Kouwe kak De vrouw waar hij nu naar toe op weg was, kende hij redelijk goed. Voor haar koesterde hij enige wraakgevoelens, en vond hij dat het tijd was geworden om haar op haar plaats te zetten. Vera was een rijke, sjieke vrouw. Een vrouw met stijl en klasse, maar metevenveel kak. Karel was hier achter gekomen, nadat hij haar ontmoet had bij een zakenrelatie,die thuis een feestje gaf voor enkele vrienden en bekenden om zijn bronzen bruiloft te vieren. Vera was daar ook. En k alleen. Nadat zij aan elkaar voorgesteld waren en er wederzijds een en ander over de ander bekend was, begon Karel zich aangetrokken te voelen tot Vera. En andersom leek het daar ook op. Inderdaad, het 'leek' er alleen maar op, want toen Vera besefte dat Karel maar een gewone jongen was, die gewerkt had voor z'n centen, liet zij hem onmiddellijk links liggen. Ook op feestjes die nog volgden en waar zij beiden aanwezig waren, verwaardigde Vera zich niet om met Karel te praten. Op het laatste feestje, vier weken geleden, beloofde Karel zichzelf dan ook dat de mooie, rijpe Vera deel zou uitmaken van zijn snode plan. Het zou het simpelste klusje van de avond worden, verwachtte Karel, die wist dat zij in haar appartement zou zijn, waar zij zich gereed maakte om uit te gaan, zoals elke vrijdagavond. Zij zou keurig opgedirkt zijn en de taxichauffeur verwachtten, die haar naar wat voor feest dan ook zou brengen. Hij parkeerde de auto op de donkere parkeerplaats achter het appartementen gebouw en liep via de achterdeur naar de verlichtte portiek. Daar drukte hij op de bel naast haar naamplaatje, en wachtte gespannen tot hij haar stem zou horen vanuit het ronde luidsprekertje. "Ja, wie is daar ??", klonk het koud. "De taxi, mevrouw." Een aarzeling. En dan "Zo vroeg al ?, nou ja, ik ben toch al klaar. Ik kom er aan." Karel moest nog vijf minuten geduld hebben voor hij de lift naar beneden hoorde komen. Snel trok hij de zwarte kap over zijn hoofd en stelde zich op naast de liftdeur, uit het gezichtsveld van degene die uit de lift kwamen. De lift stopte en de deur zwaaide open. Direct stond Karel achter de hoogblonde vrouw, legde zijn hand over haar mond en liet zijn mond tot bij haar oor zakken en zei: "Dit is een overval. een kik en je bent er geweest." Vera verstrakte en knikte voorzichtig met haar hoofd op en neer, ten teken dat zij het begrepen had. Met zijn hand over haar mond greep hij haar met zijn andere hand stevig bij de arm en duwde haar richting achterdeur. Hier keek hij snel rond en duwde Vera naar de auto. Met zijn lichaam tegen haar rug en billen drukte hij haar tegen de auto aan terwijl hij haar een doek over de mond trok om haar te knevelen. Daarna bond hij professioneel haar handen achter haar rug en duwde haar in de auto op de achterbank. Tijdens het binden hadden haar kleren niet kunnen verbergen dat er een heerlijk lichaam in deze verpakking zat en Karel moest wederom een beroep doen op zijn gezond verstand om haar niet ter plekke te nemen, maar kon het niet nalaten om zijn handen om haar heen in haar decollet te laten verdwijnen en de zachte grote borsten te betasten en er stevig in te knijpen. De vrouw voor hem kreunde achter de stof in haar mond. Snel trok hij ook haar nog een zak over het hoofd voor hij zijn eigen kap afzette en achter het stuur kroop. Inmiddels was er ruim een uur verstreken sinds hij bij zijn huis weggereden was en hij moest voortmaken met de gang naar het volgende slachtoffer, om binnen zijn tijdschema te blijven. Hier voor moest Karel terug naar zijn dorp, naar het kleine caf op het dorpsplein, waar de 23 jarige Sonja haar brood verdiende met serveren. Binnen twintig minuten was Karel ter plaatse en zag nog net dat Sonja naar de kroegbaas zwaaide die afsloot, en op haar opoe-fiets wegreed. Karel wist waar ze heen zou gaan en hij reed haar voorbij om haar net buiten het dorp op te vangen. Hij parkeerde de auto in de berm en deed de lichten uit op een plaats waar net geen lantarenpaal stond. De motor liet hij zachtjes zoemend draaien. Na vijf minuten zag hij het meisje, zijn laatste slachtoffer, voorover op het stuur leunend, aankomen fietsen in zijn buitenspiegel. Op het moment dat zij ter hoogte van zijn auto was trok hij op uit de berm vandaan en sneed het nietsvermoedend meisje. Zij schrok, trok aan haar stuur en viel. snel zette Karel zijn kap op en stapte uit, en liep naar de hevig geschrokken Sonja toe. Toen deze de man met de kap zag naderen opende zij haar mond om te schreeuwen, maar met een gerichte stomp sloeg Karel haar buiten westen. Op het zelfde moment zag hij in een flits twee koplampen aankomen. In alle kalmte deed Karel de kap af en boog zich, quasi zorgzaam, over het bewusteloze meisje heen. De auto was inmiddels gestopt en een wilde haardos stak uit het raam en een jonge vrouwenstem vroeg wat er gebeurt was. "Ik heb dit meisje aangereden", zei Karel kalm. "Ik heb