Zo wat 20 jaar geleden gaf ik rijles. Autorijles om precies te zijn. In die tijd waren de reglementen nog anders dan heden ten dagen. Toen diende men minimum 8 uren rijles te volgen. Indien men volgens de instructeur, want zo noemde men de lesgever in die tijd, voldoende kon rijden dan kreeg men een L op de achterruit. Met die witte letter op blauwe achtergrond moest men dan een jaar rijden. Veroorzaakte men in die periode geen ongeval dan kreeg men een rijbewijs. De instructeur was een belangrijk persoon. Zo een pakket van 8 uren koste toen al gauw zestienduizend frank. Voor een doorsnee burger toch een behoorlijk bedrag. De instructeur zat gedurende die 8 uren alleen met de leerling. Een goede instructeur keek zorgvuldig toe. Vaak was het moeilijk om de beslissing te nemen of de leerling geslaagd was. Voor het geld moest een instructeur het niet doen, bij manier van spreken. Want de leerlingen stonden aan te schuiven. Maar het zou totaal onverantwoord zijn iemand door te laten gaan met de L als de leerling een gevaar betekende voor de samenleving. Om het maar eens met geleerde woorden te zeggen. Zelf had ik er veel moeite mee om tegen iemand die niet bemiddeld was te zeggen dat hij of zij nog meer lessen moest nemen. Op een dag kreeg ik een leerlinge. Ze zag er nog jong uit. Er ging een zekere uitstraling van uit. Ik ben God niet. Ik kreeg liever een knappe jonge dame naast me dan een lelijke vent, bij manier van spreken. Volgens het formulier heette ze Sandra en was 28 jaar. Op het eerste zicht schatte ik haar amper twintig. Zoals het in die tijd de gewoonte was reed ik tot we aan een strook weg kwamen waar de eerste les kon beginnen. Die strook weg was een verlenging van een brug, die na 500 meter in een bos liep. De ingenieurs hadden verkeerd gemeten. De andere kant van de brug lag 50 meter meer naar links. Dankbaar maakten we gebruik van die vergissing. Een concurrent gebruikte de andere kant. Meer dan tien pogingen had mooie Sandra nodig eer ze de auto in beweging kreeg. De 500 meter legde ze goed af. Geen stuurcorrecties of dergelijke. Nog een paar keer liet ik haar vertrekken. Telkens had ze er verscheidene pogingen voor nodig. Na een uur vond ik dat Sandra goed genoeg kon rijden. Alleen het vertrekken liet te wensen over. De volgend vier lessen liet ik haar over de gewone weg rijden. Natuurlijk nog niet over drukke wegen, tot ze voldeed. Zolang de jonge vrouw kon blijven rijden ging alles goed. Tijdens de korte pauzes die ik hield, praatten we over van alles en nog wat. Zo vernam ik dat ze pas een maand getrouwd was. Bij de voorlaatste les gebeurde er iets dat me nog nooit eerder was voorgekomen. Omdat het vertrekken nog altijd niet naar wens verliep liet ik haar naar die verloren gelegde strook rijden. "Ik weet het, rijden lukt me wel." Begon mooie Sandra het gesprek. Dat beaamde ik. "Alleen het vertrekken, daar maak ik me nog zorgen over." Zei ik. Met in haar mooie blonde achterhoofd de gedachte dat er meer lessen zouden volgen bekeek ze me. Plots voelde ik haar hand op mijn dij. "Moet ik nog lessen bijnemen?" Vroeg ze met een onschuldig gezicht om een kind jaloers te maken. Ze zag me twijfelen. Daardoor ging haar hand iets hoger. Amper vijf centimeter scheidde haar hand van mijn penis. Die liet weten aanwezig te zijn. Niet dat hij zijn maximum grootte al bereikte. Zeg maar dat hij bij de pinken was. Of misschien wel op vinkenslag lag. Zelfzeker keek ik recht in haar diepblauwe ogen. "Ik twijfel nog." Gaf ik grif toe. Om van deze gelegenheid