Ik weet nog de eerste keer dat ik haar zag. Het was in een grand cafe in Haarlem, ik was met vrienden naar een jazz concert geweest, zij kwam net van de film. Ze kwam schuin tegenover me zitten en ik raakte meteen gefascineerd door haar. Ze was kunstenares vertelde ze, ik huiverde alleen al bij het horen van haar stem. Was ik verliefd? Ik weet het niet, verliefd ben wel vaker geweest maar zij was anders. ‘Praten’, dacht ik, ‘ik moet met haar praten’. En dat deed ik dan ook; over leven over wonen maar vooral over kunst. Ik wilde haar eigenlijk vragen om te blijven, om met mij mee te gaan, maar toen ik eindelijk de moed verzameld had was het einde van de avond al weer daar. Suzan belde me op. Of ik mee zin had om dit weekend mee te gaan naar een exposite van Laura. Het zou haar eerste volledig eigen expositie zijn en het betekende daarom veel voor haar. Of ik mee wilde? Uiteraard, al moest ik erheen lopen. Met ingehouden enthausiasme liet ik weten dat het me wel leuk leek om mee te gaan. Ik ging toch wel vaker naar kunstexposities. Ik kende Laura’s werk wel, bij Suzan thuis hing een schilderij en ik heb foto’s gezien. Haar werk is emotioneel, uit haar schilderijen kun je haar gemoedstoestand af lezen. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk was. Laura liep als een prinsesje rond, de meeste mensen waren voor haar gekomen en zij stonds daarom ook volledig in het middelpunt van de belangstelling. Ze begroette me alsof ik een oude vriend was en ze leek oprecht blij dat ik er was. We liepen samen door de ruimtes en ze vertelde me over haar werk. ‘Het is als een gevoel voor mij, Jonas’, zij ze terwijl we samen naar een portret keken van een vrouw. Laura beet op haar nagels alsof ze pijnste. Ik keek haar aan en langzaam draaide ze haar hoofd om mij in mijn ogen aan te kijken. Ik geloof dat dit het veelbezongen moment was waar ik misschien mijn leven op gewacht heb. Die blik, die uitdrukking; woorden waren nu totaal overbodig. Suzan kwam aanlopen. ‘Jonas, we moeten er zo vandoor, het is al laat’, ik keek om en besefte dat ik al die tijd mijn adem had ingehouden. ‘Ja, ik weet het’, zeg ik enigzinds afwezig, ‘ik weet het’. Suzan wil de trein over een vijftien minuten pakken, we moeten dus haast maken. Terwijl we na de uitgang lopen voel ik mijn hart in mijn keel bonzen. Dit is het moment, zeg het nu! Vraag haar of… ‘Jonas, heb je zin om te blijven eten?’, hoor ik de stem van Laura zeggen. Ik probeer me zo nonchallant mogelijk om te draaien. ‘Dat lijkt me leuk’, zei ik. Ik haast me naar Suzan die ongeduldig bij de deur staat te wachten. Op zachte toon onderhoud ik me haar en leg uit dat ik later terug ga naar Haarlem. Ik kus haar snel gedag en vraag haar haar vriend mijn groeten over te brengen. Laura heeft intussen haar jas aangetrokken en begeeft zich aan mijn zijde. Samen lopen wij richting de uitgang.

Terwijl we in de stad lopen biedt ik haar mijn arm aan, gezamenlijk lopen wij richting een klein restaurantje nabij het centrum. Het eten is goed, Laura is in een goede stemming en haar glimlacht vult mij met een warm gevoel. Stiekem vraag ik mij af waar deze avond heen gaat, maar zelfs hopen durf ik niet. Laura is anders, zij is, tja, puur. Het is al laat als we bij haar appartement aankomen. Een bizar appartement waar attelier en woonkamer niet echt zijn gescheiden. Haar slaapkamer dient als een experimenteel muurschilder kunstwerk waar de belichting de sfeer verhoogt. Laura staat tegenover me ik kan haar zoete adem in mijn gezicht voelen. Ze spreekt geen woord terwijl ik zacht met mijn linkerhand door haar haren ga. De kus, die kwam als vanzelf; zacht, teder, intens. Zachtjes dansen wij in het schemerlicht. Haar lichaam drukt zich tegen mijn aan; haar warmte, het gevoel; ik sluit mijn ogen. Langzaam leg ik haar neer op het bed terwijl ik haar blik vast houd. Ik kus haar op haar lippen en in haar nek terwijl ik met mijn beide handen langzaam over haar bovenlichaan strijk. Haar adem wordt een iets intenser terwijl ik haar blouse verwijder. Ik trek mijn t-shirt uit en haar handen glijden over mijn borst, nog steeds spreken wij beiden geen woord, iets wat totaal overbodig lijkt op dit moment. Laura knoopt mijn broek los en werkt deze naar beneden terwijl ik langzaam haar bh losmaak. Als ik haar naakte lichaam tegen het mijne voel druk ik haar stevig tegen mij aan. God, wat ruikt ze lekker. Ik streel haar over haar lichaam terwijl ik haar borsten kus. Mijn rechterhand schuift naar haar vagina. Ik kijk haar aan en blijf gefixeerd op haar ogen. Langzaam draait Laura over mij tot recht op mij zit. Terwijl ik voel hoe ik langzaam naar binnen glijdt blijven onze blikken gefixeerd op elkander. Ritmisch begint ze te bewegen terwijl ik haar lichaam blijf strelen.

Ik leg haar inmiddels bezwete lichaam onder me en breng haar benen omhoog. Ik duw mijn penis in haar schede en beweeg ritmisch en langzaam. Haar ogen sluiten zich voor de eerste maal en ze geeft zich volledig over. Ik verhoog het tempo iets en duw haar benen in een andere positie. Laura kreunt zachtjes. Ik kus nu haar volledig lichaam, ze pakt mijn hooft vast en drukt mijn gezicht tussen haar borsten. Ik duw mijn penis weer in haar schede en stoot flink door. ‘Ik kom’, fluister ik in haar oor. Ze opent haar ogen en knikt. Ik houd me nu niet meer en stoot door tot ik sidderend klaar kom. Terwijl ik kom voel ik Laura’s lichaam schokken, ze ademd zwaar. Laura omarmt me en drukt me stevig tegen haar aan. Ik geniet van haar bezwete lichaam en luister naar nog snel kloppen van haar hart. Als ik van haar af draai nestelt zij zich tegen mij aan. Ik sla mijn arm om haar heen en zo vallen wij samen in slaap.