EPISODE 25

THE DAY AFTER


Ieder begon kostelijk te lachen om haar ad remme opmerking, hij kwam naar haar toe en sloeg zijn arm om haar en zei trots: “Met dit slavinnendier zal ik nog heel wat te stellen krijgen in de toekomst. Het moet niet alleen geinstrueerd worden, maar ook getemperd. Dat wil ik niet, want deze spontaniteit is mij vreemd, ik zal zelf nog veel moeten leren over de spontaniteit en mentaliteit die deze slavin tentoon spreid.” Vervolgens zei hij: “Zo, nu word je opgeknapt en gaan we naar onze dungeon om uit te rusten en te bekomen van onze emoties. Tot morgen vijf uur zijn we in burger, begrepen?” Ze werd opgepakt door haar kleerkast, deze bracht haar naar het boudoir en legde haar in de jacuzzie, deze was heerlijk warm. Hij ging weer op zijn plaats staan, de twee slavinnen kwamen in het water en omhelsden haar en feliciteerden haar hartelijk dat ze het volbracht had. Ze verzorgden haar lichaam geweldig en droogden haar af. Daarna deden ze weer banden om haar polsen en enkels en één om haar nek. De één kwam terug met een soort cape, bevestigde deze aan haar nekband en drapeerde hem rond haar. Ze wenkte de kleerkast, deze tilde haar op en liep in een straf tempo door de gangen, ze pakte zijn gezicht en gaf hem een kus en bedankte hem voor zijn goede zorgen. Hij gaf haar een zacht antwoord: “Het zal mevrouw bekomen en believen.”
De deur van de salon zwaaide open, Bert stond gelijk op, groette iedereen namens hem en Gaby en liep naar de hal, gevolgd door haar kleerkast. De voordeur zwaaide open, er stond een grote limousine klaar. De chauffeuse stond in chauffeurspak naast het portier, alleen de borsten en de kut staken eruit, "R" in chauffeursoutfit, het was een komisch gezicht haar zo te zien staan. Ze gaf me een knipoog. De kleerkast legde me op de bodem van de wagen, die bedekt was met een dikke matras met daarop een zachte dierenhuid. Bert stapte aan de andere kant in, terwijl zij haar kleerkast kuste en nogmaals bedankte voor zijn goede zorg. Toen hij haar los liet kuste hij haar teder terug en verliet de wagen.
“Gaat het”, vroeg Bert argwanend, “heb je een andere vrijer?” Ze pakte Bert bij zijn schouders, sleurde hem over zich heen en kuste hem wild van vervoering. Alles wat haar mond van menselijk vlees kon beroeren werd gekust. Terwijl hij riep: “Rijden,” klemde ze zich om hem heen alsof ze hem nooit meer zou los laten. Hij hapte naar adem, hij drukte haar los, drukte haar in de vacht, hij kuste haar en zei dat dit alle verwachtingen had overtroffen, hij had niet durven dromen dat ze het zou volbrengen. Hij begon haar te kussen terwijl hij de cape open sloeg, ze was zo moe dat ze in slaap viel en de volgende morgen in hun bed alleen wakker werd, stijf maar voldaan.
