De volgende ochtend werd ik wakker van 'n vreselijk jeuk in mijn oksels. Illse kriebelde en streelde deze plekjes kontinu. Het gekriebel maakte die jeuk alsmaar erger. Later kwam Patricia erbij en begon weer mijn ribben te kietelen. Dit ging de hele dag door tot s'avonds laat. 2 weken ging ik door 'n hel. Ik verging van de honger en die verschikelijke jeuk. Na 2 weken waren m'n bekken en mijn ribben ongelooflijk zichtbaar geworden. Je kon mij nu gerust skeletje noemen. Ik werd ondesteund door de 2 dames, en we liepen met z'n drieen naar de weegschaal. Door het hevige gekietel, en het hongerlijden was ik flink afgevallen. 44 kilo woog ik nu. Ik was nu nu werkelijk ongelooflijk mager geworden. M'n bikinie was daardoor losser gaan zitten.

We gingen met z'n drien naar een andere ruimte, waar inmiddels een van de film-producers was geariveert. De man bekeek me van top tot teen. Ik zag aan z'n gezicht dat hij niet bepaalt tevreden was. "Not so, but so" was z'n reactie. Ik moest even slikken. "How much kilo's ?" vroeg hij aan Patricia. "44 sir" andwoorde Patricia. "I acept this girl when se is 38 or less". Ik knikte van ja naar Patricia. "Oke lieverd, wat jij wilt. "Maar dan gaan we het kietelen wel erger maken voor jou, en je gaat voorlopig 'n maand á 6 weken door met hongeren" Het gerammel van m'n maag was steeds duidelijker te horen. Alsof m'n maag wilde zeggen 'stop alsjeblieft, ik wil voedsel' Maar m'n maag kon me wat. Ik wilde doorgaan. De producer ging weer weg, en ik werd weer begeleid naar het kamertje. In het kamertje zaten 4 meisjes op ons te wachten. Patricia vertelde dat de vier hun kwamen helpen. ook zij waren heel goed in datgene wat mij te wachten stond.

Ik verging van de jeuk en wilde dolgraag krabbelen, maar ik moest weer plaatsnemen op de plank. Naast de plank, maar aan het toestel werden 2 steunen met beugels gemonteerd. Ik had al 'n idee wat er zou gaan gebeuren. Nu waren m'n voeten het doelwit. ook deze waren zeer gevoelig. Ik had dit nooit gehoopt, maar de dames zeiden al dat ik nu harder aangepakt zou worden. M'n schoenen werden heel voorzichtig uitgetrokken, en daarna m'n sokken. M'n voeten werden nu rechtop in deze beugels gezet, met de bovenkant stijf tegen 'n kant aan. M'n tenen werden met een leren band vast gezet, zodat ik ze niet kon buigen naar binnen. Toen ging er een band om m'n knieen heen. Zowel m'n knieen als m'n voeten zaten muur en muur vast. Toen moest ik gaan liggen. M'n armen weer naar achter, en m'n handen weer vast. Ohhhh....en die honger. Ik verging van de honger. Er werd verder niets gezegt, en ieder ging haar taak doen. Illse streelde en kriebelde weer de verschikkelijke jeukende plekjes in m'n oksels en onderarmen, en patricia kietelde weer met haar vingertoppen m'n ribben. Dit keer aan 1 kant, want 1 van de 4 meisjes begon de linkerkant van m'n ribbenkast te kietelen. Ik had het niet meer. Het 2e meisje boog haar hoofd boven de mijne en begon met haar natte mond me te zoenen zonder op te houden. De 2 laaste meisjes ontfermde zich over m'n voeten. Ik voelde fluweelzachte vingertoppen aan de onderkant van m'n voeten. Heel fijntjes en zachtjes streelde hun vingertoppen van boven naar beneden, en daarna met een vinger onder elke voet precies in het midden van de holte. kontinu gingen beide vingers over dat ene plekje heen. Ik werd gek. De plekjes begonnen vreselijk te jeuken. Maar die 2 vingers bleven doorgaan op die plekjes. Ik kon niet kreuen, want ik werd nog steeds hevig gezoend. Dit was de kieteldood. Sterven van de honger, en een vreselijke jeuk doorkietelen en kriebelen in m'n oksels m'n hele ribbenkast en onder m'n voeten. deze hel duurde al 'n kwartier, en ik moest nog 'n maand.

Het was inmiddels 10 uur in de ochtend geworden, en het kietelen ging alsmaar door. Ik was bezig gek te worden. Gek van de jeuk onder m'n voeten waar alsmaar gekieteld werd. Gek van 10 vingers die m'n hele ribbenkast aftasten, en gek van die jeuk en het gekietel in m'n oksels. Het meisje hield even op met zoenen, en liep de kamer uit. Ik kon effies zachtjes kreunen. Deze marteling kan toch geen levend wezen hebben. Ik vroeg om 'n beetje water. Dat kreeg ik. Daarna werd ik weer hevig gezoent.

Er gingen 4 weken voorbij. M'n buik was al goed ingevallen, en m'n ribben lagen zowat op m'n huid. Ik was inmiddels graat, graat mager geworden. En m'n honger....onbeschrijfbaar. Ik werd op de weegschaal gezet. 40 kilo. Ik was heel erg teleur gesteld. Zoveel honger lijden en kietelen aanvaarden had mij nog niet op het extreme gewicht gebracht. De emotie's klommen hoog op. "We gaan je weer naar je plekkie brengen meid" zei een van de meiden. "Ohhhhh. Ik kan niet meer" kreunde ik. Ik werd weer vast gelegd. M'n voeten en benen eerst, en daarna m'n handen. M'n lichaam werd zover mogelijk uit elkaar getrokken. Al m'n ribben sprongen door m'n huid heen, en werden onmiddelijk weer gekieteld door al die vinger toppen. De ongelooflijk verschikkelijke jeukende plekjes onder m'n voeten werden weer intens gestreelt. M'n oksels en onderarmen hadden het ook niet meer. Voordat ik weer werd getongzoent, zei het meisje "we gaan je nog 3 á 4 weken martelen" Voordat ik ook maar één reactie kon geven, raakte haar lippen de mijne aan. Ik liet flink wat traantjes stromen. M'n ribben konden het intense gekietel niet meer aan. De jeuk onder m'n voeten die alsmaar door werd gekriebelt ging door m'n hele lichaam heen. Ik stierf de hongerdood.

Na 41/2 week was het eindelijk ten einde. Ik was 'n wandelend geraamte geworden, en woog bijn 36 kilo. De regiseur was dik tevreden, en de film was een groot succes. Met m'n jungle bikinie hangend aan takken en zo, waren m'n ribben ongelooflijk mooi zichtbaar. Ik had het dus niet voor niets gedaan, maar zoiets als dit doe......ik.......nooit.....meer !

Ik had rode plekken van het krabbellen, maar naar maanden was ik weer OKE !