EPISODE 87



ZIJ IS WEER IN HAAR NIEUWSGIERIGHEID GETRAPT



“O ja, je krijgt je harem-ontspanningskamer in het nieuwe huis, alleen ik richt hem in en de kelder en jouw cel naast onze slaapkamer, dat is voor mij en de hal. De rest is voor jou schat,” zei hij. “Dank je Bert, maar ik wil het toch ook met jouw voorkeur erin hebben, want het wordt onze kerker met speelgoed erin,” zei ze. Hij lachte, ze zei: “Je zorgt dat Wendy wat luxe in de kooi krijgt hé? Ze moet zich er wel thuis voelen.” “Ja schat, zij krijgt hetzelfde als wij met een verschil: geen privacy voor haar en geen deur, maar een zwaar traliehek als deur erin, maar wel de luxe. Maak je daar maar geen zorgen over, telefoon, computer, alles krijgt ze en natuurlijk de hondenband om, maar geen kleerkast, ze zal daar naakt blijven, haar kleerkast staat in de martelspeelkamer en de jouwe in je cel en burger in onze slaapkamer schat. Jij behoudt je burgerkleding die je nu draagt, alleen in huis nummer één voor jou,” zei hij. “Dank je Bert,” zei ze. “Kom, we gaan slapen of wil je nog iets?” zei hij. “Ja schat, eerst het toilet en dan een lekkere warme kus van je. Je mag me gebruiken hoor al ben ik moe, maar dat vergoed veel,” zei ze lachend. “Nee schat, ik wil over een maand nog een Gaby hebben die fit en vitaal maar vooral spontaan is,” antwoordde hij. Ze kuste hem, ze stond op ze gilde: “Mijn voeten schat.” Hij tilde haar op, zette haar op het toilet, hij haalde haar schoentjes en gaf ze haar. “Zeg, sinds wanneer mag jij in mijn privé komen?” vroeg ze. “Sinds jij pijn hebt schat,” antwoordde hij. Ze lachte, hij trok ze haar aan, hij kuste haar buikje terwijl ze plaste, ze genoot. Ze was klaar, ze ging naar de logeerkamer, hij stond haar schoentjes te vergelijken en zei: “Meid, dit wordt ook zwaar voor je altijd op je tenen.” Ze zei: “Hij krijgt zijn zin schat, ik zal je vrijdag het verschil laten zien.” “Hoe bedoel je?” vroeg hij. “Nou, met zijn schoentjes steken mijn kont en borsten verder uit, dat is toch waar hoge pumps voor zijn om silhouet te tonen?!” antwoordde ze. Hij zei: “Ja, dat is waar schat, ik had er geen erg in, maar je belooft me dat je niets gaat forceren he? Je mag proberen, maar ik wil geen onnodig lijden, daar zijn we voor jou vanaf gestapt. Jij mag dit uit eigen wil, maar gaat het niet dan verbied ik het je en ik houd je in de gaten hoor, dat je niet te ver gaat, zo ook Erik, Toon en Doc. Hier, dit doe ik in je koffertje dan kun je morgen lezen wat wij verlangen van je, wat jij jezelf moet opleggen om je totaal tot de luxe hoer de red slavin die geheel onderdanig en nederig is om te vormen en die zich afhankelijk moet maken van de organisatie en de club van vier. Je mag ook vrij uit meedenken met ons.” Ze kuste hem. “Maar je krijgt alleen kleedopdrachten en waar jij je moet melden voor een job, je krijgt niks te horen wat je moet doen. Alleen bij de sultan bereiden we je voor, want dat is boven normaal,” zei hij. “Dank je Bert, ik zal mijn best doen om het te bereiken,” antwoordde ze. “Kom, nu slapen schat,” hij legde haar op bed, ze kroop in hem, hij hield haar teder vast, ze sliep snel in van vermoeidheid.
