EPISODE 59


EEN EENVOUDIG DINER MET COMPLICATIE


“Hier zijn de promotiefoto’s Gaby,” zei hij. “Wat mooi,” zei ze. “Ja schat, zo fijn geheel. Dit is puur witgoud,” zei hij. “Maar moet ik dat dan dagelijks blijven dragen, kan dat niet meer af,” vroeg ze. “Nee schat, dit is voor gelegenheden, dit kun je wisselen, dit kan gewoon af, alleen je moet hulp hebben om het aan te doen en te verwijderen,” antwoordde hij. “Wat mooi schat,” zei ze. “Dus hij wil dat ik dit voor hem ga dragen?” “Sterker nog, als je het voor hem draagt op de vijf sessies die hij heeft aangevraagd en waarin jij hebt toegestemd dan is dit zijn geschenk voor jou,” zei hij. “Nee,” zei ze totaal verbaasd. “Ja schat, hier, lees maar,” hij haalde een bericht op van de organisatie. Ze las het, ze werd er nerveus van, ze stotterde. “Maar,” zei hij streng, “het zal niet leuk zijn voor je om het te dragen.” Hij liet detailfoto’s zien en zei: “Je kutlippen met ringen zijn ingeklemd tussen plaatjes, je klit wordt opgespannen, je tepels ook, je borsten zijn sterk naar voren opgerekt en je weet, het zijn sessies van achtenveertig uur hem behagen. Het zal heus geen lolletje voor je zijn en het klemt om heel je lichaam, net als nu het korset, je vetrolletjes zullen overal uitgeperst worden, dat zien Arabieren graag, die houden van iets mollig, dat wordt hiermee duidelijk. Je vlees puilt over de randen, je zult niet zelf naar het toilet kunnen zonder toestemming of je moet de sultan dan nederig vragen of hij je wil openen. Maar dat is voor de sessie met hem, als je ze voor de lol wilt dragen zitten deze trucs er niet op, die kun je verwijderen voor je het aantrekt, maar hij eist alle kwellingen erop om je door hen te laten gebruiken. Hij heeft je overigens een compliment gemaakt bij de organisatie voor je welwillendheid en dat je al zijn wensen hebt waargemaakt, sommige zelfs dubbel. Ik moet je dit geven.” Hij haalde uit zijn binnenzak een platte verzegelde doos en zei: “Ik weet niet wat erin zit, zoals je ziet is het verzegeld.” Hij gaf haar ook een briefje, ze las het: “Ik kon je niet genoeg bedanken vrijdag, daarom dit presentje voor mijn vliegend tapijt neukstertje.” Nu begreep ze de houding hoe hij haar genomen had, ze was vastgehouden als een vliegend tapijt. Bert lachte en zei: “Ja, nu je het zegt en ik je verhaal gehoord heb, dit is origineel van de sultan.” Ze las verder: “Alleen te openen door de red slavin Gaby.” Dit alles was in slecht Engels op een papiertje gekrabbeld, ze maakte de sluiting los, ze opende het, deed het gelijk weer toe van de schrik, ze gilde. “Wat is er,” vroeg hij. “Kijk hier,” zei ze. Bert opende het en zei: “Wauw schat, weet je wat dit is?” “Een diadeem,” zei ze. “Nee schat, twee diademen en wel tietdiademen, doe je jasje eens uit en je ogen dicht,” zei hij. Ze was nerveus, hij nam haar mee voor de spiegel, hij klemde iets licht op haar borsten, er hingen kettinkjes aan. “Kijk Gaby,” zei hij, ze sloeg haar handen voor haar mond. Boven op haar borsten, net onder haar tatoeëring paste met de vorm een gebogen beugel van goud met steentjes, er hingen kettinkjes aan die op haar borst lagen tot haar tepelhof waar ze samen kwamen in een trosje, op het eind zaten steentjes die haar tepel beroerde. “Wauw,” zei Bert, “hoe hij hier aan komt…” Hij nam haar mee, begon op de site te zoeken en zei: “Hier meid, gevonden, nu begrijp ik het, jouw weldoener is de zoon van de ontwerper. Zijn vader heeft dit ontworpen en laten maken, kijk een van de oprichters was zijn vader, een steenrijke sultan, de weldoener van de organisatie. Dus hij heeft de hele collectie en wist van de outfit die hij je wil laten dragen op de sessies.” “Welke collectie,” vroeg ze. “Nou, dat zal ik je vanavond laten zien,” zei hij, “zo, eerst dit even binnen halen, dan kan ik het vanavond laten zien.” Hij opende een map en liet het downloaden. “Dit duurt minstens twee uur voor het geladen is,” zei hij. Ze had er geen erg in dat ze met haar diademen aan tafel zat. “Dus mevrouw wil me lekker maken met haar versierde memmen,” zei hij plagend. “Nee Bert, maar ik ben het vergeten door de spanning,” zei ze. “Ik zal ze even af doen.” “Nee schat,” zei hij, “ik vind het mooi met jou zo aan tafel.” Ze lachte, ze ging nu rechtop zitten en perste haar borsten triomfantelijk naar voren. “Je hoeft nou ook niet zo te pronken met je versierde ballonnen hoor,” zei hij. Ze moest lachen en zei: “Jij merkt ook alles schat.” “Ja, zeker als het mijn hobby is,” zei hij, ze moest lachen: “Je manie zul je bedoelen schat,” zei ze.
