Monique had in Maastricht een kamer gevonden waar ze de eerstkomende jaren zou wonen en studeren aan de Hogere Hotelschool. Haar hospita was twee jaar eerder weduwe geworden. En zette de souvenirs winkel van haar man in Valkenburg voort. Hun huwelijk had hun geen kinderen opgeleverd. Niet dat ze dat heel erg vond, maar ze miste de gezelligheid en aanspraak. Hoewel Barbara pas tweeënveertig was voelde ze zich voorlopig niet geroepen weer aan een man te beginnen. Maar een meisje, zoals Monique, in huis zou al voor genoeg aanspraak zorgen en hopelijk gezelligheid opleveren. Monique was er van overtuigd dat het gezellig zou worden. Barbara was een leuke vrouw. Keurig verzorgd, droeg leuke modieuze kleding en was niet veeleisend wat betreft de huisregels. Ze keek uit het raam naar de weelderig begroeide tuin tot haar aandacht werd getrokken naar het huis aan de andere kant van de tuin. Een blonde vrouw stond op een huishoudtrap de ramen aan de binnenzijde te lappen. Op zich was dat niets bijzonders, maar Monique voelde dat er iets aan de hand was. Intuïtief trok ze zich iets terug, zodat zij niet te zien was en keek nog eens goed. De vrouw hield steeds even op met lappen en leunde dan even tegen de ruit. Ze draaide haar gezicht de woonkamer in, net alsof ze tegen iemand sprak. Monique hield haar adem in. Achter die vrouw stond een man en dat was nog niet alles. Met een hand streelde hij de benen van de vrouw en schoof hoger en hoger haar rokje in. Monique kon haar ogen niet geloven... dit had ze nog niet eerder meegemaakt... Ze kon heel goed zien dat de vrouw genoot van de strelingen en alles deed om de man meer ruimte te geven om haar overal goed te kunnen strelen. Het jeugdig ogende, vrouwtje zette een voet een paar treden hoger op het trapje zodat haar strakke rokje omhoog schoof en haar zwarte nylons zichtbaar werden. Zelfs als ze het zou willen kon ze haar ogen niet van het tafereel afhouden. Gebiologeerd keek ze hoe de vrouw met half geopende mond tegen het raam geleund stond toen de, nog altijd onzichtbare man haar kruis in z'n volle hand nam. Monique's adem ging steeds sneller en ze voelde het vocht uit haar vagina wellen. Ze had, ondanks het feit dat ze over een maand achttien jaar zou worden, absoluut geen enkele ervaring op seksueel gebied. Natuurlijk was ze regelmatig met jongens uit geweest. Die hadden altijd staan te dringen om een afspraakje met haar te maken. Dat was ook niet zo verwonderlijk. Monique was een wat men noemt een mooi stuk. Haar magere meisjeslichaam had zich in korte tijd gevormd tot het perfecte lijf wat ze nu had. Ze had lange stevig gespierde, mooi gevormde benen onder een weelderig lijf, een vlakke buik, ronde stevige billen en harde ronde borsten die absoluut geen beha nodig hadden om ze te ondersteunen. Haar kastanjebruine haar kwam, als ze haar weelderige krullen liet los hangen tot halverwege haar rug, omlijstte haar welgevormde gezicht met de hoge jukbeenderen en haar sprekende groenachtige ogen. Haar neusje was klein en voorzien van een paar ondeugende sproetjes. Van nature smalle rode lippen vormden haar mond en omlijstten haar helderwitte tanden. Aan aandacht van het mannelijk geslacht had het haar nooit ontbroken. Dat gold overigens ook voor volwassen mannen, die vaak nog wel een keertje omkeken als ze haar passeerden. Ze had altijd afwijzend gestaan tegenover de toenaderingen van de jonge hengsten waar ze mee uitging. Een keer was ze bijna bezweken voor de avances van een vriendje. Hij had haar zo lief gestreeld en gekust dat het vocht uit haar geslachtsorgaan was gegutst en haar dijen en slipje had doorweekt. Haar beschermde opvoeding had