Bert wekte haar de volgende morgen met ontbijt, terwijl ze ontbeten verzorgde hij haar voeten teder, deze waren nog zeer pijnlijk en ze werd verzorgd en opgemaakt met los haar, mooi felrood kort pakje en verder bloot eronder, rode kousen en hij gaf haar rode torenpumps. Hij stond haar te bekijken en zei: “Ja schat, je hebt gelijk, je krijgt er een nog hoeriger silhouet door schat.” Ze zei: “Ik ga gewoon oefenen en lukt het dan verwissel je mijn schoenen voor dit soort, maar pas als ik zeg dat het gaat voor altijd, nu moet het schat.” “Maar je kunt je ook ziek melden,” zei hij. “O nee schat, niet voor genot, dat doe ik mijzelf aan, ik heb er een grote hekel aan de zaak op te laten draaien voor je hobby’s ongemak, daar kies je voor, dus hoe moeilijk ook, ik ga werken,” zei ze. Hij lachte en zei: “Doordouwer dat je bent.” “Nee schat, dat is gewoon principe van me,” antwoordde ze. Ze ging weg, het liep nog onzeker, in de wagen was het moeilijk om de pedalen te bedienen.
Ze was op de zaak, ze belde gelijk Bert. “Bert, luister, ik ga na werktijd eerst platte schoentjes kopen voor in de auto, deze blijven erin als ik moet rijden, dat gaat niet met mijn tenen, als ik in- of uitstap wissel ik ze om, wel ongemakkelijk, maar beter dan een ongeluk, ben je het daar mee eens?” vroeg ze. “Ja schat, dat is oké voor mij, maar ik wil ze niet in je dungeon zien hoor,” antwoordde hij. “Fijn schat, ik ga aan de slag,” zei ze. Hij kuste door de telefoon. Wendy kwam binnen, ze keek een beetje sip, Gaby vroeg: “Wat is er schat?” “Nou, ik had haast en op de fiets kreeg ik plots een orgasme,” antwoordde Wendy. Gaby lachte en zei: “Ja meid, dat probleem heb ik ook, dus haast of gekke dingen is er voor ons niet meer bij, dus zorg dat je altijd voldoende tijd reserveert voor wat je moet doen.” “Ja Gaby, dat merk ik ook, ik had de wekker een half uur later gezet, ik dacht dat het wel kon in een kortere tijd, maar dus niet. Ik heb hem al terug op zes uur gezet voor de zekerheid,” zei Wendy. “Meid, ik heb je niet voor niets op zes uur gezet, ik weet dat je de tijd nodig hebt voor je verzorging en je weet daar staan ze op. Als je het verzaakt of vergeet dan krijg je ervan langs,” zei ze. “Ja Gaby,” zei Wendy. “Kom, de post, roep Pam en we gaan aan de slag,” zei ze. Pam kwam binnen, Gaby zei: “Wat mooi Pam hoe je verzorgd en gekleed bent, chic hoor, zie je nou dat het mooi is en dat het kan?!” “Ja Gaby, ik mag nog twee outfits met mijn vriend gaan kopen, weet je nog een mooi adres hier in Nederland?” vroeg Pam. Ze zei: “Ja, en wat voor één.” Ze schreef gelijk Rotterdam op en zei: “Maar schat, het is ook niet goedkoop, maar wel zeer goed.” “Ja, daar kan ik wel op vertrouwen als jij het zegt,” zei Pam. Ze zei: “Zeg tegen de verkoper met het blonde haar dat ik je gestuurd heb, dan heb je kans op korting, want Bert en ik komen daar ook vaak.” “Dat doe ik Gaby, woensdag heb ik vrij, dan gaan we,” zei Pam. “Oké schat, maar je laat het ons wel zien hoor hoe ondeugend ook,” zei ze. Pam lachte en zei: “Ja Gaby, ik wil iets voor een bruiloft en receptie hebben in het lang met grote split aan de zijkant in het helblauw.” “Als het niet lukt moet je het tegen mij zeggen, dan wil ik Toon wel vragen voor een zacht prijsje, hij weet je maat,” zei ze. “Ja, ik sta in zijn computer, hij heeft gezegd dat ik maar hoef te bellen en vertellen wat ik wil, dan maakt hij het voor me zonder dat ik hoef te passen,” antwoordde Pam. “Ja schat, dat is zo, zo maakt hij ook mijn kleding,” antwoordde ze. De post, zoals gebruikelijk niks op maandag.