Ze waren klaar, Bert ruimde op, ze deed haar sieraden af, Bert zei gelijk: “Berg ze in je safe schat, je weet maar nooit, dit is een klein fortuin waard.” Ze deed ze in de doos, borg ze op in haar safe. Ze keek op haar horloge en vroeg: “Ben je klaar Bert?” “Ja schat, even wat gereedschap pakken,” zei hij. “Zo, ik ben zover.” Ze reed voorop, ze stapte uit en ging naar boven, belde aan, ze zag een nerveus bleek gezichtje. Ze kuste Wendy en zei: “Nou, leid me maar eens rond schat.” Wendy liet haar de keuken zien, ze zag gelijk een rommelmarkttafereel aan pannen en potten, ze vroeg: “Kom jij ook zo graag op de rommelmarkt?” “Ja, noodgedwongen,” antwoordde Wendy. Er stond een rommelmandje op tafel, ze pakte iets er uit leuks uit en zei: “Leuk meid, die oude frommeltjes, ik doe dat ook graag, kijken of ik iets vind.” “Spannend,” antwoordde Wendy.” “Ja, maar ik doe het niet veel meer sinds ik bij Bert ben,” zei ze, “hij vindt het maar niks.” In de kamer stond een klein tafeltje, twee oude stoelen waar je zo lekker in weg zakt, een tv-tje en een ouderwetse pick-up en enkel twee grote Chinese waaiers als versiering aan de wand, in de slaapkamer geen bed, alleen een matras op de grond, ernaast foto-albums, een lampje en een wekker. Ze ging zitten op de matras in haar strakke rok, ze neusde in Wendy’s albums en zei: “O wat leuk.” “Dit zijn pa en ma,” zei Wendy. “Heb je geen grote foto's van hun,” vroeg Gaby. “Nee,” zei ze schuchter. “Mag ik je wat vragen,” vroeg Gaby. “Ja,” zei ze. “Vertrouw je mij?” “Ja Gaby.” “Mag ik dit boek even van je lenen,” vroeg Gaby, “je krijgt het donderdag terug.” “Maar waarom,” vroeg ze. “Verrassing schat,” zei Gaby, “heb je een tasje. “Ja,” zei ze, ze kwam met een tasje van de Wibra. Gaby kreeg gelijk een cultuurshock en medelijden met haar, ze stopte het album erin. “Leuk joh, zo ben ik ook begonnen, lekker je eigen frommeltjes,” zei Gaby. Ze had al een plan, ze moest Wendy in het volgende weekend naar België zien te krijgen. “Je hebt je rode outfit niet aan schat,” zei Gaby. “Ik was te nerveus omdat jij kwam Gaby,” antwoordde ze. “Wat vindt u ervan?” “Een lekker meidenrommelhuisje waar het gezellig is als de bewoonster tenminste een keer lacht,” antwoordde Gaby. Ze keek Gaby aan, “denk jij nou werkelijk dat ik je hierop beoordeel,” vroeg Gaby. “Nee hoor, ik voel wel iets heel anders, 'n meid die veel heeft meegemaakt, die zuinig is, koste wat kost iets wil opbouwen wat haar maar langzaam lukt omdat ze bedrogen is,” zei ze. “Dat maak ik hieruit op en dat je toegewijd bent en dat je zuinig bent op wat nieuw is, want ik zie dat je dat gescheiden houdt.” “Ja Gaby,” zei ze. “Kom, aankleden meid,” zei Gaby. Ze keek schuchter naar Gaby. “Mag ik je niet zien op je huid,” vroeg Gaby, “je liet toch ook je ondeugende foto’s zien? We zijn wel meiden onder elkaar.” “Ja, maar jij bent mijn baas,” zei ze. “Nee, nu je vriendin, overdag je bazin, maar nu niet,” zei Gaby. “Meent u dat nou?” vroeg ze. “Gaby meent dat en u is nu helemaal uit den boze schat. Ik ben gewoon Gaby en beneden staat Bert om jou te verrassen dus opschieten,” antwoordde Gaby.
