EPISODE 21


DE STRAFSESSIE


Bert stapte naar voren, hij keek haar aan en gaf een knipoog die ze gelijk lachend met een knipoog beantwoordde, hij boog over haar borst, nam de aardbei in zijn mond en beet licht in haar tepel, trok de aardbei eraf, stapte naar haar hoofd en kuste haar. Terwijl ze haar mond opende om de kus te ontvangen opende hij zijn tanden en liet de aardbei in haar mond vallen,
hij verliet haar mond en richtte zich op. Met zijn arm zwaaiend nodigde hij iedereen uit aan te vallen, als jonge wolven vielen ze aan, gretig werd er van haar lichaam gehapt, wat haar een erotisch stimulerend gevoel gaf. Ze moest een orgasme onderdrukken, want anders was ze schaamteloos klaar gekomen en dat wou ze voorkomen. Het eten werd minder, regelmatig werd er gedronken uit haar kont en kut, plots hield het op, iedereen zat te puffen. De ceremoniemeester stond op en vroeg of iedereen genoeg had gegeten, iedereen knikte ja. Hij riep de meesterkok en zei: “Afruimen en de afwas doen.” De vier hulpkoks stonden naast de schaal, lichtten hem op en liepen in marstempo naar de keuken, ze werd op een andere plaats gelegd. De meesterkok kwam naast haar staan, pakte de sproeier die normaal gebruikt wordt om de borden
af te spoelen en begon haar met lauw water af te spoelen. Plots commandeerde hij wat, de blote kleerkast lichtte haar op, de hulpkoks haalden de schotel onder haar vandaan en er werd een nieuwe schotel onder geschoven. Nu spoelde hij helemaal de laatste restjes eten van haar af, de koks depten haar droog. Weer volgde een commando, de kleerkast legde zijn zijden doek over haar, lichtte haar op en liep in een straf tempo de keuken uit. De deuren vlogen open zodat hij in een keer door kon lopen. Hij bracht haar naar een andere, gezellig warm aangeklede kamer, een soort boudoir, hij liep door, op het einde zag ze een in de vloer ingebouwde jacuzzie, er zaten twee slavinnen in. Hij legde me neer, legde een kussentje onder haar hoofd, stapte eruit, ging langs de zijkant staan, de slavinnen begonnen haar te wassen en te sponzen. Plots klonk er weer een commando, de kleerkast stapte weer in de jacuzzie, tilde haar op en legde haar op een zeer groot badlaken op de vloer. Ze voelde dat er iets zachts onder lag, de slavinnen begonnen haar te drogen en wikkelden haar blonde lokken in een handdoek. Een slavin stond op, kwam terug en begon haar lichaam in te smeren, ze werd omgedraaid en ze zag de haar bekende oranje fles. De voorzijde werd gedroogd en ingesmeerd, de andere slavin stond op, kwam terug met het blauwe potje, smeerde haar kutlippen en haar tepelhoven in, de uitwerking was er direct, alleen haar kutlippen irriteerden door de ringen die nog niet genezen waren.
Ze commandeerde weer, de kleerkast pakte haar op, zette haar op haar billen, met haar benen wijd gespreid, op een kapstoeltje, spieste haar op de pik die erop stond. Ze voelde dat de pik licht trilde. De slavin draaide aan een knopje en vroeg of dit lekker was, ze knikte ja. De ander deed haar haar, ze maakte een staart die ze met een strakke leren band afwerkte. De andere deed tegelijk de make-up, ze keek in de spiegel, commandeerde weer, de kleerkast lichtte haar van de pik en legde haar op een groot hemelbed. Ze moest erg naar het toilet en vroeg zacht aan de slavin die de commando's gaf of ze naar het toilet kon. Ze vroeg: “Grote of kleine behoefte?” Ze zei: “Kleine”. Ze commandeerde, er werd een tafeltje naast het bed gezet, ze pakte haar hand, ze moest op de tafel gaan staan op de getekende voeten op het tafelblad en zei: “Hurken.” Ze deed wat bevolen werd, ze trok het middenstuk eruit, “zo”, zei ze, “pissen maar.” Ze schrok, er stonden twee slavinnen en een slaaf te kijken, “kom op”, moedigde ze haar aan. “Je hebt niet
veel tijd”, toen zette ze druk op haar blaas en piste haar blaas leeg. Ze wilde opstaan, de slavin hield haar tegen, drukte het middenstuk terug in het tafelblad en commandeerde tegen de andere slavin: “de slaaf.”