Ze deed eerst de ronde door de verbouwing en ze ging weer eens door de fabriek bij de afdelingschefs langs kijken hoe het ging en hoe alles eruit zag. Ze voelde de ogen van het personeel haar volgen, ze lachte in zichzelf. Ze stond te kijken bij het laden, de chef kwam bij haar staan, hij had een probleem. “En dat is?” vroeg ze. “Deze nieuwe machinedelen krijgen we bijna niet gelost, het laadperron is te kort en te smal voor deze grote delen en we moeten soms halsbrekende toeren uithalen om te lossen,” antwoordde hij. Ze vroeg: “Zet even wat op papier dan kijk ik dadelijk wat ik eraan kan doen.” Hij maakte een schetsje, ze nam het mee naar de tekenkamer, ze legde het de chef voor, hij zei: “Ik kan het zo tekenen en jij kan gelijk de aannemer inschakelen, die is toch in huis.” “Doe maar, dan vraag ik of hij even komt vanmiddag,” zei ze. “Oké, komt in orde,” zei hij.
Ze ging naar haar kantoor, belde de aannemer en vroeg of hij tijd had vanmiddag. Hij kwam langs, ze bestelde koffie bij Wendy. Ze keek op haar computer en deed een paar bestellingen. Wendy klopte: “Een koerier voor jou Gaby.” Wendy liet hem binnen, hij gaf Gaby een pakket met verzegelde brief, ze tekende voor ontvangst, ze las de brief. In slecht Engels bood de sultan nogmaals zijn excuses aan en als genoegdoening dit geschenk met foto erbij. Ze bekeek wat het was: een buiksieraad met kettinkjes als slip, ze bestudeerde de foto, de kettinkjes zaten aan de kutlipringen bevestigd zag ze. Ze las verder, hij vertelde eerlijk dat Bert ze moest aanbrengen en dat ze dan vastzaten en dat hij het sleuteltje had, hij zou verheugd zijn als ze het droeg op de volgende sessie, maar ze mocht zich eerst bedenken of ze dat al wilde. “PS: Gaby je was voortreffelijk op je sessie zonder tegenstand en je hebt mijn fout zonder meer geaccepteerd en hoe gaat het met je voeten? Ik moest dit doen ook je te dwingen dit moeilijke schoeisel te laten dragen, dit hoort bij hoe je er in de toekomst uit gaat zien, dus zet door. Je sultan, succes, de kleding die nu bij je sieraden hoort volgt. Voor de sessie wordt dat eerdaags op je kantoor bezorgd, groeten van je sultan.” Ze lachte, maakte het pakje open, ze legde het uitgespreid op haar bureau, ze bekeek hoe het bevestigd werd, ze keek nogmaals op de foto, ze zag het, ze zat te twijfelen. “Zal ik het zelf bevestigen op de wc of Bert laten doen?” Ze stond op, ging naar de wc met het sieraad en foto, ze kleedde zich uit, ze hield het voor, wel mooi. Ze deed het eerst rond haar middel, toen de achterste aan de laatste ringen, ze klikte het vast, nu aan de voorste ringen. Ze ging op de wc staan, het was mooi, ze lachte, ze liet het doosje vallen, het middenstuk zat wat verborgen met tekst, ze las het, ze schrok, dit moest in compleet in haar kut met de ketting anders was ze strafbaar. Dit hoort erbij, ze was er weer ingetrapt, in haar ontembare nieuwsgierigheid naar iets nieuws. Ze keek op de aanwijzing hoe het bevestigd moest worden, ze deed het, ze clipte het aan de klitring en aan de achterste kutlipringen, ze sloot haar benen, nu merkte ze het, dit maakte het nog erger. Nu kon ze niet lopen om haar gevoel te temmen, ze sloeg zich tegen haar hoofd, ook besefte ze dat ze nu de klos was. Ze stapte uit het toilet en voelde het al, de reactie. Hoe nu? Ze liep nog op en neer, ze vond nog een manier om het toch iets te bedwingen maar niet genoeg. Ze liep naar het kantoor, wat gemeen, ze kreeg iedere keer de prikkel van haar gevoeligheid, ze moest nu verplicht geopend zitten.