“Ik krijg honger, jij niet?” “Ja een beetje Gaby,” zei ze. “We gaan naar een lekker rustig gewoon restaurantje, Bert heeft gereserveerd,” zei Gaby. “Een lekkere maaltijd, wat weet ik niet, zoals ik hem ken door de week gewoontjes, in het weekend extreem en exclusief. Hij zegt in de week moet je eten om te werken, in het weekend om te genieten en dat brengt hij in de praktijk, dus je hoeft geen gekke dingen te denken. Het staat je mooi schat, ga eens op je kapstoeltje zitten, want je bent nog niet klaar. Bert mag met zijn twee pony's op stap.” Ze lachte en zei: “Ik een staart, jij een staart.” Gaby kamde haar zachte haar strak naar achter, deed er een felrode band om en zei: “Zo, nu omdraaien, nu nog even wat make-up schat, vuurrode lippen net als ik. Ze trok haar wenkbrauwen langer door, zette haar ogen wat strakker, draaide haar voor de spiegel. “Zo durf ik het zelf niet te doen,” zei Wendy. “Waarom niet? Als je uit gaat maak jij je nooit mooi voor de boys?” vroeg Gaby. “Nee gewoontjes,” antwoordde ze. “Daar gaan we nu verandering in brengen, als je een pakje van mij draagt maak jij je zo op,” zei Gaby. “Ook op de zaak Gaby?” vroeg ze. “Doe ik dat dan niet?” vroeg Gaby. “Jawel,” zei ze. “Dus jij ook,” antwoordde Gaby. Ze spoot haar wat frisse parfum in de hals en zei: “Zo, wat vind je ervan?” “Wel mooi, maar erg gedurfd Gaby,” antwoordde ze. “Kom op, dit is de mode en de vrouw haar sterkte is haar make-up en haar borsten en je hebt er nog mooie benen en een slank figuurtje bij, daar moet je mee pronken,” zei Gaby. Ze pakte Wendy onder de arm en zei: “Kom, we gaan,” zonder haar de kans te geven om te twijfelen. “Waar is je sleutel?” “Hier Gaby.” “Geef maar, dan geef ik die aan Bert,” zei Gaby. Ze liepen naar beneden, Gaby zei niks maar zag duidelijk ruim haar bilaanzet onder het rokje nummer één uitsteken.
Daar stond Bert, Gaby zag zijn wagen niet dus hij had hem zo weggezet dat Wendy niet kon zien wat ze van plan waren. Gaby zette haar in de wagen, ze gaf Bert de sleutels en zei: “Wat triest boven, zijn mijn meubels al verpakt?” “Wil je haar die schenken,” vroeg hij. “Ja, maar daar praten we thuis wel over,” zei ze. “Oké,” hij kuste haar. “Tot zo,” ze stapte in, ze knoopte een gesprek aan om Wendy te kalmeren, het was een klein restaurantje aan de bosrand. Ze parkeerde, ze liepen naar binnen, Gaby zei dat ze gereserveerd hadden voor drie. “Ja, mijn vriend komt zo, hij is onderweg.” Het was een kleine ronde tafel, net groot genoeg voor drie personen, de ober vroeg of ze hiermee tevreden waren, ze konden ook een grotere krijgen. Ze zei: “Nee, lekker intiem met zijn drieën.” Ze bestelde twee aperitief voor hen samen, ze praatten lekker over meidendingen. Na drie kwartier ging Gaby’s mobieltje: “Kamer in rood, foto's tussen de waaiers, slaapkamer zwart boven bed, ik ben in aantocht, je hebt gelijk met je oude meubels, we regelen wel wat.” Ze lachte, “de smiecht,” zei ze, “hij zit me op te juinen.” Ze liet Wendy niet zien wat er op stond. “Dat doet hij meer schat om me ‘s avonds lekker te verwennen, soms begint hij al als de wekker afloopt om zes uur ’s morgens.” “Kom jij zo vroeg op,” vroeg ze. “Ja,” zei Gaby, “ik wil op mijn gemak ontbijten en me opmaken, ik houd niet van geren, ik wil alles op mijn gemak doen, dat moet je maar eens proberen, een uurtje eerder opstaan en er de tijd voor nemen en je zo morgen opmaken, dan voel je je stralen en een stuk helderder op je werk.” Ze zou het proberen.
