Het prille begin Hij had het zorgvuldig gepland. Dat kon ook niet anders als je weet dat hij er al zeker twintig jaar mee rondliep om dat wat hij nu begon, eens tot werkelijkheid te laten worden. Terwijl hij in het donker achter de struiken gehurkt zat en de langzaam naderende auto, een rode Alfa Romeo, strak in de gaten hield, dwaalden zijn gedachten af naar zijn jeugdjaren, toen hij zich bewust werd van zijn sexuele driften. Nooit had hij ze aan iemand verteld, en ook wat hij nu ging doen was het iets dat alleen hij wist. Toen, als jongen van een jaar of veertien, vijftien, aan het einde van zijn pubertijd droomde hij ervan om meerdere vrouwen te bezitten. En niet enkel bezitten in de zin van er sex mee hebben. Nee, echt bezitten. Hij wilde ze totaal onderworpen zien, met enkel als doel zijn lusten op hen te kunnen botvieren. Zich niets aantrekken van hun verlangens of bevrediging, maar zuiver en alleen om hen te gebruiken zoals hij dat zou willen. Steeds vaker had hij ervan gedroomd, en steeds vaker was hij met dat beeld voor ogen en zijn stuiptrekkende lid in zijn hand, in slaap gevallen. In die periode verzon hij allerlei leuke spelletjes die hij met vrouwen wilde doen. En af en toe had hij wel eens iemand mee naar huis genomen om een van zijn spelletjes uit te proberen, maar dat was ook niet meer dan uitproberen, omdat hij dan niet de mogelijkheid had om de vrouw totaal te onderwerpen. En dat zou hij nu wel gaan doen. Ook dat hij nu gehurkt zat achter de struiken in de tuin van de woning naast de zijne had een achtergrond in het verleden. Toen hij zeventien jaar oud was woonde hij met zijn ouders in een flat in een middelgrote stad. Als hij vanaf het balkon naar beneden keek, was dit precies op het balkon van een buurvrouw die regelmatig naakt ging zonnen. Zij wist dat hij keek en regelmatig pestte zij hem dan ook door met gesloten ogen, alsof zij hem niet in de gaten had, zichzelf streelde en zelfs een keertje haar poesje wijd open trok, zodat hij er recht in kon kijken. Zijn buurvrouw van toen was misschien een jaar of vijftig en helemaal niet knap, maar voor een knaap van zeventien was dit een geweldig schouwspel. Dit bleef dan ook lang in zijn geheugen gegrift staan en hij zwoer dat hij ooit een keer wraak zou nemen op de pesterijen van de buurvrouw. En nu maakte het niet uit welke buurvrouw dat zou zijn. Het geluk had hem enkele jaren terug toegelachen toen hij een klein fortuin kon maken met de aandelen van een bedrijfje dat door Amerikanen werd overgenomen, en zodoende was hij in staat geweest om aan de buitenzijde van een dorp een vrijstaand boerderijtje te kopen, dat hij in zijn nu ruime vrije tijd, geheel naar eigen wens opgeknapt had. En niet enkel de buitenkant had een verfje gekregen. Maar nu kwam hij weer terug bij het heden, omdat de auto waar het om ging stopte voor het hek van de oprijlaan bij zijn buren. Het portier aan de passagierskant ging open en een jong slank meisje, gekleed in strakke jeans en een slobbertrui stapte uit. Dit was Rika, zijn 19 jaar jonge buurmeisje. Zij was voor het weekend thuis gekomen en door haar moeder, die nog in de auto zat, afgehaald van het station, zoals elke vrijdagavond. Rika studeerde medicijnen op de universiteit van Leiden. Dit was de laatste tijd een regelmaat geworden en zodoende kon hij, Karel, deze planning maken. Op het moment dat Rika uitstapte om het hek te openen had Karel een zwarte kap over zijn hoofd getrokken, waar enkel op de plaats van zijn ogen en zijn mond openingen waren. Verder was de een meter tachtig grote Karel gekleed in een zwart trainingspak en zwarte handschoenen. Rika had zojuist het hek geopend en haar moeder reed de auto binnen de omheining, waar ze ook direct weer stopte om haar dochter in te laten stappen, aangezien het toch zeker een vierhonderd meter was dat het hek van het huis verwijderd lag. Rika sloot het hek en op het moment dat zij instapte sprong Karel overeind, trok het portier open aan de bestuurderszijde open en greep zijn buurvrouw vast aan de haren en trok haar hoofd achterover. Tegelijkertijd liet hij haar een klein kaliber pistool zien, dat hij op Rika richtte, die onmiddellijk begon te gillen. Haar moeder was zo geschrokken, dat zij geen woord uit kon brengen en als verstijfd bleef zitten. "Geen woord meer", zei Karel," Ik weet dit pistool te gebruiken." "Luister goed naar