Anton, de springmeester van Texel airport schoof op 15.000 voet hoogte de schuifdeur van de grote Antanov dubbeldekker die gebruikt werd om parachutisten op Texel te laten springen een klein eindje open om het drukverschil tussen de buitenlucht en de lucht in het vliegtuig te nivelleren, en Renee drukte haar handen tegen haar oren om het lawaai dat de wind veroorzaakte wat te dempen. De springmeester hield zijn mond vlak bij haar oor en zei: “Dit is je laatste sprong aan de navelstreng. Als je het goed doet, spring je de volgende keer los. Begrepen?” Renee stak haar duim omhoog ten teken dat ze zijn laatste instructies begrepen had, en schuifelde in de richting van de deur. Met beide handen links en rechts om de dikke aluminium rand keek ze even naar beneden, de springmeester tikte haar met zijn platte hand op de rug ten teken dat ze mocht gaan, en ze sprong vooruit, de vrijheid in. Enkele seconden ging Renee met de snelheid van de vrije val de aarde tegemoet, en even later trok de navelstreng zich strak en volgde de ruk van het openen van haar parachute, en 70 vierkante meter nylon ontvouwde zich boven haar hoofd. Ze keek naar beneden en daar zag ze den Burg, meer naar het midden zag ze de Waal, en naar het noorden toe dorpjes de Koog en de Coxdorp. Ze genoot van de vrijheid en bediende de stuurlijnen van haar parachute zo, dat haar valsnelheid minimaal was en ze alle tijd had om de omgeving op te nemen. Ze maakte met een grote cirkel een sierlijke draai in het rond en gilde luid “YESSSSSSSSSSSS!!!” Van dit moment genoot ze meer dan van wat dan ook, zelfs van de momenten dat ze met een man samen was. Mannen hadden haar alleen maar pijn en verdriet gedaan. O ja, ze wist precies wat mannen wilden. Borsten. Billen. Dijen. En een klein donker driehoekje. Daarna was al hun interessen in haar voorbij en viel hij in slaap, terwijl zij nog wel een paar keren dat moment van gelukzalige spanning en ontspanning wou beleven. En dan de volgende ochtend... Na het in zwijgzaamheid samen genuttigde ontbijt. Hoe hij naar woorden zocht om weg te komen... Voor haar hoefde al dat niet meer, ze had al haar tijd nodig voor haar opvanghuis waar ze onderdak bood aan vrouwen die voor hun echtgenoot wilden schuilen, zoals een blijf-van-mijn-lijfhuis. Nee, een relatie hoefde voor haar niet meer. Ze had haar buik vol van mannen! Opeens sloeg er een rukwind onder haar parachute en verslapte de trek aan haar harnas en voelde ze een ernstige drukvermindering van de lucht in haar parachute. Dit was de nachtmerrie van elke parachutespringer. Ze kreeg een misselijk gevoel in haar maag en opeens drong het tot haar door dat ze in een luchtzak terecht was gekomen. Ze keek omhoog naar haar parachute en zag dat het ding een rare vorm had aangenomen. Niet meer mooi vlak en uitgespreid, maar meer als een losse lap stof aan een vlaggenmast zonder wind en het ding fladderde alle kanten op. Met een noodgang en nog steeds toenemende snelheid viel Renee naar beneden en kreeg de smaak van angst in haar mond. Ze begon te hopen dat het een kleine valwind was, maar ondertussen kwam de aarde haar met een bloedgang tegemoet. Ze keek op haar hoogtemeter en zag dat ze nog maar 2000 voet van de grond verwijderd was. Het zal niet veel langer duren dat ze de kritieke hoogt van haar parachute bereiken zou. Angstig keek ze omhoog en begon zachtjes te bidden. Dat ze nog zo jong was, 27 jaar, en zo haar best deed in het opvanghuis, en dat ze dacht dat het nog lang niet haar tijd was. Ze sloot haar ogen om zich voor te bereiden op de klap die zou gaan volgen en haar benen, haar ruggegraat en haar nekwervels zouden verbrijzelen. Net toen haar hoogtemeter aangaf dat ze nog 1000 voet te gaan had klonk er een luide plof en vulde haar parachute zich weer met lucht, haar harnas gaf een harde ruk en zweefde ze verder naar beneden, zij het met een veel te hoge snelheid. Dit kon ze gelukkig nog overleven, zij het dat ze dan wel goed terecht zou moeten komen. Niet op stenen, op een harde ondergrond of bovenop iets anders hards zoals een hek of paal. Ze keek naar beneden en schatte in waar ze terecht zou komen en zag dat ze angstig dicht bij de tegelverharding van het brandstofdepot en de kerosinepomp uit zou komen.

