Hij was op bezoek bij Ingrid, en zoals altijd kneep het verlangen naar haar zijn keel dicht. Een Adonis was hij niet, maar ook niet lelijk en het had hem nooit zo heel veel moeite gekost om vrouwen te vinden om de liefde mee te bedrijven. Maar Ingrid was een ander verhaal. Zij was een mooie blonde vrouw van 34, met een aantrekkelijk, beetje guitig gezicht, glanzende blauwe ogen, zachte wangen met een kuiltje erin als ze glimlachte en een expressieve mond met mooie volle lippen. Haar haren droeg ze opgestoken, zodat ze haar slanke hals vrijlieten. Ze had een prachtig figuur, een beetje fors maar toch slank: goed ontwikkelde volle borsten, een slank middel met brede heupen eronder (maar niet té breed), lange benen met volle, stevige dijen, aantrekkelijk gewelfde kuiten en slanke enkels. Ze was die avond in het blauw: een blauwe bloes, een beetje strakke blauwe rok die haar aanlokkelijke billen en dijen goed deed uitkomen; blauwe nylons en pumps met hoge naaldhakken die de schoonheid van haar benen nog extra accentueerden. Hij voelde het verlangen niet alleen in zijn kruis, maar ook in zijn buik, zijn borst en zijn hals: een tintelend gevoel in zijn huid dat niet verdween als hij zichzelf bevredigde, maar alleen tijdelijk a.h.w. verdoofd werd. Alleen de aanraking van haar vlees tegen het zijne zou hem kunnen genezen van die hunkering die hem af en toe inderdaad aan een ziekte deed denken. Toch durfde hij haar niet goed te benaderen. Ze was niet preuts, dat wist hij; ze had meerdere seksuele kontakten met mannen om haar lichamelijke verlangens te bevredigen, maar ze wilde de gave zelfstandigheid van haar leven voor geen één man laten varen, en ze stak e.e.a. ook niet onder stoelen of banken. Waarom durfde hij dan niks? Hij had het vage gevoel dat ze hem vast niet aantrekkelijk genoeg zou vinden ... maar dat zou ook heel goed de ángst voor de afwijzing kunnen zijn. Bovendien, anders deed het hem toch ook niet zo veel als een vrouw hem niet wilde? Er was altijd wel een andere te vinden. Niks om bang voor te zijn dus ... behalve om de een of andere reden bij Ingrid. Hij had haar leren kennen op een stijldanscursus (een van zijn initiatieven om meer kontakten te maken) en ging af en toe wel eens met haar uit, of kwam bij haar thuis op bezoek. En dan dansten ze meestal wat en kon hij haar soepele lichaam tegen het zijne drukken. Maar verder was het nooit gegaan: wel sensuele tango’s, een dans die niet voor niets bekend staat als ‘seks met je kleren aan’, maar verder zelfs geen kus ... laat staan e.e.a. zónder kleren. Ze hadden wat zitten praten. Over seksualiteit nota bene, en mannen en vrouwenrollen, en de voor en nadelen van losse seksuele kontakten. Daar had hij met een uitgestreken gezicht zéér vrouwvriendelijke visies op zitten geven, maar over zijn eigen gevoelens had hij gezwegen als het graf. Wel zat hij bij zichzelf te denken dat hij nu eigenlijk toch eens ... De bel ging. Ingrid liep naar de deur (klik, klik tikten haar hakken op de stenen vloer van de gang) en begroette de nieuwe bezoeker vrolijk. Het was Willem, iemand anders van de danscursus die ze ook nog wel eens zag. Willem was een knappe, vrolijke vent met een atletisch slank lijf (hijzelf begon wat mollig te worden) en een ondeugende Pietje Bell smoel met donkere ogen en zwarte krullen.
Hij voelde zich altijd wat ongemakkelijk als hij Ingrid en Willem samen zag, al wilde hij dat voor zichzelf niet toegeven. Willem zat en ze keuvelden verder, nu met zijn drieën. Ze hadden het nog steeds over seks en relaties; Willem plaatste af en toe een geestige opmerking, waar Ingrid dan weer vrolijk om moest lachen. Hij lachte dan maar mee, maar verwenste zichzelf dat híj niet zo’n grap bedacht had. Vergiste hij zich, of kwam er inderdaad een wat onbestemde sfeer te hangen in de kamer? Ingrid had altijd al een licht blosje op haar wangen: verbeeldde hij zich nu dat die blos dieper