Zie dit verhaal maar als het verhaal van mijn leven met mijn diepgeliefde Manon. Met alle ups en downs die je zo op je levensweg tegen komt. Ik ben geboren in 1941 in een klein dorpje op de grens van Brabant en Limburg. Mijn jeugd was zo zorgeloos als een jeugd maar zijn kan. Mijn vader had een goede betrekking bij de overheid, en mijn moeder verdiende wat bij in een bakkerij. Ons dorpje bestond uit niet meer dan 50 huizen, wat met de gebruikelijke kindertallen per gezin toch zorgde voor een totale bevolking van bijna 300 zielen. Ik had geen broers of zussen, alhoewel mijn vader en moeder dat graag gewild hadden. Ik heb ze nooit gemist. Integendeel zou ik bijna zeggen. Ik had het goed, heel goed zelfs. Toen ik 19 jaar was ging ik naar de hts, om 6 jaar later terug te keren als ingenieur. In de tussentijd was mijn vader overleden. Moeder verbleef in een verzorgingshuis, ik bezocht haar enkele keren per maand. Mijn langdurige afwezigheid had onze hechte band geen goed gedaan. Ik nam mijn intrek in het ouderlijk huis, en vond, evenals mijn vader destijds een goede baan bij de overheid. Vrouwen hadden tot dan toe slechts een bijrol gespeeld in mijn leven. Veel gelegenheid om jonge vrouwen van mijn leeftijd te ontmoeten was er niet. De kerk was niet mijn grote vriend, wat de keuze al zeer beperkte. Het verenigingsleven trok mij evenmin. Het lot deed mij m'n toekomstige echtgenote ontmoeten. Ik bracht een werkbezoek op een afgelegen boerderij. het oudere echtpaar kon de kosten niet meer dragen, en had het plan opgevat opstallen en gond te verkopen. Ze hadden 1 dochter, en zij was de reden dat ze het huis wilden verkopen. Ze had namelijk een geestelijke achterstand.Een boerderij met alle dieren die daar nu eenmaal bij horen vonden ze niet bepaald een goede omgeving om hun dochter, die toen 17 jaar was, te laten opgroeien. Ze waren van plan naar de stad te verhuizen waar ze gedrieen een goed en onbezorgd leven zouden kunnen leiden. Hun plannen tot verkoop werden in de woonkamer uit de doeken gedaan, en ik zou namens de overheid een bod doen op hun bezittingen. De grond lag namelijk zeer gunstig nabij een grote rivier, zodat de plaats zeer geschikt was voor de vestiging van industrie. Dit had tevens tot gevolg dat de prijs die ik mocht bieden hoog was, om niet te zeggen zeer hoog. Dit wisten deze mensen echter niet, en ze zouden het wat mij betreft ook nooit te weten komen, totdat. Tja, totdat hun dochter binnen kwam. Het was een mager meisje. Heel vriendelijk, en met een vrolijk en open karakter. Ze had piekig rood-blond haar. Ik was meteen verkocht. Ik vond haar lief, en op de een of andere manier wond ze me vanaf het eerste moment vreselijk op. Ik begreep als in een flits dat hier mijn kans lag om mijn geluk te vinden, en wie weet wat al niet meer. Ik deed het echtpaar een voorstel, en vertelde een week later terug te komen om te vernemen of ze op mijn aanbod in zouden gaan. Die week kroop voorbij, en ik gebruikte de uren om mijn plan verder te vervolmaken. Die maandag ging ik weer naar de boerderij, en wat bleek; de oude boer was overleden. De zorgen om zijn dochter waren hem waarschijnlijk te machtig geweest, en zijn hart had er de brui aan gegeven. De oude vrouw en hun dochter waren ontroostbaar. Ik stelde voor dat moeder en dochter bij mij in zouden trekken. Het geld dat de boerderij opbracht was ruim voldoende om hun (en mij) een zorgeloos leven te garanderen. Tevens vertelde ik heel eerlijk aan de boerin dat ik verliefd was op haar dochter. Ze was