Van jongs af aan ben ik altijd al geïnteresseerd geweest in Japan. In het begin was het de oosterse mystiek geweest, maar naarmate ik ouder werd begonnen andere dingen mij te boeien. Ik had tomeloze bewondering voor de manier van werken, zoals de Japanners doen en hoe ze hun economie in stand houden. En in een later stadium werd ik getroffen door de manier, waarop ze met sex en geweld omgaan. Ik raakte gefascineerd door Manga-films en via internet zag ik wel eens gewelds- en sexscenes uit Japanse films. Heel bizar en ze gingen veel verder dan de Amerikaanse en Europese films. Eigenlijk was het uitzonderlijk, zoals ze met hun vrouwen omgingen. Ze hielden vooral van vernederen en van jonge meisjes. Hoewel niet geheel naar mijn smaak, keek ik toch altijd vol bewondering en raakte er op een of andere manier toch door opgewonden. Nu had ik laatst alle geluk van de wereld: bij ons in het onderwijs werd er een speciaal project geopend en dat bestond vooral uit een uitwisselingsprogramma met andere buitenlandse scholen in het beroepsonderwijs. Je werd voor een jaar uitgeleend en mocht dan zogenaamd bij de ander een kijkje in de keuken nemen. Van mijn collega's, die ook Engelse les gaven, had het merendeel vanzelfsprekend een voorkeur voor Amerika, maar ik zag mijn kans schoon en gaf me natuurlijk op voor Japan. Omdat er dit jaar maar twee docenten weg konden, zou er geloot worden en ik zag mijn kansen aanzienlijk slinken. Maar de 'Hoge Heren' vonden het zo goed, dat er iemand zich voor Japan had opgegeven, dat het eigenlijk een uitgemaakte zaak was: ik mocht naar Japan en een van mijn collega's mocht naar de USA, maar tussen alle belangstellenden daarvoor moest worden geloot. Ik sprong een gat in de wolken: van mij was zeker, dat ik uitgezonden zou worden en de rest moest het nog maar afwachten. Alleen de reis erheen was al een onvergetelijke ervaring. Een eenmaal aangekomen keek ik mijn ogen uit: wat een land. De dagen erna kwam ik ogen en tijd tekort en ik was diep onder de indruk van Japan en zijn inwoners. En ze wisten me altijd bezig te houden: een turbo-volk, want ze gunden zich bijna nooit vrije tijd. En als er een keertje niets op het programma stond, verzonnen ze wel een cultureel uitstapje voor me. Het was echt geweldig, maar na een paar weken heen en weer vliegen, had ik het wel een beetje gehad en wilde ik wel eens een echt avondje voor mezelf. Toen ik dat te kennen gaf, was het totaal geen probleem en geheel op eigen houtje dook ik het nachtleven van Tokio in. Ik schoot in donkere kroegjes en steegjes en probeerde echt de andere kant van Japan te ontdekken. Natuurlijk kwam ik in een obscuur bioscoopje terecht, waar ze manga-films draaiden. Ik vond het schitterend en genoot met volle teugen. Daarna zag ik een porno-bioscoop en dat wilde ik ook meemaken. Nou, dat heb ik geweten: wat gebruiken ze veel geweld in hun films. Waar ze in westerse films vrouwen niet al te hard afranselen met een twijgje of karwats, werd hier een heuse zweep gebruikt en net zo lang, totdat de vrouwen helemaal onder de rode striemen zaten. En gillen dat ze deden: ik vroeg me af of het wel geacteerd was en of het allemaal wel zo vrijwillig was. Ik kreeg sterk de indruk, dat het om pure verkrachting ging en dat de vrouwen echt mishandeld werden. En het viel me ook op, dat in de films nooit mannen het slachtoffer waren - op een enkele uitzondering na. Behalve onder de indruk, was ik toch opgewonden geraakt en met een stijve ging terug naar mijn hotelkamer. Ik geloof, dat ik me die nacht wel vier keer heb afgerukt