In Leiden bestond in de jaren 70 een kleine besloten exclusieve studentenvereniging, waarvan de leden mannelijke studenten waren op één uitzondering na. Er mocht één meisje lid worden en dat meisje was ik een aantal jaren. Ik ben opgegroeid in een klein dorpje in de buurt van Rotterdam. Mijn ouders konden amper rondkomen. Ze zeiden op school dat ik een pienter kind was en toen ik ouder werd bleek ik ook nog eens een mooi lichaam te hebben met precies alle maten en verhoudingen goed en een knap snoetje. Mijn blonde haren zouden het hart bij iedereen sneller doen slaan, ware het niet dat in het dorp alles werd gezien en gehoord. Iedereen hield zich dus koest. Ik zou na mijn middelbare school moeten gaan werken, want voor studeren was geen geld. Iemand in het dorp tipte me dat in een landelijke krant een advertentie stond. Er werd een meisje een studiebeurs en gratis woonruimte aangeboden. Hij zou de advertentie voor me uitknippen. Dit was mijn kans. Ik schreef een keurige brief en stopte er een pasfotootje bij in, want dat werd gevraagd. Na een week kreeg ik een brief waarin stond dat ik uitgekozen was om aan de selectie mee te doen. Ik moest een paar dagen later komen voor een gesprek. Het gesprek stelde niet veel voor, maar het vervolg verbaasde me wel. De jongen, hij was student zei dat ik hem geschikt leek, maar er waren meer kandidaten. Ik moest een medische keuring ondergaan. Of ik daar bezwaar tegen had. Ik was ervan overtuigd dat ik gezond was, dus het zou alleen mijn kansen maar vergroten. Ik werd naar een dokter gebracht. Ik vond hem opvallend jong. In de spreekkamer moest ik een formulier invullen. Ik vond er wel gekke vragen bij, bijvoorbeeld of mijn menstruatie regelmatig was en of ik nog maagd was. Ik kon beide vragen gelukkig positief beantwoorden. Een jongen had eens geprobeerd mij te zoenen en aan mijn borstjes te zitten, maar ik had hem weggeduwd. Daar was ik nog niet aan toe en als ze er in ons dorp achter zouden omen, zou ik voor slet uitgemaakt worden. De jonge dokter vroeg of ik me even wilde uitkleden achter het scherm. Hij zag mij aarzelen, maar hij stelde mij gerust. Hij was zulke dingen wel gewend. Ja, hij wel, maar ik niet. Ik stapte over mijn schroom heen en kleedde mij uit. Ik durfde niet achter het scherm vandaan komen. Hij zei dat ik niet bang hoefde te zijn. Dat ik maar even op de tafel moest gaan liggen. Hij bekeek me van alle kanten en voelde hier en daar even aan mijn lichaam: mijn borsten, mijn buik. Daarna trok hij een handschoen aan en zei dat hij mij even inwendig moest onderzoeken. Het zou geen pijn doen, want hij zou wat vaseline op de handschoen doen, dan gleed het beter. Hij vroeg me mijn benen even te spreiden. Met twee vingers gleed hij in mijn spleetje. Het was een raar gevoel. Ik had nog nooit iets in mijn kutje gehad. Natuurlijk had ik mijzelf wel eens gestreeld, maar er nog nooit iets in gehad. Toen hij wat bewoog kreeg ik een lekker gevoel in mijn buik. Ik begon een beetje te hijgen. Met één vinger ging hij een beetje dieper en duwde een beetje tegen mijn vliesje. Ik hoopte dat hij maar snel terug zou trekken, want ik voelde dat ik begon klaar te komen. Zou hij het door gehad hebben?, want zijn andere vinger zocht het knobbeltje boven in mijn vagina. Dat plekje is bij mij supergevoelig. Ik probeerde een orgasme tegen te houden, maar het lukte me niet. Mijn kutspieren trokken samen en een straaltje vocht spoot over de tafel. Ik verontschuldigde mij met een rood hoofd, maar hij zei dat het wel eens vaker gebeurde. Het gaf niet. Hij was klaar met het onderzoek, ik mocht me wel weer aankleden. Ik schaamde me dood voor mijn onhandigheid. Ik zou binnenkort de uitslag horen. Thuis durfde ik niets te vertellen over het medisch onderzoek. Een paar dagen later kreeg ik al een brief waarin stond dat ik uitgekozen was en ik werd uitgenodigd om het contract te komen tekenen. Ik was superblij. Nu kon ik studeren, zonder dat mijn ouders een cent hoefden bij te dragen en zonder dat ik mij diep in de schulden stak.
