Jan was bij me op bezoek. En zoals altijd keek hij z’n ogen naar me uit, maar deed niets. Ik had hem ontmoet op de dansschool, en het werd me al snel duidelijk dat hij verliefd op me was ... of in ieder geval mij heftig begeerde. Maar hij deed er nooit iets mee. Durfde hij zeker niet. Ook als we lijf-aan-lijf dansten, deed hij altijd angstvalig z’n best om ‘correct’ te blijven: nooit een versierpoging, nooit een aanraking-die-eigenlijk-net-niet-kan, nooit flirten ... eigenlijk bleek uit niets dat hij me wou, behalve dan uit de lijdende trouwe-hondenblik waarmee hij naar me keek. Of nee, dat zeg ik verkeerd: het was een geile blik die me in gedachten naakt uitkleedde. En dan zag ik zijn ogen afdwalen naar mijn borsten of mijn dijen. Vind ik op zich niet zo erg, ik vind het fijn als mannen naar me kijken, en ik draag graag kleren waarin mijn figuur goed uitkomt. (Ik mag er zijn al zeg ik het zelf). Soms ook naar mijn voeten: namelijk als ik hoge hakken droeg. Veel mannen zijn trouwens hakken-fetisjisten. Verbazingwekkend hoeveel je er aan je voeten kunt krijgen, alleen maar door wat je aan je voeten draagt. Nogmaals, daar heb ik in het algemeen niets tegen. Ik vind het best fijn als mannen zich tot me aangetrokken voelen. Als ik hén dan ook nog eens aantrekkelijk vind, kan het soms héél gezellig worden. Maar dan wil ik wél graag dat ze een beetje duidelijk zijn over hun gevoelens, en niet te bang om afgewezen te worden. En daar voldeed Jan dus niet aan: hij gaf me alleen wat smachtende blikken, en verder gaf hij me niets. Ik had wel eens gedacht: zal ik hem verleiden? Maar dat deed ik toch maar liever niet. Ik vond hem wel aardig, maar toch niet ‘mijn type’, zoals dat heet. En precies zoals al die vorige keren, was het ook nu. Hij zat wat politiek-correcte feministische bedenksels te verkondigen over vrouwen en seksualiteit, net alsof ik die niet zelf kan bedenken, en keek ondertussen steeds naar mijn borsten en mijn benen, en naar de naaldhakken aan mijn voeten. Laat ik eerlijk zijn: als zijn moed hem niet begaf keek hij me ook wel eens recht aan in mijn gezicht, soms wel twee seconden achter elkaar. Kortom, hij begon me wat op mijn zenuwen te werken. Het was al weer een paar weken geleden sinds ik mijn laatste minnaar had gehad, en ik vond het eigenlijk wel weer eens tijd worden. Nou wist ik nog niet eens zeker of ik Jan wel zou willen als vrij-vriend, maar nog los daarvan: als ik op hém moest wachten zou het waarschijnlijk tot Sint Juttemis duren. Nou ja, misschien wel een weekje vóór Sint Juttemis: hij keek namelijk al best zielig uit zijn ogen zo langzamerhand. Wat moest ik nu doen? Hem wat opstoken? Of maar zeggen dat hij moest ophoepelen? Gelukkig werd ik gered door de bel. Er belde namelijk nog iemand aan, en dat bleek Willem te zijn, die ik ook kende van de dansschool. Ah ja, Willem! Een leuke vent, lang, slank, met zwarte krullen en donkere pretogen. En altijd gepast flirterig om mijn vrouwelijke ego te kietelen, zonder ooit grof te worden. Zo begroette hij me dit keer met de opmerking: “O Ingrid, wat ben je toch weer mooi vandaag!”