Ze liep snel naar de deur, kwam terug met een geheel geketende slaaf en commandeerde: “Schoon likken.” Hij schoof onder haar kut en begon heel haar onderlijf schoon te likken, haar kut en haar anus. “Zo, op je plaats,” ze pakte een spons en wreef over haar kut, pakte een parfumspuit en parfumeerde
haar onderlijf en zei: “Op je bed.” Ze ging liggen. De slavinnen deden leren banden om haar enkels en polsen, ze waren met bont gevoerd, ze deden een zelfde band om haar nek. “Liggen”, zei ze, dekte haar toe, “probeer wat te rusten”, zei ze. Ze kon niet rusten, ze dacht continu aan wat er allemaal gebeurd was, ze had geen benul van tijd.
Ineens ging de deur open, de ceremoniemeester kwam haar halen, ze moest op blote voeten mee. Hij vertelde dat ze alle commissieleden nog eens moest verwennen naar hun wensen en als ze fouten zou maken werd dat aangekruist op een scorebord en werd elke fout aan de meester gemeld en zou ze na deze sessie gestraft worden in de martelkamer, daar was ze alleen, zij met haar kwelmeester. En een kwelling per meester duurde een half uur, ze schrok daarvan, dat zou betekenen dat ze na deze sessie nog kans had op een behandeling van vijf uur. De deur ging open, ze moest nummertjes trekken om de volgorde te bepalen van de meester die ze moest bevredigen. Ze deed haar best en dacht: “Het gaat me goed af”. Toen hoorde ze een piep, ze sloeg daar geen acht op, ze moest zich concentreren op haar meester van dat moment, ze wilde geen fouten maken. Eindelijk was als laatste de ceremoniemeester aan de beurt, ze hoorde weer de piep, hij duwde haar van zich af en zei: “Draai je om.” Hij wees het scorebord aan.
“Liefje,” zei hij, “je scorebord is vol, dat betekent dat je tien keer afgestraft wordt.” Hij vroeg de commissieleden wat ze fout had gedaan. Ze moest de elektralady haar borsten zuigen met de opdracht dat alleen haar lippen en tong mochten aanraken, “maar”, zei ze, “ze heeft met haar grote tieten mijn knie aangeraakt en dat was fout.” De ander zei: “Ze moest me pijpen zonder te stoppen, ze haalde een keer adem en heeft mijn pik losgelaten, fout.” Zo had ieder wel een kleine smoes, dus het was van tevoren gepland dat ze tien keer gestraft werd. Tot slot van deze sessie gaat ze op de massa orgasmepaal. Ieder klapte, hij riep drie slaven en zei: “Bind haar op het massa orgasmetoestel.” Ze werd bij haar armen gepakt en op een paal gelegd met een schuin vlak, ze werd strak ingesnoerd om haar middel. Haar tieten hingen over de rand, er werden krokodillenklemmen op haar tepelringen vast gezet. Er werd een bankje voor haar gezet, onder haar een beklede bank en ernaast aan beide zijden een bankje. De mannen kwamen voor haar staan, er werden voor haar twee fauteuils gezet, waar de meesteressen plaats namen. De mannen waren aan het dobbelen, de eerste juichte, hij kwam naar haar toe, kleedde zich uit, schoof onder haar, er werd weer gejuicht. De tweede kleedde zich uit, ging achter haar staan, de derde keer werd er gejuicht, dit keer was het de ceremoniemeester. Hij kleedde zich uit, ging voor haar staan. “Zo, Gaby, je gaat je zelf nu neuken maar in drievoud, een in je kut,
een in je kont en ik in je mond, op je borst zitten draadjes, daar voel je schokjes, op dat tempo moet je neuken, je mag pas klaarkomen als alle meesters in je gespoten hebben, heb je dat begrepen? Als je eerder klaarkomt dan krijg je als toegift een elfde straf, gezamenlijk uitgevoerd
door alle commissieleden tegelijk, ieder zijn specialiteit en dat krijg je in een keer te verwerken. Heb je dat begrepen?” “Ja”, zei ze zacht, “wat zeg je?” “Ja meesters, ik zal mijn best doen om u allen te laten klaarkomen voordat ik klaar mag komen, anders krijg ik extra straf.” Toen zei de ceremoniemeester: “Breng uw geweer in conditie, als het zover is hoor ik het wel.” “Ik ben zover”, riep de een, als laatste de ceremoniemeester en zei: “Richten” en zei plots: “Vuur.” Er werd in haar kut, kont en mond tegelijk een lul gestoken, ze viel bijna in katzwijm, maar hield zich bij de tijd. Plots riep hij: “Start de motoren.” Ze voelde een scherpe stroomstoot door haar tepels, eerst langzaam, het tempo werd opgevoerd. Ze schokte als een zuiger van een auto op en neer, in haar mond, uit haar kont en terug. Ze begon door haar neus te hijgen, ze ging komen, met alle macht wist ze te voorkomen dat ze kwam. Ze voelde in haar kont spuiten, gelijk kwam er sperma in haar kut, er werd gespoten, even later in haar mond. Ze bleef rijden op de lullen. Ze kwam klaar, ze krijste het uit langs de lul in haar mond. Hij