Dit verhaal is geschreven door Freddy Het was winter, donker en koud. Op hetzelfde perron stond nog één persoon te wachten, op dezelfde trein, want zoveel waren er toen niet. Ze was jonger dan ik en nogal flink uit de klui-ten gewassen. Ik opende een gesprek over het weer en kreeg aangename respons. Zij was op bezoek bij een vriendin die zopas bevallen was en keerde terug naar haar “dienst”. Zo heette dat in die tijd. Meid voor alles, inwonend bij een rijke familie in Oude God. Ze was af-komstig uit Wellen en ik werd aangetrokken door haar zangerig Nederlands. Ze heette Fer-nande.
De trein bleef maar weg en ik zag dat ze haar handen wou verwarmen. Ik ging voor haar staan, nam haar beide handen en stopte ze samen met de mijne in mijn warme mantelzak-ken. Ze keek met tintelende ogen naar mij op en ik gaf haar een kusje op haar lippen. Ze trok zich amper terug en beiden lachten we elkaar toe. Dit bleek een probaat middel te zijn om de trein te doen aankomen. Voor ik haar handen losliet troggelde ik nog een kus af en beiden stapten we op.
De reis samen duurde maar enkele minuten. In Vilvoorde moest ik eruit terwijl zij verder reis-de. Juist tijd genoeg om een nieuwe afspraak te maken. De week daarop, zelfde tijd, zelfde trein. Ongeduldig stond ik al een half uur vooraf in het station. Vijf minuten later kwam ook Fernande. We hadden anderhalf uur om samen te zijn. We gingen samen naar een patisse-rie en bestelden daar koffie met iets lekkers.
We gingen aan een tafeltje zitten in de hoek van de salon, zodanig dat we wat discreet ont-trokken waren aan curieuze ogen van de dienster. We praatten over alles en nog wat. On-dermeer over haar bescheiden thuis, haar bemoeizieke zus en haar onverschillige vader. Ik vertelde haar over mijn studies en hoe ik in de militaire school in Laken was geraakt. Toen niemand keek kusten we elkaar hartstochtelijk.
Te snel kwam de tijd dat we terug naar het station moesten. Toen begon weer het wachten op de trein. Ik maakte de sluiting van haar mantel los en met mijn armen rond haar middel stonden we heel dicht tegen elkaar aan. Keer op keer beantwoorde zij mijn hete kussen en toen ik even ophield nam ze het initiatief over en boorde haar tongetje in mijn mond. Tot ik opeens zei dat ze zulke wondermooie blinkende ogen had.
Haar lichaam verstrakte plots en zij begon te wenen. Met horten en stoten vertelde ze mij van een recent bezoek aan een waarzegster op de kermis die haar had wijsgemaakt dat ze “heksenogen” had en iedereen daarmee ongelukkig zou maken. Ik had die waarzegster wel de nek kunnen omwringen. Ik kuste haar tranen weg en ging onder haar trui op zoek om haar strelend te sussen. Zij snikte nog een paar maal en concentreerde zich dan terug op mijn kussen. Ik trok zachtjes haar bloes uit haar rok en vond haar BH.
Dat mag niet fluisterde ze me, maar niet erg overtuigend.
Je hebt niet alleen de mooiste ogen die ik ooit zag, zei ik haar, maar ook nog de zachtste dingen. Ze lachte gelukkig en drukte zich nog vaster tegen mij aan. Een beetje verwonderd over zoveel gewilligheid vroeg ik haar of ze een vriendje had. Nee, zei ze verontwaardigd, anders was ik met jou niet meegegaan.
Tot haar grote verrassing stapte ik niet af in Vilvoorde, maar reisde met haar mee tot Oude God. Dit bracht me weer een resem kussen op en ze drukte mijn hand op haar borst. Ik spiedde even of de treinchef niet aankwam en stak mijn hand weer onder haar trui, haar bloes en haar BH. Heerlijk.
Aangekomen in haar stationnetje, wandelde ik met haar mee tot aan de villa waar ze zijn moest. Er was niemand thuis zodat we nog even samen bleven. Kan je woensdag tot hier komen? Jazeker. Om zeven uur ’s avonds. Dan ben ik alleen tot na middernacht. Mijn hart sprong op van blijdschap en verlangen. Ze kreeg nog enkele gloeiende afscheidskussen. Ik denk dat ik zingend naar het station ben gestapt.
Die woensdag stond ik van half zeven verdekt opgesteld om de villa te bespioneren. De fa-milie vertrok een kwartier later. Om vijf over zeven belde ik met kloppend hart aan. Fernande deed de deur wagenwijd open en ontving me met open armen.
We trokken meteen naar haar zolderkamertje. Er stond een nogal breed éénpersoonsbed. Haar kleerkast was ingebouwd in het schuin aflopend dak. Verder nog een minuscuul tafeltje en een stoel. Ik deed mijn uniformvest uit – ik was toen leerling aan de militaire school in Laken – en mijn schoenen. Toen troonde ze mij mee naar één verdieping lager. In de slaap-kamer van haar werkgeefster (Madame, noemde zij haar) Haalde ze uit de kleerkast een zeer mooie jurk uit. Die paste haar wonderwel, vooral met royale décolleté en zonder BH. Haar parade voor mijn ogen deed mijn verlangen maar groter worden. Elke week deed ze dat voor haar eigen genoegen.