was of was dat echt zo? Schitterden haar ogen echt meer dan anders of dacht hij dat maar? Hij betrapte zich erop dat hij erop ging zitten letten naar wie Ingrid het meeste keek: naar Willem of naar hem? Klopte het dat Willem dat op punten won, of was dat alleen zijn angst maar? En toen deed Willem het voorstel dat hij zelf niet had durven doen: “Zullen we een spelletje strippoker spelen?” Met zo’n uitgestreken brutaal gezicht, weet je wel. Hij verwachtte half dat Willem een klap in zijn gezicht zou krijgen, maar Ingrid keek Willem alleen maar verrast en daarna peinzend aan. “Strippoker? En dan? Je maakt mij niet wijs dat je het daarbij wilt laten. En we zijn met zijn drieën trouwens. Jan, wat zeg jij ervan? Is dit niet te brutaal om los te lopen?” Maar dat laatste zei ze met een glimlach, wel een beetje ironisch, maar niet boos. Nu! Nú moest hij zijn terughoudendheid laten varen! “Mij lijkt het ook leuk! Maar je hebt waarschijnlijk wel gelijk dat Willem en ik het daar niet bij willen laten”. “Inderdaad”, zei Willem met een brede grijns. Ingrid keek gereserveerd. “Nou, dan is ‘t bekeken”, zei ze, “ik wil niet met twee mannen tegelijk vrijen. Ik heb wel eens een trio gehad, en dat was niet leuk genoeg om nog eens te doen. En jullie alleen wat ophitsen door me uit te kleden, dat wil ik ook niet”. “Maar dan kies je toch één van ons tweeën uit? Dan blijft er één van ons drieën onbevredigd, maar anders wij alle drie”. Was hij dat zelf geweest die dat zei? Wat bezielde hem opeens? Ingrid’s blos werd nu écht dieper. “Wat zeg je nou? En degene die ik níet kies dan? Voor zijn ogen ... ?” “Ja!”, zei Willem. “Als Jan en ik nou allebei beloven dat we ons bij je keuze zullen neerleggen? Mocht ik je niet krijgen, dan vind ik het héél spannend om je tenminste te zien, en dan het liefst in actie! Ik beloof je dat. Jij ook, Jan?” Hij knikte maar. Wat moest hij anders? Hij was er immers zelf over begonnen. Ingrid zweeg even en likte (zonder het zich bewust te zijn) langs haar lippen. “Dít vind ik héél spannend, wat er nu gebeurt. Jullie weten dat natuurlijk niet, maar dat is één van mijn fantasieën: dat ik vrij met iemand en er kijkt een ander verlangend toe. Ik vond dat zelf altijd een beetje te wreed om in praktijk te brengen, maar als jullie er zelf over beginnen ... Maar dan moeten jullie me nóg iets beloven. Dat degene die afvalt, óók niet zichzelf bevredigt. En mijn keuze is bovendien definitief: later kom ik ook niet bij die ander. Dat is mijn fantasie. Misschien vinden jullie het wreed, maar als jullie het nou écht spannend voor me willen maken ... Beloven jullie dat?” “OK”, zei hij hees. “OK”, zei Willem. “Goed, vooruit dan maar. Leuk! Lief van jullie allebei dat jullie dit voor me over hebben. Ik heb trouwens geen speelkaarten, maar met dobbelstenen kunnen we ook wel wat verzinnen. Ik hoop wel dat jullie je allebei realiseren waar je aan begint. Ik zal mijn keuze aan het eind van de avond bekend maken, zodat jullie nog een tijdje allebei moeten lijden. Laten we maar beginnen!” Een half uur later was onder veel vrolijkheid en erotische spanning het ene kledingstuk na het andere van hun lichamen verdwenen en nu waren ze alle drie naakt. Alleen had Ingrid, op verzoek van Willem, haar jarretelgordel, nylons en hooggehakte schoenen aangehouden. Dat verzoek had ze glimlachend aangehoord en ze had gezegd: “Windt dat jou op? En jou ook? OK”. Toen ze aanstalten maakte haar opgestoken blonde haar los te maken, had hij haar gevraagd om het omhoog te houden: “Ik vind het zo sexy als ik je blote hals kan zien, en je oren”. Ook dat verzoek had ze met een warme glimlach ingewilligd. Daar zaten ze nu. Ingrid als een Hollandse Venus op de driezitsbank, met haar linkerbeen onder zich opgetrokken, half naar Willem toegewend die ook op de bank zat, ongeveer een meter van haar vandaan. Zelf zat hij in een fauteuil en keek zijn ogen uit. O wat een schitterend