Trouwerijen, ik haat ze! Op de doorsnee begrafenis is het een stuk beter uit te houden. Ga maar na: je ziet allerlei vrienden en familieleden vaak na jaren weer eens terug en wat zou je janken om oma van 88? Dus als Telkamp is uitgegalmd en de kist in de kuil verdwenen, pak je een kop koffie en een plak uitvaart-cake en gaat doodgemoedereerd met deze en gene staan bijpraten. Daarna pak je samen een borrel en lacht nog heel wat af. Maar ik had dus geen begrafenis, helaas, ik had een trouwerij.
Een oude voetbalvriend van me was blijven hangen aan een Friese deerne. Ze was in verwachting en ze gingen een huis kopen: een goed moment om de relatie officieel te bezegelen, vonden ze. Hoewel die vriend en ik elkaar eigenlijk nogal uit het oog waren verloren, vond hij blijkbaar toch dat hij me moest uitnodigen. En dus trok ik zuchtend mijn netste broek aan, leende een das van een collega en reed met de CD-wisselaar vol Fela Kuti over de afsluitdijk naar het barre noorden.
Voor wie hem niet kent: Fela Kuti was een Nigeriaanse bandleider, saxofonist en politiek activist; geen autorit zonder zijn hypnotiserende muziek aan boord. Hij is een echte held van me. Ik heb ergens tussen de 20 en 30 CD's van hem, hoeveel precies weet ik niet eens. Hoe dan ook, terwijl ik daar zo voortsnorde over de A7, tussen Den Oever en Kornwederzand, met aan de ene kant het donkerblauw van de Waddenzee en aan de andere kant het lichtere blauw van het Ijselmeer, moest ik er aan denken dat Fela het nog eens gepresteerd had om in een traditionele ceremonie met alle 27 danseressen uit zijn band tegelijk te trouwen. Tja, in zo'n geval zou zelfs ik een huwelijk nog wel in overweging willen nemen! Enkele jaren later scheidde hij trouwens ook weer van hen allemaal, nadat hij tot het inzicht was gekomen, dat geen enkele man het recht had om de vagina van een vrouw in particulier eigendom te hebben.
Rillend van 'Yellow Fever' zogezegd reed ik Leewarden binnen. Gelukkig had ik een routebeschrijving gekregen: bordjes richting centrum volgen, spoorlijn oversteken en het gebouw van de Leeuwarder Courant aan je linkerhand houden. Ik zette mijn auto in de parkeergarage en ging verder lopen.
Wat voor het bruidspaar schijnbaar de mooiste dag van hun leven moest voorstellen, was voor mij niets minder dan een crime: stadhuis, fotosessie, receptie, diner, speechje zus, speechje zo. De bruid in haar trutjurk zat aan één stuk door te stralen of ze van de Heilige Geest bezwangerd was, terwijl de bruidegom nog het meest weghad van een verklede aap in zijn gehuurde smoking. De hele hypocriete vertoning werkte enorm op mijn zenuwen, maar ik bleef beleefd, welgemanierde jongen die ik ben. Mijn bek deed pijn van de social talk en het geforceerd glimlachen.
's Avonds was er als klap op de vuurpijl een feest. De ceremoniemeester was inmiddels aardig aangeschoten en kondigde met veel spraakwater het ene zelfgerijmelde lied na de andere tenenkrommende sketch aan. Ik moest een weedje op de plee gaan roken, om niet debiel te worden van plaatsvervangende schaamte. Tot slot trad er een bandje op, dat slappe covers speelde. De genodigden waagden zich schoorvoetend op de dansvloer. Tegen elf uur vond ik het welletjes en nam afscheid van het kersverse paar, met de smoes dat ik nog helemaal terug moest noar 't west'n.
Dankbaar snoof ik de frisse nachtlucht op. Ik vond de parkeergarage en mijn auto terug en verkleedde me op de achterbank. Wat een opluchting om mijn spijkerbroek weer aan te mogen! Ik had de motor niet gestart, maar de CD-speler stond lekker hard. De broeierige Afro-Beat riep beelden in me wakker van struise meiden, zwart als kool, met zware zwabberborsten en dikke schudbillen. Natuurlijk ging ik nog niet naar huis, nog langge niet, nog lange niet! Wat ik nodig had, was een flinke snol om mijn frustratie van die dag op af te reageren. Ik raadpleegde mijn stratenboek, sloot de auto af en ging welgemoed de stad in.
Een hoerenloper verdwaald nooit, want zijn lid is hem een kompasnaald in den vreemde. Spoedig bereikte ik de Weaze. Ik wandelde wat rond, de passages waren overdekt, de ramen inpandig. Ik was hier voor het eerst. De prijzen leken, na wat rondvragen, erg mee te vallen: 25 euro voor een wipje en 35 voor het hele pakket, d.w.z. Frans +intiem +2 standjes.