mij, en er zal jullie niets overkomen." Voorzichtig liet hij het hoofd van zijn veertig jarige buurvrouw los terwijl hij nu het pistool op haar richtte. Rika was wijs genoeg om stil te blijven zitten en staarde met grote ogen naar de man, die hen zojuist overvallen had. Uit zijn broekzak haalde Karel twee zwarte van zijdeachtige stof gemaakte zakken en zei tegen beiden dat zij deze over hun hoofd heen moesten trekken. Rika begreep het meteen en voerde de taak uit. Karin, de buurvrouw, daarentegen keek verdwaasd naar de stoffen zak die zij in haar hand gedrukt kreeg. "Zet op", dreigde Karel, en hield het pistool vlak voor haar ogen. "Wat wil je van ons ?", kwam het bibberend uit de mond van Karin. "Dat merk je vanzelf wel, en doe nu wat ik je gezegd heb, anders merk je het vlugger als dat je zou willen wat ik met ongehoorzame vrouwen doe." En toen hij dit zei, zag Karel met voldoening dat er een rilling liep door dat struise lijf van zijn buurvrouw. De beide vrouwen hadden nu de zwarte kap over hun hoofd heen getrokken en Karel snoerde dit aan de hals aan en legde er een strik in, zodat ze deze niet, al dan niet per ongeluk, af zouden kunnen krijgen. Daarop maakte hij de veiligheidsgordel van Karin los, waarbij hij het niet na kon laten om even langs de grote borsten van zijn oudste slachtoffer te strijken. Nu zag hij het niet alleen, maar voelde hij de rilling welke door haar heen trok. Karel trok Karin aan haar arm van de stoel af naar buiten, duwde haar hardhandig met haar borsten tegen de zijkant van de auto en haalde uit zijn zak een paar handboeien waarmee hij haar polsen achter haar rug aan elkaar klonk. Een kreet van pijn welde op uit haar keel, en met moeite kon zij zich verbijten. Eenmaal geboeid werd Karin op de achterbank van de auto geworpen via het achterportier. Hierbij werd het korte rokje van haar mantelpakje, dat strak om haar billen gespannen zat, behoorlijk op de proef gesteld, omdat zij in een liggende houding, met opgetrokken knien werd gedwongen, waarbij ook nog eens boeien om haar enkels werden bevestigd. In deze positie keek Karel tegen het roze slipje van de oudere vrouw aan en hij stak zijn hand onder de rok om het naar beneden te trekken tot op haar knien. Zijn vingers gleden over de zachte huid naar haar kruis en met enig geweld drukte hij ze tussen de dijen om vervolgens twee vingers tussen de zwart behaarde lellen van haar rijpe kut te laten glijden en ze in haar droge grot te duwen. Tegelijkertijd gleed zijn duim naar het onzichtbare rozetje tussen haar billen om daar ook ruw binnen te dringen. Na een paar hardhandige stoten in het opschokkende lichaam van de zwartharige trok hij zijn vingers terug en liet de vrouw in haar blote kont liggen. "Waag het niet om je te verroeren, als het leven van je dochter je wat waard is, teef", snauwde Karel, met de nadruk op het laatste woord, en hij smakte het achterportier dicht. Nu liep hij om de wagen heen naar het nog steeds openstaande portier van Rika. Ook haar trok hij ruw uit de auto en deed haar handboeien aan. Maar Rika kon haar handen voor zich houden. Karel visite nog een touwtje uit zijn broekzak en bevestigde daarmee de ketting die de boeien aan elkaar verbond met een riemlus van haar spijkerbroek, zodat zij haar armen niet omhoog kon krijgen. Snel liet Karel nog even zijn handen onder de trui glijden om haar jonge borsten te betasten. Hij kneep in het stevige vlees en liet zijn duimen even kennis maken met de kleine knopjes, die zij vrij onder de wijde trui droeg. Daarop Rika werd terug de auto ingeduwd, maar moest voor de stoel op de grond gaan zitten. Op haar knien, met het hoofd op het zitgedeelte van de stoel. En ook bij haar spande het achterste heerlijk in de strakke spijkerbroek. Zelf trok Karel nu de kap van zijn hoofd en met een bezweet gezicht en een voelbaar bevredigende trots stapte hij achter het stuur van de auto, na het hek geopend te hebben. De wagen rolde achteruit en stopte nog eenmaal toen Karel uitstapte om het hek weer te sluiten. Daarna draaide hij de weg op en reed, in de tegenover gestelde richting van waar zijn huis was, weg. Dit was alles gepland. Hij zou over wat rustige buitenweggetjes rijden, tot hij zeker wist dat de beide vrouwen hun orintatie volledig kwijt waren en niet na konden vertellen waar zij heen gebracht waren. Tijdens de rit pakte hij het hoofd van de jonge