Ze werd wakker, ze voelde over het bed, maar kon Bert niet vinden. Ze rekte zich uit en wreef haar ogen uit, met een flinke geeuw kwam ze bij de dag waar ze leefde. De slaapkamerdeur schoot open, daar stond Bert met een grote bedtafel, hij zette deze achter het bed, deed zijn tangaslip uit, sprong op bed en duwde haar ruw achterover. Voor ze zich realiseerde wat er gebeurde trok hij haar benen uit elkaar en perste zijn lul in haar kut. Hij begon haar vreselijk te bereiden zonder maar enige aandacht voor haar. Ze werd verkracht, ze liet het gedwee toe, ze behoorde aan hem. Plots spoot hij in haar, trok zijn lul terug en duwde haar in het kussen. Hij commandeerde: “Bek open en zuiver maken.” Ze begon te likken, hij trok zich terug, richtte haar op, pakte haar linker pols en draaide deze op haar rug. Onder zijn kussen pakte hij boeien, sloot deze om haar pols, pakte haar rechter pols, deed hetzelfde. “Zo”, zei hij, greep in zijn nachtkastje, hij pakte een brede buldogband, bond deze strak rond haar nek, trok haar omhoog en sleurde haar uit bed. Hij gebood haar op het tafeltje te knielen en riep: “Blijven.” Ze was te verbouwereerd om te reageren, hij liep weg en kwam even later terug en gebood haar op knieën en ellebogen te steunen. Ze deed dit, hij zette onder haar elleboog rubber plaatjes met daaraan riempjes, hij wrong het riempje tussen haar arm door en sloot de gesp. Om haar bovenarm en pols werd een riempje gebonden, dat gebeurde ook met haar andere arm. Toen zette hij ook schijfjes onder haar knieën, bond de riempjes door haar knieholtes, pakte nog twee riemen, deed deze om haar enkels en bovenbenen en snoerde deze pijnlijk vast aan beide zijden. Ze was niet meer in staat om te lopen, alleen op haar knieën en ellebogen was nog mogelijk. Hij pakte haar op en zette haar op bed in deze houding, hij pakte de bedtafel, plaatste deze op bed, ging onder de lakens zitten, zette haar twee zilveren schaaltjes voor waar normaal een hond zijn voer uit kreeg. In het één zat water en in het andere korrels, net hondenvoer. Hij pakte haar hondenband, trok haar naar de tafel, legde zijn hand op haar hoofd, drukte haar gezicht in de voerbak en zei: “Vreten en opschieten.” Ze werd gedwongen om als een hond te eten en te drinken, ze zag in haar ooghoek dat hij voor zichzelf een luxe ontbijt bereid had. Ze pakte voorzichtig een korrel tussen haar tanden, ze at het op, het smaakte niet onaardig, ze probeerde te drinken, ze slurpte, hij gaf geen commentaar, ze ging rustig door, ze had geen andere keus.
Hij lag nu achterover in de kussens haar gade te slaan met een grijns op zijn mond, ze had de laatste korrel weggekauwd en nam nog een slok drinken. Hij stond op, deed een ijzeren ketting aan haar band en trok haar mee, ze moest de trap af, ze stribbelde tegen, ze was bang dat ze naar beneden zou vallen. Hij trok door, ze moest voorzichtig doen, plaatste haar elleboog een tree lager, de tweede ook, nu moest ze nog een tree lager, ze rilde van angst, ze was nu bijna gestrekt. Wat ze niet zag was dat hij klaar stond om haar op te vangen. Ze zette voorzichtig haar knie een tree lager, de tweede zette ze er naast, toen haar ellebogen weer een tree lager, ze kreeg langzamerhand de techniek onder de knie. Het ging nu wat sneller, het duurde zeker een half uur eer ze de dertien treden naar beneden had genomen, hij trok haar gelijk door naar de tuin. Het was fris, het gras was nat van de dauw, hij liep enkele rondjes met haar en zei plots toen ze bij een boom waren: “Pissen als een hondje.” Ze keek ongelovig schuin naar boven, zag aan zijn gezicht dat hij het meende, ze lichtte haar been op en perste op haar blaas, ze was hier verbouwereerd over.