De langharige Latina, bij wie ik tenslotte aanlegde, zei dat ik me in 'T Hofje bevond. Inés, zoals ze heette, was niet de mooiste, niet de jongste en niet de goedkoopste, maar zoals ze met haar dubbeldikke achterste stond te kwispelen en naar me lachte, leek ze er zelf nog het meest zin in te hebben. Haar Nederlands klonk grappig. Voor 60 euro mocht ik een uur blijven, alle standjes uitproberen die ik kende en klaarkomen zovaak als ik maar kon.
Het gordijn was nog niet dicht, of Inés kwam enthousiast in haar blote kont tegen me op staan rijden. Wat meteen opviel bij haar waren de uitgerekte grote schaamlippen. Al vrijend en hitsige woordjes fluisterend kleedde ze me uit en nam me mee naar het bed. Haar zachte lijf was een genot om mee te knuffelen. Haar huid was opmerkelijk blank, maar haar hoge jukbeenderen maakten een Indiaanse indruk, terwijl de stugge beharing tussen haar liezen eerder die van een mulattin leek. We streelden elkaars rug en billen; ik kneep in haar borsten, die kwistig uit de cups van haar beha puilden; zij kneep in mijn penis, waar nog geen condoom omheen zat. Onder dit voorspel vertelde ik Inés wat voor een saaie rotdag ik had doorstaan. Ze begreep het maar al te goed - maatschappelijke verplichtingen, bah! - en drukte troostend al die Venezolaanse weelderigheid tegen me aan: heerlijk, beter dan psychotherapie! Toen begon ze me opeens spontaan te tongzoenen. Dat deed ze heel temperamentvol en duidelijk voor haar eigen plezier, tenslotte had ik nergens om gevraagd. Vervolgens sloeg ze een been over me heen en kwam half bovenop me liggen. Brutaal begon ze zichzelf op te geilen door mijn eikel van voor naar achter door haar schaamspleet te halen en tegen haar kittelaar te wrijven. Daarbij kreunde ze genietend en keek ze me van vlakbij aan, met mistige, zaadvragende ogen. Als ze dit speelde, dan verdiende ze een Oscar! Even drukte ze mijn eikel er plagend zelfs een eindje in, nogsteeds zonder rubber. Maar toen ik hem high van geilheid helemaal naar binnen probeerde te duwen, hield ze haar hand er beschermend tussen en zei spijtig dat dat misschien toch niet zo verstandig was. Daarin had ze natuurlijk groot gelijk. Blijkbaar trok ik nogal een teleurgesteld smoel, want ze verontschuldigde zich wel drie keer, gaf me een reeks snelle kusjes en vroeg of ze het mocht goedmaken met pijpen, want dat deed ze wel zonder, tenminste als het klikte tussen haar en de klant, en dat deed het.
Bij de wasbak werd ik afgesponsd, waarna ze aan de arbeid toog. Het is mijn ervaring dat vrouwen die goed zoenen, ook goed in oraal zijn. Inés was geen uitzondering: ze likte mijn ballen en schacht, sabbelde aan de eikel, zoog eraan en liet hem tot diep in haar keel glijden. Het was een kwelling, een zalige kwelling, die bijna een kwartier duurde. Ze zat in standje 69 over me heen; ik werd zowat gesmoord onder die mollige kont.
Het scheelde maar een haar, of ze had er een hele mond vol aan overgehouden. Ik wilde echter niet nu al klaarkomen en kon haar gelukkig op tijd een seintje geven dat ze moest stoppen.
Inés maakte haar beha los en schoof de bandjes van haar schouders, reikte toen achter zich naar de pompfles glijmiddel en mikte een flinke scheut in de gleuf tussen haar borsten. Nu moest ik het eens zo proberen, zei ze. Met mijn knieën aan weerszijden van haar romp, liet ik mijn penis tussen die vlezige bollen heen en weer glibberen. Inés kneedde ze er met beide handen vaardig omheen. Haar hoofd hield ze opgetild, zodat ze met het puntje van haar tong telkens even plagend aan mijn eikelkon likken. Dat was echt te veel voor me. Tijdens het ejaculeren moest ze haar hand als een dakje voor de straal houden, om niet de volle laag in haar gezicht te krijgen.
Nadat ze spuug, sperma en glijmiddel met een tissue van haar borsten had geveegd, vleidde Inés zich behaaglijk weer tegen me aan. Wassen vond ze blijkbaar onnodig. Ook had ik al gezien dat er van iemand voor mij een flinke lading op de sprei terecht was gekomen, terwijl ik tijdens de soixante-neuf daarnet het beffen maar achterwege had gelaten, omdat ze niet honderd procent fris rook. Wat betreft hygiëne scoorde ze dus lang geen voldoende, iets waar andere 'wandelaars' vaak volkomen op afknappen, schijnt het. Zelf houd ik er op dat punt een iets andere mening op na: een hoer mag best een beetje een varken zijn!