Na deze voorstelling nam ik haar kleren, inclusief BH, onder mijn armen en duwde haar zachtjes de trap op. Met alleen haar broekje nog aan. Op haar kamer aangekomen legde ik haar kleren in goede orde op de stoel en nam mijn Fernande in mijn armen. We kusten el-kaar hartstochtelijk. Mijn bijna blote Fernande wou meteen onder de dekens wegkruipen. Maar ik nam haar in mijn armen en betekende haar dat ze mij moest uitkleden. Een beetje beschaamd begon ze aan mijn ceintuur te frunniken, om ze dan toch los te maken. Mijn broek viel op mijn enkels, Zij begon mijn voeten eruit te wriemelen en kwam zo met haar ge-zichtje dicht bij mijn van begeerte stijf rechtstaand geval. Ik zei haar mijn onderbroek uit te doen. Ik zag haar aarzeling en vroeg haar of ze nog nooit een stijve had gezien.
“Nee” zei ze tot mijn verwondering. Ik heb geen broer, en mijn zus heeft zoiets niet. Ik nam haar handen en leidde ze naar mijn speeltuig.
Terwijl ze daar – onhandig – mee bezig was, trok ik mijn das en mijn hemd uit. Fernande wou onder de lakens. We deden dat samen. Heerlijk gevoel zo’n naakt meisje te voelen. Ze sloeg haar armen rond mijn hals en kuste me onophoudend. Het nogal smalle bed was een zegen voor ons. We moesten wel dicht bij elkaar. Langzaam trok ik haar broekje uit. Ze stribbelde niet tegen. IK ging bovenop haar liggen en vroeg haar of ze dit nu echt wilde. “Ja” zei ze, maar doe het zachtjes, het is voor mij de eerste keer!
Hoe weet je dat alles? Ik lees veel romannetjes en daar staat veel in. Ze spreidde haar be-nen zeer wijd open. Voorzichtig zocht ik met mijn eikel de wonderbare ingang. Ik wist dat het precies goed was door een diepe zucht van genoegen te horen. Ik bracht de kop ervan zo-wat één centimeter binnen en wachtte even. Na nog een, resem zoete kussen, stootte ze plots hevig met haar lendenen omhoog, zodat ik bij haar binnen kwam. Voorzichtjes schoof ik dieper. Fernande hief haar gespreide benen verder omhoog, greep met beide handen mijn heupen vast en trok me in haar. Toen bleven we stil genieten van onze eerste vereniging.
Langzaam begonnen we de oerbewegingen uit te voeren. Naarmate onze begeerte steeg werd het steeds heviger. De stevige spieren van haar jonge lichaam omsloten mij helemaal en zogen mijn sperma. Tweemaal deed ik haar stoppen, om het plezier te laten duren. De derde keer dat ik het haar vroeg zei ze “nee” en dreef de hevigheid nog op. Terwijl mijn zaad bij haar binnenspoot met een wild orgasme, schreeuwde ze het uit van plezier.
Ik wou me meteen omdraaien om naast haar te liggen, maar ze hield me tegen en vertelde me dat ze mijn gewicht op haar lichaam heerlijk vond.
Ondertussen was middenacht voorbij en schrokken we ons bijna een ongeluk toen de familie thuis kwam. Ik kon onmogelijk nog het huis uit zonder opgemerkt te worden. Niemand zou ons storen tot ’s anderendaags. Alleen moesten we héél stil zijn.
Om zeven uur wekte de wekker Fernande om het ontbijt gereed te maken voor de familie. Toen iedereen buiten was kwam Fernande mij halen. We beminden elkaar nog eens in de gauwte, Met een ontbijt, aan tafel met openstaande bloes, eindigde dit avontuur.
Een paar maanden later kon ik nog eens kontakt opnemen. Alles was OK, zei mijn lieve Fer-nande. Zo wist ik dat onze niet beschermde vrijpartij geen ongewenste gevolgen had. Dit is één van de mooiste perioden uit mijn leven. Dank je Fernande.
Twintig jaar later zocht ik Fernande nog eens op. Ik herkende meteen haar prachtige “hek-senogen”. Ze was getrouwd en woonde in Wellen. Had 2 of 3(?) kindjes en smeekte me nooit meer op bezoek te komen.
Gisteren, 10 februari 2005, ben ik nog eens op zoek gegaan naar Fernande. Ik heb haar ontmoet, met twee kleinkinderen, waarschijnlijk. Meteen wist ik dat zij het was, en zij ook heeft me meteen herkend. Ze wou me niet spreken. Beiden weten we nog heel nauwkeurig wat we toe voor elkaar betekend hebben. En wensen geen huishoudens te breken.
Freddy, Brussel.(Als je genoten hebt van het verhaal kan je reageren naar freddy.goddaer@gmail.com)