met de herinneringen aan de films in mijn hoofd. En ik was zo onnozel om te denken, dat dit duistere gedeelte van Japan beperkt bleef tot dit soort films. Wat een vergissing. Op een hele rare manier kwam ik achter de werkelijkheid. En het gebeurde veel dichter bij huis, dan ik ooit had kunnen bevroeden. Het was aan het eind van de middag op de school, waar ik tijdelijk les gaf. Ik had nog wat na zitten babbelen met een Japanse collega, toen ik tenslotte naar mijn hotel wilde en ik liep door de verlaten gangen. Ik haalde mijn tas uit mijn leslokaal en ging richting uitgang. Zonder nadenken keek ik bij het laatste lokaal door het raam in de deur. Ik schrok: een kleine Japanse onderwijzer stond zich verschrikkelijk op te winden en schreeuwde tegen een meisje, wat duidelijk zichtbaar voor hem stond te huilen. Ik vind het altijd moeilijk inschatten, maar gezien de school en mijn ervaring, moet ze ongeveer een jaar of 19 zijn geweest, maar gezien haar gedrongen lichaam kan ze net zo goed een jaar jonger of een paar jaar ouder zijn geweest. Ik versta niet veel Japans, maar het was mij volkomen duidelijk, dat ze flink op haar donder kreeg. Volgens mij moest ze iets vreselijk misdaan hebben om zo afgebekt te worden. Vol interesse bleef ik staan kijken en zag, dat hij haar opeens tegen d'r wang sloeg. Ze huilde nog harder, maar schudde ook duidelijk zichtbaar van 'nee'. Weer een tik, maar blijkbaar was ook dat niet genoeg om haar overstag te doen gaan, want de onderwijzer werd nog kwader. Hij schold en tierde als een gek en het schuim stond hem op de mond. Alles wat ik er van begreep met mijn koeterwaals Japans, dat ze een grote mond tegen hem had gehad en ze beloofde geen beterschap. Ze hield vast aan haar eigen mening en dat werd haar duidelijk niet in dank afgenomen. De onderwijzer liep stampvoetend naar zijn bureau en pakte een liniaal. Hij schreeuwde iets tegen het meisje, toen hij weer bij haar stond en gewillig stak ze haar handen naar voren. Pets, pets, pets. Drie harde tikken op de binnenkant van haar handen en bij de derde gilde ze en trok haar handen weg. Gevolg: nog drie en dit keer had ze niet het lef om haar handen te laten zakken. De onderwijzer vroeg haar opnieuw iets en weer schudde ze van 'nee'. Tot mijn stomme verbazing kalmeerde mijn Japanse collega toen en verliet het lokaal. Ik keek, wat het meisje ging doen, maar ze bleef stokstijf staan. Net toen ik wilde doorlopen, ging de zijdeur van het bewuste lokaal weer open en stormde de leraar naar binnen in gezelschap van een ander meisje. Meteen begon de redevoering van de onderwijzer weer, maar het eerste meisje gaf geen krimp. Toen werd het tweede meisje erbij betrokken en ik begreep, dat zij ongeveer in dezelfde positie had verkeerd, maar ze had ervan geleerd en had haar leven gebeterd. Maar het eerste meisje stond huilend naar de grond te staren en leek niet toe te willen geven. Toen zei de leraar tegen het andere meisje zoiets van: "laat maar eens zien dat jij geleerd hebt om gehoorzaam te zijn en hoe je dat geleerd hebt". Zonder protest ging het meisje voor de andere staan en deed haar uniformrokje omhoog en schoof haar slipje omlaag tot halverwege haar dijen. Daarna boog ze licht voorover en trok ze haar billen uit elkaar. De onderwijzer duwde het weigerachtige meisje omlaag tot ze op haar knieën op de grond zat. Ik verstond zoiets als: "likken!". Geheel verbijsterd, maar vol interesse keek ik toe. Wat was dit? Zo ga je toch niet met elkaar om? Tenminste niet in Nederland of je moet al heel erg gestoord zijn. Maar ja - dit was