Derek zat op het buitenterras van de luchthaven en nam het laatste slokje koffie uit zijn kopje, zette die op het schoteltje op tafel en begon zijn attachékoffer in te pakken met de spullen die hij voor de bespreking met de directeur van Texel Airport gebruikt had, om de offerte die deze aangevraagd had uiteen te zetten en toe te lichten. Hij keek omhoog en geloofde zijn eigen ogen niet, daar was tamelijk dicht bij de grond een meisje dat aan een parachute hing die gevaarlijk snel naar beneden kwam. Lange vuurrode krullende lokken wapperden onder haar helm vandaan. Derek bedacht zich geen seconde en rende die kant op om haar te proberen op te vangen. Hij trok een sprintje naar het tegelvlak bij het brandstofdepot waar ze zou landen en riep naar boven “Niet bang zijn, ik vang je wel op!” Zou hij toch nog gebruik kunnen maken van de door hem gevolgde cursus bedrijfs-hulpverlener! Renee keek naar beneden en zag een uit de kluiten gewassen man op de plek waar ze neer zou komen, afrennen. “Oh nee”, dacht ze bij zichzelf, "zo zullen we beiden alle botten in ons lijf breken!” Ze riep: “Ga weg, ga weg daar, je zult verongelukken” Maar hij riep terug naar boven “Niet bang zijn, ik vang je op!” Renee begon met haar voeten te trappen om hem duidelijk te maken bij haar vandaan te blijven, maar hij legde uit dat het een gebaar was dat ze deed om te kunnen vertragen. Hij miste haar in zijn vangpoging op een haar en haar voeten raakten de grond, de wind ving opnieuw haar parachute en sleurde haar een flink stuk over de grond, met de koorden net strak genoeg om Derek er bovenop te laten springen om het ding tot stilstand te laten komen. ”Au, Au, Auwwwwwww” riep Renee, haar kont bezerend aan de hard en vast aangetrapte aarde en de omhoog stekende graspollen naast het tegelpad van het brandstofdepot. In zichzelf vloekend zat ze op haar krent, haar handen schuin achter zich op de grond en draaide haar hoofd in zijn richting. Ze was aan een kant blij dat hij op de koorden gesprongen was en had voorkomen dat ze pijnlijk over de grond door de wind meegesleurd werd door haar nog bol van de wind staande parachute, aan de andere kant hadden ze zich beiden ernstig kunnen bezeren. Ze keek hem kwaad aan en dacht “Weer zo-n eigenwijze kerel die denkt dat ik hem nodig heb” Ze zei: “Zeg, halve zool, weet je wel hoe gevaarlijk je hebt gedaan?” Ze zag een lange blonde man van een jaar of 28, met een lichaam zoals alleen vikingen dat hadden, kort blond haar, droog, breedgeschouderd en gespierd, en een paar helder blauwe ogen die dwars door haar heen leken te kijken. “Wees jij nou maar blij dat ik je opgevangen heb, je had wel dood kunnen vallen als ik je niet geholpen had! Je had wel een hersenschudding op kunnen lopen!” Renee zette haar helm af en keek kwaad naar hem. “Een hersenschudding op mijn kont?” Derek gaf geen antwoord want hij zag een stortvloed van rode krullende schouderlange haren en een paar heldere groene ogen die hem fonkelend aankeken en sproetjes over haar hele bovenlichaam, van haar wangen tot haar borsten. Hij smolt onmiddellijk en dankte de voorzienigheid, hem naar de luchthaven te hebben gelokt voor een offerte. Dit was de vrouw waar hij zijn hele leven al naar op zoek was, avontuurlijk, mooi en spannend, niet op haar mondje gevallen, en zeker niet verlegen! “Welkom op aarde, mooie engel, we zullen een hoop leuke dingen samen kunnen doen.” zei hij met een warme diepe stem. “Je hebt geluk dat ik hier toevallig was om je te