. Willem, ja, daar zou ik wel eens wat dichterbij willen komen, zijn lippen proeven, en het gevoel in me opnemen van zijn warme lijf tegen mijn huid ... ik zou zijn enige minnares niet wezen, dat wist ik wel, maar toch zou ik graag eens de gelegenheid hebben om ... alleen met hem te zijn. Want daar schortte het steeds aan. Steeds als ik Willem zag waren er ook andere mensen in de buurt. Dus kwam het er nooit van. Om zijn lippen te proeven en zijn lijf te voelen, bedoel ik. En of de duvel ermee speelde, zo was het nu ook weer. De vorige keer dat ik Willem bij me op bezoek had, zat mijn vriendin Paula er ook, en keek of ze ‘m wel kon opvreten. En nu zat mijn vriend Jan er, en keek of hij míj wel kon opvreten. Nu ja, Willem keek precies zo naar mij, dus er was nog hoop. Alleen begon ik me nu écht af te vragen hoe ik Jan met goed fatsoen de deur uit kon krijgen. Ons gesprek ging nog steeds over vrouwen en seks, trouwens. Willem heeft daar ook héél correcte denkbeelden over, althans, dat probeert hij me te laten geloven. Alleen kan Willem dat zó brengen dat ik er om kan lachen, en dat scheelt een heleboel. Wat hij ook heel goed kan, is compleet onverwacht uit de hoek komen, zodat je niet goed weet wat je zeggen moet. Nu ook weer: hij stelde zomaar ineens voor om strippoker te gaan spelen. Waar nota bene een rivaal bij zat! In mijn verwarring vroeg ik Jan wat hij ervan vond. Ik weet niet waarom, misschien hoopte ik dat de schrik hem in de benen zou slaan en dat hij zou zeggen: “O nee hoor, Willem, dát liever niet!” Maar nee, die onverholen zet van Willem had Jan ervan overtuigd dat hij niet achter mocht blijven. Dus wou Jan ook wel strippokeren. En nog wel meer ook, durfde hij zowaar te bekennen. Jezus. Wat nu? Er zijn vrouwen die zweren bij trioseks, maar ík vind dat niks. Er is meestal maar één man die ik écht zie zitten, en de ander stoort me dan alleen maar. Niks voor mij. Met spijt in mijn hart weigerde ik dus. Ach Willem! Ik zal je morgen wel even bellen, dacht ik. “Maar dan kies je toch één van ons tweeën uit? Dan blijft er één van ons drieën onbevredigd, maar anders wij alle drie”. Zei wie? Zei Jan. Tjeezus. Ergens raakte hij nog een snaar bij me ook. Bij het vrijen heb ik vaak van die fantasieën, meestal vlak voordat mijn orgasme begint: dat er een tweede man bij is, die toekijkt. En zucht van ellende, want hij zou óók zo graag met me willen neuken ... maar hij mag niet. Lékker niet! Ai Jan, wat zeg je nu? Willem was er helemaal voor: “Ja! Als ik je niet kan krijgen, laat me je dan tenminste zíen, en het liefst in actie!” Ach Willem, wat zeg je nou toch? En Jan was het weer helemaal met Willem eens... Ik voelde me klam en warm worden in mijn onderbuik. En mijn tepels kriebelden opeens, en ik voelde een tinteling in mijn keel. Ai jongens! Ménen jullie dat? Ik haalde diep adem. En zei toen ja. Maar, dan moesten de heren het spel ook helemaal echt maken. Met name moest de afgewezene dan ook echt onbevredigd blijven. (Tjehezus. Durfde ik dat echt zomaar hardop te zeggen? Mijn slipje zou waarschijnlijk wel drijfnat zijn, en het tintelde nu bij mijn middenrif.)

En Willem en Jan vonden het allebei een allemachtig mooi idee. O mijn god. Nu ga ik iets doen dat écht niet door de beugel kan. Maar het lijkt er op dat dit een avond zal worden om nooit te vergeten. Hier gaan twee mensen een ongekend groot genot beleven. En er gaat er één reden krijgen voor ongekende spijt. Maar hij vráágt er zelf om! En zo gingen we de avond in. We speelden kaart, we werden alle drie steeds naakter, en ook steeds geiler. De heren wilden natuurlijk wel dat ik mijn nylons en naaldhakken aanhield. Ik keek eens naar Willem. Ah, wat een lekker lijf! Slank, strak in het vel ... mooie grote stijve pik ... ik stelde me voor hoe het zou zijn als die zich in mijn vochtige genotsholletje heen en weer zou bewegen, met grote halen, de eikel heen