorden voor.” Antwoordde Marcel haar.

Niet begrijpend keek ze hem aan. “ Ik snap er niks van”
Marcel kreeg als in een bliksemflits een wereld-idee. “ Zal ik je het laten zien?”
Dat leek haar wel wat, en Marcel begon te begrijpen dat hij een kans uit miljoenen kreeg voorgeschoteld.
Hij pakte haar hand, en drukte daar een kus op. Onwennig en een beetje wantrouwig keek ze wat hij ging doen.
Hij ging al kussend omhoog naar haar arm, elleboog en bovenarm. Haar schouder, hals en oor volgde. Zwijgend, langzaam en diep ademend liet ze hem gaan. Marcel merkte, dat ze kippevel op haar armen kreeg.
Hij kuste en tongde haar een tijdje, wel lekker, maar daar deed ze onwennig niet echt aan mee. Hij ging verder.
Hij kuste haar kin en duwde haar hoofd achterover. Haar hals werd gekust, de aanzet van haar borsten, hij schoof het Tshirt over haar hoofd en kuste verder, haar borsten, haar tepels, hij hoorde haar kreunen en voelde haar tepels verharden. Haar lange blonde haar rook heerlijk naar buitenlucht, zoals de geur die dekens hebben gekregen als ze lang buiten gelucht zijn. Hij omvatte een borst, kneedde die wat en genoot van de ferme elasticiteit, en streelde haar tepel en tepelhof. Sidderend onderging ze die behandeling, en kreunde zachtjes.
“MMMmmm,” zuchtte ze, “ landlingen hebben het geloof ik niet zo slecht…”
“Dit is nog maar het begin”, zei Marcel, “er komt nog veel meer lekkers”.
Hij trok aan de handle en haar stoel gleed langzaam achterover in de slaapstand. “Ho!” schrok ze, en wilde zich weer oprichten, maar hij stelde haar gerust.
Hij nam haar been bij de enkel, en legde die over zijn schouder. Ze keek hem gespannen aan met haar helderblauwe ogen, en wachtte af wat er verder ging gebeuren. “Ontspan,” zei Marcel, “het wordt nog veel aangenamer.”
Hij kuste haar voeten, sabbelde op haar teentjes, en giechelend trok ze terug, “je kietelt!”
Hij ging verder, de binnenkant van haar kuit, haar dijbeen, en kwam langzaam maar zeker in de buurt van haar liefdes-oestertje. Hij mompelde “doe je slip eens uit?”, en ze protesteerde, “ik heb het nog maar net aan!”
“Toe nou maar, “ zei hij, en hielp haar uit haar bikinislip.
In haar volle prachtige naaktheid lag ze voor hem, en in het maanlicht was ze als een juweel, een lust voor Marcel `s oog, zo een mooitje had hij nog niet eerder gehad. Hij wreef over haar platte buik en kriebelde met zijn wijsvinger door haar schaamhaartjes, en peuterde en wreef in het kuiltje aan het begin van haar spleetje. Ze begon te schokken, en mompelde “ ik heb nooit geweten dat landlingen zoiets lekkers konden doen!”
MMMmmmm ja, kreunde hij, kneedde haar goddelijke billen en genoot net zoveel als zij.
Hij trok haar been nog iets hoger, en haar vochtige lekkere spleetje keek hem recht aan in alle pracht en glorie. Ze had een mooi roze doosje met van de opwinding iets wijkende binnenlipjes en dun lichtblond schaamhaar, alsof ze een jonge tiener was. Hij spreidde haar lipjes wat, en verkende haar spleetje met zijn tong. Oh, wat rook haar doosje lekker, heerlijk fris zoals het zoute water van de zee, en naar hormonen, en naar seks……
Haar schaamlipjes en witte klitje glommen in het maanlicht. Diep ademhalend lag ze met gesloten ogen en haar hoofd achterover te genieten van de likbeurt die ze nog nooit eerder had gehad had. Ze greep zijn hoofd vast bij zijn oren en drukte zo zijn gezicht diep in haar poesje en versnelde haar ademhaling.
Marcel voelde hoe ze haar adem inhield en haar spieren aanspande, en hijgend en zuchtend kwam ze klaar.
“Amai, wat voor zaligs was dat, Marcel?” vroeg ze.
“Dat is wat wij noemen een orgasme, lekker klaarkomen.”
“Pfoei, wat is dat lekker, ik ben helemaal slap in mijn knieën en benen!”
“Ja, dat gevoel ken ik wel,” zei Marcel.
Genietend lag ze achterover in de stoel. “Is dit nu seks met elkaar hebben?”
“Nou, niet helemaal met elkaar, ik heb nog niets gehad.”
“Hoe gaat dat bij jou dan?” wilde ze weten.
Marcel deed zijn broeken en Tshirt uit en haalde zijn voorhuid naar achter.
“Kijk, zo moet je doen, daar zit bij ons mannen het genotscentrum, en als je je fantasie gebruikt, verzin je vast nog meer dingen die ik lekker zou kunnen vinden. Met je mond bijvoorbeeld, of 69, of ouderwets neuken…..”
“Met mijn mond? Is dat lekker?”
“ Tja, een kwestie van proberen, sommige landlingmeisjes vinden het heerlijk, anderen hebben er een hekel aan.”
“Enne, 69, kan je me dat ook laten zien, en neuken?”
“Ja, maar niet alles tegelijk, een landlingman komt meestal niet veel verder klaar dan drie keer in dezelfde sessie”
“Met mijn mond wil ik wel proberen” zei ze leergierig.
Marcel legde uit wat ze moest doen, en ze deed het wonderwel erg lekker en goed.
Toen Marcel voelde dat hij op kookpunt raakte, vertelde hij dat haar en zei “zullen we 69 proberen? Doe jij maar hetzelfde als daarnet met je mond.”
Hij kroop onder haar door, sloeg zijn armen om haar heen zodat hij in elke hand een van die heerlijke billen had, spreidde met zijn wijsvingers haar kutlipjes, en liet zijn tong ronddartelen.

