Spelletje in Spanje.

Een weekje samen weg. Heerlijk. De Spaanse zon deed zijn best. Het hotel was mooi, het bed was zacht. Isabelle en John waren niet de enige Nederlanders in het hotel. De eerste avond, tijdens het eten in het gezellige eetzaaltje, hadden ze in het voorbijlopen ontdekt dat er nog twee andere stellen Nederlands waren, en die ene man, alleen aan dat tafeltje, die las een Nederlandse krant, dus…

Isabelle keek loom om zich heen. Een kopje koffie en likeurtje stond op tafel, en het eten deze tweede dag was alweer voortreffelijk. Wat kon ze zich nog meer wensen ? Aan het tafeltje naast hun zat die ene Nederlander, alleen. Terwijl Isabelle rondkeek, keek hij net op. Een kort oogcontact, een vriendelijke glimlach.

‘ John’, zie Isabelle, ‘zullen we die man hiernaast vragen of hij even bij ons komt zitten ? Hij zit daar zo alleen.’
‘ Je hebt gelijk, goed idee’ , zei John, die ook nog lui aan het nagenieten was van de zonnige dag en heerlijke maaltijd, ‘ vraag hem maar.’
Isabelle boog ze richting het buurtafeltje: ‘Hallo, heb je zin om aan te schuiven ?’
Hij keek haar verrast aan. Weer die warme glimlach. Bruine ogen met een ondeugende twinkeling. ‘ Dat lijkt me leuk’, zie hij.

Evert, zo bleek hij te heten. En met zijn drieën was er meteen een klik. Na 10 minuten werd er aan hun tafel al zo gelachen dat anderen geamuseerd naar hun tafeltje keken. Een mooie avond. Evert was wijnkenner en zocht een paar goede flessen uit. Ze spraken over serieuze zaken, maar ook over de meest fantastische onzin, plaagden in wisselende samenstelling elkaar ...een avond met vrienden.
Een paar uur en enkele goede flessen later, werden de gesprekken wat intiemer. Eerste liefdes, romantische ontmoetingen, veel werd gevraagd, veel werd verteld.
‘Jullie hebben het goed met elkaar, volgens mij’ , zei Evert, toen John even van tafel was. ‘Volgens mij zijn jullie wel wat verschillend, maar toch mooi passend. Jij bent wat speelser, John wat serieuzer, is het niet?’ Hij keek Isabelle wat uitdagend aan met die mooie bruine ogen. ‘Dat heb je goed gezien’, zei Isabelle, terwijl ze in zijn ogen bleef kijken. Wat een interessante man, schoot door haar hoofd heen. En alsof Evert dat gezien had zie hij: ‘Ik neem aan dat jij van spelletjes houdt ?’
Het leek alsof Isabelle een miniscuul stroomstootje kreeg. Haar haartjes gingen even overeind staan. Ze slikte. ‘ Ja, ik houd wel van spelletjes’ wist ze nog te antwoorden op de vraag die zo onschuldig leek. Maar niet was. Zoals ze beiden toen al wisten.
Jonh kwam terug. Ze bleven nog een uurtje zitten en gingen toen vrolijk en aangeschoten naar hun eigen hotelkamers toe.

Normaal zou Isabelle na zo’n avond met vele wijntjes direct in slaap vallen. Nu niet. Ze voelde zich vreemd opgewonden. Ze zat op de rand van het bed. Langzaam deed ze haar kleren uit. De warme lucht in de kamer voelde ze op haar huid. Met haar handen ging ze naar haar borsten. Omcirkelde zachtjes haar tepels. Haar tepels stonden rechtop, en Evert zat in haar hoofd. Haar rechterhand mocht verder zoeken. Naar beneden, rechtstreeks naar beneden.
Ze liet zich achterover zakken op het bed en streelde haar dijen. Naar de binnenkant, naar de binnenkant. Ze was nat. Heel nat. Haar vingers mochten even zacht spelen in dat natte, warme poesje. Ze stond op. Ze wou John hebben, moest John hebben. Met hem neuken, dan zou Evert vanzelf uit haar hoofd gaan.


John stond nietsvermoedend zijn tanden te poetsen. Isabelle ging achter hem staan. ‘Veel te warm voor een onderbroek’ , zie ze, en stroopte zijn short naar beneden.
John voelde haar hand op zijn lul. Ze wist wat ze deed. Hij begon meteen te groeien.
‘Ik heb zin in jou’, zei ze, zakte op haar knieën en nam hem in zijn mond. Inmiddels was zijn lul stijf en hij geil geworden. Met beide handen hield hij de wasbak vast. Isabelle pijpte alsof ze een wereldrecord wilde zetten.
Isabelle’s hoofd ging op en neer. Ze vond het heerlijk John’s lul zo ver mogelijk in haar mond te steken. Alsof ie daarmee de gedachte haar Evert kon verjagen. Ze voelde dat John bijna ging komen. Zijn pik zwol nog wat meer op. Ze hoorde hem boven zich zwaar hijgen.
‘ Ga door meisje, ga door’, zie hij. Ze stopte. Ging rechtop staan. ‘ Neuk me,nu !!’ , zei ze.
Haar handen tegen de muur van de badkamer, haar benen uiteen. Alsof ze gefouilleerd werd.
John ging achter haar staan. Met een stoot schoot zijn lul in haar natte kut.
‘ Wat ben jij nat…’, zei hij hees. ‘Allemaal voor jou’, zie ze. John was al zo voorbewerkt dat hij bijna niets meer nodig had om klaar te komen. En Isabelle ook. ‘Oooo Isabelle’ zuchte hij en spoot zijn zaad diep in haar kut. ‘Ja John, ja John’ , piepte ze… maar hoewel een beetje dronken wist ze toch dat ze op dat moment vooral aan Evert had gedacht.