en weer schurend ... Even nog niet te veel aan denken. Alles op zijn tijd! Maar ik begon wel erg te verlangen naar zijn lijf tegen het mijne, zijn lippen, zijn tong, zijn brede borstkas tegen mijn tintelende tepels ... Willem glimlachte naar me. O Willem, wat een stuk ben je toch. En die lach van je! O Willem, laat me nog even spelen, ik zal je niet te lang laten lijden! Ik wil jou niet zien lijden, ik wil je buiten jezelf van genot zien, en ik beloof je: mijn orgasme zal alles overtreffen wat je ooit eerder van een vrouw gezien hebt! Ik keek Jan eens aan en glimlachte tegen hem. Nooit een man te vroeg de hoop laten verliezen, zeg ik altijd maar. Zijn lichaam was niet zo mooi als dat van Willem. Nee, het was wel duidelijk dat Jan maar tevreden moest zijn met de gedáchte aan seks vanavond. Zijn pik zag er overigens best lekker uit: iets kleiner, maar met een mooie donkerrode eikel, gepast hunkerend. Eigenlijk wel jammer van die pik, maar ja, het oog van een vrouw wil ook wat. En een stijve pik is opwindender om naar te kijken, dan als de bezitter ervan net is klaargekomen. Hij keek naar me met een geobsedeerde blik, alsof hij me wel ter plekke had willen bespringen. Ik stelde me onwillekeurig Jan’s gezicht voor als hij zou zien wat hij zou moeten missen vanavond, en ik wérd me toch heet ... Wat een loeder ben ik soms toch! Maar ik kon me er niet echt schuldig over voelen. Willem vroeg: “Wie kies je nou?” Ha, hij houdt het niet meer! Maar nog even geduld heren. Ik zal jullie eens laten zien wat erotiek is, en opwinding, en verlangen! We waren inmiddels helemaal naakt, behalve dan dat ik mijn kousen en schoenen moest aanhouden. Het werd tijd om Willem eens wat dichterbij te laten komen. Dus gingen we door met het kaartspel, maar nu met een andere inzet. Alleen mochten ze mij alleen dingen vrágen. Zelf hield ik de touwtjes strak vast. De eerste keer won ik van Jan. Angstig en verwachtingsvol keek hij me aan. Ik gaf niets toe aan zijn verlangens. Daarna won Willem. Die liet me masturberen via mijn borsten! Toen merkte ik pas goed hoe opgewonden ik al was, want in no time voelde het al alsof er een vurig lijntje van mijn tieten naar mijn kut begon te lopen, en er begon al zachtjes wat te koken in mijn lendenen. Willem had nota bene de euvele moed om te vragen of ik zo zou kunnen klaarkomen. Toen hield ik het bijna niet meer! Maar dat wou ik niet. Mijn orgasme moest voor Willem zijn vanavond, met nul komma nul millimeter afstand tussen zijn lichaam en het mijne. Ik wou per se niet klaarkomen terwijl Willem’s goddelijke lijf nog niet met mij in verbinding stond ... En dus moest ik wel stoppen met die heerlijke borstmassage, waar ik mee bezig was op bevel van mijn lief die ik zo graag wilde betoveren. En dus speelden we verder. En Jan won nu, en vroeg me of hij mijn benen mocht kussen. Nou, nee dus. Maar dat zei ik niet, bitch die ik nu eenmaal ben. Ik zei ja. Maar hij mocht alleen mijn schoenen kussen! Nou ja, dat leek me ook wel fijn voor zo’n hoge-hakken fetisjist. Ja, af en toe zou ik hem een kruimeltje toewerpen, net genoeg om zijn illusies te voeden, zodat ik van zijn bewonderende blikken verzekerd zou blijven! Ergens schrok ik wel een beetje van mijn eigen gemeenheid, maar mijn onderlijf riep: “Meer hiervan! Meer! Zo lekker is dit, zo lekker!” En toen won ik eindelijk eens een potje van Willem. Eindelijk kon ik hem vragen om eens wat dichterbij te komen. Ik liet hem mijn hals en mijn borsten kussen. En o, dat deed hij, lekker