lichaam. Haar borsten waren vol en groot, maar hingen toch niet of nauwelijks: haar bruinrode tepels stonden brutaal recht overeind, en onder die heerlijke borsten zag hij haar rechte buik met onderaan, bij de bovenkant van haar dijen, een toefje blond haar. Door de manier waarop ze zat waren haar dijen iets gespreid en kon hij vagelijk haar schaamlippen zien, voor een deel althans. Hij dacht dat hij wat vocht zag glinsteren, maar dat kon verbeelding zijn. Willem kon ook zijn ogen niet van haar afhouden en had een stevige erectie. Zelf was hij zo opgewonden dat hij dacht dat zijn kloppende lid zou knappen. Ingrid keek hen beiden glimlachend aan alsof ze wou zeggen: “En, wat vinden de heren ervan?” Hij kreeg een wat onbestemd gevoel. Wat nu eigenlijk? “Wie kies je nou”, zei Willem met een schorre stem. “Hoho maatje, niet zo’n haast!”, antwoordde Ingrid. “Aan het eind van de avond zal ik mijn keus bekend maken. Het is nu even voor elf, dus nog even geduld allebei. Maar in de tussentijd kunnen we wel wat spelletjes doen”. “Wat bedoel je?”, vroeg hij. Willem had een idee: “Bij het stripspel gaven we elkaar opdrachten om een kledingstuk uit te trekken.
We kunnen op die manier verder gaan. Als Ingrid wint, geeft ze de verliezer een opdracht. En als jij of ik wint, geeft die een opdracht aan Ingrid”. “Prima”, zei Ingrid, “maar opdrachten waarbij een van jullie mijn lichaam moet aanraken mag ik alleen zelf geven”. “Mogen we dan ook geen verzoeken doen?”, vroeg hij. “Ja, maar die mag ik dan dus weigeren. Misschien sta ik het dan wel aan de ander toe, als ik de ene weiger. Goed? Maar, wie ik vóór twaalven iets laat doen of niet, dat betekent nog niets voor daarna. Zo blijft de spanning erin voor jullie!” En zo speelden ze dan verder. De eerste keer won Ingrid en verloor hij. Ze droeg hem op een glas wijn voor haar in te schenken. Daarna won Willem. Hij liet Ingrid met haar borsten spelen: ze moest met haar handen onder haar borsten er lichtjes in knijpen en kneden, terwijl haar wijsvingers ritmisch over haar tepels wreven. Haar blos werd dieper, haar ogen gingen half dicht en ze ademde wat zwaarder terwijl ze haar buikspieren spande. “Als je hier lang genoeg mee doorgaat, kun je dan een orgasme krijgen?”, vroeg Willem. “Soms”, zuchtte ze, “maar dat wil ik nu nog even voor later bewaren. OK, laten we verder gaan”. Hij won en vroeg Ingrid of hij haar benen mocht kussen. “Ja, da’s goed”. (Zijn hart sprong op). “Maar alléén mijn voeten, en niet met je mond van het leer van mijn schoenen af”. En dus kuste hij haar hoge hakken, en de hielstukken en de voorkanten van haar pumps. Hij likte even zachtjes, maar dat zou ze wel niet kunnen voelen door het leer heen. Verder ging hij niet, zoals zij gezegd had. Zuchtend van verlangen ging hij weer zitten. Nu won zij, en Willem verloor. “Kus mijn hals en mijn borsten”, zei Ingrid. Hij kreeg een schok. Zou zij ... maar ze had duidelijk gezegd dat haar keuzes voor twaalf uur niets te maken zouden hebben met erna. Willem kuste haar teder opzij in haar hals, onder haar oor; liet zijn mond naar beneden glijden, over haar sleutelbeen naar haar borst; naar de tepel, die nu ín zijn mond verdween. Langzaam sabbelde Willem erop en Ingrid liet hem begaan. Naar de andere tepel ging Willem’s mond; dan weer naar boven over haar andere borst, haar schouder; in haar nek tot aan het oor en tot slot beet Willem haar heel zachtjes in haar oorlelletje. En trok zich toen terug. Het ontging hem niet dat Ingrid met kennelijk welgevallen naar Willem’s gespierde lijf zat te kijken. Willem keek vragend naar haar terug. Ze speelden door, en hij won weer. “Mag ik je een slokje wijn voeren uit mijn mond?” (Dat had zijn vorige vrijvriendin altijd heel erotisch gevonden). “Nee”, zei Ingrid. “Eens kijken, dat betekent dus dat Willem het nu moet doen. Kom maar, Willem!” Bozig en met bonzend hart keek hij toe hoe Willem zijn