Rika vast en drukte dat in zijn kruis. Met kracht wreef hij het in de zwarte stof gehulde gezicht van het meisje over zijn stijver wordende pik heen. Na ongeveer een uur gereden te hebben draaide hij de oprit naar zijn huis op waarvan het hek en de garagedeur openstonden. In de garage stopte hij de motor, om vervolgens uit te stappen en zowel het hek als de garagedeur te sluiten. Met een goed gevoel, omdat alles zo voortreffelijk was gegaan, liep hij de garage weer in naar de auto toe. Als eerste haalde hij Rika uit de krappe ruimte voor de stoel, waar zij al die tijd stil had zitten jammeren. De stof van haar hoofdkap was vochtig geworden door haar tranen. Karel lachte binnensmonds, omdat hij besefte dat de vrouwen totaal niet wisten wat er zou gaan gebeuren. En dat er voor hen nog een en ander op het programma stond, was zeker. Met deze gedachte liet hij Rika rechtop tegen de auto aan staan, zodat zij haar benen kon strekken die een geruime tijd opgetrokken waren geweest in haar verwrongen houding. Ook Karin werd uit haar liggende positie bevrijdt, doordat Karel haar aan de benen zover uit de auto trok, dat nog net haar billen de zitting raakten. Hierbij schoof haar rokje op en kon Karel de donkere heuvel tussen haar benen aanschouwen, waar hij eerder zijn vingers in de gleuf had laten verdwijnen. Hij keek er even naar, maar beheerste zich en trok Karin aan haar jasje overeind tot zij zat. Nu pas maakte hij haar enkels los, trok haar slipje omhoog en trok haar overeind en de auto uit. Hij leidde haar tot bij haar dochter, maakte bij Rika het touw van de riemlus los en bond dat vervolgens aan de schakels van haar moeders boeien, die nog steeds de armen op de rug had en met de rug naar Rika toe stond. Van een plank uit de garage haalde Karel een halsband met een ketting en bevestigde deze rond Karin's hals. Door deze beweging aan haar hals schrok de veertig jarige en gilde van schrik. Karel bedacht zich geen moment en sloeg de vrouw met de rug van zijn hand in het gezicht, dat nog altijd bedekt was. Karin bedaarde hierop direct en begon in de richting van de strakgetrokken ketting aan de halsband te lopen. Karel leidde de beide vrouwen op deze manier naar de omgebouwde deel. Hier had hij zijn paradijs geschapen en hier zou het dan allemaal moeten gebeuren. Hij maakte de boeien van Rika los en duwde haar, sturend bij de schouders naar een van de palen, welke her en de tussen de vloer en het hoge plafond geplaatst waren. Hier zette hij haar met de rug tegen aan en boeide haar armen achter haar rug om de paal heen. Terug bij de moeder van het meisje, ontdeed hij deze van de ketting, maar de halsband bleef op zijn plaats. Ook zij werd bevrijd van haar boeien op de rug om vervolgens in een stoel neergedrukt te worden waar haar armen op de leuningen in beugels vielen, welke om haar pols en onderarm dichtvielen. Haar enkels werden ruw uit elkaar op de grond gezet tegen de voorste stoelpoten aan en op hun beurt ook in boeien vastgezet. Tevreden over zijn werk tot nu toe keek Karel van de een naar de ander. Het jonge meisje met haar stevige , door de houding vooruit priemende, jonge borsten. Haar smalle middeltje en haar strakke, nu nog in spijkerstof gehulde billen. En dan haar moeder. Een rijpe vrouw, met een goed verzorgd lichaam. Stevige borsten, toch een vlakke buik en een mooi achterwerk. Om de volgende stap te nemen in zijn spel moest Karel zijn lederen kap weer opzetten. Hierna liep hij op Karin af en ontdeed haar van haar gezichtsbedekking. Verward keek zij rond en wilde haar mond open doen. Maar Karel pakte stevig haar kin beet tussen duim en wijsvinger en dreigde:"Waag het eens, en trouwens, er is hier toch niemand die je hoort". Toen Karin echter haar dochter tegenover zich aan de paal gebonden zag begon zij te snotteren. Karel waarschuwde haar nog eenmaal en zei dat hij wel een manier wist om haar de mond te snoeren als zij niet snel stil zou zijn. Met moeite slikte Karin de snikken, die uit haar keel opwelden, in. Karel ging achter zijn buurmeisje staan en liet voor de ogen van haar moeder zijn handen vanaf haar schouders over haar prille, maar aanzienlijke borsten glijden. Karin draaide ontzet het hoofd af, terwijl Rika een hoge gil slaakte. Daarop liep Karel naar een deur in de wand , opende deze, en haalde uit de zojuist ontstane kast een mondknevel en een paar leren banden. Als