Ik werd in Leiden in de sociëteit ontvangen door de preses. Het waren nieuwe woorden voor me. Hij zou me alleen laten, zodat ik het contract goed kon bestuderen. Over een uurtje zou hij terug zijn. Eerst werd er een beschrijving gegeven van wie de leden (10 mannelijke studenten en één vrouwelijke) waren en wat ik allemaal zou krijgen:. volledige vergoeding van alle studiekosten, zoals collegegeld, boeken, excursies enz. Daarnaast zou ik vrije huisvesting krijgen, een kamer in dit gebouw, vrij drinken en eten in de sociëteit, vrij reizen naar huis (desnoods elk weekend) en daarnaast een maandelijkse toelage van 500 gulden. Ook mocht ik ‘voorgeschreven kleding’ aanschaffen op kosten van de sociëteit. Er stond nog een vreemde zin bij: er werd een verzekering voor mij indien als gevolg van dit contract mijn toekomst een onverwachte wending zou krijgen. Daarna werden de verplichtingen opgesomd. De eerste ervan leken me redelijk: ik moest in de sociëteit wonen. Ik moest de regels van het huis respecteren. Over die regels kon ik verder lezen in de bijlage. Hoe verder ik in die bijlage las, hoe meer ik me begon te verbazen. Het begon al met kledingvoorschriften: ik diende buiten de sociëteit altijd een kort rokje te dragen, zonder slipje eronder en een nauw sluitend truitje of een bloesje met diep decolleté, beide zonder bh eronder. Als ik ongesteld was moest ik een rood slipje dragen en een rood bloesje of truitje. Op de andere dagen andere kleuren. Ik mocht op straffe van ontbinding geen sexuele relatie onderhouden met anderen dan leden van de sociëteit. Ik begon te twijfelen. Ik moest dus een beetje lustobject zijn. Maar mijn verbazing werd nog groter. Elk lid van de sociëteit had het recht één keer per maand een nacht met mij in mijn bed door te brengen volgens een vast schema. Oh, ik zou het societeitshoertje worden … Wat was mijn keuze/ Gaan werken in de plaatselijke boekwinkel was het hoogst haalbare en dat verkering krijgen met een plaatselijke gemeenteambtenaar zeker … Ik was er nog lang niet uit toen de preses terugkwam. Hij vroeg me wat ik ervan vond. Ik heb maar eerlijk gezegd dat ik twijfelde. Dat ik er niet voor voelde om als een soort hoertje door het leven te gaan. Hij begon te lachen en zei dat ik het verkeerd zag. De verhouding tussen alle leden van de sociëteit, dus inclusief ikzelf, was op basis van gelijkwaardigheid. Door het contract had ik evenveel recht op een mannelijke student dan hij op mij. Als een van de leden een afgesproken nacht geen zin had met mij naar bed te gaan, kon ik hem aan het contact houden. Ik zou gerespecteerd worden als alle anderen. Zo had ik het nog niet gezien. Het was eerder een soort commune dus, alleen met was meer afspraken. Natuurlijk legde het reglement me een aantal verplichtingen op, maar ook zekerheden. Hij vertrouwde mij toe dat in de bijlage voor de mannelijke studenten bijv. stond dat ze geen sexuele relatie mochten onderhouden met andere vrouwen op straffe van uitsluiting. De sociëteit was dus in die zin een eenheid. De achterfgrond ervan, vervolgde hij, was dat de ouders van de leden hun zoons zo beschermden tegen allerlei niet-welkome relaties en uitspattingen. Stel je voor dat een van ons moet trouwen met het eerste de beste sletje. Het hele familiekapitaal komt dan in gevaar. De contacten