Japan en hier golden blijkbaar andere normen en regels. Het meisje op haar knieën schudde weer heftig van 'nee', maar de leraar greep haar bij de haren: kort bij d'r hoofd en trok er keihard aan, zodat ze het uitschreeuwde. "Lik haar kont", brulde hij buiten zichzelf van woede. "Nee, ik wil niet", gilde het meisje, maar haar onderwijzer drukte haar tussen de billen van het andere meisje en liet haar geen keuze. Ze bleef zich verzetten, maar de onderwijzer had haar klem en hield haar hoofd op de plaats, waar die was. Ik kon het niet zo goed zien, maar uiteindelijk zag ik toch de tong van het meisje en blijkbaar was ze toch aan het likken geslagen. Opeens zag ik haar keel bewegen en het was duidelijk, dat ze kokhalsde. De leraar zei iets tegen het andere meisje, maar ik begreep niet wat. Meteen begon ze te persen en nu was mij duidelijk, wat er gezegd was. Het andere meisje probeerde wanhopig haar hoofd terug te trekken, want zij zag de bui al hangen, maar de leraar verhinderde dat. Hij dwong haar zelfs te blijven likken en na enig persen ging tenslotte de aars van het andere meisje open. Het meisje, die moest likken, gierde van: "nee, nee, neeeeeee ......" en kokhalsde hevig. De leraar drukte haar gezicht middenin de stront en dwong haar d'r mond te openen. Gillend en jankend deed ze het en liet het eerste stuk van de keutel in haar mond terecht komen. Maar toen kokhalsde ze weer en werkte met haar tong de keutel eruit. Net op dat moment perste het andere meisje en de hele keutel viel op de grond. Het was een harde keutel, want de vorm bleef haast onveranderd en het leken wel aan elkaar geplakte schapekeutels. De leraar ontplofte zowat en op dat moment ging de kont van het andere meisje weer open. De leraar zag dat en duwde met veel geweld het gezicht van het weigerachtige meisje tussen de billen van de ander. Die produceerde opnieuw een lading stront en die was veel weker van consistentie. Het gevolg was, dat het andere meisje er helemaal onder kwam te zitten. Toen ze de kans kreeg, trok ze zich terug en haar gezicht was een grote bruine massa. "Vreten, kreng", beet de onderwijzer haar toe, maar huilend gaf ze te kennen, dit niet van pan te zijn. Op dat moment liet het andere meisje een paar scheten en begon haar blaas te legen. De leraar greep het zittende meisje beet en drukte haar gezicht tussen de benen van de ander. Hij bewoog haar hoofd ruw heen en weer en zorgde ervoor, dat de urine in haar gezicht en over d'r haren stroomde. Toen dwong hij haar met haar mond onder de urinestraal plaats te nemen en te drinken. Blijkbaar vond ze dit minder afstotend dat stront eten, want dit deed ze wel, hoewel ze hevig kokhalsde. Na een tijdje was de blaas van het plassende meisje leeg en mocht het andere meisje haar natuurlijke houding op haar knieën weer innemen. "En hoe gehoorzaam ben jij nu?", vroeg de leraar aan het andere meisje, "hoe gaat het verder?". Gewillig zakte het meisje op de grond met haar benen midden in de plas urine, die zich om de stront heen gevormd had en daardoor bruinig van kleur was. Ze ging met haar hoofd omlaag en begon met haar tong over de harde keutel heen te likken. "Goed zo", zei de onderwijzer, "en nu?". Zonder protest ging ze naar een ander stuk stront, wat veel weker was, en nam het in haar handen. Ze begon ermee te spelen, kneedde het tot al haar vingers bruin waren en de stront zich tussen haar vingers door krulde en begon daarna haar vingers af te likken. "Prima", zei de leraar tevreden. Ze behoefde geen verder aansporing en nam een hap, waarna ze uitvoerig begon