trok hem eruit, ze gilde een verschrikkelijk hoge toon, haar eigen oren deden zeer, ze bleef schokken al was de stroom op haar borsten uitgeschakeld. Ze bleef doorgaan, ze had geen benul van haar omgeving, ieder had zijn lul terug getrokken en stond voor haar gezicht. Ze kwam weer, voor de derde keer, langzaam kwam ze tot zichzelf, ze zakte gelijk in elkaar, ze had geen fut meer in haar lichaam. De slaven maakten haar snel los, legden haar op een brancard en reden haar snel naar het boudoir. Daar stond de ceremoniemeester al, hij gaf opdrachten, ze kon niet horen wat hij zei. Er luidde een bel, gelijk kwamen verschillende slaven aangerend, de ceremoniemeester zei alleen “actie” en iedereen stormde weg, ze werd opgepakt door de kleerkast, hij legde haar op bed terwijl hij over haar hoofd aaide. Bert stormde binnen, de ceremoniemeester vertelde wat er gebeurd was, hij ging naast haar op de knieën zitten, legde zijn hand op haar hoofd. Ze keek in zijn verontruste ogen, ze gaf een knipoog dat alles goed was, hij begreep haar. Ze lag na te hijgen, ze kreeg wat te drinken, een erg zoete drank, bijna stroop, een soort verdunde druivensuiker.
Er kwamen verschillende slaven terug, rond haar bed werd fruit en voedsel uitgestaald, iedereen verliet de kamer, ook de ceremoniemeester. Hij keek in haar ogen, ze gaf hem een knipoog met een lichte glimlach, hij knikte en ging weg, nu waren alleen de kleerkast, de twee slavinnen en Bert in de kamer. Bert vroeg hoe het ging, ze zei: “Ik voel me stijf, al mijn spieren protesteren.” Hij gaf opdracht haar helemaal te masseren, terwijl hij vroeg: “Wil je iets drinken?” “Ja water graag, mijn keel is als schuurpapier”, antwoordde ze. Hij pakte water, deed er ijsklontjes in en liet haar drinken, ze kwam met moeite omhoog, hij ondersteunde haar in haar rug, ze nam een grote slok, ze viel gelijk voorover op zijn schouder. Hij liet haar liggen en wachtte, ze richtte zich weer op, ze keek dankbaar in zijn ogen, kuste zijn wang, hij gaf haar nog een slok.
De slavinnen waren haar benen aan het masseren, langzaam kwam het gevoel weer terug in haar lijf, ze draaiden haar om, masseerden haar rug, armen en nek. Ze werd weer omgedraaid, haar hoofd werd op de schoot gelegd van de slavin, die begon haar gezicht te masseren, haar slapen en hals. De andere was met haar onderlichaam bezig, ze voelde zich herstellen. Ze pakte Bert zijn nek, zette haar mond tegen zijn oor en zei: “Zo'n orgasme heb ik nog nooit gehad, ik werd door drie mannen genomen.” Hij lachte en zei: “De commissie was geschrokken, buiten staat een ziekenwagen klaar, die hebben ze gealarmeerd, ze dachten dat je erin zou blijven, zij waren vreselijk geschrokken en zitten nu in conferentie of ze je de straf nog wel moeten geven of dat ze dit als je straf moeten beschouwen, ik moet dadelijk verslag uitbrengen.” “Mag ik je wat vragen?” “Ja”, zei hij, “mag ik zelf verslag uitbrengen?” vroeg ze. “Jij bent brutaal,” antwoordde hij. “Ik moet me toch zelf aanbieden,” zei ze. “Goed”, zei hij, “dan ga ik met je mee.” “Ja fijn”, zei ze. Ze vroeg: “Mag ik wat zacht fruit?” “Ja wat wil je?” vroeg hij. “Een banaan graag,” antwoordde zij. Hij pakte er één en zei pestend: “Waar wil je hem hebben, in je kut of in je kont. Het kan ook in je mond.” “Doe maar in mijn mond deze keer,” zei ze lachend. Ze zei: “Ik wil in bad.” Bert gaf gelijk orders de jacuzzie in orde te brengen. Er kwam een slaaf met een briefje binnen, hij gaf dit aan Bert en zei: “Zeg tegen de meester de strafsessie niet in te trekken en de slavin even rust te geven.” Bert zei tot de slaaf dat hij moest mededelen aan de commissie nog geen beslissingen te nemen, de slaaf rende weg. Deze kwam na vijf minuten terug met de mededeling dat er een uur pauze was ingelast, “oké”, zei hij en keek op zijn horloge. Gaby keek nu op haar horloge, tot twaalf uur was er pauze, dus als ze besliste door te gaan werd het minstens vijf uur in de morgen, dan hadden ze haar negen uur onder handen genomen. De kleerkast kwam naast Bert staan, zonder iets te zeggen pakte hij haar op, legde haar in de jacuzzie tussen de slavinnen, ze begonnen met warm waterstralen haar lichaam te masseren, ze draaide vrolijk in het water rond. Ze kreeg weer pit en werd weer fanatiek, ze werd uit het bad gelicht en werd weer gedroogd en ingesmeerd met de oranje fles, daarna werd ze weer op bed gelegd. De slavin droogde haar blonde lokken terwijl ze op bed zat, zacht zei de ene slavin
dat ze niet meer vandaag werd opgemaakt, het maakte niet uit of ze stopte of verder ging.