die jij nu legt, kunnen heel belangrijk zijn voor je toekomst. Het duizelde mij. Ik kreeg precies een dag bedenktijd. De volgende dag om vijf uur moest ik dit nummer bellen. Hij overhandigde mij een briefje. Als ik het niet deed, en dat zouden ze jammer vinden, want uit de tests bleek dat ik het geschiktst was, zouden er voldoende andere meisjes bereid zijn. Ik heb een hele dag getwijfeld en uiteindelijk besloten het te doen. Het laatste gesprek gaf de doorslag. De onderneming leek mij goed doordacht. Bovendien moest ik mij op verschillende gebieden toch eens ontwikkelen. Ik schreef me in voor de studie rechten en eind augustus verhuisde ik naar Leiden. De studenten in de sociëteit verwelkomden me hartelijk en hielpen me mijn spulletjes naar mijn kamer, helemaal bovenin het gebouw te brengen. Die avond zou het introductiefeest zijn. Ik zag er wel een beetje tegenop, want in mijn contract stond dat ik mij moest onderwerpen aan een inwijdingsritueel. Wat dat was, stond er niet bij, maar ik zou om een uur of vijf een briefje krijgen met het hoe en wat. De preses kwam het zelf brengen, in een gesloten enveloppe. Toen hij weg was maakte ik de enveloppe open. Ik werd om stipt 22.00 uur in de gemeenschappelijke ruimte beneden verwacht. Kledingvoorschrift mannen: tenue de ville; kledingvoorschrift dame: naakt. Programma: heildronk op de nieuwe leden (ik en een jongen), inwijdingsritueel, mededelingen, borrel. Er werd nogmaals, ‘misschien ten overvloede’ gewezen op geheimhouding. Zo gaat dat hier dus, stelletje sexmaniakken, foeterde ik. Natuurlijk probeerde ik een paar jongens uit te horen, maar ik kreeg niets uit ze, eerder een soort verwijt dat ik ze in gevaar bracht om de geheimhoudingscode te schenden. Toch was tijdens het eten – we eten hier gezamenlijk – er wat spanning voelbaar.
Deze avond was bijzonder want slechts een enkele (de preses en nog twee) had zo’n inwijding eerder meegemaakt. Het meisje voor me had hier 5 jaar gewoond en was net afgestudeerd. Na de maaltijd ging ik mijn spulletjes uitpakken en vulde mijn kasten. Ik had een ruime, lichte kamer in de nok van het huis. Opvallend was het tweepersoonsbed. Ik wilde een douche nemen in de gemeenschappelijke badkamer en zag tot mijn schrik dat er geen deuren waren. Als je er langs liep, kon je zo naar binnen kijken. Er was zelfs geen douchegordijn. Maar terwijl ik onder de douche stond kwam er gelukkig niemand langs. Misschien hoorde ook dit bij de regels. In mijn badjas ging ik terug naar mijn kamer. Ik hoefde mij niet te kleden. Een paar minuten voor tien liep ik naar beneden. De verdiepingen waren uitgestorven. Achter de deur van de sociëteitskamer hoorde ik geroezemoes. Ik haalde een paar keer diep adem en opende de deur. Ik hoop niet dat ze gezien hebben hoe ik trilde van spanning. Tien paar ogen keken naar me, vooral naar mijn borstjes en naar mijn onderlijf. Je kon een speld horen vallen. De preses verbrak de stilte en heette mij welkom. Ik kreeg een glas champagne in mijn handen gedrukt en na een korte toespraak, waarin mijn uiterlijk werd geprezen en waarin hij hoopte dat ik mij thuis zou voelen, werd het glas geheven. Ik voelde mij eer opgelaten tussen deze keurig geklede studenten. Maar ik zag dat een paar jongens ook wat ongemakkelijk stonden te wiebelen. Was ik de oorzaak? De