Hoe het niet moet, internet-BDSM.
Dit verhaal heb ik gekregen van een internet-vriendin die op zoek is naar een goede BDSM-meester. Het onderstaande verhaal is waargebeurd en vertelt een ervaring die ze heeft opgedaan met een meester die niet wist wat de regels zijn.
-------------------------
Het is zaterdagmiddag, ik ben aan het chatten op een Belgische chatsite. Het onderwerp op deze site is seks.
Voorlopig kijk ik mee op de main en plaats af en toe een kleine plaagstoot om wat gesprekken op te fleuren of ietwat te prikkelen. Er gebeurd weinig, de meeste mannen willen prive, cammen, een date of rukken.
Ik kom wel vaker op deze site, heb er wat kennissen opgedaan en ook een paar heerlijke dates gevonden. De Belgen lijken wat zachtaardiger dan de Hollander, dat komt hoofdzakelijk door hun iets andere taalgebruik. Op de main komt een kennis binnen. Hij is een meester in de BDSM, heeft ook meester in zijn nickname verweven. Ik groet hem en spreek hem netjes en beleefd aan, zoals het een (leerling) slavin betaamt. Hij is niet mijn meester, maar ik mag hem niet zomaar jolig of te vriendschappelijk benaderen. Ik wacht dan zijn reactie af om te zien of ik hem mag plagen en gewoon gezellig een beetje kan dollen op de main. Meestal is hij juist in the mood om een beetje vrolijk en uitgelaten wat met woorden te spelen op de main. Hij kan nog meer prikkelen om een gesprek wat meer diepgang te geven. Helaas is het niveau van de meeste aanwezigen niet al te hoog en gaan zijn opmerkingen verloren in de vraag en aanbodrace. Doordat ik hem zo keurig begroet heb vallen er in mijn privébox al snel wat mensen binnen.
Daaronder zit deze keer een meester die mij begint te ondervragen. Of ik een sub ben? Wat ik niet ben, want ik ben leerling en zoekende. Of ik een meester heb? Die ik ook niet heb, uiteraard. Ik ben er pas achter dat ik masochiste ben en dat ik van pijn en vernedering geniet. Met mijn dates die niet in de BDSM-scene zitten heb ik al enige dingen uitgeprobeerd, ik heb me laten pijnigen en slaan, ik heb me ook verbaal laten vernederen en opdrachten uitgevoerd. Terug naar deze meester. Ik stribbel wat tegen, ik ken hem niet, krijg ook de kans niet om hem te leren kennen. Hij commandeert me naar MSN en ik moet mijn webcam laten uitzenden naar hem. Daar moet ik mezelf aan hem tonen. Hij is erg bars en legt niets uit, terwijl ik hem verteld heb totaal geen ervaring te hebben. Omdat ik lichamelijk beperkt ben past hij zijn opdrachten aan aan mijn mogelijkheden. Dat is wel heel prettig en ik waardeer hem erom. Ik bedank hem ook en ga iets gewilliger voor hem aan de gang. Ik moet me uitkleden en me geheel tonen. Hij blijft bars en geeft niet aan dat ik iets goed doe. Dat maakt me erg onzeker en ik twijfel of ik hem niet zal wegklikken. Dan na enige minuten krijg ik te horen dat hij me ziet zitten en mogelijkheden met me heeft. Hij zegt gegroet en beveelt me te blijven wachten en niets te doen. Goed dat doe ik. Na een halfuur ongeveer komt hij terug en beveelt me me weer aan te kleden. Of ik ijsklontjes heb, ja die heb ik. Ik moet er 6 halen. Ik moet er twee in mijn BH stoppen op mijn tepels. Dat is koud. Hij vraagt me wat ik voel, dat zeg ik hem, alleen koud. Ik moet de andere 4 erbij doen. Dan wordt het pijnlijk. Dat zeg ik hem ook. Hij is tevreden en houdt zich even stil.
Ondertussen gaat het meer pijn doen. Dat gaat op een gegeven moment voorbij, door de kou worden mijn borsten verdoofd. Hij komt terug en laat mij de ijsklonten opeten. Ik moet mijn BH uitdoen en dan begint de echte pijn. Ik krimp in elkaar als de kou uit mijn tepels en borsten trekt. Ik moet wasknijpers pakken en op mijn tepels zetten, dat is echt onverdraaglijk. Als ik op zijn vraag zeg dat het heel erge pijn doet moet ik op mijn borsten nog meer knijpers plaatsen. Ik hou vol, verbijt de pijn en zet mijn borsten vol met knijpers. Hij geeft me wel een compliment omdat ik het volhoud, maar laat me heel lang zitten. Tijdens die lange tijd zegt hij niets. Dan moet ik de knijpers er af trekken zonder ze te openen. Dat doet nauwelijks pijn, maar prettig is het ook niet. Dan zegt hij dat ik mijn borsten heel zacht mag masseren. Met een korte groet is hij weg. Dat laat mij onvoldaan achter, ik weet ook niet wat te doen.