“Gaby, ik weet niet wat het is, ik heb heel de dag behoefte aan sex,” zei ze plots. “Dat is lekker schat,” zei Gaby vrolijk, “wat wil je dan meid?” “Vrijen,” zei ze. “Met wie,” vroeg Gaby. “Met iedereen die ik tegen kom.” “Nou je wil nogal wat. Jij hebt plannen zeg,” zei Gaby. Bij haar werkte het de tabletjes. Daar kwam Bert, hij kuste hen beide, hij nam plaats en zei: “Lekker knus dames, kan ik met twee pony'tjes lekker knietje vrijen.” Wendy wipte op, die schrok. “Je hoeft niet te schrikken hoor, gewoon een geintje, maar ik vind dat je er geweldig uit ziet Wendy, sta eens op.” Ze deed het beduusd, “wauw, wat heb jij een mooi figuurtje in deze outfit,” zei hij, “maar ik denk dat zwart je nog mooier afkleedt.” Ze kreeg een kleur. “Klopt Bert, dat is nog mooier bij haar tint,” zei Gaby. “Kom meid, ik ben en blijf een bewonderaar van het mooie vrouwelijk schoon, ik geniet van zulke schoonheden naast mij aan tafel,” zei hij. “Ja,” zei Gaby, “daar moet ik nu nog steeds aan wennen, zo doet hij altijd als er een mooie vrouw bij ons is, dus trek je er maar niets van aan al meent hij wat hij zegt, dat is een compliment voor jou.” “Maar vind je dat niet erg,” vroeg Wendy. “Nee hoor,” antwoordde Gaby, “als hij maar thuis komt eten bij zijn schat, dan ben ik tevreden. En jij moet niet verlegen worden, je moet er blij om zijn dat een man zo'n compliment geeft, dat betekent dat je je goed hebt verzorgd en dat je mooi bent, dat is beter dan je eigen spiegelbeeld. We willen toch aandacht van de mannen, dat zijn onze verwenners in de toekomst.”
Het eten werd opgediend, Gaby hield Wendy in de gaten, ze zat alles te bekijken. Gaby zei: “Lust je het niet schat?” “Ik weet het niet Gaby,” zei ze, “wat is dit?” Gaby vertelde wat het was, gewone stukjes vlees met een jasje, ze probeerde er één, ze keek Gaby aan en zei: “Ik dacht dat we naar een gewoon restaurantje gingen? Dit is erg duur.” “Nee hoor schat,” zei Gaby. “Als je niet eet mag jij afrekenen,” zei Bert, “dan is het voor mij goedkoop.” Ze keek hem aan. “Je kan pas zeggen wat je niet lekker vindt als je geproefd hebt,” zei Gaby. “Maar dit is voor mij vreemd,” zei ze. “Ja, dat weet ik, eet maar lekker, het is geen friettent schat.” Ze proefde, eindelijk had ze de zes stukjes op, Gaby zei: “En, wat vind je ervan?” “Wel lekker, maar ik had dit nog nooit gegeten,” antwoordde ze. “Bert, ik wil jullie niet storen, ik ga maar naar huis, dan kunnen jullie lekker rustig eten.” “Komt niks van in, als jij gaat gaan wij mee, samen uit samen thuis. Wij vinden het juist leuk dat je ons gezelschap houdt en wij begrijpen dat je een sobere tijd hebt meegemaakt, daar willen wij nu wat verandering in brengen, je zal toch ook met Gaby een keer op reis moeten voor de zaak als ze weg moet.” Ze keek naar Gaby, die zei gelijk: “En daar hebben ze geen pindakaas en jam schat, wat denk je dat je nu gegeten hebt?” “Nou, ik denk heel duur vlees, een delicatesse,” antwoordde ze. “Ik weet zeker dat jij dit twee keer per week eet,” zei Gaby. “Nee, zo duur niet,” zei Wendy. “Nou meid, dit was gewoon kip, maar met een andere smaak.” Ze geloofde Gaby niet. Gaby riep de ober en vroeg om de kok. “Wat kan ik voor u betekenen,” vroeg hij. “Wilt u deze jongedame