preses vroeg me op handen en knieën op een lage tafel plaats te nemen. De studenten moesten om mij heen gaan staan. Hij liet zijn broek zakken en een lange harde penis sprong tevoorschijn. Uit zijn zak pakte hij een tubetje glijmiddel en wreef zijn stijve geslacht ermee in. Ook mijn spleetje werd ingesmeerd.. Nu zou het gebeuren. Ik zou mijn maagdelijkheid verliezen, niet zoals mijn ouders het in gedachten hadden in mijn huwelijksnacht, maar hier in gezelschap van tien jonge mannen. Ik zette mij schrap voor wat komen ging, maar eigenlijk werd ik van dit tafereel behoorlijk geil. Ik voelde mijn kutje een beetje nat worden. De preses richtte zijn lange piemel naar mijn grotje en bracht voorzichtig zijn eikel naar binnen. Hij zei plechtig: “Maria, in naam der wetenschap en in naam van de sociëteit word je ontmaagd”. Daarna duwde hij zijn penis diep in mij. Een pijnscheut ging door mijn onderbuik toen mijn maagdenvlies werd doorboord, maar ik gaf geen kik. Even liet hij hem rusten en toen trok hij langzaam terug.
Ook dat deed een beetje pijn. Met een witte doek veegde hij mijn kutje en zijn penis schoon. Hij liet ons de doek zien. Er zaten rode bloedvlekken op. “Kijk”, zei hij tegen mij, “die hangen we daar straks op”. Ik zag dat er al een doekje hing, ingelijst, achter glas. Eronder stond een naam: Marleen de Vries. Op mijn doek zat meer bloed. Ik dacht dat het ritueel afgelopen was, maar ik had mij vergist. Ik moest op een stoel gaan zitten en om de beurt moesten alle jongens bij me langs komen. Ik moest ze aftrekken en het sperma zorgvuldig opvangen in een bierglas. Zo leerde ik alle piemels goed kennen, De jongens moesten ondertussen mijn borstjes verkennen. Ik had nog nooit een jongen afgetrokken, maar het ging automatisch goed. Ik ben kennelijk een natuurtalent.. Nadat ze alle tien hun zaad in het glas hadden geleegd en mijn pijnlijke tepeltjes weer wat rust kregen, bleek er een behoorlijk laag in het bierglas te zitten. Zorgvuldig werd gemeten hoe veel. Het was een record! Ook met de tweede proef had ik mijn voorgangster verslagen. De preses was uiterst tevreden met me. Met een lepeltje roerde hij het sperma door elkaar en goot er toen en scheutje bier door. Die mix moest ik opdrinken, want dat zou ook wel eens uit de penissen van de jongens kunnen komen. Ik had nog nooit zaad geproefd en bij de gedachte alleen al moest ik kokhalzen. Maar ik slikte manmoedig de vreemde combinatie door. Het was inderdaad niet lekker, vies ……. nee, ook niet. Het inwijdingsritueel was voorbij. De heren waren weer keurig gekleed. De preses stapte naar voren en deed een aantal mededelingen. Op het prikbord had hij een rooster gehangen waarop stond wanneer met wie ik de nacht zou doorbrengen. De dagen dat ik vrij was vanwege weekend, vakantie en ongesteldheid stonden er ook bij. Zodra ik het huis betrad, diende ik mij uit te kleden. Ik moest dus altijd naakt rondlopen. De kledingvoorschriften buiten de sociëteit kende ik. Ik moest heel erg wennen aan mijn nieuwe leven, maar al snel wist ik niet beter. De heren waren vreselijk aardig voor me. Natuurlijk was de een beter in bed dan de andere, maar allengs leerde ik iedereen de dingen die ik lekker vind. Ik leerde mezelf van ieder evenveel te gaan houden. Het belangrijkste was dat ik zonder zorgen kon studeren.