er echter voor gezorgd dat ze de jongen met een enorme bobbel in z'n broek "welterusten" zei en ze zich naar haar kamer haastte. Daar had ze zich op haar bed geworpen en kreeg ze met haar handen tussen haar dijen haar eerste en tot op heden enige orgasme. Terwijl ze nu naar het schouwspel in het achterbuurhuis stond te kijken overviel haar hetzelfde gevoel. Hete scheuten doorvoerden haar hele lijf. Ze voelde haar tepels zwellen en ze schuurden pijnlijk tegen de stof van haar T-shirt. Haar hele lichaam tintelde toen ze zag dat de vrouw zich omdraaide en op de bovenste trede van het trapje ging zitten. Ze ging wat achterover hangen en hield zich met een hand vast aan het raamkozijn achter haar en met haar andere hand omklemde ze het hoofd dat tussen haar gespreide benen dook. De vrouw gooide haar hoofd achterover en genoot zichtbaar van hetgeen met haar werd uitgehaald. Monique had een beperkte fantasie op dat gebied. Ondanks haar behoorlijke intelligentie had ze zich nooit verdiept in seksualiteit en de mogelijkheden die dat bood. Het feit dat ze een keer, hoe verrukkelijk dat ook was geweest, een orgasme had gekregen, had ze afgedaan als een incident en er verder niet meer over nagedacht. Ongelovig keek ze toe hoe de vrouw met haar heupen in de richting van het gezicht in haar kruis stootte en vervolgens een van haar benen op de schouder van de man legde. Inmiddels stroomden de hete sappen uit haar onderlichaam. Het rossige meisje kon zich niet meer beheersen en perste haar handen in haar kruis. De dikke stof van haar spijkerbroek was echter een te groot beletsel om zich dusdanig te stimuleren dat haar op het punt staande orgasme zou losbarsten. Gehaast maakte ze de broek los en met een bevrijdend gevoel liet ze haar vingers door haar weelderige schaamhaar glijden. Ze voelde de hitte van haar kruis, toen ze haar schaamlippen aanraakte voelde ze hoe gezwollen die waren en het vocht stroomde over haar vingers. Ze toucheerde het gevoelige plekje vlak boven de ingang naar haar vagina. Het was net alsof ze een schakelaar omzette, alle gevoel trok vanuit haar lichaam naar haar onderlijf. Lichtflitsen bliksemden door haar hoofd en alle spanning ontlaadde zich via haar wijd openstaande maagdelijke lustkanaal. Het was Monique onmogelijk op haar benen te blijven staan, als door een projectiel getroffen liet ze zich op haar knieën zakken waarna haar hele lichaam zich op de vloer van haar kamer uitstrekte. Hoelang ze daar gelegen had wist ze niet. Voorzichtig opende ze haar ogen en keek verbaast rond. Met een glimlach rond haar mooie mond herinnerde ze zich wat er gebeurd was. Ze trok haar hand tussen haar dijen vandaan en keek naar het glinsterende vocht op haar vingers. Een huivering van nagenot trok over haar rug toen ze terug dacht aan haar orgasme. Deze had de eerste volledig overtroffen stelde ze vast terwijl ze zich voldaan weer op de vloer uitstrekte. Ineens moest ze weer denken aan de aanleiding voor dit heerlijke voorval en kwam weer overeind. Haar slipje was doorweekt van haar overvloedige sappen en overeind komend schoof ze het naar beneden. Ze keek uit het raam naar de overkant. De huishoudtrap stond er nog maar er was niemand meer te zien. Monique haalde haar schouders op en stroopte haar strakke jeans naar beneden. Ze voelde zich plakkerig en vies en stapte snel onder de douche en waste haar onderlijf net zolang tot dit helemaal rood van het boenen en het hete water was. Die avond zou Barbara bezoek krijgen van een vriendin. "Ik ga even iets anders aantrekken... ga jij je ook nog omkleden?" vroeg Barbara. Monique bekeek zich in een spiegel en zag zichzelf staan in haar strakke