Het was niet te beschrijven hoe lekker dat voor beiden was, en aan de bewegingen van haar heupen begreep Marcel dat ze alweer onderweg was. Haar kleine roze gerimpelde rozetje knipoogde naar hem, en hij kon het niet laten daar een kusje op te drukken. Ze reageerde heftig, en kreunde “Daar komt het weer” en met lange kreunende uithalen kwam ze opnieuw klaar.
Marcel vroeg haar nog niet op te houden, en ze ging nog lekker even door.
Na enige tijd voelde hij een wereldorgasme vanuit zijn tenen omhoog branden, en met lange stoten spoot hij, met zijn tong diep in haar kut en zijn lippen rond haar schaamlippen, zijn verschrikkelijke lading zaad diep in haar mondje. Alsof ze het dagelijks deed, slikte ze alles door, en keek Marcel aan.
“Heb ik het goed gedaan? Ik dacht even dat ik hem had stukgemaakt, met al die nattigheid, maar jij vond het kennelijk toch ook wel fijn! Enne, ik moet overigens wel zeggen dat ik het wel lekker vond, en alles heb doorgeslikt, is dat goed?”
“Je bent een natuurtalent, het was zalig” zei Marcel.
Peinzend keek ze hem aan.”Heb ik het goed dat je met seks eigenlijk eindeloos nieuwe lekkere dingen kan verzinnen en uitproberen?”
“ Dat klopt, zolang je het allebei maar lekker vind, dan is alles goed. Sommige landlingen gaan daar heel ver in!”
“ Zullen we nu gaan neuken?” vroeg ze.
Marcel dacht, dat hij gek werd door haar ongewild die botergeile opmerking te horen zeggen, en om het haar nog eens te horen zeggen zei hij “Wat zeg je?”
“Zullen we nu gaan neuken?”
“Graag,” zei hij met rode oortjes. Ik zal je vertellen wat de bedoeling is.
Toen hij het uitgelegd had zei ze ”dat ken ik, zo doen wij zeelingen het ook vaak! ook wel met buik en rug tegen elkaar, of op je zij liggend!”
Marcel hoefde haar dus niet veel te laten zien, en kon gelijk tot actie overgaan.
Ze lag op haar rug, en trok met haar wijsvingers haar kutje een eindje open, en Marcel gleed genietend langzaam haar nog immer drijfnatte spleetje binnen. Ze haakte haar voeten achter zijn rug in elkaar, en duwde haar kut lekker hoog omhoog naar hem toe, zodat hij tot aan zijn wortel in haar schoof.

Met langzame lange slagen begon hij haar heerlijk op zijn gemak te neuken, ze sloeg haar armen om zijn hals, en stond helemaal voor hem open.
Heerlijk strak was haar weinig gebruikte kutje, Marcel genoot er van.
Ze begon in zijn oor te piepen en te lispelen, en mompelde “Sorry, maar het is zo lekker, dat ik vanzelf mijn eigen taal ga spreken.” HmHm, bromde Marcel en vond het allang goed.
Daar zag hij aan het wegdraaien van haar ogen dat ze alweer aardig op weg was, en liet zijn gevoel ook de vrije loop. Kort daarna begon ze weer te hijgen en te zuchten, en even later kwamen ze bijna tegelijk zinderend klaar.
Uitgeput en met trillende knieën lagen ze naast elkaar na te genieten. Marcel trok een handdoek uit zijn tas, en deed die hoog tussen haar benen zodat ze niet op de bekleding zou morsen.
Ze leerde snel en begreep meteen de bedoeling van alles. Marcel keek op de dashboardklok, en zag dat het al twee uur was. Hij zou wat moeten slapen wilde hij morgenochtend, of beter straks, nog kunnen functioneren.
“Zullen we wat proberen te slapen?” vroeg hij.
Ze rekte zich uit, waardoor haar prachtige tieten geprononceerd naar voren staken. “Dat is goed, laten we dat maar doen, dan kan ik straks bij vloed weer op weg. Ik heb als ik thuiskom een boel te vertellen!”
Ze deed het bikinislipje en het Tshirt weer aan, Marcel deed het schuifdak op een kiertje, trok zijn onderbroek en Tshirt aan en trok het autoplaid over hen heen, even later waren ze ver in dromenland.
Veel te vroeg voor zijn gevoel werd Marcel wakker, zag dat het half zeven was, en om zich te vergewissen, dat hij niet gedroomd had, tilde hij het plaid een stukje op. Haar indrukwekkende schoonheid kwam bij daglicht pas goed uit, en zijn adem stokte in zijn keel. Wat was ze mooi…..
Hij streelde met een licht gevoel van verliefdheid haar wang, en haar ogen gingen langzaam open. “Goedemorgen” zei Marcel.
“Jij ook” mompelde ze.
“Helaas, het is tijd” zei hij.
Ze vertelde, “ Ik zou wel bij je willen blijven, maar kan niet te lang op het land blijven, ik zou langzaam maar zeker uitdrogen, en dan wordt ik ziek en ga ik dood.”
“Ik begrijp het,” zei Marcel, “sommige dingen kun je niet veranderen.”
Ze deed haar Tshirt en bikinislip uit, hij deed de deur voor haar open, en hand in hand liepen ze naar de vloedlijn.
Marcel genoot nog even van het zicht op die prachtige roomblanke billen met dat geheimzinnige donkere kuiltje halverwege, en voor de waterlijn bleef ze staan.
Ze sloeg haar armen om zijn hals en kuste hem innig zoals ze vannacht ook gedaan hadden en ze zei “Dag, lieve Marcel, ik zal jou en je lessen nooit vergeten. Het is onwaarschijnlijk, maar misschien zien we elkaar ooit nog eens terug.”
“Ik hoop het, dag, lieve Safiere, het ga je goed.”
Toen ze de golven voor haar voeten zag, ging ze in de branding zitten, en toen de eerste golven over haar voeten spoelde trok er een grijze waas over de huid van haar onderlijf en was ze weer een zeemeermin met een vissenstaart.
Hij boog zich voorover, kuste haar nog een keer, en weg was ze. Even zag hij in de verte nog een hand zwaaien, en hij was alleen.
Hij kleedde zich langzaam aan, liep met zijn gedachten nog bij Safiere van het parkeerterrein naar het restaurant van paal negen, en friste zich in het toilet wat op. Hij bestelde koffie en een sandwich, en toen hij daarmee klaar was wees de klok half acht. Tineke zou met de boot van acht uur over komen, dus kon hij nog even zitten en moest dan weg.
Hij deed de stoelen in de auto weer op orde en deed de ramen en het schuifdak wijd open.
De auto rook helemaal naar seks, en zou goed moeten luchten. Op de passagiersstoel lag zijn Tshirt en Tineke `s bikinislipje. Op zijn gemak reed hij naar de pont, waar Tineke net uit de passagierspoort liep.
Hij knipperde met zijn lichten, en vrolijk stapte ze in. Ze kuste hem, en trok de deur dicht. Ze nam het Tshirt en de bikinislip op schoot en deed haar gordel om.
Tineke keek eens naar het bikinislipje, rook eens aan het kruisje en keek Marcel vragend aan.
Marcel keek de andere kant op en deed of hij gek was. Ze zou hem toch niet geloven…….