redden! De voorzienigheid en het noodlot heeft beslist dat we elkaar zouden ontmoeten. Ik heb je en laat je niet meer gaan. Wat voor leuke dingen zullen we samen allemaal gaan doen?” ”Pf! Redden!” Dacht Renee, “als haar parachute gescheurd was, zat ze mooi in de puree. Geld voor een nieuwe had ze niet.” ”Ik geloof niet in de voorzienigheid of het noodlot!” zei ze boos, hem weer een van die prachtige killer-blikken toewerpend” ”Hoe voel je je?” vroeg hij. Renee wreef over haar pijnlijke handen en polsen. “Prima. Je zag de parachute weer open gaan. Wat bezielde je om mijn landing te onderbreken? Je had ons allebei ernstig kunnen verwonden. En mijn parachute? Is die gescheurd? Heb je die geruineerd?” Derek nam de taak op zich om haar handen en haar polsen te masseren, en zonder dat ze daar enige erg in had liet ze hem begaan. Opeens drong dit tot haar door en trok haar handen terug. Op bitse toon zei ze ”Ik wil dat je weggaat. Laat me met rust. Ik wil dit verder alleen afhandelen.” Hij deed wat ze zei en trok zijn handen terug. “Ik ben Derek Voerman, en hoe heet jij?” ”Gaat je niet aan, ga nu weg of ik roep de beveiliging!” ”Zal je hard moeten roepen, er is op de luchthaven Texel geen beveiliging!” lachte hij. Opeens hoorde ze de stem achter zich van Anton, haar springmeester. Hij riep “Renee, alles in orde? Ik heb alles gezien, jou treft geen schuld hoor!” ”Aha!” Dacht Derek, “ze heet Renee!” Renee antwoordde, “Ja hoor, alles is in orde. Alleen deze meneer denkt dat hij mij gered heeft en nu wil hij niet weggaan.” Anton keek Derek schattend aan. De lange blonde man was een kop groter dan hij en zag er indrukwekkend groot en gespierd uit. Anton voelde wel dat deze man geen gevaar was, maar er wel een was om rekening mee te houden, een man die gezag uitstraalde. Anton wendde zich weer naar Renee en vroeg of ze de man kende. Renee zei van niet en toen Anton zich omdraaide om hem te verzoeken weg te gaan was Derek al weg. De volgende ochtend belde Derek met Kees, de man van zijn zus.

Kees werkt bij de recherche in Amsterdam en Derek vroeg of hij Renee de Wild na wou trekken. Hij had haar minibusje op het parkeerterrein zien staan, en op de zijkant van haar busje stond beletterd: “DE VEILIGE HAVEN, OPVANGHUIS VOOR MISHANDELDE VROUWEN. BEL RENEE DE WILD” met daar achter een telefoonnummer. Natuurlijk schreef Derek dit even op in zijn agenda. Zo wist hij even voldoende van haar. Laat in de middag kwam er een fax van Kees binnen met de gevraagde gegevens. Derek las: Renee de Wild is op dit moment 27 jaar, ze had pedagogie gestudeerd op de vrije universiteit in Amsterdam en had daarna enkele jaren les gegeven op een school in Hilversum, waar ze toen ook een tijdje woonde. Hierna is ze begonnen met het geheel zelfstandig runnen van een opvanghuis voor mishandelde vrouwen. Het adres, ergens in Noord-Holland, was geheim, maar niet voor Kees natuurlijk. Ze is vrijgezel, had af en toe een relatie gehad, maar de laatste paar jaren niet meer. Ze was nooit getrouwd. Haar moeder leefde nog en woonde in Amersfoort. Haar enige zus was om het leven gekomen door een auto-ongeluk, haar zuster-s echtgenoot die de auto bestuurde had drie keer de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Derek zeeg nadenkend achterover in zijn bureaustoel met zijn handen achter zijn hoofd. De volgende dag zocht Derek haar telefoonnummer in zijn agenda op en belde naar “De veilige haven”. Hij kreeg een vriendelijke dame aan de telefoon die zich