Ze volgende dag stond een excursie naar Barcelona op het programma. Vroeg zaten ze al in de ontbijtzaal. John was goed uitgerust, heerlijk geslapen na de vrijpartij. Isabelle was moe, de gedachten aan Evert hadden haar de halve nacht uit haar slaap gehouden. ‘ Jij houdt van spelletjes’, had ze hem steeds horen zeggen. Geërgerd had het haar, dacht ze. Toch ? In ieder geval had het haar ook opgewonden. Ze was midden in de nacht weer zo nat geweest dat haar vingers haar onrustige poesje voor de tweede keer klaar moesten maken.
‘ Ik ga nog even mijn fototoestel halen’, zie John.
‘ Prima’, zie ze, ‘ de bus komt over een kwartier’.
Opeens, waar kwam hij vandaan, zat Evert naast haar. Die bruine ogen keken haar brutaal aan. ‘ Hallo Spelletjesdame’, zie hij. ‘ Hallo Evert’, probeerde ze flink te zeggen, ‘maar het kwam er veel zachter uit dan ze zich had voorgenomen.
‘Jammer dat John alleen naar Barcelona moet’, zei Evert ‘want wij gaan vandaag het spel spelen. Om 1 uur in café Paslo. Niet te laat komen hoor.’
Voordat ze iets kon zeggen, was hij weer weg.
Ze was boos. Wat dacht hij eigenlijk wel. Verward. Gespannen.
‘Is alles goed met jou ?’ hoorde ze opeens vragen. John stond naast haar. ‘Je ziet wat bleek’ .
En ze hoorde zichzelf zeggen: ‘ Sorry John, volgens mij heb ik een griepje. Ik voel me inderdaad helemaal niet goed.’ Ze wist John er van te overtuigen dat hij zonder haar naar Barcelona zou gaan. Zij zou lekker in bed kruipen. En toen ze even later John in de bus richting Barcelona zag vertrekken, stond ze op met knikkende knieën. Waar ben ik in godsnaam mee bezig, dacht ze, terwijl ze naar haar kamer liep.

1 uur, café Paslo.
‘ Kijk eens wat ik vanochtend heb gekocht’, zei Evert. Hij liet een leren etuitje zien met daarin een klein zilverkleurig schaartje.
Een beetje verbaasd keek Isabelle hem aan. ‘ Een schaartje ?’, zie ze ‘nou, nou, jij hebt wel uitgepakt zeg. Heb je daarvoor een lening moeten afsluiten ?’ .
De hele ochtend was Isabelle in de war geweest over wat ze had gedaan. Uiteindelijk had ze besloten toch maar naar de afspraak te gaan, maar ze zou de touwtjes in handen houden.
‘Nou wijsneus, let maar eens op, dat schaartje wordt nog heel belangrijk, zie Evert cryptisch.
Ze dronken samen een kopje koffie. Gezellig pratend, niets aan de hand. Totdat…
‘ Laten we maar eens beginnen met het spel’, zei Evert. Zonder haar antwoord af te wachten gaf hij haar een plastic tasje. ‘ Hier. Dit is voor jou. Ga maar naar het toilet en kijk wat er in zit’.
Ze keek hem weer recht in zijn bruine twinkeloogjes. ‘ OK’, hoorde ze zichzelf zeggen, en weer veel zachter dan ze van plan was geweest.
Op het toilet maakte ze het tasje open. Een paar kledingstukken en een briefje.
“ Het spel is begonnen. Trek jouw kleren allemaal uit. Doe dan deze kleren aan. Kom dan weer terug. Je hebt 10 minuten”.
Opeens was alle twijfel weg. Geen doe-ik-het-wel-of-niet meer. Het spel was begonnen.
In het tasje zat een blouse en een rokje. Ze deed snel haar eigen shirt en rokje uit en deed het blousje en rokje dat Evert had uitgezocht aan. De blouse zat een tikje strak. Haar mooie borsten deden het katoen spannen. Er was geen bovenste knoopje, met alle knoopjes dicht had ze al een aardig decolleté. Meer dan ze normaal zou laten zien. Het rokje had, van boven naar onderen, vier knopen aan de voorkant. Het zat als gegoten, maar was wel wat korter dan haar eigen rokje. En dat was al aan de korte kant.