haar niet gezien, toen ik de weg opdraaide." Het meisje stapte uit haar auto en ging op de twee anderen af. "Ik ben verpleegster",vertelde ze."Nou ja, leerling-verpleegster, maar ik weet er wel wat van af." En ze vertelde dat ze bij een vriendin op visite was geweest en nu eigenlijk een beetje verdwaald was. Dat stelde Karel gerust. Hij maakte wat ruimte zodat het meisje bij de 'gewonde' kon kijken. Uiteindelijk stelde de verpleegster vast dat het slachtoffer enkel het be wustzijn had verloren, en verder waarschijnlijk geen ernstig letsel had. Toen zij vroeg of er een dokter in de buurt was, zei Karel dat er een net buiten het dorp woonde. En of het de gewoonste zaak van de wereld was legden zij samen de bewusteloze Sonja op de achterbank van de stationcar van de verpleegster in spe. "Rijdt maar achter mij aan", zei Karel, die ook nog altijd de mooie Vera in zijn auto had liggen, gelukkig met haar mond gesnoerd. Na een aantal malen links en rechts gedraaid te hebben stopten beide auto's op de oprit van het huis van Karel. "Hier is het.", riep Karel naar de uitgestapte jonge vrouw, en liep zelf op de woning toe. Het nietsvermoedend jonge verpleegstertje volgde hem, en toen er op het a anbellen niet geantwoord werd, vroeg zij Karel wat te doen. Karel bleef o nvoorstelbaar rustig en vroeg haar hoe ze heette. "José", zei ze en stak Karel een hand toe. Op dat moment trok Karel het pistool uit zijn zak en hield dat voor haar neus. In een klap trok het lachende gezichtje weg in een witte geschrokken grimas. Karel vertelde haar dat er niemand in de buurt was die haar horen zou, dus dat schreeuwen geen zin had en hij duwde haar ruw in de richting van de garage. Net voor ze in het licht traden trok hij haar snel zijn kap over het gezicht heen, met de openingen op het achterhoofd en hij hoopte maar dat het te donker was geweest om hem goed te kunnen zien. Maar goed, dat zou van later zorg zijn. Uit de garage pakte hij voor zichzelf ook nog een kap en zette deze op. Nu zou hij ook José in het spel betrekken. En zo te zien was dat een aardig lichaam wat zich onder de jas verstopte. Hij boeide haar en duwde haar naar de deel. Hier zette hij José vast aan een paal. Karin zat nog stevig op haar stoel en de tranen waren gestopt. de mascara was uitgelopen, maar schijnbaar had zij zich in haar lot geschikt. Rika stond met haar ferme tietjes nog steeds rechtop aan de paal en liet ook haar hoofd er tegen rusten. Op alle borsten zaten nog de klemmen. Nu was het eerst zaak om ook Sonja en Vera binnen te krijgen. Daarna kon het spel beginnen. Eerst Sonja dan maar. Deze haalde Karel nog versuft van de achterbank van de andere auto, boeide haar, en nam haar mee naar binnen. Strompelend kwam ze op de deel aan. Ze moest nog steeds duf zijn, want ze liet zich als een mak lam naar de slachtbank leiden. Karel zette ook haar in een stoel neer, maar bevestigde alleen haar polsen aan de armleuningen. Als laatste haalde hij Vera van de achterbank van de Alfa. Deze wilde nog wat tegenspartelen, maar toen Karel haar omhoog trok aan haar grote zware borsten, bond zij snel in met een kreet van ontzetting vanuit haar gesnoerde mond. Nadat hij Vera overeind had uit de auto, pakte hij haar bij de arm vast en trok haar mee naar binnen. In haar mooie lange avondjurk smeet hij haar op haar op het grote met leer overtrokken matras neer, bond haar enkels aan twee kettingen die uit de hoeken vandaan leken te komen, maakte vervolgens de boeien rond haar polsen los om ze daarna boven haar hoofd weer samen te binden en te bevestigen aan een katrol in het midden van het hoofdeinde. Het touw door de katrol heen trok Karel zachtjes aan, waardoor de armen en het lichaam van Vera uitgerekt werden en zij in haar mooie zwarte avondjurk onbeschaamd met de benen wijd en de borsten uitdagend en fier op haar borstkas prijkend blootgesteld was aan de blikken van haar ontvoerder. Karel verliet de deel en ging het huis afsluiten. De beide auto's werden in de garage neergezet, en ook de buitenboel werd afgesloten. Hij ging daarop naar zijn slaapkamer om zich voor te bereiden op hetgeen zou gaan plaatsvinden. Hier en daar zouden er in zijn scenario wat wijzigingen doorgevoerd moeten worden, omdat José erbij gekomen was. Maar hij veronderstelde dat dat geen probleem zou opleveren. Karel kleedde zich uit en liet het bad vollopen. Terwijl het warme water in het bad stroomde liet hij zich er in zakken en begon zich direct in te zepen. Nadat het bad voldoende was volgelopen, bleef hij nog zeker tien minuten dromend nagenieten van het succes, dat hij tot nu toe bereikt had. Hij stapte uit bad, droogde zich af en liep de slaapkamer binnen. Op bed lag een zwarte leren broek, en toen Karel die aantrok, zijn kruis vrij liet. Zijn ballen en zware pik hingen eruit. Een massief dik stuk vlees hing omlaag tussen zijn benen. Nu nog de kap op en hij was er gereed voor.