kriebelend in mijn hals, en hij zoog op mijn hunkerende tepeltjes o Willem niet stoppen ik heb al zo’n tijd naar je verlangd, o lekker, heerlijk, het vuurlijntje van mijn tepels naar mijn kruis begint alweer te lopen, maar je moet me niet nu al bevredigen, dat moet je straks doen met je heerlijke pik, maar als je nog even doorgaat explodeer ik, laat het maar gebeuren Willem, ik zal gaan gillen als je doorgaat, en ik kan wel gillen als je niet doorgaat ... En toen stopte hij natuurlijk. Uiteraard. Hij kende het verleidingsspel ook, die geile duivel! Jan won en wou me een tongzoen geven. Met een slok wijn in zijn mond. Heb je het dan nog niet door, sukkel? Ik trap hier echt niet in, hoor. Kijk maar! Als ik een tongzoen met wijn wil, dan is er ook nog wel iemand anders die die kan geven. Kijk maar! Je kunt natuurlijk niet zien hoe het puntje van Willem’s tong nu mijn mond van binnen streelt, o Willem het tintelt, o nu loopt het vuurlijntje al van mijn lippen naar mijn tieten en mijn kut, o Willem, o wat doe je nou, waarom moet je met die gekmakende tong van je nou die druppel wijn achterna, waarom moet die nou nét mijn kruis in biggelen, snap je dan niet dat ik mijn orgasme voor je pik moet bewaren, zodat jij ook niet meer weet wat je overkomt van genot, NEE WILLEM! Stoppen! Nu! ... Anders maak je me zo gek van genot terwijl het de tijd daar nog niet voor is, het is voor jóuw bestwil dat ik je nou wegduw, weet je dat dan niet? Begrijp je het? We gingen door met ons duivelse spelletje, en ik won van Jan. Eens kijken, hoe staat zijn pik erbij? O, die staat er nog heel mooi bij. Zo stijf dat hij zelfs een beetje klopt met Jan’s hartslag. Er droop een straaltje mannelijk geilvocht langs. Geeft niet hoor jongen, dat vind ik wel mooi staan, en ik houd het trouwens zelf ook niet droog. Eventjes twijfelde ik zelfs aan mijn beslissing. Waarom zou die pik, die toch ook best mooie smachtende tamp, nou niet zijn zaad in me mogen spuiten? Daar hebben de goden de mannelijke pik toch voor bedoeld? Dus keek ik maar weer naar de pik van mijn ware lief. Groot. Kloppend. Rood. Ja. Die! Maar ik moest Jan nog wel zijn opdracht geven, en ik vroeg me af hoe ik hem nu eens zou raken. “Zet eens een dansplaatje voor me op!”, vroeg ik hem, en lachte hem zo verleidelijk mogelijk toe. Ik zag hoe zijn ogen groter werden, en hoe de wanhoop erin werd vervangen door hoop. Ja, dat was leuk! Laat hem maar even denken aan de tango’s die we gedanst hebben, en laat hem maar even de illusie dat hij nu mijn naakte lichaam in zijn armen mag nemen! Hoop doet leven! En ik ben immers van het leven brengende geslacht! En er is nog tijd genoeg om hem die hoop weer af te nemen. Dus zette Jan een lekker zwoel CD-tje op, zo een waar je lekker close en plakkerig mee kunt dansen, en dat ging ik dus heerlijk doen. Met Willem natuurlijk. Ik barstte bijna in lachen uit toen ik Jan’s verbouwereerde gezicht zag, maar ik kon al heel snel aan niets anders meer denken dan aan Willem’s heerlijke lijf, aan zijn stevige armen om mijn middel die mij tegen hem aan drukten, aan zijn buik tegen de mijne en mijn tepels tegen zijn brede borstkas, en ... aan zijn pik ... die tussen mijn dijen tegen mijn tintelende kutje drukte ... en aan zijn mond die nu zó dicht bij de mijne was! En aan mijn eigen gloeiende wangen die ik tegen de zijne kon drukken! En aan mijn bekken dat zich bijna niet meer kon bedwingen om heen en weer te bewegen, zodat die goddelijke pik nog meer tegen mijn kut zou schuren!