Ze keek op haar horloge. Mooi, binnen 10 minuten. Snel liep ze terug naar haar tafeltje.
Ze ging zitten. ‘Daar ben ik weer’, zie ze opgewekt, en gaf hem de tas terug. Hij keek haar aan en zei niets. Pakte het briefje uit de tas en schreef daar nog wat op. Stak het weer in het tasje en gaf het haar terug. ‘ Nog eens’, zie hij kort, en knikte richting toilet.
Isabelle begreep het niet maar keerde weer om richting toilet.
Toen ze het briefje weer openvouwde, schrok ze. In de zin ‘ Trek jouw kleren allemaal uit’ had hij allemaal onderstreept en er een uitroepteken bij gezet. Even was er twijfel, maar niet lang. Natuurlijk durfde ze spelletjes te spelen. Zeker hier in dit warme land waar niemand haar kende. Ze maakte haar blouse los en deed haar bh uit. Het stof spande nu om haar blote borsten, de contour van de tepels een beetje zichtbaar. Het slipje uit. Ze knoopte het rokje weer vast. Een tinteling tussen haar benen. Ze voelde zich een beetje naakt, stout en uitgedaagd. Ze verliet het toilet. Liep richting hun tafeltje. Er zaten nog wat mensen in het café. Ze voelde zich bekeken, alsof iedereen zo door haar kleren heen kon zien. Voorzichtig keek ze om zich heen. Gelukkig, iedereen was druk met elkaar in gesprek. Die mevrouw die uit het toilet kwam werd nauwelijks opgemerkt.
Ze ging zitten. Keek hem aan.
‘Dat is veel beter,’ zei hij tevreden, terwijl hij haar uitvoerig bekeek. ‘ Maar als je een opdracht in het spelletje niet goed uitvoert dan krijg je een strafpunt. Vind je ook niet ? ’.
Daar zat ze. In een Spaans café, haar man met een smoesje weggestuurd, een strak blousje aan en kort rokje, geen bh en slip, tegenover iemand die ze pas een paar uur kende, en ze zei: ‘Ja, wie het niet goed speelt krijgt strafpunten’.
‘Heb jij het goed gespeeld’, vroeg hij een beetje streng.
‘Nee’, zie ze timide.
‘Dan is dit het strafpunt’, zei hij. Zijn hand ging naar zijn borstzak en hij haalde het schaartje te voorschijn. Onopvallend boog hij zich naar haar toe. Zijn hand richting haar blouse alsof hij een pluisje wilde weghalen. En in een vloeiend gebaar knipte hij het bovenste knoopje van haar blouse af. Het knoopje viel op de grond.
Haar borsten drukte het decolleté nog een stuk verder open. Een deel van haar borsten was nu onbedekt. Duidelijk zichtbaar was nu dat ze geen bh droeg.
Het was snel en onverwacht gebeurd. Ze wilde wat zeggen maar werd weer gevangen door zijn blik. Die twinkelende ogen, die glimlach met dat beetje spot er in. En opeens begon ze het ontzettend geil te vinden. De schaamte liep hard weg, en kriebels kwamen er voor terug. Ze zag haar tepels hard worden. Voelde het vochtig worden tussen haar benen.
En hij, hij scheen het allemaal door te hebben. ‘Raap je die knoop even op, lieverd’, zie hij ‘ ‘we willen toch niet dat het hier een zootje wordt’.
Ze stond op en bukte zich voorzichtig om de knoop op te rapen. Ze dacht koortsachtig na over de beste manier om dat te doen. Bij te diep bukken zou men zien dat ze geen slip aan had, te veel naar voren zitten zou haar borsten bijna geheel bloot geven. Bevallig ging ze door de knieën en reikte naar de grond om het knoopje te pakken.
De twee Spaanse jongens aan het tafeltje naast hen keken wat die mevrouw ging doen. Ze voelde hun ogen prikken op haar borsten. Die waren door het ontbreken van het knoopje en door deze actie voor een groot deel zichtbaar.
Toen ze weer ging zitten gaf Evert haar geld om af te rekenen. ‘Reken jij even af’, vroeg hij ‘waarom zouden mannen dat altijd moeten doen ?’. De ober torende hoog boven haar uit, en tijdens het afrekenen zag ze hem naar haar borsten kijken. De jongens naast haar hoorde ze ook gniffelen en zag ze stiekem naar haar kant kijken. Kijk maar lekker, dacht ze geil. Ik ben een onschuldige vrouw die toevallig een knoopje van haar blouse kwijt is. En extra langzaam telde ze het geld voor de ober.
‘Jij houdt wel van dit spelletje’, zei Evert, kijkend naar Isabelle die inmiddels met blosjes op haar wangen het geld voor de ober telde.
‘Ja, ik hou wel van dit spelletje’, zie ze, een kreuntje onderdrukkend.
‘Dat is mooi, want we zijn nog maar net begonnen’, zei Evert. ‘ Kom, we maken een wandeling op de boulevard’ .

Einde deel 1


Haje M.