spijkerbroek en T-shirt. "..'t hoeft niet hoor..." haastte de vrouw zich te zeggen, "..maar ik dacht... dat je liever een rok of een jurk aan zou willen trekken... " Monique moest lachen, ze had al een beetje de indruk dat Barbara niet zo'n liefhebber was van broeken. "Ja hoor... ik zal een jurkje aantrekken... je wilt zeker dat ik een goede indruk op je vriendin maak... " Nu moest Barbara op haar beurt een beetje blozen omdat dit jonge meisje zo snel door had wat ze bedoelde. Ze sloeg haar arm vriendschappelijk rond de schouders van het meisje en zei: "kom... laten we opschieten..... Vera zal zo wel hier zijn... " Vera kwam via de achterdeur binnen en toen Monique even later de woonkamer binnen kwam verstarde ze toen ze de bezoekster herkende als de vrouw die 's middags op de keukentrap had staan genieten van de avances van een man en er voor gezorgd had dat ze zelf zo heerlijk klaar kwam. De koffie met heerlijke Limburgse vlaai kwam op tafel en de vriendinnen zaten onophoudelijk met elkaar te kletsen, Monique slechts af en toe in het gesprek betrekkend. Hierdoor had het meisje de gelegenheid beide vrouwen eens goed in zich op te nemen. Haar aandacht ging vooral uit naar Vera, die met haar benen over elkaar geslagen in een fauteuil recht tegenover haar zat. Ze had haar onmiddellijk herkend aan het platinablonde haar, dat met een speelse lok over haar voorhoofd viel in waarvan de natuurlijke krullen in haar nek waren kortgeknipt. Ze had wel wat weg van Marilyn Monroe, vond ze. Aanvankelijk had ze gedacht dat het een jonge vrouw was geweest, maar nu ze haar van dichterbij kon zien, zag ze dat ze wel een eindje in de dertig moest zijn. Vera had haar best gedaan de paar rimpeltjes, die ze bij haar ogen had, met make-up weg te werken, hetwelk maar gedeeltelijk was gelukt. Haar lichtblauwe ogen werden met oogschaduw van dezelfde kleur extra geaccentueerd. De felrood geverfde lippen staken prachtig af tegen haar blanke huid. Ze droeg een kobaltblauwe jurk, zonder mouwen en met een ronde hals. De rechte, zijdeachtige jurk was kort en reikte tot halverwege haar bovenbenen. Ze droeg, eveneens kobaltblauwe, schoenen met hoge hakken en een open neusje. Het viel het meisje op dat Vera onophoudelijk met haar roodgelakte nageltjes over haar been wreef. Steeds weer opnieuw van haar knie naar de zoom van haar jurk. Barbara zat met haar benen onder zich getrokken op de tweezitsbank. Haar donkere haar had ze opgestoken. Omdat hierdoor het haar uit haar gezicht was werd haar ovaalvormig hoofd met de fijne gezichtstrekken goed zichtbaar. Aan haar kleine oortjes bengelden lange, bladvormige oorbellen, hetgeen haar lange, slanke nek goed accentueerde. Met haar lichtbruine ogen keek ze vrolijk de wereld in en haar welgevormde licht aangezette lippen waren onophoudelijk in beweging vanwege de woorden die er overheen vloeiden. Ze droeg een zwarte jurk, met grote rode rozen. De jurk hing iets over haar knie, maar vanwege een groot split aan de voorzijde werd steeds de knie en een deel van haar bovenbeen zichtbaar. Steeds had ze de stof zedig teruggeslagen en daarna het probleem opgelost door te gaan zitten zoals ze nu zat. Ze had echter nog een ander probleem, maar daar deed ze niets aan om dat op te lossen. Als ze zich naar voren boog om iets te pakken viel haar decolleté open en werden haar borsten verpakt in een donkere beha duidelijk zichtbaar. Monique zat er naar te kijken toen ze werd opgeschrikt. ".... vind je ook niet Monique?" "He... eh.. wat... eh.. wat zeg je...." schrok ze op toen ze haar naam door Barbara hoorde noemen. "Ik zei tegen Vera dat het vandaag zo heerlijk warm is geweest... een