Er kwam een mail binnen van Bert: “Schat, het sieraad dat je krijgt van de sultan is om je nu continu geil te houden, je moet het geheel aan of niet, in het middenstuk zit de kwelling, doe het niet aan, je zet je eigen val, wees gewaarschuwd, je Bert.” Ze mailde terug: “Bedankt Bert voor je waarschuwing, maar het kwam te laat, ik heb het reeds bevestigd omdat ik de buitenkant mooi vond, toen viel het doosje en kwam de kwelling tevoorschijn. Ik las dat ik het geheel moest accepteren, toen heb ik het geheel aangebracht, ik zit nu opgescheept met een heel geil gevoel. Lopen is zeer moeilijk, ik ben weer in mijn nieuwsgierigheid getrapt, nu heb ik jullie wens vervuld schat, dus je kan genieten van mijn stommiteit, je red slavin Gaby.” Ze verzond het. Binnen vijf minuten bericht terug: “Schat, dat meen je toch niet? En er stond duidelijk dat ik het moest aanbrengen, nu zal je nog meer krijgen om je continu te kwellen, ik had gepland voor na het huwelijk, nu ben je echt de klos. Ik ben verplicht nu de rest aan te brengen en je foto’s maken, lees hoofdstuk vijfentwintig wat er gebeurt, ik heb medelijden met je, maar er is geen weg terug voor je, sterkte Gaby, je Bert.” Ze opende haar reglement, ze las het hoofdstuk vijfentwintig, ze schrok, hier hoorde de tietbeugel bij met halssieraad en kettingen op haar lijf en ketting aan haar neusvleugels en bevestigd aan haar oor. Ze was beduusd, ze wist niet wat nu, ze belde Wendy, ze ging naar huis, ze moest wat regelen. “Oké,” zei Wendy.
Ze reed weg, thuis kleedde ze zich uit, ze pakte haar naaimand, pakte verschillende spelden, ze probeerde eerst haar buikketting, plots schoot hij open, toen haar voorste kutringen, het lukte. Ze pakte een spiegeltje, ging op de hoek van de tafel zitten, legde het spiegeltje tussen haar benen, het lukte, de kettingslip was weer los. Nu nog het kwelsieraad aan de lippen, dat ging ook, nu nog de klip op de klitring, dat was een gruwel. Ze moest zich iedere keer beroeren, het lukte niet, ze werd boos op zichzelf. Na een half uur sprong het open, ze begon te huilen van blijdschap, deed alles in de doos terug, ze liep naar de computer, mailde Bert: “Schat, ik heb me kunnen verlossen, het zit weer in de doos, wees niet boos, dit moest ik doen want ik kon niet gesierd blijven in het burgerbestaan. Ik vind het jammer voor je, maar mijn burgerbestaan gaat nog voor tot we trouwen, dan mag jij het aanbrengen in de huwelijksnacht voor de ceremonie van mijn slavinnenbruiloft. Dan mag je alles aanbrengen volgens jullie wensen, ik hoop dat ik nu ook mijn nieuwsgierigheidsdrang onder bedwang krijg. Ik wil niet meer in mijn eigen dwang lopen, ik ben nu thuis en rij nu naar de zaak, groetjes, je schat die haar lesje heeft gehad, je red slavin Gaby.” Ze verzond het bericht, ze liep naar beneden, ze schrok, Bert stond voor haar, hij nam haar boos mee naar boven, hij legde haar gelijk over zijn knie en gaf haar een verschrikkelijk pak slaag op haar kont met de vlakke hand, ze huilde. “Zo meid, dit is voor je nieuwsgierigheid,” zei hij. Ze zei: “Dank je meester, ik heb het gelukkig kunnen verwijderen.” “Wat? Heb je het verwijderd?” vroeg hij. “Ja schat, ik schrok van wat er beschreven staat in nummer vijfentwintig van het