gebruik, zeg maar misbruik, te maken leek me niet moeilijk. Alhoewel ik een avontuurtje niet gemakkelijk uit de weg ga. Toch wil ik geen misbruik maken van mijn macht. Bij het beoordelen van de leerlingen wil ik consequent blijven. In andere omstandigheden moest deze knappe jonge vrouw het geen twee keer vragen. Terwijl onze ogen een spel speelden vroeg ze zacht: "Zal ik je pijpen?" Tussen mijn benen riep er iemand: "Ja !!!" "Luistert eens Sandra, dat zal geen enkele invloed hebben op mijn beoordeling." Zei ik naar waarheid. De hand op mijn dij ging hoger, ze raakte mijn bobbel. Zacht wreef ze er over. Waarschijnlijk in een poging me op andere gedachten te brengen. Even kreeg ik het lastig. Bijna bezweek ik voor het voorstel. Toch kon ik me beheersen. Eenvoudig was dat zeker niet. "Kom laat ons verder rijden. Probeer maar eens achteruit tot over de brug te rijden." Zei ik. Tegen haar zin in verliet haar hand mijn tegenpruttelde penis. Die oefening eiste haar volledige concentratie. Misschien had ik ze daar wel voor gekozen. Na een tijdje reden we terug naar het de rijschool. Met een glimlach nam ik afscheid. "Tot morgen." Zei ik uiterlijk kalm. Innerlijk lag het anders. "Morgen de laatste les?" Vroeg Sandra. In haar stem lag duidelijk dat haar voorstel nog gelde. De volgende dag verscheen de mooie jonge vrouw voor het eerst met een rok aan. Een heel korte trouwens. Waarschijnlijk had ik tijdens de pauze wel eens laten horen dat ik liever een rok dan een jeans zie. De losse wollen trui, die de grote van haar borsten verborgen hield had ze vervangen door een strak T-shirt. Daardoor kon ik zien dat Sandra heel stevige, ietwat kleine borstjes had. Tijdens het gebruikelijke handjes schudden zag ik hoe de tepels in het T-shirt priemden. "Goed vertrek maar." Zei ik op een rustige toon. Mijn zichtbaar ontspannen zijn deed haar twijfelen. Sandra hoopte nog steeds dat ik haar voorstel zou aannemen. We reden naar de doodlopende strook. "Wat we nu gaan doen is om de 10 meter stoppen en terug vertrekken." Zei ik. "Nee dat niet." Zei ze op een toon die allesbehalve optimisme uitstraalde. "Ben je niet om te praten?" Deed Sandra een poging. "Rij nu maar." Antwoordde ik op een ietwat strenge toon. "Ben ik niet mooi genoeg?" Probeerde de knappe vrouw. Ik antwoordde niet. "Weet je, ik stap uit en kijk van op de weg hoe je het doet." Zei ik. Mijn bedoeling was om het probleem uit de weg te gaan. Voor mij was het al duidelijk dat ze kost wat kost haar L wou halen. Aangezien ze op de weg, in de straten goed reed leek het me hoogstwaarschijnlijk dat extra lessen niet nodig waren. Weer sukkelde de jonge vrouw met het vertrekken. Het zweet brak haar uit. Daardoor werd het witte T-shirt nat rond haar kleine borstjes. Na 10 verwoede pogingen om in 1 keer te vertrekken legde Sandra de motor stil. Ze stapte uit de leswagen. In een wanhoopspoging sloeg ze haar armen rond mijn nek. Even liet ik haar betijen. "Ik weet wel dat je me extra lessen gaat aansmeren." Snikte ze. Ik streelde haar vochtige rug. "En thuis met onze auto lukte het gisteren bijna elke keer." Zuchtte ze. Ik had zin om haar te geloven. Misschien waren het de zenuwen wel die haar vaak deden mislukken. "Ik wil me aan jou geven, helemaal." Fluisterde de wanhopige mooie jonge vrouw. Haar hoofd lag op mijn schouder. Ik troostte haar zoveel ik kon. De stijve tepels boorden in mijn borstkas. De indruk dat haar poesje zich tegen mijn toch wel alerte penis aanwreef was aanwezig. "Laten we even rusten." Zei ik. "Wacht ik haal