Het begon allemaal een jaar geleden. Mijn studie econometrie kenmerkte zich door een laag aantal vrouwen, zowel bij de studenten als bij de onderwijzende kant van het geheel. Ik voelde me altijd een beetje eenzaam daardoor. En de meeste studenten blonken wel uit in intelligentie, maar niet bepaald in uiterlijk. Maar toen was daar ineens voor een nieuw vak professor Mark. Hij was al ouder, ik schat rond de vijftig, maar wat een lekker ding! Met een enorme flair sloeg hij zich door de colleges heen en ik kreeg er helemaal zin in. Letterlijk en figuurlijk. Maar de vraag was natuurlijk of de professor dat andersom ook zo zag. De collegereeks ging voorbij, want ik durfde natuurlijk niets en ik vergat alles eigenlijk weer. Tot drie maanden geleden. Toen zag ik hem op een congres waar hij een lezing hield. Geen idee meer waarover, maar daar lette ik toen dan ook niet helemaal op. Ik had vooral oog voor zijn verschijning. Tijdens de lezing keek hij mijn kant op, herkende me en gaf een halve knipoog. Mijn hart sprong over en ik bleef zenuwachtig wachten tot de lezing afgelopen was. Direct na afloop kwam hij naar me toe: "Ha, ik herkende je al... wat doe jij op zo'n saai congres?" Ik was helemaal overdonderd door hem en stamelde iets als 'moest van mijn werk', maar veel zinnigs kwam er niet uit. Hij merkte dit duidelijk, lachte en zei: "Ik kan nu niet lang praten, ik heb zo een afspraak, maar zullen we eens afspreken om wat bij te kletsen tijdens een lunch? Kun je volgende week woensdagmiddag?" Natuurlijk kon ik dan! En zo spraken we af.

De hele week was ik bloednerveus. De professor die mij zomaar interessant genoeg vond om mee te gaan lunchen! Eindelijk was het zover... woensdag... Ik was al veel te vroeg op de afgesproken locatie in Katwijk. Nerveus nam ik elke keer kleine slokjes van mijn glas water. Tot hij binnenkwam, met grote stappen op me afkwam en drie dikke zoenen gaf. Ik voelde dat ik direct rood aan liep. "Zo, hoe gaat het met je studie?" vroeg hij. Met horten en stoten begon ik te praten en werd langzaam iets losser. Hij maakte de hele tijd grapjes of vulde me aan en was erg geinteresseerd in wat ik allemaal deed. Ik voelde me steeds warmer van binnen worden. Het eten kreeg ik nauwelijks weg, zo zenuwachtig was ik. Het gesprek werd steeds geanimeerder en de tijd verstreek. En ineens viel het gesprek even stil. De korte stilte werd doorbroken door de professor die (hij klonk een beetje nerveus) ineens voorstelde om nog even door de duinen te gaan wandelen. "Het is zulk mooi weer, dat is een kans die we niet moeten laten schieten". Ik stemde toe en we vertrokken naar buiten.

Ik voelde me inmiddels steeds meer op mijn gemak en ik had moeite om niet de hele tijd naar hem te kijken. Ik voelde me zo verliefd. Ik hoefde gelukkig niets te zeggen, want hij praatte honderduit over alles wat hem aan het hart ging. Zijn werk, zijn voorliefde voor bepaalde boeken, zijn ambities. Het werd later en de zon ging langzaam onder. De duinen waren op de plek waar wij waren zo goed als verlaten. De laatste persoon die we tegen waren gekomen was al zeker vijftien minuten geleden. Op een stuk gras achter een heuvel gingen we zitten om naar de zonsondergang te kijken. Er viel weer een stilte.

In die stilte keek ik naar opzij, zijn gezicht zag er fantastisch uit in de gloed van de ondergaande zon. Ineens keek hij terug en ik schrok en wilde doen alsof ik niet had gekeken. Maar hij had het gezien. Hij lachte en zei "je mag best naar me kijken hoor, haha. Ik bijt niet! Tenzij je dat zou willen natuurlijk..." Zover mogelijk liep ik nog roder aan en stamelde "Ja, eh... ik kan het niet helpen... ik... ik vind u zo knap..."