Wat ze niet zag was dat "R" haar filmde, ze kreeg een kleur van schaamte, ze was klaar, deed haar been naar beneden, hij trok haar gelijk op gang en liep nog enkele rondjes. Toen liep hij naar achterin de tuin, daar lag een geitenweitje, het hoge wilde gras sneed langs haar benen en hij zei: “Nu poepen en vlug een beetje, want de komende drie uur krijg je geen kans meer.” Ze deed wat bevolen werd, ze was te verbouwereerd om te protesteren. Toen ze klaar was trok hij haar naar de drinkbak van de dieren, haalde er een natte handveger uit en poetste daar haar kont en kut mee schoon. Hij pakte een blik met ijskoud water en goot dat over haar kont, het water liep over haar sluitspier en kut, ze rilde van de kou. Hij trok haar verder, liep nog een rondje, trok haar de keuken in, pakte een ruwe doek, droogde haar achterwerk en trok haar gelijk verder de kamer in. Ze schrok, er stond een klein kennelhok van tralies in de kamer. Hij opende het voorste en zei: “Omdraaien en achterstevoren erin.” Ze deed wat hij bedoelde, hij maakte de ketting los en sloot het deurtje, hij zette een computer voor het deurtje, deed de onderkant open, schoof een voerbak en een drinkbak voor haar en er werd een grote rode drukknop naast gezet. Toen zei hij: “Ik heb tot vier uur geen tijd voor jou. Ik moet "R" nog een beurt geven. Ik moet boodschappen doen en nu ben ik zeker dat je niet met je zelf speelt, want ik moet je vanavond uitgerust
hebben voor de volgende opdracht.” Hij zette de computer aan en zei: “Hier kun je jezelf mee vermaken. Door dit te lezen en te leren, maar ik waarschuw je, kom niet spontaan klaar anders zwaait er wat, begrepen?” Ze stotterde: “Ja meester.” “Ik gooi er een doek overheen, dan word je niet gestoord.” Plots riep "R": “Wacht even, dan maak ik nog een opname van de zijkant, dan kan iedereen straks zien hoe geil ze erbij zit.” Ze schrok en keek vragend richting haar. Ze antwoordde tegelijk: “Ja hoor, Fikkie staat er mooi op als ze haar behoefte doet.” Ze keek boos naar “R”. “Oké”, riep ze, “klaar.” Bert gooide een donkere deken over de kooi en de computer, er kwam geen licht door.
Daar zat ze en begon te beseffen dat ze zo nog wel uren moest doorbrengen in deze onaangename houding, de tranen schoten in haar ogen. Ze kreeg een droge keel, ze bukte dieper en dronk uit de hondenbak, ze besloot maar om op de knop te drukken. Er verscheen een scherm met de tekst: “Leesles voor een burgerleerling neukslavin”, ze drukte weer, er stond een verhaal geheel in schutting- en achterbuurttaal geschreven. Er waren ook tekeningen bij gevoegd, de woorden wezen naar de betekenissen, geslachtsdelen van vrouwen en mannen. Het was een verhaal, ze begon het te lezen, ze kreeg trek, ze pakte een brok, deze was zacht en zoet, een soort bonbonsmaak, overheerlijk, alleen het model en de kleur deed iemand verafschuwen als hij dit zag. Ze las verder, ze concentreerde zich steeds meer op het verhaal, het was erotisch sappig, het begon op haar gevoel uit te werken. Ze moest zich beheersen en krachtig onderdrukken. Ze wilde op haar horloge kijken maar kon niks zien, de wijzerplaat zat aan de andere kant van haar pols, ze kon haar pols niet draaien, ze raakte het besef van tijd kwijt. Haar ellebogen en knieën begonnen pijn te doen, ze kon bijna niks verroeren, ze zat strak in de kooi. Plots hoorde ze een hoop lawaai, "R" krijste het uit van plezier en genot. Ze moedigde Bert aan, het was een hels kabaal, plots hoorde ze haar klaarkomen. “Bert spuiten” riep ze, “ik wil je leeg slurpen.” Ze
hoorde zijn wild gegrom van het naderende hoogtepunt, ze werd jaloers. Hun spelen en genieten en zij in deze onmogelijke positie. Ze hoorde zwepen knallen en ze riep om op te houden, ze krijste van onbehagen. In haar gedachten ging het “eigen schuld.” Ze betrapte zichzelf op een gedachte dat ze iemand iets onwezenlijks toewenste, dit zou in het burgerbestaan nooit
voorkomen, dan had ze medelijden met de persoon. Nu wenste ze dat ze nog zwaarder werd aangepakt.