even vertellen wat dit is,” zei Gaby. “Nou, gewoon kip met een jasje van kruiden en deeg, meer niet,” zei de kok. Ze kreeg een kleur, Bert stond op, legde zijn arm rond haar. Ze snikte, hij vroeg: “Waarom heb je verdriet?” Ze zei: “Dat ik u…” “Ho schat,” onderbrak hij haar, “Bert of schat, met al het andere ben ik niet tevreden. Wij wilden jouw reactie zien, nu weten wij iets meer over jou.” Gaby riep de ober en vroeg om de volgende ronde, er kwam gewoon kippensoep, ze lachte. “Zo beter Wendy?” “Ja Bert,” antwoordde ze. “Het volgende gerecht is ook weer kip in een andere smaak, dus eerst proeven en als je het niet lust mag je het gewoon laten staan, we krijgen vanavond alleen kleine gerechtjes, zes of zeven achtereen. Ik hoop dat je ons vertrouwt,” zei hij. “Ja Bert, dat wel, maar ik heb zo’n restaurant alleen maar aan de buitenkant gezien,” zei ze. “Dus je hebt nog nooit in de keuken gekeken,” vroeg hij. “Nee Bert,” antwoordde ze. Gaby zag de kok, ze wenkte hem en zei: “Deze jongedame wou eens graag in uw keuken kijken, ze heeft dit nog nooit gezien.” Hij bood zijn arm aan, hij nam haar mee. Gaby zei: “Bert, ik krijg medelijden met haar.” “Ja, dit doet me ook wel wat, zullen we bij jou koffie met haar drinken,” zei hij. “Nee schat, dan heb je kans dat je het verpest, ze is nog niks gewoon en zo heftig als bij ons is een beetje van het goede voor haar simpele geest. O ja, ze vertelde voor jij hier was dat ze heel de dag zin in sex had en dat ze het met iedereen wilde doen,” zei Gaby. “Mooi schat, probeer haar buisje vol te houden en blijf haar complimentjes maken, dan zal ze snel overstag gaan en op jouw uitnodiging ingaan om een weekend bij ons in België te logeren, dan kunnen we haar over veertien dagen in zo'n hoerige outfit meenemen en bij ons in bed laten slapen en haar uithoren wat ze gevoeld heeft,” zei hij. “Bert, ze krijgt nu al genoeg te verwerken,” zei Gaby. Ze werd terug gebracht, ze zei: “Ik weet wat we nu eten.” “Dat was niet de bedoeling, het moest een verrassing zijn,” zei Bert. “Ja, dat had ik begrepen,” zei de kok, “maar ik heb één verrassing niet verteld, de laatste, dat is een nieuwtje van het huis, dus ook voor jou.” “Fijn kok,” zei Bert. “Kent u de kok,” vroeg ze. “Ja, ik eet hier minstens twee keer per week met klanten, dus ik ben bijna kind aan huis,” zei hij. “Ik weet dat de kok van iets simpels iets leuks en lekkers kan maken.” Hij bedankte voor het compliment en was weg, nu at ze de volgende gerechten op zonder te proeven, ze zat te smullen, Gaby schopte Bert tegen zijn been, hij lachte, ze was over haar vrees en ze liet Bert en Gaby duidelijk merken dat het haar smaakte. Het laatste gerecht werd geserveerd, ze was weer zenuwachtig, het was een schaaltje met drie halve eieren, in de dooier zat iets zwarts. Gaby wees de kok op haar bovenhand, ze hield haar hand op, Bert ook. “Jij ook Wendy, kijk naar Bert hoe hij het opeet. Nu wij Wendy.” Ze deed het, ze trok geen lelijk gezicht. “Nu het eitje schat.” Bert deed het met zijn vingers, Wendy ook. “En hoe vind je dit? “Ik weet niet Bert. Het is bijna smaakloos, met het eiwit vind ik het lekkerste.” De kok zei: “Mevrouw, weet u dat u nu een van het duurste eten heeft gegeten dat op uw hand