Ze voelde zich weer kiplekker, pakte Bert zijn hand en zei: “Kom dan gaan we verslag uitbrengen, dan kunnen ze hun straffen uitvoeren, dan zijn we op tijd thuis.” “Jij geile nymfomane,” zei hij, hij stond op, ze wilde weglopen, maar hun pad werd gekruist door de kleerkast. “Mevrouw mag zo niet op de gangen lopen, ik moet haar dan dragen”, zei hij. Hij vroeg of mevrouw terug op bed wilde stappen, ze keek Bert aan, die knikte voor oké, ze ging weer op bed liggen. De kleerkast legde zijn zijden doek over haar en tilde haar op en zei tegen Bert: “Waar wilt u naar toe?” “Naar de kamer waar de commissie zich bevindt,” antwoordde Bert. “Volgt u maar meester”, zei hij en liep vooruit. Zij zei tegen haar kleerkast: “Als de commissie rondom een tafel zit leg je me midden op tafel, doe je dat?” “Het is uw wens, mevrouw,” antwoordde hij. “Ik vind dat u een mooi lichaam hebt, ik zou u altijd willen dragen, zo’n schoonheid.” “Ssst”, zei ze, “dat is mijn man achter je. Hij kon weleens jaloers worden” en ze gaf hem een knipoog. Hij glimlachte, er zwaaide een grote deur open, daar zat de commissie aan een hele grote tafel, ze keek haar kleerkast aan, hij knikte. Hij liep direct naar het midden
van de tafel, legde Gaby op de tafel, pakte zijn zijden doek van haar, stapte terug en ging aan de zijkant staan. De commissie zat met open mond te kijken, wat gebeurde er nou, dat stond niet in het protocol. Plots zei ze: “Geachte commissieleden, hier is uw slavin, u kunt uw straffen ten uitvoer brengen, ik sta tot uwer beschikking, sorry”, zei ze, “ik lig.” Toen0 begon de ceremoniemeester hardop te lachen: “Eerst brengt ze ons de schrik van ons leven en nu daagt ze ons uit om te straffen.” Hij liep op haar toe en vroeg: “Wil je dit echt?” “Ja”, zei ze, “al ben ik bang voor wat er gaat gebeuren, maar mijn zucht van sensatie en wellust zegt dat ik dit moet ondervinden. Ik heb helemaal ja gezegd, dus dat betekent dat ik tot het einde doorga.” “Ja”, zei Bert, “dat is een van de dingen die mij in haar interesseert en intrigeert, er zijn er nog meer, bijvoorbeeld ze kan je nu je huid volschelden en verachten maar als je oprecht je excuses maakt is ze de hele zaak vergeten en kun je met haar omgaan alsof er niets gebeurd is.”