prachtige nazomerdag en toen zei Vera dat de buurman in de tuin had liggen zonnen.. en dat hij zo'n mooi gespierd lijf heeft... en toen vroeg ik of jij ook vond dat hij zo'n mooi lijf had..." "Ik ben niet buiten geweest vandaag... dus ik heb geen buurman gezien... laat staan z'n lijf....." "Heb je 'm dan ook niet vanuit je kamer gezien? riep Vera, "ik heb vandaag de ramen gelapt... en kon hem duidelijk zien... Ik zag jou trouwens ook bezig in je kamer... je was dozen aan het uitpakken....." De schrik sloeg het meisje om het hart en ze voelde het bloed naar haar wangen stijgen. Vera keek haar met haar grote blauwe ogen vragend aan. "Je hebt gezien dat ik... eh... dat... eh..... Oh.. je hebt me gezien... " "Wat heeft ze gezien.." vroeg Barbara nieuwsgierig. "Nee... laat maar.... Ach wat kan mij het ook schelen..... Jos kon zich weer eens niet beheersen toen ik de ramen aan het lappen was.... Je weet wel wat er dan gebeurt..." Barbara schoot in de lach. "Je bedoeld dat Jos niet met z'n vingers van je af kon blijven toen je met je kontje stond te draaien......." Monique keek nieuwsgierig van de een naar de ander en de verbazing was van haar gezicht af te lezen. "Jos is m'n man..., nou ja net zoiets als m'n man.." legde Vera uit. "En haar man wil op de gekste momenten met Vera vrijen.." vulde Barbara aan, "... en toevallig ben jij daar getuige van geweest... " Het meisje keek haar hospita even aan en staarde vervolgens naar de rode nagels van Vera die nog steeds onophoudelijk over haar been raspten, maar antwoordde niet. Vera fronste haar fraaie wenkbrauwen; "ik denk dat Monique heel goed weet wat ze gezien heeft. Maar zo’n mooie jonge vrouw zal zelf ook wel ervaring hebben of niet soms?" "Ja Moni.... zo'n mooi meisje als jij.... die moet toch jongens bij de vleet hebben gehad.... of niet soms?" Het meisje knikte. "Zie je nou wel, en je weet zelf heel goed hoe die jongens zijn Veer, dus ik denk dat Monique heel goed weet....." "Nee..." viel het meisje haar kwebbelende hospita in de rede, "...ik weet niets.... Ik ben heus wel eens met jongens uit geweest.... maar..... dat is alles...." De twee volwassen vrouwen keken elkaar aan en Vera nam het woord. "...dat geeft niets hoor..... we hebben het er niet meer over... maar als je eenmaal een man hebt gehad...." "Ach hou toch op... je maakt haar helemaal verlegen... Laten we het ergens anders over hebben..." onderbrak Barbara haar achter buurvrouw lachend, terwijl ze haar veelbetekenend aankeek. Barbara ging een drankje inschenken en daarna ging het gesprek over de studie van Monique en nog een paar andere dingen. Monique ging naar de bioscoop en toen de film was afgelopen was het al donker en omdat ze zich wat onbehaaglijk voelde spurtte ze naar huis. Tot haar verbazing brandde er licht in de woonkamer. Zo laat was het toch nog niet. Zou ze soms zelf de lamp hebben laten branden. De auto van Barbara stond ook niet voor de deur en die had trouwens gezegd dat het best laat zou worden, dus verwachtte ze haar nog helemaal niet thuis. Met kloppend hart opende ze voorzichtig de deur en sloot die onmiddellijk achter haar. Op haar tenen sloop ze de keuken door de gang in en gluurde door een kier van de deur in de woonkamer. Ze zag niemand. Ze duwde de deur iets verder open en keek snel de kamer rond. Nee, niemand te zien! Haar oog viel op Barbara's handtas. Ze wist zeker dat die er niet gestaan had toen ze vroeg in de avond was weggegaan. Dan was Barbara zeker even thuis geweest en daarna weer weggegaan en had ze het licht laten branden. Monique slaakte een zucht van verlichting. Ze wilde echter geen enkel risico nemen en muisstil ging ze trap op