reglement,” antwoordde ze. Hij lachte en vroeg: “Hoe is je dat gelukt?” “Met kopspelden heb ik de clips geopend, alleen de clip aan mijn klit ging moeilijk,” antwoordde ze. “Waar is het sieraad?” vroeg hij. “Daar op tafel Bert,” zei ze. Hij bekeek het en zei: “Gelukkig niet beschadigd schat,” hij kuste haar. Haar kont gloeide, hij zei: “Nu hoop ik dat je nu eindelijk leert om geen eigen initiatief te nemen, nu begrijp je waarom ik je eigen initiatief weg wil hebben, ik weet wat ze willen om je snel ertoe te brengen om hun te bedienen.” Ze kuste hem. “Kom, naar je werk, je hebt geluk gehad anders had ik je het toch aangebracht als ik al gemeld had dat je het droeg, dat heb ik niet gedaan. Ik heb me voor genomen voortaan een dag te wachten,” zei hij. Ze kuste hem warm en zei: “Bert, ik ben blij dat ik je zo kan vertrouwen dat je me zo beschermt.” Hij kuste haar en zei: “Zo, nu werken, ik ben er straks, dan hebben we wat te bespreken.”
Ze ging snel weg en reed naar de zaak, ze was te laat, de aannemer stond te wachten, ze bood haar verontschuldigingen aan en zei dat er thuis problemen waren. Hij zei: “Als je alleen woont kun je niet delegeren, dan moet je het zelf opknappen.” Ze zei: “Ja, maar dat neem ik nog steeds voor lief, ik houd van mijn vrijheid.” Ze kwam ter zake, hij bekeek wat het was, hij deed het niet met aannemen maar per uur, hij zei: “Dit is te oud materiaal en je kan niet voorzien wat je tegen komt.” Ze zei: “Oké,” en vroeg wanneer hij daarmee begon. “Morgenvroeg mevrouw, dan kunnen we in één keer volgende week beton storten hierboven en daar,” antwoordde hij. Ze dankte hem, hij ging weg, ze zuchtte, belde de chef van de expeditie dat hij het perron geheel moest leeg maken. “Morgen wordt er begonnen met de vergroting van het los- en laadperron,” zei ze. Hij bedankte voor de vlugge actie, hij zou zorgen dat het leeg was. Ze ging verder met haar werk, ze kon zich niet concentreren, ze werd iedere keer afgeleid door haar stom gedrag. “Hoe kon ik dit nou toch doen? Hoe kon het dat ik mij zo gauw liet verleiden?
De sirene ging, ze ging snel naar huis, Bert had het eten klaar. “Eerst mijn voeten Bert, dit is ook tortuur de hele dag zo lopen,” zei ze. “Maar het is pas de eerste dag…,” zei hij. “Ik moet er aan wennen om ze te dragen,” zei ze. Ze vroeg Bert om haar te helpen waarom ze iedere keer in haar nieuwsgierigheid trapte, hij begon haar vragen te stellen, ze beantwoordde deze zo eerlijk mogelijk. Hij zag ook niet direct hoe hij iets kon oplossen, maar hij gaf haar de keus: “Of je kiest ervoor jezelf te bedwingen, óf je laat mij altijd beslissen waar je nieuwsgierigheid in sprake is.” “Hoe bedoel je?” vroeg ze. “Nou gewoon, krijg je iets van wie ook, dan mag je het bekijken, maar ik beslis met jou of je het aan mag,” antwoordde hij. Ze zei: “Ja Bert, het laatste, maar dan moet je me wel eerlijk begeleiden al wil je het zo graag op mij zien voor je wensen. Nu dwing je mij ook stiekem of je misleidt me iets.” “Ja schat, maar dat blijft wat mij aangaat alleen als je cadeautjes krijgt van wie ook, daar geldt dit voor. Als ik iets op je bevestig dan heb ik dat overwogen of je eraan toe bent, maar cadeautjes dat is wat anders, zij beoordelen alleen wat zij