Een andere dag komt hij terug. De opdrachten blijven uit, ik ben niet alleen in huis. Ik krijg wel de opdracht een slavin voor hem te zoeken. Dat wil ik wel proberen natuurlijk, maar heb geen idee waar ik die zou moeten zoeken. Ik kijk op de chatsite en probeer te achterhalen of er iemand een slavin is. Ik klik mensen aan die sub of slavin in hun nick hebben. Zij reageren niet op me. De andere dag vraagt de meester of ik al iemand gevonden heb. De dreiging wordt geuit dat mijn straf groter zal zijn als ik niet snel iemand vind. Ik heb nagedacht en mijn gedachten in een e-mail verwoord naar de meester. Ik denk dat ik iets meer beloning verdien dan wat aaien over mijn borsten. Ik wil pijn, veel zelfs maar ook de lust die erbij hoort voor mij. Ik heb contact gezocht met de meester van de chatbox en die geeft me gelijk en zegt dat ik om een beloning moet vragen. Ik krijg geen reactie op deze mail. Ik voel me niet prettig op een middag en ben verdrietig. Ik huil. De meester komt op MSN en spreekt me aan. Ik moet de webcam uit laten zenden en hij ziet dat ik mijn tranen afveeg. Hij vraagt wat ik heb. Ik zeg dat ik me alleen voel. Hij zegt dat ik niet alleen zijn slavin ben, maar ook dat hij mijn vriend is. Hij zegt dat hij mijn straf zal uitstellen. Blij met de aandacht die ik krijg zeg ik hem dat dat niet nodig is en dat ik mijn straf wil en kan ondergaan. Hij begint weer met de ijsklontjes, nu maar meteen 6 stuks in één keer. Omdat het me weinig doet, moeten er twee bij in mijn gleuf tussen mijn borsten. Doet me ook niet veel, er is geen pijn en zeker geen genot. Dan komen de knijpers weer uit de kast en ik prik mijn borsten zo vol als hij wil. Het doet me helemaal niets, zelfs dat de kou eruit trekt doet geen pijn. De meester beseft waarschijnlijk dat hij andere straffen zal moeten bedenken en laat mij een naald pakken. Dat wil ik niet en vraag genade. Hij dwingt me die naald te pakken met de belofte dat het niet zo erg zal zijn als ik denk. Hij kan niet weten wat ik daarover denk, maar vraagt ook niet waarom ik het niet wil. Naalden zijn een trauma voor mij en maken me panisch. Ik pak een naald en hij wil dat ik mijn borsten prik. Dat is enorm akelig en ik zeg hem dat. Ik moet doorgaan.
Ik doe het zo zacht mogelijk, maar ik val bijna flauw van angst en paniek. Dan zegt de meester dat hij weg is. Ik ben heel verbluft en vraag me af wat er aan de hand is. Alleen straf is toch de bedoeling niet. Brutaal zeg ik dat ik mijn beloning niet gehad heb. Na een kwartier komt hij terug en zegt zich wat te hebben gewassen. Dat kwam bij mij hard aan. Het impliceert dat hij zich had afgetrokken en zich daarom moest wassen. Waarom zou hij dat anders aan mij melden? Hij vroeg op mijn brutale vraag of ik honger had, dat had ik niet, toen of ik dorst had, dat was ook niet het geval. Toen vroeg hij aan mij wat ik voor beloning wilde. Dat verwacht je toch niet van een doorgewinterde meester lijkt mij en dat zei ik hem ook. Hij geeft mij een beloning, ik neem die niet. Hij moest weg zei hij dus ik moest zelf maar iets verzinnen. Hij bleef wel online dus ik ben hem blijven bestoken met vragen. Je kan iemand niet zonder bevrediging achterlaten zei ik hem. Hij werd steeds vriendelijker en gaf aan niet te weten wat hij kon verzinnen. Ik werd steeds nijdiger, ik was behoorlijk gefrustreerd, maar ook geirriteerd. Hij viel door de mand, het is een egoist die alleen geniet van het laten pijn doen en zijn slavin niet geeft waar zij recht op heeft. Ik heb hem afgewezen en ga op zoek naar een echte meester. Hij schold me daarna uit voor een slechte slavin die niet eens een slavin voor hem kon vinden. Dus dat was een internetmeester die beweerde ook mijn vriend te zijn. Maar de regels niet kent.
-------------------------
Ken je de regels wel? Laat het dan weten op sex.verhalen@xs4all.nl en wie weet kan ik je voorstellen aan dit slaafje...