16 jaar later

Het was al weer heel wat jaren geleden, zeker 16 jaar, dat Marcel
een fantastisch avontuur op Texel beleefde met Safiere, de bloedmooie zeemeermin, en in zijn gedachten ging hij vaak terug naar dat heerlijke avontuur.
Van Tineke was hij ondertussen gescheiden, kinderen hadden ze nooit gekregen, dus er waren niet zoveel obstakels om elk zijns weegs te gaan.
De school waar Marcel als conciërge werkte had voor de leerlingen van de eerstejaars, de brugklassertjes, dit naseizoen een lang kennismakingsweekeind op het waddeneiland Texel gepland, dus min of meer onverwacht belandde hij weer op zijn zo geliefde eiland waar hij vroeger zo graag kwam.


Het was zondagmiddag, de kinders zouden vanmiddag met de touringcar terug naar huis gaan, en Marcel besloot nog een dagje te blijven en wat te ontspannen, wat uit te waaien en te zonnen.
Maandagochtend vroeg, negen uur, Marcel gooide zijn tas met zwemspullen achterin zijn auto, hij wilde ergens heenrijden waar hij lekker kon zwemmen en zonnen, fietste een flink aantal kilometers zuidwest-waards en zonder dat hij er erg in had, raakte hij bij paal 9 op het parkeerterrein verzeild, de plaats waar het nudistenstrand na 500 meter begon, en besloot in een impuls naar het strand te gaan om daar lekker lui te ontstressen.
Hij pakte zijn rugzak met zijn zwemspullen achter uit de auto en liep het duinpad op naar boven. Het strand was uitgestorven, zag hij, daar het er eigenlijk alleen in het weekeinde en in het hoogseizoen echt druk was.
Behalve op het naaktstrand, daar was het eigenlijk altijd wel rustig. Hij liep een stuk het strand af in zuidelijke richting en bereikte vlak voor de mokbaai het naaktstrandgedeelte.


Hij spreidde zijn badlaken uit, ontkleedde zich, wandelde naar de branding en na een half uurtje wat gezwommen te hebben en liet hij zich, genietend van de warme zon, achterover in het warme zand glijden. Hij liet zijn gedachten even de vrije loop, maakte zijn hoofd leeg, en concentreerde hij zich op zichzelf en zijn ademhaling zoals hij op de antistress-cursus bij yoga geleerd had.
Zonder dat hij dat eigenlijk zo bedoelde, verwarmd door de zon en doezelig door de de ontspanning, gleed hij weg in een diepe en droomloze slaap.


Na voor zijn gevoel zeker een dik uur later werd hij langzaam wakker met het gevoel dat er iets niet klopte. Hij ging op zijn ellebogen half overeind zitten op een bijna verlaten strand, de enigen die hij wat verderop op het strand zag zitten waren 2 zonnende tienermeisjes waarvan heel goed zou kunnen dat ze wel eens van zijn school zouden kunnen zijn. Een van de meisjes bemerkte even later dat hij wakker was geworden, ze stond op en liep aarzelend, af en toe naar haar vriendin omkijkend op hem af.
Meteen, toen ze dichtbij genoeg was om haar gelaatstrekken te kunnen zien, zo op het eerste gezicht, drong het tot hem door dat ze geen leerlingen van zijn school waren.


'Kunt U zeggen hoe laat het weer hoog water wordt, Meneer?' vroeg ze.
Marcel gluurde eens stiekem naar haar, ze was een echte Lolita, een godsgeschenk, jong, een jaar of zestien, zeventien, prachtig gebouwd met de jonge schoonheid van een prille vrouw, alles even strak en welgevormd, met stevige en brutaal recht vooruit staande borsten, die in de verste verten nog geen BH nodig hadden, rechtop staande tepels die heel geil schuin langs haar bovenarmen opzij keken, grote donkerroze tepelhoven, prachtig slanke lange en taps toelopende benen, smalle maar mooi gevormde heupen, een paar billen om een roofmoord voor te plegen, en opwindend gewelfd en gespierd buikje, en een geheimzinnig klein, donzig, donker driehoekje, dat het zich op haar schaamlipjes maar net toedekte.
'Nou, ‘zei Marcel, ‘als ik zo naar de waterlaagte kijk, kan dat nog wel even duren'
'Dank U,’ zei het meisje, draaide zich om en liep heerlijk schuddebillend terug naar haar zitplekje en haar vriendin, een meter of 50 verderop. Ze wist waarschijnlijk zelf niet eens hoe ontzettent mooi en opwindend ze was.