Plots werd het weer stil, ze concentreerde zich weer op de computer, ze drukte weer verder, er verschenen foto's van haar van gisterenavond. Soms bewegende beelden van de avond, heel de avond ging in vogelvlucht voorbij. Ze zag dat ze de vreselijke klap kreeg met de rijzweep en dat ze viel en bleef hangen, dat ze in het rubber pak werd gehesen en gedompeld in de koude en warme baden, dat ze spontaan klaar kwam in het bad. Plots zag ze het beeld dat ze in het begin van de avond werd genomen door de drie meesters en dat ze hysterisch klaar kwam en dat haar kleerkast haar overal naartoe sjouwde. Toen viel haar oog op de foto van het banket, hoe ze op de serveerschaal lag, opgemaakt als een verrukkelijke maaltijd, ze werd zo geil dat ze spontaan klaarkwam, ze kon zich niet meer beheersen, ze krijste het uit van genot en wellust. Het temperde niet, ze kwam weer, ze zag niet dat Bert en "R" de doek hadden verwijderd, ze kwam voor de derde keer. Ze putte zich helemaal uit, ze viel omver tegen de tralies van haar kooi, ze viel voorover met haar hoofd in de waterbak en raakte buiten bewustzijn.
Ze werd wakker op het bed, ze opende haar ogen en zag vier verontruste ogen die alles in het werk stelden om haar bij bewustzijn te brengen. Ze hijgde nog, gromde, ze wist niet waar ze was, ze was heel haar oriëntatie kwijt, ze was in paniek. Ze sloeg om zich heen, ze werd in dwang gehouden door Bert. Eindelijk zakte de rust in haar, ze kwam tot inkeer, ze kon zich weer beheersen. Ze vroeg wat er gebeurd was. Ze herinnerde zich niks, ze keek beduusd naar hun, zij wisten geen woord uit te brengen. Ze brachten een rietje aan haar mond, ze dronk automatisch de koele vloeistof. Bert wreef met een koel washandje over haar gezicht, ze was weer bij. Ze zag nu dat ze bij Bert in huis was en op hun bed lag, "R" zat naast haar, aangekleed en wel. Ze probeerde zich te herinneren wat er gebeurd was, ze vroeg aan Bert: “Wat is er gebeurd?” “Ach”, zei hij, “niks bijzonders, je kwam weer eens spontaan klaar, drie keer achter elkaar en raakte buiten bewustzijn.” “Maar wat deden we dan,” vroeg ze spontaan. “Weet je dat niet meer?” vroeg hij. “Nee,” zei ze, “het enige dat ik nog weet is dat we gisterenavond bij de organisatie wegreden.” Ze wees "R" aan, “jij stond in dat komische chauffeursoutfit, je opende met je tieten en kut bloot met je pet op het portier.” Ze lachte, Bert vroeg verder: “Wat heb je vanochtend ontbeten?” “Heb ik dat dan,” vroeg ze. “Ja,” antwoordde hij, “blijf jij maar eens even op bed tot jij jezelf bent.” “Ik wil opstaan,” zei ze, ze kwam omhoog, al haar spieren deden zeer, ze kreunde. “Wat is er,” vroeg hij. “Alles doet zeer, dit heb ik nog niet eerder meegemaakt,” antwoordde ze. Hij pakte haar op, bracht haar naar de logeerkamer en legde haar op de masseertafel. Hij begon haar hard maar effectief te masseren, ze voelde dat haar spieren weer in