naar boven. Dat is vreemd, in de slaapkamer van Barbara brandde ook licht, dat had ze niet gezien toen ze net thuis kwam. De slaapkamer deur stond half open, nu vond Monique dat niet zo vreemd, dat kwam wel vaker voor. Ze deed een pas naar voren en deinsde onmiddellijk weer terug. Er waren mensen in de kamer. Wie of wat voor mensen wist ze niet, maar in de spiegel van de grote wandkast had ze het duidelijk gezien. Er waren minstens twee personen in de slaapkamer van Barbara. Nu hoorde ze het ook. Ze hoorde zacht gesnuif en even later zacht gemompel. Verstijfd stond het meisje op de overloop. Ze durfde zich nauwelijks te bewegen. De koude rillingen liepen over haar rug. Wat was daar aan de hand? Ze had het in het spaarzame licht nauwelijks kunnen zien, maar ze dacht de bewegingen van twee mensen te hebben gezien. Het was ook allemaal zo snel gegaan. Voorzichtig gluurde ze om de hoek van het muurtje naast de deur waar ze zich tegenaan had gedrukt. Ze herkende haar hospita die op de rand van het bed zat. De man die voor haar stond had ze nog nooit gezien, maar daar had ze ook niet zoveel aandacht voor. Gefixeerd keek ze naar z'n onderlichaam. Hij had z'n broek laten zakken en z'n geslacht stond recht vooruit. Ze keek weliswaar via de spiegel, maar ze kon duidelijk de eikel zien glanzen in het licht van het lampje boven het bed. Wat was hij groot.. en dik... Barbara's hand klemde zich om de stam en wat deed ze nu...? Ze opende haar mond en nam het gevaarte tussen haar lippen en zoog er wellustig aan. De man snoof hoorbaar. Dat was hetzelfde geluid als ze eerder had gehoord. Monique trok zich razendsnel terug en drukte zich met gesloten ogen tegen het muurtje. Ze kon haar ogen niet geloven. Barbara was daar met een man... en dat niet alleen... ze deed ook nog dingen die in de stoutste fantasie van Monique nog niet waren opgekomen. Wat moest ze doen, overlegde ze met zichzelf. Ze kon naar haar kamer gaan en net doen of ze niets gezien had, maar dat zou Barbara nooit geloven. Terug naar beneden en opnieuw, maar dan luidruchtig binnen komen? Ze twijfelde enorm. Haar nieuwsgierigheid was gewekt, want had ze dat nou goed gezien en was Barbara's bovenlichaam ontbloot? Ze keek nog een keer. Barbara's jurk was aan de voorkant open en half van haar schouders gegleden. De man had een hand in haar nek gelegd en met de andere hand masseerde hij haar borsten. Monique kon dat niet helemaal goed zien, maar het leek er wel op. Barbara zoog nog steeds aan die grote paal en liet 'm net op dat moment uit haar mond glippen. "We moeten opschieten Thieu... m'n huisgenootje zal wel niet zo laat thuiskomen en ik zou niet willen dat ze ons hier zo bezig zag... " hoorde Monique haar hospita zeggen, althans dat maakte ze er maar van, want van het Limburgse taaltje had ze nog niet zoveel begrepen. "Hm, kom dan lekker schatje van me, dan zal Thieu jou eens lekker laten genieten. Kleed je uit.." zei de man hees. Hij zelf begon z'n broek en schoenen verder uit te trekken en Barbara kwam omhoog van het bed en liet haar jurk op de grond zakken. Thieu sloeg z'n armen rond haar slanke lichaam en zoende haar vol op de mond. Hij duwde haar op het bed en viel zelf bovenop haar. Het werd nu voor Monique moeilijker te zien wat er gebeurde, omdat ze precies op een plaats waren gaan liggen die buiten haar gezichtsveld viel. Ze durfde het risico niet te nemen om de deur verder open te duwen. Stel je voor dat ze haar zouden zien. Dan zou ze gelijk haar kamer kwijt zijn. Ze had best nog verder willen kijken maar vond het eigenlijk niet netjes en aan de andere kant had ze ook wel genoeg gezien. Terwijl ze voetje voor voetje in