Marcel ging op zijn buik liggen om zijn halfharde erectie te verbergen, en zag door zijn oogharen dat de meisjes druk met elkaar aan het smoezen waren.
Hij kon er maar niet genoeg van krijgen, naar de lekkere mooie meiden te kijken, en zonder dat hij dat eigenlijk wilde, voelde hij zijn fantasie op de loop gaan.
In gedachten zag hij zich met de twee nimfjes in een duinpannetje liggen, waarbij de ene hem met haar mond zijn ballen en zijn piemel lag te verwennen terwijl de andere zittend met haar lekkere strakke en lekker ruikende doosje op zijn gezicht had plaatsgenomen, face-sitting, Marcel`s favoriete standje.


Zich bewust wordend van zijn opwinding, geneerde hij zich een beetje, om opgegeild te raken door twee van die jonge meiden, en was zich pijnlijk bewust dat als het bestuur van de school daar achter zou komen, hij zeker ontslagen zou worden.
Min of meer plotseling stonden de meisjes op, en liepen zonder aarzelen op Marcel af.
Deze kreeg het Spaans benauwd, hij had inmiddels een aardige erectie ontwikkeld en schaamde zich op voorhand al rot dat de meiden dit zouden ontdekken. Hij begroef zijn gezicht in zijn badlaken, en hoopte dat zijn stengel weer slap zou worden, en inderdaad, dat gebeurde gelukkig even later.


De dames kwamen echter overduidelijk recht naar hem toelopen en vroegen ' Mogen we even bij U komen zitten?'
'Is dat echt nodig?' vroeg Marcel terwijl het bloed naar zijn wangen steeg.
'Inderdaad, we willen even met U praten als U dat goed vind...'
Marcel gooide zijn handdoek over zijn heupen en ging rechtop zitten.
'Wat kan ik voor jullie doen?'
De meisjes ploften op hun krent in het zand, keken elkaar wat verlegen aan, en de
ene zei 'Ik weet niet goed hoe ik hiermee moet beginnen, maar komt U wel vaker op dit eiland?'
Marcel antwoordde: 'Vroeger wel, maar tegenwoordig niet meer, vroeger hadden mijn ouders hier een caravan, ikzelf heb het helaas vaak zo druk met mijn werk dat ik er niet meer aan toe kom hier een tijdje te blijven.’
Weer keken de meisjes elkaar veelbetekenend aan, en vroeg de ene hem onverwacht
en recht op de man af 'Bent U Marcel?'
Marcel dacht dat hij omviel van verbazing, hoe zouden deze twee voor hem wildvreemde blagen hem kennen?
'Inderdaad, stotterde hij, ikkeh, ik ben Marcel, hoezo?'
Verlegen staarde het meisje naar haar voeten, en mompelde 'Herinnert U zich Safiere?'
'Safiere?' Mompelde Marcel, perplex, van de ene verbazing vallend in de andere staarde Marcel van de een naar de ander en zweeg een hele tijd.
De wildste gedachten gingen door zijn hoofd. Wat had hij nou aan zijn kar hangen?
Die blagen kende hem bij naam, ze wisten van Safiere, hoe zat dit in elkaar?
Schuchter zei het andere meisje aarzelend 'Meneer, kijk haar eens goed aan?'
Met onverholen aandacht staarde Marcel het meisje in het gezicht, en terwijl hij zijn piemel tot een handje losse velletjes voelde verschrompelen, zag hij wel heel bekende gelaatstrekken in haar verschijning.
Geschokt mompelde hij 'Je bedoeld toch niet dat......?'
Ja, knikte het meisje, 'Als U inderdaad de Marcel bent die we zoeken, is zij Uw dochter!'