hun normale doen geraakten. "R" was meegekomen en begon haar gezicht en hoofd onder handen te nemen, haar slapen, haar nek, hals, haar wangen, ze kreeg het er warm van. Bert draaide haar om, ze keek in zijn gezicht, het was uitdrukkingsloos, ze kon niet waarnemen wat zijn gevoel was, ze keek hem teder aan met een vragend gezicht. Hij zei: “Wat je nu hebt gedaan zet me aan het denken, ik kan je nooit alleen laten, jij kan jezelf niet bedwingen, op een moment dat je niet geconcentreerd bent verlies je de controle over je zelf. Ik ben bevreesd dat als ik jou opdrachten thuis geef, dat er ongelukken gebeuren.” “Hoezo,” vroeg ze, “wat is er dan gebeurd?” “Dat vertel ik je dadelijk beneden, dit moet ik met jou even goed doorpraten, want wat er nu gebeurd is heeft grote risico's voor jou en voor mij. Ik zeg nu even niks, als je gemasseerd bent en je bent in staat te lopen gaan we met z'n drieën naar beneden, dan zal ik je vertellen wat je tot nu gedaan hebt en je hoeft mij niet te geloven maar "R" heeft het gefilmd, dus je zal het moeten geloven. Beneden is alles nog zo tot dat jij in de problemen kwam. Het is zo erg dat je je kortstondig geheugen kwijt bent.” Hij kuste haar, zette haar rechtop en vroeg: “Hoe voel jij je nu?” “Het gaat, een beetje moe,” antwoordde ze. Hij zette haar op de grond en zei: “Loop eens.” Het ging, ze had geen pijn, alleen de striem op haar borsten van gisteren trok zei ze tegen hem. “Kom,” zei hij, we gingen naar de slaapkamer, hij pakte een gewaad en deed haar dat aan, zoals gewoonlijk haar sekseigendommen vrij tastbaar tentoongesteld.
Hij liep voorop de trap af, hij hield haar scherp in de gaten, zo erg dat ze er zenuwachtig van werd. "R" liep achter haar en hield haar schouder vast. Beneden in de kamer zag ze de computer op de grond liggen. Er stond een kooi, over de grond lagen gebroken glazen met vocht op de vloer, ze keek verwonderd rond, wat was hier gebeurd? Het leek of er een bom was ingeslagen, Bert bleef staan en wachtte duidelijk op haar reactie, ze kon zich niks herinneren. Hij nam haar bij de hand, nam haar mee naar buiten en stopte bij een boom. Ze keek, hij liep naar het achterste grasveld, ze zag sporen dat er door meerdere personen was gelopen. Hij wees op een drol die in het gras lag, ze keek hem aan, lichtte haar schouders op en vroeg wat dit te betekenen had. Hij zei: “Kom, dan zal ik het je vertellen.” "R" had intussen de rommel opgeruimd. Hij zette haar op de bank en begon te vertellen wat er gebeurd was en liet duidelijk de film zien die zijn woorden bevestigde, ze kon het maar amper geloven. Ze begon te huilen, ze was helemaal van streek, Bert
sloot haar in zijn armen en probeerde haar te troosten. Ze vroeg snikkend: “Wat nu Bert?” Hij zei: “Dat gaan we rustig uitproberen en een oplossing vinden voor dit probleem, het is te gevaarlijk om zo intensief door te gaan. Ik ga eerst je file aanpassen.” Hij liep naar zijn computer, Gaby liep met hem mee, hij opende de file, plots zag ze het rapport van gisterenavond. Ze legde haar hand op Bert zijn schouders, Bert begreep dat hij niet verder moest bladeren. Ze las in het verslag de conclusie, dit was de topklasse onder de slavinnen, qua uiterlijk, doorzettingsvermogen en mentaliteit, dit moest door iedere meester gekoesterd worden. Commissie cijfer 10+ van uitzonderlijke kwaliteit, Bert beroerde in de tussentijd haar bilnaad en kneep er licht in. Ze pakte Bert om zijn nek, ze sidderde helemaal van wat daar stond geschreven, “zo dat is niet mis wat daar staat,” zei ze. Ze kon geen antwoord geven van emotie en begon weer te huilen. Bert stond op, omarmde haar en zei: “Er staat nog wat op het programma, wil je dat ook nog proberen?” Hij zei: “Er is geen pijn bij betrokken, alleen nu zal in het openbaar de exhibitioniste in jou op de proef gesteld worden, wil je dat of zeg je het is genoeg voor vandaag? Meer