lippen op de hare drukte en haar de tongzoen in wijn gaf die hij had willen geven. Een dun rood straaltje wijn biggelde langs haar nek, tussen haar borsten door over het gladde blanke vlak van haar buik, naar beneden. “Wacht, laat mij dat oplikken”, zei Willem. Ademloos lachend probeerde Ingrid hem halfhartig af te weren: “Nee joh, niet doen! Dit heb ik je niet opgedragen. Wat krijgen we nou ... Oh ... ” De wijndruppel was uitgerekend haar kruis binnengegleden, met Willem’s tong er achteraan. “O Willem ... niet doen alsjeblieft ... o jezus ... Nou moet je echt stoppen! Stop! Ik méén het!” Willem hield op terwijl Ingrid hem verward en nu duidelijk ook erotisch heel opgewonden aankeek. “Het is nog geen twaalf uur Willem, je loopt te hard van stapel. Echt, je moet wachten en alleen doen wat ik je zeg. En afwachten of ik jou kies of niet. Dat geldt ook voor jou, Jan”. Hij knikte. Zij won en hij verloor. Ze dacht even na en hij wachtte ademloos af wat ze hem zou opdragen. De tinteling van verlangen in zijn naakte lijf was nu heviger dan ooit. O God laat me tenminste haar lichaam kunnen voelen. Alleen dat kan die kwellende hunkering verzachten. O Ingrid, wat wil je nou? “Zet eens een dansplaatje voor me op”, zei ze met een sensuele glimlach. Zijn hart sprong weer op. Had ze zijn gevoelens aangevoeld? Maar nu zou hij dan eindelijk haar buik en haar dijen tegen de zijne kunnen drukken en haar stijve tepels in zijn smachtende borst voelen prikken. En daarna ... alles was nog mogelijk, alles was nog open. Hij zocht een CD uit met wat langzame, slepende nummers, legde hem in het vakje en deed het dicht. Hij draaide zich om naar Ingrid ... en zag hoe zij Willem bij de hand pakte en met hem naar het midden van de kamer liep. Ingrid danste met Willem, langzaam en slepend met haar buik en haar dijen tegen de zijne gedrukt en haar tepels prikkend in Willem’s stevige borstkas. Zo dansten ze, vijf minuten; tien minuten; een kwartier, twintig minuten lang, naakt en dicht tegen elkaar aan. Toen gingen ze weer zitten. Ingrid’s lichaam had een rozige kleur en ze had een zachte, smachtende blik in haar ogen. Toen sprak ze hém aan: “Jan, de vuile vaat staat nog in de keuken. Wil je die even voor mij doen?” Hij knikte. Wat speelde ze toch voor spel met hem? Plotseling voelde hij hoe zijn verlangen een perverse kleur kreeg. Als hij op wat voor manier dan ook aan haar genot kon bijdragen, dan genoot hij dáárvan. Kan me niet schelen hoe, al word ik gek van begeerte, dacht hij bij zichzelf terwijl zij voor hem uitliep door de gang (haar hakken tikkend op de stenen vloer). “Vond je het leuk, om zo te dansen?”, vroeg hij terwijl hij aan de vaat begon. “Naakt, bedoel je? Ja, dat is heerlijk. Leuker dan de vaat. Maar daar wil ik jou niet alleen voor laten opdraaien”. “Kom nou. Amuseer je nou gewoon. Ik doe die vaat wel.
Die CD was nog lang niet afgelopen, weet je wel?” Ze keek hem even aan en glimlachte. Ze deed haar mond open om iets te zeggen, maar kon blijkbaar niet op de woorden komen die ze zeggen wou. Hij voelde een bijna onbedwingbare neiging om haar beet te pakken en haar wild en hongerig te kussen, maar hij bedwong zich toch. Ingrid draaide zich om en liep de keuken uit. (Klik, klik met haar hakken op de vloer, haar billen lichtjes deinend in het schemerdonker van de gang). Hij keek haar na. Ze deed de kamerdeur open en hij zag haar niet meer. Zuchtend ging hij verder met de vaat. Hij hoorde de stemmen van Ingrid en Willem uit de kamer komen. Toen hoorde hij muziek, en het geschuifel van een dansend stel. Het tintelende gevoel in zijn lendenen begon schrijnend te worden. ... En toen gaf zijn polshorloge een piepje. Twaalf uur! Was het al zo laat? Wat zouden Ingrid en Willem aan het doen zijn? Haastig maakte hij de vaat af, borg alles weg en liep snel naar de kamer. Zou hij eindelijk, eindelijk Ingrid krijgen, of moest hij verder met het zaad brandend