De ceremoniemeester nam het woord: “Zo dus "G" wil haar afstraffing in ontvangst nemen zonder dat ze weet wat we voor haar in petto hebben? Maar eerst dit, je mag gillen en schreeuwen, je mag de sessie stop zetten als je het niet meer aan kunt, met het woord "genoeg meester". De kwelgeest zal onmiddellijk stoppen, maar de straf die je stopt zal in je file opgetekend worden en je meester zal je daar verplicht op moeten trainen en je zult alsnog voor de commissie moeten verschijnen om je straf in ontvangst te nemen. Begrijp je dat?” “Ja meester,” antwoordde ze. Je krijgt tien sessies van dertig minuten, op het moment dat je de martelkamer in stapt wordt de tijd gestart, vijf minuten voor het einde moet je kwelgeest stoppen, je los maken en je naar je cel brengen. Dan kom ik je controleren of je de volgende straf kunt ontvangen. Ik zal je lichaam inspecteren en je lichaam medisch onderzoeken. Als ik de sessies afgelast doordat dat jouw gezondheid schaadt dan zullen je de nog te goed hebbende sessies kwijt gescholden worden. Ook als een meester zijn boekje te buiten gaat en je verwondt of je martelt met zwepen, karwatsen of door touwen verwondt op plaatsen die in je burgerlijk bestaan zichtbaar zijn wordt alles afgelast. Voor je naar je cel gebracht wordt teken ik rode lijnen op je lichaam waartussen ze je mogen straffen met alles wat in de martelkamer aanwezig is. Iedere meester heeft van tevoren een briefje getrokken met de straf die ze jou moeten geven, maar de commissieleden kunnen het nooit eens worden wie eerst mag, ik ben altijd het laatste, de andere gaan op nummer. Alle straffen hebben een verschillend doel om jou te testen, sommige meesters hebben hun briefje geruild omdat ze liever hun specialiteit op jou willen testen. Je mag tegen je meester praten, ze mogen je niet de mond snoeren en zijn verplicht jouw conditie in de gaten te houden, als ze maar twijfelen stoppen ze de tijd en roepen mij om je te inspecteren.
Ik heb besloten dat meester Bert naast mij plaats neemt en jou mee observeert, ik wil voorkomen dat wij weer geconfronteerd worden met jouw nymfomanenuitbarstingen om zo de schrik op ons hals te jagen. Meester Bert krijgt de eer uit deze bokaal de volgorde te bepalen door het trekken van het lot. Nog één opmerking, het is jou verboden om je afstraffing te ontwijken, je mag je lichaam wel aanbieden voor meer. Als je toch ontwijkt volgt alsnog de elfde afstraffing, heb je dat begrepen?” “Ja meester,” antwoordde ze. “Kom nu van tafel af en ga hier staan,” zei hij. Hij nam een standaard, zette hem naast haar en begon een rode lijn te trekken over haar tepels en haar rug. Hij verstelde de standaard, zette de stift op de hoogte van de onderzijde van haar kut, er kwam een rode lijn op haar dijen, de streep liep net onder haar bilaanzet. “Zo”, zei hij, “dat is het tortuurgebied. Maar ze mogen wel dingen in je drie neukgaten steken en klemmen plaatsen, als dat nodig is voor de sessie.” Hij riep: “Meester Bert, trek het eerste lot, na iedere sessie wordt het volgende lot getrokken.” Bert woelde door de bokaal, pakte een nummer, het was drie zei hij.
Plots sprong de elektralady op, maakte een beweging als een honkbal-umpire alsof zij een strike-out had geconstateerd. De ceremoniemeester riep twee slaven: “In de cel ermee.” Ze werd stevig vast gepakt aan haar armen, ze werd vooruit geduwd, zij openden een zware deur, ze werd in de cel geworpen. Ze kon nog net haar evenwicht bewaren anders had ze languit over de plavuizen
geschoven. Het was een kale ruimte, er was alleen een oude brits van hout, geen dekens, niks. Het was een koude ruimte, er zat nog een deur aan de andere kant, plots ging deze open. “Kom op”, zei ze, “mijn tijd is kostbaar,” ze pakte haar arm, draaide deze om, ze werd gedwongen om voorover gebogen te lopen terwijl zij met haar andere hand Gaby’s kont venijnig sloeg. Het kletste op haar billen, ze werd gelijk in een schandblok geduwd, er sloot een blok om haar nek, haar polsen werden ook ingesloten. Ze ging achter haar staan, schopte op ruwe wijze haar benen uit elkaar en commandeerde: “Poten wijder.” Ze bukte, pakte op de grond de kettingen die daar lagen, bevestigde deze aan haar enkels, ging naar de zijkant van het schandblok. Haar hoofd werd naar beneden gedrukt, haar polsen bleven op hun plaats, het was een pijnlijke houding. Plots begon ze als een wilde aan een lier te draaien, haar benen werden nog verder gespreid, het voelde pijnlijk. Ze gaf haar een ferme klap op haar gespannen kont, ze gruwelde, ze pakte een tafeltje op wielen, er lag een doek op, ze haalde deze weg, Gaby schrok, grote klemmen, kastje met knopen en draden er aan met krokodillenbekken.