willen,” zei hij. Ze kuste hem, ze zei: “Oké Bert, alleen voor de cadeautjes geldt dat, maar als nu de sultan iets bevestigd onder dwang?” “Dat mag hij niet volgens het reglement, waarom zendt hij je de cadeautjes om mij te laten beslissen of je er al aan toe bent?” zei hij. “Zo, en nu naakt jij en eerst eten, dan gaan we verder, ik moet wat weten van je en iets met je bespreken.” Het maal was heerlijk, ze praatten wat. Bert ruimde af, Bert kwam naakt uit de keuken en zei: “Zo, en nu op de divan schat, ontspannen, zo, nu wil ik van je horen hoe jij de bruiloft zou doen als jij het mocht organiseren.” Ze keek hem aan, ze vroeg: “Laat je denkmachientje je in de steek schat?” “Nee hoor, ik heb een idee, maar ik wil van jou horen of ik nog iets kan bijvullen of dat ik misschien iets vergeet om je gelukkig te zien,” antwoordde hij. Ze lachte en zei: “Nou Bert, ik zou niet in het wit gaan maar gekleurd, mooi rood, lange jurk, Wendy in wit, jij in wit pak.” Hij lachte: “En verder?” “Nou, een kleine receptie met daarna een heerlijk diner en daarna samen in een hotel onze huwelijksnacht met speciaal ontbijt en daarna jouw wens schat,” antwoordde ze. Hij lachte en vroeg: “Verder niks?” “Nee schat, mooi eenvoudig maar goed verzorgd,” antwoordde ze. “En hoe wou je naar de kerk en gemeentehuis?” vroeg hij. “Nou, dat zou ik leuk vinden in een open koets voor ons, de getuigen en mijn ouders,” zei ze. Hij lachte en vroeg: “En je ring?” “Dat wil ik niet weten, die krijg ik van jou,” antwoordde ze. “O, denk je er zo over?” zei hij. “Ja schat, ik wil helemaal naar jouw wensen gaan,” antwoordde ze. Hij zei: “Als ik je vraag om de sultans juwelen te dragen met een mooie jurk, wat zou je dan doen?” “Het aantrekken voor je,” zei ze. “En als ik je zou vragen dat jij en Wendy gekleed als pony bijna naakt mij in een sulky te trekken naar het gemeentehuis?” vroeg hij. Ze keek hem aan en zei: “Dat wil je toch niet op de burgerbruiloft?! Op de slavinnen vind ik het leuk, maar niet op mijn burger hier in de stad.” “Dus je wilt hier trouwen?” vroeg hij. “Ja Bert, uit het huis van pa en ma,” antwoordde ze. “Waarom zeg je dat nu en niet daarnet?” vroeg hij. “Bert, zover heb ik nog niet gedacht, zover vooruit ben ik niet bezig,” antwoordde ze. Hij lachte en zei: “Dus met wat je nu doet gedragen heeft niets te maken met ons huwelijk?” Ze zei: “Nee, maar in de toekomst wel.” “En als ik je nu vroeg je leven nu zo in te richten dat je binnenkort trouwt met me?” vroeg hij. Ze zei: “Dan moet je me even tijd geven om aan het idee te wennen, al wil ik graag je vrouw zijn.” “Zo denk je er over?” zei hij. “Ja Bert, ik vertrouw in principe op jou,” antwoordde ze. “Dank je schat, zo, nu ben ik ook wat wijzer, maar ik heb vanmiddag je ouders uitgehoord en zij zien jou graag in het maagdelijk wit trouwen,” zei hij. “Ja Bert, dat weet ik, maar ik wil niet als de maagd, dat ben ik niet meer zoals je weet,” zei ze. “En hoe wil jij de gasten?” vroeg hij. “Gewoon Bert, niet iets speciaals,” zei ze. “Dus niet in het lang?” vroeg hij. “Nee Bert, dat hoeft niet, ik wil geen officieel gedoe, maar een ontspannen bruiloft of jij moet er anders over denken,” antwoordde ze. “Dat speelt nu niet mee, het gaat nu om jouw idee,” zei hij.