Sprakeloos keek Marcel van de een naar de ander, en inderdaad, van wat hij zich van de lieflijke Safiere wist te herinneren, herkende hij in haar, het eerste dat in het oog sprong was dat ze hetzelfde lange blonde haar had.
Haar wenkbrauwen waren net zo gevormd als die van Marcel zelf, en die hartvormige kin, die hadden ze bij Marcel thuis allemaal in de familie.
Ze vervolgde, 'Jaren geleden heeft U een korte relatie met haar moeder gehad, en hoewel het onwaarschijnlijk klinkt, het was meteen raak. Safiere bleek zwanger, en beviel van een meisje. Het was haar onmogelijk contact met U op te nemen, ze wist niet hoe en waar ze U vinden moest... Bovendien wist ze niet zeker of U dat contact wel wilde, ze is immers een zeemeermin'
Marcel voelde de warmte en liefde van toen onmiddellijk weer in zich omhoog komen die hij jaren geleden ervoer bij het beminnen van Safiere, en verzekerde de meisjes dat ze allemaal welkom bij hem waren. Met een zucht van opluchting en een brede glimlach van tevredenheid stelden de meisjes zich aan hem voor, ‘Ik ben dus Daedes, Uw dochter, en dit is Helonite, mijn nichtje en mijn beste vriendin’
Ze vervolgde, ‘mijn moeder, Safiere, heeft vaak over U verteld, hoe U geen misbruik van de situatie maakte door haar te helpen, kleding te geven, weer vrijelijk naar zee terug te laten gaan, en wat U haar geleerd had over landlingenliefde....’
‘We hebben,’ vertelde ze met bitterheid in haar stem, ‘wel andere verhalen over het contact tussen zeelingen en landlingen uit de geschiedenis gehoord!’
Nog immer sprakeloos keek Marcel van de ene naar de ander, en vroeg met van zenuwen hese stem 'En wat nu?'
Bedremmeld keken de meiden hem aan, en bekende, dat ze dat niet goed wisten, ze hadden er niet op gerekend dat het toeval ze zo snel al succes zouden laten hebben met hun zoektocht.
Ze waren op de bonnefooi, en zonder dat Safiere dit wist, naar het Noordzeestrand gezwommen, en hadden niet op zulk snel succes gerekend. Hoe het toeval hen op ongelofelijke wijze een handje had geholpen!
'Moeten jullie niet eerst terug het water in, vroeg Marcel bezorgd, en Helonite vertelde,
'Ik wel, maar Daedes niet, die is immers een halve landling. Ik ga zo terug de vloed in, Daedes zou gemakkelijk nog wel tot de volgende dag kunnen blijven.....'
'Lijkt me een prima plan, we hebben elkaar veel te vertellen, vind je het niet vervelend om alleen weer terug te moeten?'
Helonite antwoordde: 'Nee hoor, we zijn gewend onze eigen gang te gaan, het water is voor ons een vertrouwde en veilige omgeving. Bovendien, als U dat goed vindt, ik heb Safiere een boel te vertellen!'
Met gloeiende wangen van opwinding stond Marcel op, trok met beide handen de meisjes aan de hand overeind en samen liepen ze naar de vloedlijn.
Nog immer onder de indruk van de fysieke verschijning van de twee Lolita's, kon hij het toch niet laten nog even naar die fantastisch bewegende billenpartij te gluren, en zijn aandacht werd vooral getrokken door die geheimzinnige en opwindende kleine licht verkleurde onderbreking in het midden. De meisjes liepen voor hem uit en liepen druk met elkaar te smoezen, zoals alleen tienermeiden onder elkaar dat kunnen.
Na een meter of honderd hadden ze de vloedlijn bereikt en Helonite ging in de branding zitten.
'Niet staren, alstublieft!' zei ze.
Ze wilde kennelijk de transformatie naar zeemeermin voor zichzelf houden.
Even later hoorde hij plonzen en draaide hij zich om, om even verderop nog een hand wuivend boven het water uit te zien komen. Het tafereel bracht hem als in een bliksemflits onmiddellijk in een Dejavu terug naar de tijd van Safiere, die destijds op dezelfde plaats en op dezelfde wijze afscheid van hem had genomen.

Ze liepen terug naar hun plekje, en Marcel begon zich aan te kleden, terwijl Daedes met de armen om zich heen geslagen bleef staan toekijken.
Opeens ging hem een lichtje op, ze had natuurlijk geen kleding!
Schaapachtig lachend gaf hij haar de grote strandhanddoek en zei 'Hier, sla die maar om je heen.'
Verbaasd kijkend deed ze dit, en Marcel legde uit dat landmensen in het algemeen gekleed over straat gingen, en dat haar naakte verschijning een openbare opstoot onder de jongemannen van het eiland zou veroorzaken.
De handdoek was groot genoeg om haar vanaf boven haar borsten tot aan haar knieen te omwikkelen, zo gekleed zou ze niet ongewilde aandacht trekken. Zo liepen ze samen naar Marcel's auto.
Ze zei 'O, ja, dat had Safiere me verteld, zo'n ding op ronde wielen waar je in kon zitten en je snel kon verplaatsen', vertelde ze.
Marcel hield de deur voor haar open en nieuwsgierig om zich heen kijkend nam ze plaats.
'We zullen eerst maar voor kleren zorgen, hé?' zei Marcel.
Zwijgend en aarzelend knikte ze van ja, en ze bekende even later, dat ze zoiets nog nooit aan had gehad. Daar waar zij vandaan kwam droeg niemand enige kleren.
Dat verklaarde hem, Marcel, ook de onbevangenheid en de afwezigheid van enige gene over hun naaktheid, daar op het naaktstrand van paal 9.....
Marcel reed naar de boerderij waar zijn ouders tot voor kort met hun caravan in de boomgaard stonden, en terwijl Daedes even in de auto bleef wachten, vertelde Marcel de boerin dat een van de schoolmeisjes haar kleding op het strand was zoekgeraakt en nu in de problemen was gekomen. De boerin had een tienerkleindochter die daar wel eens logeerde, in haar kast op de logeerkamer lagen stapels kleding en daar kon hij gelukkig wat kleren van lenen.
Ook belde hij meteen even met de directeur van school, dat hij nog een dagje op Texel bleef. Met een arm vol meisjeskleding keerde Marcel terug naar de auto, waar Daedes al ongeduldig, met haar armen over elkaar op hem zat te wachten.
Marcel legde haar uit wat de bedoeling was van de verschillende kledingstukken, en vooral de BH en Tangaslip vond ze maar gek, waar zij vandaan kwam was immers iedereen gewoon naakt....
Marcel reed de pontweg in noordelijke richting helemaal af en ze kwamen terecht bij camping de Krim, vlak onder de Cocksdorp. Hier had Marcel een caravan gehuurd om het weekeinde te overnachten.
Al deze dingen waren volslagen nieuw voor Daedes, en die keek haar ogen uit, dit had ze allemaal nog nooit gezien. Vol vertrouwen vroeg ze honderduit aan Marcel wat was dit en waarvoor was dat, en Marcel werd niet vermoeid om alles uit te leggen aan zijn nieuw verworven familielid.
Een bed had ze gelukkig thuis ook, in haar geval van zeegras, en slapen deed ze thuis ook, zij het niet onder een deken. Die wilde ze hier ook niet, maar Marcel legde hem maar wel naast haar neer voor het geval ze het koud mocht krijgen.
Zonder enige gene kleedde ze zich uit, en liet Marcel van verlegenheid blozen, door haar uiterlijke schoonheden volkomen onbevangen aan hem te tonen. Marcel wist met een vuurrode kop niet waar hij kijken moest, en met guitige stem vroeg Daedes 'Wat is er, pappie, vind je je dochter mooi?'
Vuurrood tot in zijn hals blozend zei hij 'Inderdaad, je bent bloedmooi, maar wel mijn eigen kind, daar mag een man toch niet opgewonden van raken?'
'Nou, van mij mag je wel kijken hoor, als je dat leuk vind, en zonder enige gene ging ze naakt tegenover hem op de bank zitten.