wil ik je niet vertellen wat er staat te gebeuren, aan jou is de keus. Ik kan en wil je vandaag niet meer tot iets verplichten, je moet zelf beslissen, er is te veel gebeurd.” Ze keek hem triest aan en zei timide: “Maar u bent toch mijn meester? U bepaalt wat ik moet doen?!” “Ja,” zei hij, “maar ik kan niet in dat blonde kopje kijken tot hoever je kan gaan.” Ze zei: “Meester, ik heb ja gezegd en ik wil het volbrengen. Ik weet dat er morgen nog een hoop emotie komt in mijn dungeon, zoals u het noemt. Ik ben bereid.” “Nou,” zei hij, hij pakte een papiertje uit zijn zak en zei tegen "R": “Breng haar hier naartoe, naakt, alleen met cape en ik zie je vanavond terug, blijf daar wachten tot nader orders. De slavin heeft geen invloed op wat er komen gaat, het wordt jullie verboden om te spreken in de wagen, de slavin moet met haar eigen emotie klaar komen, begrepen?” Toen richtte hij zich tot Gaby: “En jij, slavin, doet het volgende, als je op dit adres bent aangekomen doe je je cape uit in de wagen, je stapt uit en belt aan, wacht tot er gesproken wordt en meld je als uw neukspeelgoed. Hij geeft dan een opdracht, die voer je uit, verder voer je uit wat de persoon van je verlangt, zonder tegenstribbelen. In de tijd dat jullie daar naar toe rijden licht ik de persoon in wat er gebeurd is. En ik zal hem vertellen dat hij je niet alleen mag laten bij een opdracht. Ik zie je vanavond bij een dinerparty en nu naakt, alles uit.” Ze keek beduusd naar hem, ze deed wat haar bevolen werd, hij koppelde een riem aan haar bovenste kutring en zei dat hij voor een afscheidszoen niet in de stemming was, ze moest maar bukken en kreeg gelijk een stevige klap op haar kont. “Zo,” zei hij, “tot straks.”
"R" hing een cape over haar schouders en nam Gaby mee naar de wagen, opende het achterportier en liet haar instappen, ze sloot de deur, stapte achter het stuur en reed weg. Na ongeveer drie kwartier rijden stopte de auto aan een drukke doorgaande weg. “Hier is het, uitstappen”, zei ze. Gaby opende het portier en stapte uit/ “Je cape hier laten slavin, naakt aanbellen is je opdracht,” zei ze. Gaby schrok wakker uit een roes, hier op de openbare weg moest ze naakt aanbellen en zich aanbieden en de opdracht uitvoeren die haar gegeven werd.
Ze keek sip naar "R", die zei: “Opschieten, slet dat je bent, je wou zelf doorgaan, begrepen?” Ze deed het, legde haar cape op de achterbank, liep snel naar de voordeur en belde aan. Het duurde voor haar gevoel te lang eer er op de intercom geantwoord werd met: “Wie is daar?” “Uw neukspeelgoed, meester,” zei ze. “O”, kwam van de andere kant, “steek de weg over en ga naar nummer 29. Daar zie ik je wel, opschieten en kijk uit met het oversteken, eerst naar links kijken, begrepen?” Timide zei ze: “Ja meester.”
Ze liep zo vlug als mogelijk naar de overkant, automobilisten toerden om haar, zij stond naakt langs de weg, ze kreeg een kleur. Wat ze niet in de gaten had was dat "R" dit schouwspel stond te filmen. Ze was over, ze moest nog een eind lopen, eindelijk, ze had nummer 29 gevonden, een sex-shop met veel latex in de etalage, ze deed de deur open en zag ineens een bekende staan, Toon van gisterenavond. Hij ving haar op in zijn armen: “Dit had je niet gedacht he, mij zo snel terug te zien?” “Nee,” antwoordde ze zenuwachtig, hij zei: “Kalm maar meid” en draaide de deur op slot, “zo, nu worden we niet gestoord.”