een deken uit de koffer zodat we op het gras kunnen zitten." Voegde ik er aan toe. "Oh ja." Zuchtte Sandra. Waarschijnlijk dacht ze dat ik door mijn knieen zou gaan. Het Schots geruite deken legde ik op een strook gras. Ik zette me neer en stak een sigaret op. Iets dat ik nooit deed tijdens de rustpauze. Sandra nam plaats recht tegenover mij. Aanvankelijk liet ze haar fraaie benen op de deken liggen. Om daarna langzaam, alsof ze een striptease gaf haar benen op te trekken. Niet alleen zag ik de welgevormde dijen, er kwam meer. Traag gingen haar dijen uit mekaar. Plots zag ik dat de jonge vrouw, die warempel nog maar een maand gehuwd was, geen slipje droeg. Doen alsof ik het niet zag zou de waarheid geweld aan doen. "Heb ik geen mooi poesje?" Vroeg ze uitdagend. Daarbij gleden haar handen langs de dijen. Het nog prille kutje opende zich. De robijnrode lippen glommen een beetje. In mijn broek voelde ik leven komen. Daar wou hij ook bij zijn. Ietswat zenuwachtig trok ik voor het laatst aan de sigaret. "Zullen we even?" Nodigde ze me uit, terwijl een vinger het knopje van haar poesje beroerde. "Wel kijk Sandra, ik heb een voorstel." Begon ik. Ze liet een diepe zucht ontsnappen. "Of je bijkomende lessen moet nemen hangt van 1 ding af." Ging ik verder. Weer slaakte ze een zucht. Sandra dacht waarschijnlijk haar slag al thuisgehaald te hebben. "Ik wil met jou natuurlijk een lekker potje vrijen." Gaf ik toe. "Nu?" Vroeg ze op een zeemzoete toon. "Nee, nu niet." Floot ik haar terug. De flikkering in haar prachtige ogen verflauwde een iets. "Kijk Sandra laat ons duidelijk zijn." Zei ik om na een korte pauze verder te gaan. "Ik wil absoluut niet dat je de L krijgt dank zij seks. Je moet het verdienen. Zo dadelijk krijg je een kans om je te bewijzen. Je mag nog vijf keren vertrekken, stoppen en terug vertrekken. Ik blijf hier zitten. Denk maar dat ik er niet ben." Gaf ik uitleg. De jonge vrouw bekeek me. "En dan wil je met me vrijen?" Vroeg ze. "Nee, laat ons morgen afspreken in hotel 'bienvenue' daar zullen we seks hebben. Let wel, zelfs al slaag je seffens in de test, dan blijft mijn aanbod geldig. Ik wil seks en werk gescheiden houden. Het staat je vrij om morgen niet te komen." Legde ik haar uit. Tien minuten later had ze met glans de proef doorstaan. Blijgezind reden we naar de rijschool waar ik de nodige formaliteiten vervulde. Ze kon het niet nalaten om me een kus op de wang te geven. Niemand nam daar aanstoot aan. Zulke reactie gebeurde wel vaker bij leerlingen die hun L kregen. Sandra lag s'avonds in haar bed. Alhoewel ze met haar echtgenoot seks had was ze er met haar gedachten niet bij. Ze dacht aan de volgende dag. In het hotel zou ze het met mij uitgebreider doen. Om te beginnen zou ze me lekker pijpen. Terwijl ik haar nat poesje zou likken. Daarna zou ze me berijden als een volwaardige amazone. Ze droomde er al van om samen een hoogtepunt te bereiken. Klokslag 10 uur kwam Sandra het hotel binnen. Weer droeg ze het korte rokje. "Kom laat ons eerst iets drinken." Stelde ik voor. We dronken een koffie. "Kijk Sandra, ik heb nog eens goed nagedacht." Zei ik. "En?" Vroeg ze terwijl ze mijn arm streelde. "Ik denk dat we het vandaag niet mogen doen. Ik begrijp dat je blij bent met de L. Misschien wil je nu met mij naar bed uit euforie. Daarom stel ik voor om binnen drie maanden hier terug samen te komen. Dan zie je het waarschijnlijk anders." Zei ik op een vriendelijke toon. "Je bent een schat." Liet Sandra zich ontvallen. Na een kwartier namen we afscheid.