Marcel antwoordde: 'Ik weet niet of dat in jouw wereld gewoon is, maar hier op het droge rust daar een enorm taboe op, seks of zelfs maar erotiek beleven met je eigen kind!'
Dat kon ze wel begrijpen, en ze besloten na deze enerverende dag te gaan slapen, de volgende dag zouden ze vroeg teruggaan naar hun plekje bij paal negen om Helonite opnieuw te ontmoeten.
Het was voor Marcel voor zijn gevoel nog niet eens zolang dat hij sliep, toen Daedes zijn slaapkamertje binnen kwam sluipen en met klapperende tanden van de kou vroeg of ze bij hem mocht liggen, ze was immers het warme zeewater van de warme golfstroom gewend.
Hij sloeg zijn dek open, en een tot op het bod verkleumd naakt meisje kwam tegen hem aan liggen met haar billen in zijn schoot.
Uiteraard kon dit voor hem niet zonder gevolgen blijven, Marcel woonde al weer enige tijd alleen, en de druk van haar malse, snel op temperatuur komende heerlijk satijnzachte huid en elastische en veerkrachtige meisjesbillen deden zijn piep steigeren alsof het een veulen was.
Half slapend schoof Daedes met haar billen heen en weer en toen ze eenmaal lekker lepeltjelepeltje in zijn kuiltje lag, uitte ze een ferme snurk en viel in slaap, de vertwijfelde Marcel klaarwakker achter zich latend. Kennelijk was dit in haar wereld heel gewoon!
Toen ze eenmaal vast in slaap vroeg hij haar, of ze wat op wou schuiven maar hij bemerkte dat ze niet meer wakker te krijgen was, en er ontstond een plannetje in zijn hoofd. Als ze inderdaad zo vast sliep, zou hij op zijn gemak haar heerlijkheden kunnen bekijken. Hij pakte zijn zaklantaarn, schoof iets achteruit, en liet zich ietsjes zakken, zodat hij met zijn gezicht ter hoogte van haar mooie jonge billen was. Zoals ze daar lag, half op haar buik, een knie gebogen en hoog opgetrokken, haar andere been languit gestrekt, het kostte hem niet veel moeite de half openstaande pracht van haar kleine strakke, mooie nauwelijks gewelfde schaamlipjes te bewonderen.
Met een in zijn keel bonkend hart keek hij genietend naar het lekkers van het jonge meisje, haar lichtelijk verkleurde buitenste schaamlippen met daartussen de roze kleine schaamlipjes, haar mooie lichtbruin gekleurde gerimpelde anusrozetje, de mooi blanke kloof van haar bilspleet, het korte, zachte vlassige blonde schaamhaar, en hij kon het niet laten, het was sterker dan hijzelf, hij drukte voorzichtig zijn neus tussen haar dijen en snoof zachtjes de heerlijke zoete geur van haar jongemeisjeskutje op.
Ongelofelijk, wat had dat kind een impact op hem! Ze wist zelf waarschijnlijk niet half hoe bloedmooi ze wel was...
Opeens kreeg hij het te kwaad, en schoof voorzichtig uit bed, pakte zijn zakdoek en klemde die om zijn stijve, pijnlijk kloppende penis. Hij drukte zijn voorhuid naar achter, bewoog zijn hand enkele keren op en neer, en met zijn zaklamp gericht op het gleufje van Daedes kwam hij heel zacht kreunend, lang en aanhoudend, krampachtig schokkend klaar.
Hij voelde zich wel een beetje beschaamd, over zijn gedrag met zijn eigen kind, maar aan de andere kant was hij zich goed bewust dat hij nog niet voldoende tijd had gehad om echt goed vadergevoelens te ontwikkelen.
Overmand door schuldgevoelens kroop hij weer in bed, en dank zij de ontspanning van het krachtige orgasme viel hij snel in diepe slaap.
De volgende ochtend waren beiden al vroeg wakker, en zaten, rechtop in bed, wat verlegen naar elkaar te kijken.
Ze zei 'Had mijn aanwezigheid jou zo opgewonden, dat je zo een dikke had gisternacht?'

Marcel schraapte zijn keel, en zei verlegen 'Ja kijk, ik woon al weer een tijdje alleen, en als er dan opeens zo'n mooi jong ding bij je in bed kruipt, en met haar mooie warme billen tegen je aan gaat liggen, dan kan je als man het te kwaad krijgen...'
'Nou ja, Okee, dan moet ik dat maar niet meer doen dan', zei ze berustend.
Marcel stond op en ging ontbijt maken, met een lekkere mok thee. Een boterham met jam, dat vond Daedes erg lekker, maar melk vond ze maar niks en thee vond ze bitter, ze had liever gewoon water. Dat was er gelukkig genoeg.
Het was ondertussen half tien, en ze zouden wel eens een goede kans kunnen hebben dat Helonite in de buurt van het strand zou kunnen zijn. Marcel gooide zijn tas met strandspullen achterin de auto, en zo gingen ze op weg.
Toen ze de strandslag waren overgeklommen, zagen ze dat het strand lekker rustig was, en toen ze na 500 meter bij het naaktstrand kwamen, bleek Helonite daar al op hen zat te wachten.
Marcel trok zijn kleren uit, de meisjes omhelsden elkaar, en daarna keek Helonite Marcel aan en zei ' Ik heb Safiere gesproken, zou je haar nog wel eens willen ontmoeten?'
Blozend zei Marcel 'Ik heb haar nooit kunnen vergeten, ik zou er heel veel voor over hebben haar nog eens in mijn armen te sluiten'.