even verrast, maar gelukkig ook heel blij. Ze stemde met mijn voorstel in, en 2 weken later woonden moeder en dochter in mijn ruime huis. Ik leerde Manon steeds beter kennen, en mijn gevoelens voor haar werden steeds heviger. Tot mijn geluk leek ze mij ook aardig te vinden, en haar moeder hoopte dat ze in mij een beschermer en vriend zou vinden voor de tijd dat zij er niet meer zou zijn. Haar gezondheid ging achteruit, en ze vroeg mij om haar dochter te huwen voordat haar tijd gekomen was. Dit was waar ik op gehoopt had, en ik stemde direct toe. 8 dagen later huwde ik Manon, en mijn geluk was compleet. Haar moeder overleed nog geen maand later, wat Manon nog meer naar mij toe deed komen. Dit was ook het moment dat ik begon om Manon sexueel klaar te stomen voor al mijn fantasieen. Sinds onze huwelijksnacht hadden we geregeld gemeenschap, en tot mijn vreugde toonde Manon geen enkele schaamte of remmingen in het beleven van sex. In die tijd was het not done dat vrouwen zich uitdagend gedroegen, dus Manon bleef voor de buitenwereld het preutse achtergebleven meisje. De werkelijkheid was echter anders. Iedere avond moest Manon zich kleden naar mijn grillen en onderging ze steeds grovere behandelingen. Ze werd een experte in orale sex, en was op ieder moment van de dag bereid mij te bevredigen. Ook anale sex werd in het repertoire opgenomen, wat echter met haar tedere kleine achterste nog niet zo soepel ging. Toch lukte het haar uiteindelijk na enkele maanden van "training" om mijn penis moeiteloos in haar darm te laten verdwijnen. Ondanks dat mijn ruwe aard haar naast het nodige genot ook behoorlijk pijnlijke tijden bracht, genoot ze steeds heviger van onze sex, en moest ik steeds uitzonderlijker praktijken bedenken om aan haar lust naar sex te voldoen. Niet dat ik dit als onaangenaam ervoer, integendeel zoals jullie zullen begrijpen. De enige beperking in onze sexuele escapades was dat haar vagina ondanks veelvuldige en ruwe penetraties relatief nauw bleef . Dit maakte het vrijwel niet mogelijk om haar met grote voorwerpen te penetreren, wat met name haar bedroefde, omdat zodoende een groot gebied van perverse genoegens voor haar gesloten bleef. Totdat op een dag de huisdokter constateerde dat Manon zwanger was. We waren beiden positief verrast,en verheugden ons op ons eerste kindje. De zwangerschap verliep voorspoedig, maar de geboorte zorgde voor nogal wat problemen. Het was een lange en moeizame bevalling voor mijn tengere vrouwtje, maar uiteindelijk werd een gezonde dochter geboren. Manon echter hield er een ruptuur van haar vagina aan over. Om dit euvel te verhelpen moest ze naar het Ziekenhuis te Eindhoven. Aldaar kwam ik bij een arts waarmee ik enkele afspraken maakte mbt het herstel van mijn ega's genotskloofje. Hij zou aan mijn eisen tegemoet komen indien ik als tegenprestatie hem later een gunst niet zou weigeren. Zo kwam het dat de vagina van Manon hersteld werd, echter niet zoals meestal gebruikelijk in de oorspronkelijke staat. De arts, hier verder Anton te noemen, herstelde slechts de ergste verwondingen, maar creeerde niet opnieuw een strakke, doch integendeel een wijde vagina die zonder pijn of verwondingen extreem op te rekken/te openen was. Na enkele weken van herstel was mijn schat weer beschikbaar voor genot. Doch, ik zou haar stap voor stap laten verder groeien in het beleven van ongeremde genoegens. Nu lag er een wereld voor haar en mij open, een wereld van perverse genoegens waaraan ik, maar zeker ook zij veel genoegen zou beleven.