Professor Mark gooide zij hoofd achterover en lachte hard. "Meisje toch... wat een openbaring is dat. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen", sprak hij terwijl hij breed glimlachte. Terwijl hij dat zei legde hij liefdevol een hand op mijn been. Ik keek hem weer aan en wilde maar EEN ding... Hij zei niets, keek nu een stuk serieuzer en begon langzaam met zijn hand over mijn been te wrijven. Ik schoof wat dichterbij en pakte zijn hand vast. Hij legde nu zijn vrije hand om mijn achterhoofd heen, zei "ik heb hier zo lang op gehoopt" en begon me te kussen. Ik wist niet wat me overkwam! Maar gretig ging ik in op zijn avances. Hij tongde fantastisch! Ik sloot mijn ogen en liet me meevoeren. De hand die eerst op mijn been had gelegen ging nu steeds verder naar de verboden zone. Ik liet hem begaan en zakte langzaam achterover op de grond. Hij boog mee en draaide zijn lichaam half over me. Zijn kussen zakten af naar mijn nek en zijn handen naar mijn t-shirt. Die begon hij langzaam over mijn hoofd te trekken. Ik deed hetzelfde bij hem, maar durfde niet verder te gaan. Dit was een professor! Van minstens dertig jaar ouder!

Maar de professor maakte dit allemaal weinig uit, want hij begon aan de knopen van mijn broek te frutselen. Hij kreeg ze los en trok in een soepele beweging mijn broek uit en ging direct met zijn hand naar mijn onderbroek, die hij daarin liet verdwijnen en ik voelde meteen een golf van sensatie, van lust, door me heen gaan. Ik trok zijn hoofd naar me toe en begon hem weer te kussen.

Maar hij liet me niet lang begaan. Zijn hoofd daalde weer af naar mijn nek en ging toen langzaam verder. Hij likte mijn borsten en kneedde ze met zijn handen verder toen zijn hoofd verder en verder naar beneden ging. Ineens voelde ik zijn tong tegen mijn kutje aan en een tweede golf van gelukzaligheid ging door me heen. Ik begon te kronkelen van genot. "Ga door, ga door", kreunde ik. En hij ging door. Met snelle bewegingen van zijn tong stimuleerde hij mijn kutje. Ondertussen werden mijn tepels hard van wat hij daar met zijn handen aan het doen was. Ik voelde me verward en blij. Hoe kon het zover zijn gekomen? Zo snel! Dit was een droom die uitkwam. Maar dromen zijn toch altijd bedrog? Het leek erop dat dat dit keer niet het geval was.

De professor haalde zijn handen van mijn borsten maar ging door met likken. Het was zalig. Net toen ik me begon af te vragen waar zijn handen waren kwam hij ineens weer omhoog. Hij bleek zijn broek en ondergoed uit gedaan te hebben en ik zag zijn pik stijf naar voren staan. Zijn blik was weer ernstig, maar ook enigzins geamuseerd. "Weet je zeker dat je dit wilt?" vroeg hij. Ik dacht geen seconde na: "Ja, ik weet het heel erg zeker". Hij lachte weer (en o wat een dodelijke lach) en boog zich voorover om me weer te kussen. Tegelijkertijd bracht hij zijn pik naar mijn kutje en stootte voorzichtig naar binnen. Niete dat dat noodzakelijk was, want ik was drijfnat. Langzaam begon hij te stoten en ik werd gek van verlangen. "Harder, harder", fluisterde ik. En hij begon dieper te stoten. Zijn ademhaling werd zwaarder en ik moest onwillekeurig glimlachen bij het idee dat ik hem aan het vermoeien was. "Sneller..." sprak ik. Daarbij bemerkende dat ook ik wat adem tekort kwam om gewoon te kunnen praten. De professor ging ook op dit verzoek in en begon steeds sneller te stoten. Het was heerlijk. "Nog sneller, nog sneller, ga door", zei ik in zijn oor. En hij ging nog sneller en stootte zo diep als hij kon. Ik voelde dat ik bijna kwam en dat hij ook bijna zover was. Zijn tempo voerde hij ineens nog veel meer op en na nog een seconde of veertig pure extase van de snelheid en de diepte waarmee hij mij nam kwam hij ineens met een diepe zucht klaar. Van de gedachte daarvan werd ik gek (de professor heeft sex met MIJ) en ik kwam enige seconden later ook klaar. Hij rolde zich langzaam van me af en ging met zijn armen onder zijn hoofd op zijn rug liggen. Hij draaide zijn hoofd naar me toe, glimlachte weer zijn onweerstaanbare glimlach en vroeg me hoe ik het vond. Daarop hield ik eindelijk mijn mond, boog me naar hem toe en kuste hem vol overgave op zijn mond. "Dank je".