Zwijgend stond Helonite op en liep heupwiegend en schuddebillend naar de vloedlijn, waar ze een hard en schel gefluit liet schallen, en tot zijn stomme verbazing begon de zee te bewegen, en verscheen het vrolijk lachende, van het water druipende gezicht van Safiere boven water.
Met een brok in zijn keel rende Marcel het strand over en de branding in, en drukte haar in een stevige omhelzing tegen zijn borst. Hun ogen ontmoetten elkaar, en ze versmolten in een lange tedere kus.
Zwijgend en lachend stonden de twee meerminmeisjes toe te kijken hoe een zeemeermin innig gekust werd door een hele gewone landlingman, en iedereen die het tafereel zou gadeslaan, zou zo kunnen zien dat hier van echte diepe liefde sprake was.
Toen ze uitgekust waren, keek Marcel haar aan, ze was geen dag ouder geworden, ze was nog even mooi als toen, ze rook nog even fris, en was nog even sexy als toen, met haar blanke, recht vooruit staande harde borsten en haar lange blonde haar. Hij werd zich erg bewust dat hij al die jaren naar haar verlangt had en eigenlijk ZIJ de enige vrouw in zijn leven was waar hij altijd bij zou willen blijven.
Marcel sloeg een arm om haar middel, hees haar omhoog en droeg haar de branding uit.
Hoe, weet hij nog steeds niet, maar opeens had ze weer benen, mooie lange slanke benen.
Weer grepen ze elkaar, weer versmolten ze in een lange tedere kus, Safiere met haar armen rond Marcel's hals, haar heerlijke en stevige borsten nadrukkelijk tegen zijn borst duwend, en Marcel met zijn handen om Safiere's middel en heupen, zijn halfharde piemel tegen haar dunne schaamhaar schurend....

Ze liepen hand in hand naar hun plekje op het strand, toen ze wat uitgekust waren en gingen ze bij de twee meisjes zitten.
Marcel kwam ogen tekort, met al die mooie naakte jonge vrouwen om hem heen, en de dames konden het niet laten hem wat uit te lachen.
'Mooi hé, die dochter en dat nichtje van ons, Marcel?' zei Safiere op plagende toon.
Met een brok in zijn keel zei Marcel, 'Jammer dat het zolang moest duren voor ik jullie zou ontmoeten, maar gelukkig, nu zijn we bij elkaar, en ik beloof je, ik zal zoveel mogelijk bij jullie blijven!'
Safiere zweeg en keek Marcel nadenkend aan zoals alleen vrouwen dat kunnen die iets in hun schild voeren.


Ginnegappend stonden de twee meisjes op en zeiden dat ze gingen zwemmen, ook Daedes mocht natuurlijk niet uitdrogen, en even later waren ze uit het zicht.
Safiere kroop tegen Marcel aan, en mompelde ' Marcel, hou me stevig vast, hier heb ik jaren naar verlangd'
Marcel sloeg zijn armen om haar heen, kuste haar, en voelde dat Safiere kippenvel en harde tepels kreeg onder zijn aanrakingen. Zwijgend keken ze elkaar diep in de ogen, ze stonden op, Marcel pakte hun spullen bij elkaar en hand in hand liepen ze naar hun plekje in het duinpannetje, waar ze zestien jaar voorheen ook hadden gezeten.


Daar aangekomen spreidde Marcel de plaid uit, en ging op zijn zij buik aan buik tegen Safiere aan liggen. Heerlijk naakt, heerlijk intiem huidcontact, en verwarmd door de krachtige warme nazomerzon lagen ze te genieten van elkaars aanwezigheid en het heerlijke gevoel van de naakte huid tegen die van de ander.
Marcel voelde zijn hard wordende penis langs het dunne schaamhaar van Safiere schuren, en Safiere voelde de erectie van Marcel nadrukkelijk tegen haar buitenste schaamlippen aan duwen.
'Marcel, mompelde ze, ik moet je waarschuwen, zeemeerminnen zijn bijzonder vruchtbaar, elke keer kan raak zijn!'
'Nou en?' antwoordde deze, en Safiere keek hem diep aan. 'O, Marcel, zou je nog wel een kind erbij willen?
'Jawel, maar daar weet ik wel wat op', ze hij, en dook een condoom op uit het zijvakje van zijn tas.
Nadat hij onder hevig geïnteresseerde belangstelling van Safiere het ding om zijn piep had gerold, gleden ze weer languit in het warme zand, waar Marcel zijn piep tegen de schaamlippen van Safiere drukte, welke zich een stukje opende, en hem met het puntje van zijn lul binnen liet glijden.
Safiere trok haar ene knie op, waardoor haar kutje lekker een eindje ging openstaan, en zaadlozend gleed Marcel een stukje haar heerlijk zachte, ontzettend strakke en heerlijk warme kutje binnen.
Safiere keek Marcel diep in zijn ogen, zette haar half geopende mond tegen de zijne, drukte haar nagels in zijn billen en duwde zo de volle lengte van zijn piep haar doosje in.
Zachtjes en al tongzoenend zoog ze zijn mond een klein beetje vacuüm, waardoor de zenuwen in zijn ruggengraat geactiveerd werden, ze begon ze met de spieren van haar poesje zijn piep te melken, waarbij Marcel het gevoel had alsof en een fluwelen handschoen om zijn lul zat te bewegen. Hij dacht dat voor zijn gevoel de wereld ondersteboven en met een rotgang achteruit ronddraaide, zo raakte hij buiten zinnen van dit heerlijke genot.
Veel had hij niet meer nodig, en bedolven onder vochtige en hete kussen van Safiere kwam hij spastisch schokkend en met zijn heupen stotend hijgend en kreunend klaar.
Toen hij weer wat bij kennis was gekomen, trok hij het condoom van zijn lul en legde er een knoop in en deed het in een leeg boterhamzakje om het later weg te gooien.
Hij kuste hij haar innig, en met haar hoofd genietend achterover kuste hij haar hals, haar oorlelletjes, achter haar oorschelpen, haar keel, de kloof tussen haar borsten, haar stevige borsten zelf, hij sabbelde aan haar zich verhardende tepels, en zakte zo af richting haar buikje.
Hij cirkelde wat in haar navel, en zakte allengs lager af naar de heerlijkheid hoog tussen haar meisjesdijen. Hij rook de heerlijke seksgeur van de vagina van een opgewonden en vochtige vrouw, en drukte haar voeten richting haar oren. Zo geheel openliggend, hij een fraai en ongegeneerd uitzicht had op het mooiste kutje en bilspleet die hij in zijn leven ooit gezien had.
Prachtig, lichtblond vlassig kort dun schaamhaar, mooi roze buitenlipjes, Rood en geil opgezwollen binnenlipjes, iets openstaand, en bovenaan pronkte haar mooie witblauwe genotsknopje dat zich tussen haar schaamlippen vandaan omhoog had gewerkt.
Hij drukte een vochtige kus op haar klitje en voelde een rilling van genot door haar heen gaan.
Hij likte de volle lengte van haar doosje in een langzaam en gestaag tempo, en voelde aan het onwillekeurig stoten van haar heupen dat ze het heerlijk vond. Hij likte nu met lange halen, waarbij ook haar kleine sterretje niet werd overgeslagen, van haar staartbeentje tot het kuiltje aan het begin van haar spleetje, en elke keer als hij haar klitje raakte reageerde ze door draaien en te schokken met haar heupen. Hij ging iets verliggen, spreidde haar billen iets, zodat hij met zijn tong in haar kleine gaatje kon komen, en sloot zijn lippen er genietend zachtjes zuigend omheen.