te kauwen. "Nu jij", beet de leraar het weigerachtige meisje toe, die verschrikt 'nee' schudde en haar hoofd afwendde. De leraar greep hardhandig haar hoofd beet en wrikte met geweld haar mond open. Hij knikte naar de andere en die spuugde zo wat van haar bruine mondinhoud over in de mond van het andere meisje. Die kokhalsde, maar de leraar drukte haar kaken op elkaar en dwong haar het te kauwen. Het arme kind kokhalsde vreselijk, maar de leraar hield net zo lang vol tot ze het doorslikte. "O wee als je kotst", zei hij, voor zover ik het goed begreep. Het arme kind moest enorm haar best doen om niet over te geven, maar op een of andere manier lukte het haar. Daarna wrikte de leraar haar mond opnieuw open en het andere meisje spuugde een dikke klodder bruine spuug in d'r mond, waarna de leraar erop toe zag, dat het meisje haar mond sloot en de spuug doorslikte. Het meisje deed het met tegenzin en kokhalsde weer enorm. Daarna maakte het andere meisje een paar harde stukjes stront los van de keutel en stopte een losse "schapekeutel" in het linker neusgat en daarna ook eentje in het andere neusgat. Het meisje, wat alles moest ondergaan, jankte nu vreselijk en was hartstikke misselijk, maar durfde de stront niet uit te snuiten. Toen pakte het andere meisje een kam en smeerde die vol met weke stront. De leraar pakte het huilende meisje stevig beet en keek toe, hoe de andere uitgebreid de haren besmeurde met stront, alsof het schuimgel was. Op het laatst plakten de haren in piekerige slierten aan elkaar en het was geen gezicht. En, alsof het nog iet erg genoeg was, werd er een tandenborstel tevoorschijn gehaald, in de stront op de grond gedoopt en daarna in de mond van het bewuste meisje gepropt. Hoewel ze zich moest beheersen, liet ze toe, dat het andere meisje haar tanden poetste met de stront als tandpasta. Daarna liep de leraar weg en kwam terug met een wit, plastic weggooi- lepel. Hij stak het in de harde keutel, waaraan vrij veel darmslijm kleefde, en maakte ermee een stuk van los. Dat werkte hij op de lepel en kneep het meisje hard in d'r neus, waarbij hij meteen de bolletjes stront plette en haar bovenlip onder de stront kwam te zitten. Maar nu moest ze wel haar mond openen en ruw duwde hij de lepel naar binnen. Het meisje durfde zich niet meer te verzetten en hapte de lepel met inhoud naar binnen. De leraar zei iets tegen haar en omzichtig begon ze te kauwen om het uiteindelijk met veel braakneigingen door te slikken. De leraar zei iets onverstaanbaars tegen het andere meisje, die meteen haar schoenen uit deed en haar witte kniekousjes. Nou ja - wit: ze waren al aardig bruin, omdat ze ermee in de poep lag. Gebiologeerd keek ik toe, hoe ze door de stront met urine begon te baggeren en ervoor zorgde, dat haar voeten helemaal vies werden. Daarna stak ze haar voet vooruit en hield het voor de mond van het andere meisje. Die keek haar bang aan en de andere knikte. Traag en heftig kokhalzend begon het meisje de voet af te likken en zoog de stront van de tenen. Daarna herhaalde dit tafereel zich met de ander voet. De leraar had ondertussen een schaal gepakt en op de grond neer gezet, met een opmerking erbij, die ik niet begreep. Toen moest het dwarsliggende meisje ook met haar handen door de stront op de grond graaien en vervolgens alles kneden in haar handen. Toen moest ze haar vingers schoonlikken en terwijl ze vreselijk haar best deed, gebeurde het: ze kokhalsde een paar keer en begon toen enorm te kotsen. Ze greep de schaal beet en kotste daarin. Het ging maar door en door tot haar maag