We dansten, en dansten, niet heftig maar teder, eindeloos zalig, hier wilde ik alleen nog maar mee ophouden om te neuken, om al onze lichaamsgrenzen te overschrijden, tot het genot ons allebei zou overweldigen ... maar ja, zo’n plaat houdt helaas ook een keer op. En ik moest toch ook nog wat voor nummertje drie verzinnen! Ik kon Jan toch in ieder geval een zinvolle bezigheid aanbieden. Hij mocht zich trouwens best wel eens even nuttig maken, als beloning voor de ervaring van schoonheid die ik hem liet beleven! Ik liet hem dus de vaat doen. Eens kijken of hij nu dan eindelijk eens kwaad op me wordt! Maar nee, hij bleef een watje tot het bittere eind. Ik liep even met hem mee naar de keuken. Hij kwam achter me aan. “Als je een vent bent grijp je me nu”, dacht ik en liet mijn billen maar eens wat extra wiebelen. Maar ja, je bent politiek correct of je bent het niet, nietwaar? Hij bleef dus maar een gepaste, feministisch verantwoorde afstand tot me bewaren. Of misschien speelde hij mijn spelletje wel mee? Ik stond naast hem bij het aanrecht. En hij vroeg me of het dansen fijn was geweest. En hij zei tegen me, dat ik me gewoon maar moest amuseren. Hij had het door, leek het wel! Ik wist even niet wat ik zeggen moest. Even dacht ik weer: moet ik Jan niet ook uitnodigen voor het grootste feest van het lichaam? Maar Jan had gezegd: “amuseer je maar”. Het lijkt idioot, maar ik wilde hem wel om de hals vliegen om hem te bedanken! Maar dat zou het spel teveel doorbreken, dat ik met hem aan het spelen was, en waartoe hij me nota bene nog aanmoedigde ook. Ik glimlachte dus alleen maar even naar hem, en hoopte dat hij mijn dankbare gevoel daarachter zou opvangen. En draaide me toen om en liep naar de kamer, terwijl ik mijn naaldhakken hoorde tikken op de stenen vloer; en ik wist intuïtief hoe dat geluid Jan’s kwelling en hopeloze vreugde zou verhogen. Willem keek trouwens ook behoorlijk hopeloos toen ik de kamer weer binnenkwam. Hij had kennelijk verkeerd begrepen waarom ik achter Jan was aangelopen. Ik kon me niet meer inhouden, sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem lang en hartstochtelijk. “Ik dacht dat ik je op het laatste moment toch nog kwijt was!”, fluisterde hij in mijn oor, en het leek wel of zijn stem eventjes trilde. “Nee joh!”, fluisterde ik terug. “Ik wou je al vanaf het eerste moment dat ik je zag!” “Ik wou jou ook altijd al, maar het kwam er nooit van! En vanavond was die Jan bij je, dus ik dacht al dat het wéér niets zou worden.” “O Willem! Ik zal je niet meer pesten”, zei ik bijna hijgend, en hij gniffelde: “Nee, maar je pest Jan wel, en niet zo’n beetje ook!” “Vind je het vervelend dat hij erbij is?” “Nee hoor. Ik heb het gevoel dat hij het wel accepteert. En het windt me eigenlijk wel op, dat ik echt om je moet wedijveren met een ander. Ik dacht aan de ene kant wel, dat ik het zou kunnen winnen, maar je was ook altijd behoorlijk close met Jan, en ik ben tot het laatste moment onzeker geweest”. Je moest eens weten, dacht ik, maar ik vond het niet nodig om Jan nóg meer af te vallen. En ik vroeg hem om dezelfde dansplaat weer op te zetten. “O alsjeblieft Ingrid, ga je nóg langer door met die Tantaluskwelling? Nou wil ik je écht, hoor je me!” en hij greep me beet en kuste me zo stevig op mijn mond dat het bijna pijn deed. Ik worstelde me nog eventjes los, en zei: “Willem, we kunnen het ene doen en het andere niet laten, toch? Ik wil dat je me neukt terwijl je met me danst!” En aldus geschiedde. O. O. O o o. Die pik die heen en weer schuurde in mijn kut, zelfs bijna helemaal naar buiten, de eikel over mijn G-plek. Die lippen tong tegen de mijne. Mijn heupen die zich eindelijk, EINDELIJK niet meer hoefden te bedwingen! Het vuur uit mijn kut en mijn borsten dat zich langzaam, heel langzaam over mijn hele lijf verspreidde! Ik hoorde de deur opengaan. Ik zag Jan weer binnenkomen. Eerst keek hij een beetje verbaasd, en toen geschokt! Ai jochie, had je het dan tóch nog niet doorgehad? Maar het zou wel een allerlaatste restantje hoop zijn geweest, waaraan hij tegen beter