Zachtjes drukte hij het puntje van zijn tong een klein stukje in het nauwe en krampende gaatje naar binnen, en met hijgende adem en stotende heupen kreunde ze 'Oh, Marcel, ga asjeblieft door..'
Zich wat nadrukkelijker op de bovenkant van haar lipjes en haar knopje concentrerend likte hij met stijve tongpunt over haar heerlijke kutje, en zonder waarschuwing haalde ze diep adem en kwam lang kreunend en wild kronkelend klaar. Hij had de grootste moeite zijn tong op de juiste plaats te houden, maar door haar met beide handen om haar billen stevig vast te houden lukte dit. Hijgend, kreunend, stotend en blazend leek het wel of ze bleef klaarkomen, en na een flinke tijd, na zeker een minuut, voelde hij haar pas verslappen. Hij kroelde en kuste haar buitenste lipjes, kneedde haar venusheuvel en kriebelde door haar schaamhaartjes, en spinnend en genietend van het heerlijke naspel gleed ze achterover in zijn armen. Verliefd keek ze hem aan en mompelde 'Je bent het nog niet verleerd, hè?'

Glimlachend zei hij ' Lieve Safiere, ik heb het jaren voor je opgespaard!'
Geïnteresseerd keek Safiere naar het daar in het in het plastic zakje op het zand liggend condoom, en zei ' Nu begrijp ik hoe het komt dat elk landlinggezin maar enkele kinderen heeft! Jullie doen een hoesje om en kunnen net zovaak liefhebben als je wil!'
‘Oh’, zei Marcel, ‘dat noemen we anticonceptie, maar er zijn nog wel meer middelen, hoor!'
"Vertel! Ik wil alles weten!" Zei Safiere op besliste toon, en Marcel ging er voor zitten en legde het allemaal uit, vanaf voor-het-zingen-de-kerk-uit tot aan de pil en het condoom.
'Tsjonge, zei Safiere, wat een mogelijkheden, dat hebben wij allemaal niet, ik heb straks thuis een boel te vertellen...'
Daar kwamen de meisjes uit het water en gingen op zoek naar Marcel en Safiere, die zich immers in het duin hadden teruggetrokken.
De meisjes hadden een opmerkelijke boodschap, ze wisten te vertellen dat de vader van Helonite gezegd had dat Marcel mee mocht komen naar het gebied waar ze van oorsprong woonden.
Safiere keek Marcel aan en zei "Denk er om, Marcel, als je eenmaal mee bent geweest zal je daar altijd naar terug blijven verlangen, die vredigheid en rust, de liefde die de mensen daar onderling bind, en op den duur zul je bij ons willen blijven. Ben je eenmaal aangepast aan het leven in het water, dan kan je niet meer terug anders dan voor enkele uren, net als wij!"
Peinzend keek Marcel Safiere aan."Kan ik dan altijd bij jullie blijven?"
"Als je dat wil wel, ja..."
"Okee, ik ga mee, en ik denk dat ik maar meteen blijf."
Juichend deelde de meiden mee dat ze dat heerlijk zouden vinden, het gezelschap stonden op, liepen naar de vloedlijn, Marcel keek nog een keer om naar het stapeltje kleding dat op het strand lag, sloeg zijn arm om zijn geliefde heen, keek de andere meiden aan, en zei "Laten we gaan."
Safiere zei "Marcel, hou mijn hand vast, blijf dicht bij me want het water is in het begin troebel. Als je het benauwd krijgt, druk dan je mond op de mijne, en ik zal je lucht uit mijn adem geven. Spoedig leer je zelfstandig te ademen en ben je aan het leven in het water gewend."

Nog een laatste keer keek hij om, en dook aan de hand van Safiere in het zoute zeewater.