de richting van de trap bewoog hoorde ze luidruchtig gekreun uit de slaapkamer komen. Ze ging zachtjes naar beneden en de achterdeur weer uit. De frisse lucht deed haar goed. Ze leunde tegen het schuurtje in de achtertuin en dacht na over hetgeen ze gezien had. Twee keer in een week had ze gezien dat mannen en vrouwen erotisch met elkaar bezig waren. Daarvoor had ze hier nog nooit iets van gemerkt. Ze had er zelfs nog nooit over nagedacht. Maar nu had ze met haar eigen ogen gezien dat mensen het niet zo nauw namen met intimiteit en Barbara was niet getrouwd. Haar man was overleden dus zou het volgens Monique heel normaal zijn als ze geen seks meer had. Maar dat had ze wel en waarmee! Die Thieu lag nu met haar in bed en die grote paal van hem... Monique huiverde bij het idee zo'n ding in haar mond te nemen, maar tegelijkertijd vond ze het ook wel opwindend. Ze voelde weer de hete trillingen, die ze eerder die week had gevoeld, door haar lijf gaan. Onwillekeurig drukte ze haar handen in haar kruis en voelde dat ze nat werd. Helder en duidelijk verscheen de grote paal van Thieu voor haar geest. Ze zag weer die glimmende kop, de dik geaderde stam en de hand van Barbara die daar omheen lag. Opeens kreeg ze een intens verlangen zo'n ding eens van dichtbij te bekijken, 'm misschien wel aan te raken... hoe zou het zijn zoiets in je mond te nemen... of... nee niet in haar poesje... daar was hij veel te groot voor... Ze stond daar zo te fantaseren dat ze niet in de gaten had dat ze inmiddels op haar vingers stond te sabbelen en met haar andere hand over haar kruis wreef. Ze kwam weer tot zichzelf toen het licht in de woonkamer werd uitgedaan. Ze wachtte nog een paar minuten en ging toen naar binnen. Barbara was weg en die man ook. Monique ging de trap op. De deur van Barbara's kamer stond nu wagenwijd open en het licht was uit. Ze deed het licht op de overloop aan en ging nieuwsgierig de kamer binnen. Het dekbed lag rommelig op het bed. Het meisje ging op die plaats staan waar ze eerder op de avond haar hospita met die man had bezig gezien. Ze liet zich op de rand van het bed zakken en keek de kamer rond. Nu begreep ze waarom ze geen licht had zien branden toen ze thuis kwam. Voor de ramen hingen dikke velours gordijnen, die zouden geen licht doorlaten, dacht ze. Ze draaide zich om en zag zichzelf zitten in de grote spiegelwand. Ze schrok, want ze kon via die spiegel gemakkelijk de overloop op kijken. Ze begreep dat ze het risico had gelopen dat ze haar hadden kunnen zien. Nou, ja, ze hoopte maar dat dit niet het geval was geweest, trouwens dan zouden ze toch meteen zijn opgehouden. Ze verplaatste haar hand en trok deze geschrokken terug. Ze keek naar haar vingers en toen naar het bed. Er plakte wat vocht op haar vingertoppen en toen ze goed keek zag ze een klein nat plekje op het bed. Nieuwsgierig bekeek ze het plekje van dichtbij en kon zich niet bedwingen aan haar vingers te ruiken. Het rook vreemd maar niet bijzonder. Ze dacht aan haar eigen vocht dat ze had verloren toen ze klaarkwam. Zou dit het van Barbara zijn of van..... Ze sprong op en rende naar de badkamer en waste haar handen. Daarna poetste ze gelijk haar tanden, kleedde zich uit en kroop in bed. Ze kon de slaap maar moeilijk vatten. De beelden van de afgelopen avond bleven maar door haar hoofd spoken. Toen ze Barbara hoorde thuiskomen was ze klaarwakker en ze luisterde gespitst of ze alleen was. Het licht ging uit en het meisje hoorde niets bijzonders. Uiteindelijk viel ze met haar dijen strak tegen elkaar geperst in slaap en werd wakker toen de zon haar gezicht met z'n stalen raakte. Ze wist gelijk wat ze die dag zou doen.