lag?” Ze keek hem aan. “Ja, dit was nu echte Russische kaviaar.” Ze keek hem ongelovig aan. “Ja,” zei Bert, “dat kleine lepeltje op je hand eet jij de hele maand van schat.” “Dat meen je niet Bert,” zei ze. “Ja Wendy, dat is zo, je hebt nu de twee uitersten gegeten, het goedkoopste en het duurste.” “Ja,” zei Gaby, ze bedankten de kok, maakten hem een compliment voor de kaviaar met eiwit, het was zeer mooi en lekker. Ze bestelden koffie, ze gingen in de lounge zitten, dicht bijeen, ze praatten verder en lieten Wendy praten, ze kon er maar niet over uit dat ze het duurste voedsel op aarde had gegeten. Gaby pakte haar bij de schouders: “Als jij je best doet op de zaak dan wordt dit niet normaal, maar dan ga je het waarderen, deze uitspattingen doen wij ook niet wekelijks. Bert wilde je uittesten hoe jij in elkaar steekt en gebruikte daar deze maaltijd voor. Het vermoeden dat je zuinig en sober geleefd hebt is alleen maar een dubbele plus voor je, wij denken soms anders over dingen dan jij. Om jou een beetje steun te geven moeten wij dat wel in jouw standaard doen, niet in de onze, wij hebben allebei een florissant inkomen, maar zijn daar net zo gelukkig mee als jij en één ding: eind van de maand zijn wij net zo blij als jij als we niet in het rood staan op de bank, dat maakt geen verschil. Maar je leeft naar wat je verdient en als je daar gelukkig mee bent is dat altijd een stapje voor op de ander. Ik ben blij dat ik je wat van mijn outfits kan geven, anders worden ze toch in de loop der tijd weggegooid. Ik ben blij dat jij er nog wat aan hebt en je bent ook nog zeer dankbaar schat. Bert en ik gaan de komende weken kijken of er nog bruikbaar en natuurlijk mooi spul ligt, iets kapot of slecht krijg je niet, dat zou ik ook niet dragen. Ik moet ervan overtuigd zijn dat, als ik nog zo'n maatje had als jij, dat ik het aan zou trekken, dus wat ik niet aan zou trekken schenk ik ook niet weg, maar ik weet niet altijd jouw lengte. Er kan soms een ondeugend tussen zitten.” Ze kuste Gaby en zei: “Ja, u hebt me al de kans gegeven met de fotosessie om mooie foto's te laten maken.” “Ik heb vanmiddag een album voor je gekocht om ze mooi in te plakken,” zei Gaby. “Wacht maar eens af wat misschien "R" nog in petto heeft voor je, dat is afwachten, misschien is er een modeblad geïnteresseerd in jou. Dat is geluk hebben, ik weet wel als "R" niets in jou had gezien, dan had ze hooguit tien foto's gemaakt van je. Dus luister nu goed, als je iets wilt doen aan je haar, bijv. korter maken of verven, vraag het eerst aan "R", misschien is er een producent geïnteresseerd in je haarlengte of kleur, je weet het maar nooit.” “Ja Gaby, dat had "R" ook al gezegd,” zei ze. “Ha fijn, dan heb je nu een bevestiging, kom we brengen je thuis en wij gaan ook slapen, morgen weer een lange dag voor ons,” zei Gaby.
Ze reden weg, Wendy werd nerveus en zei: “Ik weet niet wat ik moet denken dat Bert alleen in mijn huis is geweest.” Gaby zei laconiek: “Het kan er alleen maar leuker op geworden zijn, ik zou het je graag vertellen, maar dan is de verrassing voor je weg.” Ze stopten voor Wendy’s woning, ze bedankte hen voor het maal, kuste Bert voor wat hij had gedaan in haar woning, al wist ze niet wat het was.