helemaal leeg was en er niets meer over te geven viel. Ze schudde zich flink en tranen liepen over haar wangen. Op dat moment kwam de leraar weer in actie. Hij haalde iets uit zijn zak en toen hij het omhulsel los scheurde, bleek het om een condoom te gaan. Hij reikte het ding het andere meisje aan, die het afrolde en open hield. Zelf pakte hij de schaal met werkelijk de grootste rotzooi erin, die ik ooit gezien had en begon de condoom te vullen. Zodra het ding zo vol was dat die wel een ballon leek, zette hij de lege schaal weer op de grond en nam de condoom over. "Mond open", zei hij tegen het meisje, wat afgestraft werd en gewillig deed ze het. Langzaam liet hij het volle ding, voor zover het kon, in haar mond zakken en zei toen: "bijten!". Het huilende meisje zette haar tanden in het rubber en beet het zaadtuitje kapot. Meteen begon de rotzooi in haar keel te lopen en de leraar commandeerde op niet mis te verstane toon: "doorslikken". Het meisje deed het, hoewel ze niet kon voorkomen dat er een groot gedeelte over de voorkant van haar lichaam wegstroomde. Vooral toen de druk in de condoom zo groot werd, dat het ding helemaal kapot scheurde. Maar dat maakte op zich al niet meer uit, want door al het gore gedoe was ze toch al niet meer om aan te zien. Maar blijkbaar was de weerstand van het meisje gebroken en liet ze het zo gelaten mogelijk over zich heen gaan, hoewel ze telkens enorm moest kokhalzen. Pas toen de condoom helemaal leeg was, zei de leraar weer iets en voor zover ik het begreep was dat: "zul je me ooit nog weer dwarsbomen?". Ze schudde van 'nee'. "Zul je nooit weer dwarsliggen?". Weer schudde ze ontkennend haar hoofd. "Of een grote mond tegen me hebben?". "Nee, meneer", zei ze zachtjes en gedwee. "Ga je gang", zei de leraar. Dat snapte ik even niet, maar het was blijkbaar een sein, dat ze zich niet langer hoefde te beheersen. Met een enorme golf keerde ze haar maag om en ze kotste alles, wat ze in zich had, naar buiten. Opnieuw spoot er een golf braaksel uit en tot overmaat van ramp precies over het meisje, wat eerste gescheten en gepiest had en nog steeds op de grond zat. Die gaf trouwens geen krimp en was blijkbaar al helemaal afgehard. Toen ze niets meer in haar maag had, ging ze naast het andere meisje zitten en veegde haar mond schoon. Toen kwam de leraar in actie: hij maakte zijn gulp en liet het meisje, wat niet het slachtoffer was geweest, zijn lul tevoorschijn halen. Zodra zijn pik zichtbaar was, moest ze hem aftrekken en het andere meisje moest met haar mond open voor zijn pik gaan zitten. Al vrij snel spoot hij straal na straal precies in haar mond en ze had blijkbaar haar lesje geleerd, want ze slikte zonder dat er een woord gezegd werd, de lading sperma door. Zodra de leraar klaar was, borg hij zijn pik weer weg en maakte zijn gulp dicht. "Okee", zei de leraar, "dan ruimen jullie nu de rotzooi op tot het werkelijk brandschoon is hier. Morgen wil ik er niets van terug kunnen vinden. Zelfs het niet meer kunnen ruiken. En ik wil nooit geen last weer van je hebben!", zei hij tegen het meisje, wat eerst zo weerspannig was geweest. "Begrepen?". "Ja meester", fluisterde ze haast onhoorbaar. De leerkracht verdween en de meisjes begonnen op te ruimen. Verward liep ik naar de uitgang en was diep onder de indruk. Japanners waren gek - ik wist het nu zeker. Ik stond helemaal perplex. Wat een manier om iemand discipline bij te brengen. Zoiets kon op deze manier alleen maar in Japan. En juist daarom blijf ik het een onwaarschijnlijk land vinden, waarover ik me blijf verwonderen.