eerste werd om het hoofd van Karin een brede band gelegd waarmee haar hoofd strak tegen de rugleuning vastgezet werd, zodat ze haar hoofd niet van het tafereel af kon draaien. De mondknevel drukte hij ,over de hoofdkap heen, in de mond van het grienende meisje. Nu kon hij rustig verder gaan met zijn jongensdroom. Daarin vernederde hij de vrouwen eerst voor hij ze zou gaan gebruiken. En in zijn plan stond dat hij dan het spel zou starten, als hij alle speelkameraadjes verzameld had. Nu moest het echter bij plagerijen blijven. Nadat hij nog een paar spullen uit het wandkabinet had gehaald en op een tafeltje had gelegd, dat naast de paal stond, waar Rika hulpeloos aan vastgebonden stond, ging hij weer achter het jonge ding staan en hervatten zijn handen het werk, wat zojuist onderbroken was. Hij trok de slobbertrui strak naar beneden toe, zodat de vorm van de jonge borsten beter tot uiting kwam en begon met zijn vingers de tepels te irriteren. Hierdoor ontstonden al gauw twee kleine bultjes in de stof en Karel draaide de tepels door de stof van enkel de trui heen, tussen zijn vingers. Ook trok hij de tepels stevig naar buiten toe en heel snel waren de twee kleine bultjes al flinke doppen geworden. Het meisje jammerde nog steeds, toen Karel de eerste attributen van de tafel pakte . Het waren zwaar verchroomde tepelklemmetjes met aan elk een ringetje om gewichten aan te hangen. Deze liet hij eerst aan de oudere vrouw zien, die nu ondertussen wel doorhad, maar het niet wilde geloven, wat er met hun ging gebeuren . Karin krijste:"Niet doen, schoft. Neem mij dan." "Durf je wel, tegen zo'n jong meisje." "Neem mij dan, als je het lef hebt." Glimlachend liep Karel op haar af en sloeg haar op de wang die direct verkleurde. "Jouw beurt komt nog wel, wacht rustig af. Je zult niets te kort komen." Terwijl hij dit tegen haar zij, bond hij ook haar een mondknevel voor en met wat moeite, omdat haar hoofd tegen de leuning gebonden was, kreeg hij deze vast in haar nek. Grof trok hij het jasje van haar mantelpakje open en graaide met zijn beide handen haar volle borsten vast, door de stof van de blouse en haar b.h. heen. Hij masseerde wellustig de grote borsten en kneep er hardhandig in. De vrouw kreunde van ontzetting, maar kon toch niet voorkomen dat ook haar tepels zich door de stof heen af begonnen te tekenen. Karel lachte hardop, liep naar de tafel toe en pakte daar twee draaiklemmen vanaf. Nog steeds lachend keerde hij zich naar Karin toe en pakte de tepel van haar rechterborst stevig tussen duim en wijsvinger en begon deze te draaien en uit te trekken tot het gezicht van de zittende vrouw in een grimas vertrokken was. De tepel stak stevig naar voren toe en Karel plaatste de eerste klem eroverheen en begon de schroef aan te draaien, waardoor de tepel steeds platter gedrukt werd tussen de plaatjes. Toen de klem stevig zat pakte hij de linkerborst en behandelde deze zo mogelijk nog harder. "Dat krijg je er dus van als je niet je mond dicht kunt houden ", zei hij satanisch, en plaatste klem nummer twee op haar tepel. Ook deze werd aangedraaid tot de tepel licht geplet werd. Daarna ging Karel voor de vrouw staan en begon beide klemmen stukje voor stukje aan te draaien. Karin was zoiets natuurlijk niet gewend en kreunde dan ook achter de bal in haar mond van de pijn en de tranen rolden over haar wangen heen. Karel stopte met het aandraaien van de klemmen en ging terug naar Rika, wiens tepels inmiddels weer ingetrokken waren. Met een paar bewegingen echter kreeg Karel ze weer te zien en hij bevestigde op beide borsten een klem, een soort miniatuur wasknijpertje. Ook hier ging hij door de stof van de kleding heen. Rika had het uit willen gillen, maar de bal in haar mond belette dat. Tot zover had Rika nog niets kunnen zien. Haar moeder des te meer. Voor Karel werd het nu tijd om de overige spelpartners op te gaan zoeken en hier heen te brengen, zodat bij het ochtendgloren de club compleet zou zijn en de finale kon beginnen. De beide vrouwen gaf hij nog wat water te drinken met een spuitfles. Hij controleerde de boeien, zette de enkels van Rika veiligheidshalve met touw vast aan twee ringen, die voor dit doel in de vloer gemetseld waren, en ging naar de garage om met de Alfa van zijn buurvrouw weg te rijden. Op zoek naar de volgende slachtoffers, en alleen hij wist wie het zou zijn. wordt vervolgd!