Inés krauwde in mijn borsthaar en knabbelde aan mijn oorlelletje. Ze bleek een gezellige kletskous te zijn. Waarom ik haar nooit eerder had bezocht, vroeg ze quasi verwijtend. Toen ze hoorde dat ik in Amsterdam woonde, werd ze opeens nieuwsgierig. Ze wilde weten hoe de meisjes in Amsterdam waren: beter, mooier, duurder? Ik legde uit dat het op de Wallen eigenlijk een soort toeristische kermis was, maar dat de kleinere buurten rond de Ruysdaelkade en de Oude Nieuwstraat wel veel goeds te bieden hadden. Ik vertelde haar over Monifa in de Slaperssteeg. Ze vroeg of die Monifa dikke tieten had. Zulke, wees ik aan; en zo'n kont! Inés floot warderend.
Van al dat geouwehoer over billen en borsten was mijn erectie al gauw weer op volle oorlogssterkte. In het 'omgekeerde koeienmeisje' kwam Inés bovenop me zitten. Eerst voelde ik niet goed hoe ze het 'm flikte, alleen maar dat het verrukkelijk was. Het ging wel op en neer en op en neer, maar hij zat er niet echt in. Ik moest me even oprichten en onder haar arm door spieken om te zien welke geraffineerde techniek daar op mij werd toegepast. Door haar spleet langs de stam op en neer te wrijven en daarbij met nat gemaakte vingertoppen de bovenkant te stimuleren, trok ze me als het ware af met haar vagina. Zo konden we onbeschermd toch heel intiem worden, zonder dat zij het risico liep om sperma binnen te krijgen. Die lange schaamlippen van haar kwamen prima van pas; ze vouwde ze er helemaal omheen, als deegflappen rond een knakworst. Na een poosje draaide ze zich om, zodat ze mijn penis vanaf de andere kant bereed. Ik ving haar slingerende borsten op. Af en toe boog ze voorover voor een natte lebberzoen. Mij scheen het toe, dat ze wel wat erg hard aan haar schaamlippen trok, maar toen ik bezorgd informeerde of dat geen pijn deed, rekte ze die pardoes nog een halve decimeter verder uit en lachte baldadig. Terwijl ik opeens heftig over haar handen klaarkwam, slaakte ze een verrukt gilletje: oei, oei! De boel droop over mijn buik en in mijn schaamhaar. Ik kreeg een tissue. Bij nadere inspectie bleek ik onder de vettige smeer te zitten, begrijp me goed: geen steriele gel uit een flacon, maar pure vislijm van moeder natuur zelf. Zou Fela over een beetje witte vloed hebben ingezeten? Ik dacht van niet!
Over een jaar of twee kon ze in haar eigen land een villa laten bouwen, beweerde Inés intussen, en dan wilde ze haar eigen kledingzaak beginnen. Mijn zegen had ze. Inés keek op haar klokje: ik had nog 10 minuten. Ze stak drie vingers in de lucht en hield vragend haar hoofd scheef. Ik vloekte zacht, maar nam de uitdaging natuurlijk aan. Mijn mond was kurkdroog. Aan de kraan dronk ik eerst een hele sloot water. Toen ik me terug naar het bed omkeerde, stond Inés al op handen en knieën, klaar voor een nummertje 'de perrito'. Met mijn tanden scheurde ik de verpakking van een condoom. Ik knielde achter haar neer en slaagde er met enig duw- en propwerk in haar te penetreren, ondanks mijn halfslappe ding. Eenmaal daarbinnen werd hij dadelijk veel harder. Inés liet zich op haar ellebogen zakken. Met sappig Spaanse tongval en een r die ratelde als castagnetten, hitste ze me op: nuik maarrr, nuik maarrr, toe maarrr! Bij iedere stoot schoof ze een eindje over het bed naar voren, tot ze met haar kop tegen de muur bonkte. Toen ging ze plat op haar buik liggen, maar haar achterste hield ze in de lucht: spaut maarrr, spaut maarrr, kom klaarrr! We werkten er hard voor, allebei, of beter gezegd: we gingen tekeer als beesten! Al gauw echter merkte ik dat een hattrick vandaag niet viel te verwachten. Vandaar dat ik toen gewoon maar deed alsof ik klaarkwam. Niet alleen meisjes kunnen een orgasme faken, ook jongens kunnen dat. Inés was heel tevreden over me en gaf me een lieve knuffel.
Mits ik opschoot mocht ik me nog even wassen. Zij trok meteen haar pakje weer aan. De volgende klant stond alweer in de rij. De 10 euro tip die ik haar bij het afscheid gaf had ze tot en met de laatste cent verdiend: muchisimas gracias!