weten in had vastgehouden en dat hij nu dan toch uiteindelijk moest opgeven. En ik zag zijn gezicht, ik zag de tranen in zijn ogen springen, en ik zag zijn trillende pik, onbevredigd en afgewezen, en opeens sloeg er een golf van hete wrede opwinding door me heen. Ja, ik zou hem tot mijn speeltje maken, hem kwetsen in zijn hevigste verlangens, en hem toch aan mij binden zodat hij steeds weer bij me terug zou komen. Steeds weer zou ik hem laten hopen, en wanhopen, en hem laten hunkeren en lijden! Nooit, Jan! Nooit zul je me krijgen! Hoor je dat, softie? Hoe lang zou hij het uithouden met mij? Willem had hem ook gezien. Hij kuste me voor de ogen van zijn rivaal, alsof het nog niet genoeg was dat hij me voor diens ogen mocht neuken, en ik .. kon .. niet meer denken .. alleen voelen .. in mijn lichaam ... Ik kon me steeds minder inhouden, en de bewegingen van mijn bekken werden schokkender en woester. O god, o Willem, ik houd het niet meer ... ik had mijn stem niet meer in bedwang. Ik jammerde onwillekeurig zachtjes, terwijl Willem’s pik in mij heen en weer bewoog, heen en weer, in en uit, en Jan’s pik eruit zag alsof hij alleen al door het kijken zou gaan klaarkomen, maar dáár was natuurlijk nou net weer geen kans op, en Willem mij met zijn vingertoppen streelde bij mijn heiligbeen, boven mijn billen: en nu vloog mijn bekken echt definitief in brand. Ik greep Willem’s hand en liet hem mijn borst masseren. De vlammen sloegen me uit! Ik kon alleen nog maar wild schokken met mijn heupen, en ik voelde dat Willem het ook niet lang meer zou houden; en Jan ook niet, maar die zou dat tóch moeten ... En toen kwam het. O!! OO!! Wat een scheuten in mijn kut!!! Zo heftig was het nog haast nooit geweest! Zó heftig kneep mijn kut zich samen rond de pik van mijn lief, dat het me bijna pijn deed. Ik schreeuwde het uit, en ik voelde aan het lijf van mijn lief dat hij ook ging klaarkomen. Terwijl mijn kut nog steeds schokte, voelde ik dezelfde schokken in zijn pik, en ik voelde zijn hete zaad in me spuiten. O Willem wat heb je veel sperma .. het lijkt wel of mijn orgasme er weer opnieuw door op stoom komt!

Het lijkt wel of er geen einde komt aan de schokken in die onvoorstelbaar heerlijke pik van jou, en zolang jouw pik schokt kan mijn kut er ook niet mee ophouden, en o Willem, als ik jou toch eens onbeperkt kon laten klaarkomen dan zou mijn hete lust ook niet meer stoppen, nooit meer, altijd maar klaarkomen ... Maar zo gaat het helaas niet in dit aardse, sterfelijke leven. Langzaam ebde het genot weg, en uiteindelijk konden we alleen nog maar dierlijk moe en heerlijk loom tegen elkaar aan leunen. Ik voelde zijn pik langzaam in me verslappen, en ik fluisterde héél zachtjes in Willem’s oor: “Ik wil je pik nooit meer kwijt.” Toen keek ik Jan eens aan. Het moest vreselijk voor hem zijn, en toch had hij het voor me over gehad. Opeens voelde ik een paradoxale tederheid voor hem opkomen. Nooit zou ik hem bevredigen ... en toch had ik op dat moment ook een warm gevoel voor hem. Alleen met Willem zou het heel intens geweest zijn, want ik verlangde al zo lang naar hem; maar zó heftig als het deze keer was, zou het zonder Jan niet zijn geweest. “Kun je het aan, Jan?” vroeg ik hem, en ik hoopte dat hij de tederheid in mijn stem kon horen en aan mijn glimlach kon zien. Hij knikte dapper. “Lief van je”, zei ik zachtjes. En ik zei hem de waarheid: dat hij me al bijna net zoveel had laten genieten als Willem. Zou hij me geloven? O Jan, iedereen zal tegen je zeggen dat ik je voorlieg, dat ik een harteloze en trouweloze bitch ben, maar je moet me geloven! Jouw aanwezigheid heeft er toch een feest voor me van gemaakt, dat kun je je haast niet voorstellen! Kun je dat van me aannemen? Zul je vaker bij me zijn, en me met je aanwezigheid zo opzwepen tot ik niet meer weet waar ik ophoud en mijn minnaar en jij beginnen? Ik zag hem aarzelend glimlachen ... en ik zag ook de hoop weer de kop opsteken in zijn ogen. En weer kwam de bitcherigheid in mij opzetten. Ik ging een fijne geile hete wrede tijd tegemoet, dat was wel zeker.