in zijn lendenen, zonder verlossing? Hij kwam de kamer binnen. Ingrid en Willem dansten nog. Had ze dan nog niet gekozen? Of had ze het alleen nog maar gezégd tegen Willem? Hij deed zijn mond open om Ingrid te vragen hoe of wat. En deed zijn mond meteen weer dicht. Wat bewogen haar heupen vreemd. Haar heupen haar billen ... langzaam voor en achteruit wiegend op de maat van de muziek. Haar ademhaling ging wat hortend en hijgend. Toen gaf ze een zachte kreunende zucht, diep onderin haar keel. Willem kuste haar lang en intens op de mond. Ze neukten. Terwijl ze dansten. Hij had haar immers gezegd dat ze weer met Willem moest gaan dansen? Nou dan. Hij had het gevoel alsof hij zijn eigen kans op seksuele bevrediging zelf had weggegeven. Heel irrationeel natuurlijk, waarschijnlijk had ze van het begin af aan al voor Willem gekozen. Het verlangen deed hem nu bijna lichamelijk pijn: het tintelen was nu echt schrijnen geworden, er zat een brok in zijn keel en tranen prikten achter zijn ogen. Maar beloofd was beloofd. Hij zou niet klagen. Als dit de manier was waarop hij haar kon laten genieten, dan moest dat ook maar zo. Ze keek naar hem: naar zijn gezicht en naar zijn kruis. De teleurstelling en de frustratie zou op zijn gezicht wel duidelijk zat te zien zijn. Zijn pik trilde, zo hard als een stuk hout, de eikel paarsachtig rood. Het wond haar kennelijk op om hem zo te zien staan, onbevredigd en afgewezen: de bewegingen van haar bekken werden stotender en minder regelmatig. Ze hijgde en kreunde nu hoorbaar van genot. Er stond een heel dun laagje zweet op haar gezicht. En steeds verder en verder ging die meeslepende heksendans. Het duurde nu al zo ongeveer een kwartier, en Ingrid en Willem waren nog nauwelijks in staat om het ritme van de muziek bij te houden. Het werd steeds minder dansen en steeds meer staand neuken. Ingrid’s kreunende zuchten waren nu hijgende kreetjes geworden. Willem streek met zijn hand langs de bovenkant van haar billen. Plotseling greep ze Willem’s andere hand en duwde die ruw tegen haar ene borst. “Mmmm!”, kreunde ze ongeduldig. Willem begon de borst te masseren, terwijl Ingrid’s hoofd achterover zakte, haar ogen dicht en haar mond wijd open vertrokken in een grimas van opwinding. Hun heupen bewogen fel en hongerig heen en weer. Er stond nu ook zweet op Ingrid’s borsten en in haar lendenen. Haar heupen bewogen nu net alsof ze probeerde om het orgasme ertussen te vangen dat zich begon aan te dienen, maar nog net op zich liet wachten. Er lag een rode gloed over haar huid, alsof ze bloosde over haar hele lichaam. En toen slaakte ze een sidderende kreet, en nog een, en nog een en nog een, terwijl de gloeiende scheuten van het genot door haar onderlijf trokken. Ze legde haar hoofd tegen Willem’s schouder, terwijl de zoete krampen van de bevrediging langzaam wegebden. Toen hield haar minnaar het ook niet meer: hij schreeuwde het uit terwijl het vloeibare vuur in hete schokken uit zijn lendenen omhoog trok, haar onderbuik in. En hij stond erbij en keek ernaar en dacht alleen maar: “Ik moet het uitzwéten. Mijn arme zaad, mijn arme pik, mijn arme naakte lijf dat haar zo nodig heeft en haar toch niet krijgen kan. De keuze is definitief, zei ze. Zou ze dat alleen voor vanavond bedoelen? Of voor altijd?” Ingrid keek hem aan en glimlachte teder. “Kun je het aan, Jan?” Hij knikte, hoewel hij eigenlijk dacht van niet. “Lief van je. Kun je me geloven als ik je zeg, dat jij me bijna evenveel hebt laten genieten als Willem?” Hij knikte, slikte de brok uit zijn keel en glimlachte terug. Het was waar wat ze zei, dat voelde hij: eigenlijk hadden Ingrid en hij zojuist enorm intense seks met elkaar gehad, maar dan ‘alleen maar psychisch’. Door het schrijnen heen van zijn onbevredigde verlangen, voelde hij een merkwaardige opgetogenheid door zijn lichaam trekken. Gruwelijk was het, maar subliem. En het zou hier vast niet mee eindigen.