voorstelde als Nina. Hij vertelde wie hij was en wat zijn werk was en Nina zei dat Renee in geuren en kleuren het verhaal aan haar verteld had en toen ze hoorde van Derek-s werk klaagde ze hem uitgebreid haar nood over de chaotische boekhouding die Renee er op na hield. Derek zei dat hij zomogelijk vanavond nog een zakelijk gesprek met Renee wou hebben betreffende haar boekhouding en een subsidieaanvraag voor hun opvanghuis. Nina antwoordde dat Renee die avond geen afspraken had en dat ze de boodschap door zou geven. In eerste instantie was Renee boos op Nina. “Hoe kun je hem hier laten komen. Je weet niets van hem, misschien is hij wel gevaarlijk. Ik wil niets met hem te maken hebben!” ”Nou”, zei Nina,”Als hij gevaarlijk was had ik dat wel gemerkt. Hij komt hier om over je boekhouding te praten, dat is zijn specialiteit. Een zakelijk gesprek dus. En hij wil ook subsidie voor je regelen. Mag ik je er op wijzen dat we voortdurend op de rand van bankroet balanceren? Elk beetje geld is welkom, weet je...” Mokkend stemde Renee in met Nina-s plannen. "Trek je rode jurk aan, hij kan je vast niet weerstaan, en die kleurt heel goed bij je ogen!" Renee slikte een vloekje in en zei op boze toon"Ik wil helemaal niet bij mijn ogen kleuren. Ik wil helemaal geen indruk op hem maken. En ik wil zeker niet bij hem in de gunst komen. Mijn boekhouding, en een flinke subsidie, daar gaat het me om, en verder kan hij wat mij betreft de boom in!" Nina keek haar aan en Renee zei "Sorry, Nina, ik liet me even gaan." "Het is Okee, ik begrijp het" zei Nina en ging verder met haar werk. Om zeven uur stond Derek bij haar voor de deur en ze deed zelf open. Hij had een mooie donkerbruine katoenen broek aan en een dunne blauwe coltrui, hij zag er goed uit, als een Viking-veroveraar die niet te verslaan was. Hij liet zijn ogen ongemerkt over haar gestalte gaan en zag dat ze jeans droeg die niets van de inhoud verborg, en ze droeg een sexy Tshirt dat haar borsten bijzonder voordelig uit deden komen en hij schatte ze op 85B. Ze was zeker een kop kleiner dan hij, hij schatte zo rond de 1.70. Ze zei: “Laten we in de keuken gaan zitten, ik heb nog geen tijd gehad om iets te eten.” Hij liep achter haar aan en genoot van het brutaal wiegelen van haar heupen en het opwindend bewegen van haar mooie billen in haar jeans. Ze dekte de tafel met een placemat, legde een pannen-onderzetter op tafel, ze zette een pan van het fornuis op tafel en schepte zich een bord hutspot op. Uit een andere pan viste ze een rookworst waar ze een stuk van af sneed en ging op een eenvoudige houten keukenstoel zitten. Derek zei: “Het is lang geleden dat ik hutspot gegeten heb!” Renee stond zwijgend op en pakte een bord en bestek bij en schepte hem een bord vol op. Ook kreeg hij een stuk worst. Zwijgend, elkaar af en toe aankijkend aten ze hun bord leeg. Het was inderdaad lang geleden en Derek zat te smullen! Hij zag toe hoe ze haar laatste hapje nam en zat wat achterover in zijn stoel. ”Ik heb besloten de schade aan je overall en je parachute te vergoeden.” Zei hij. Hij trok zijn portefeuille uit zijn achterzak, trok er een beschreven cheque uit en schoof die over tafel naar Renee. Hij zei "Ik heb navraag gedaan en uitgevonden dat je voor dit bedrag een goede uitrusting terug kan kopen. Nu hoef ik me niet meer schuldig te voelen." Ze nam de cheque met tegenzin aan. Ze kon het geld goed gebruiken, tenminste als ze nog zou willen springen.

Toen ze het bedrag dat daar op stond zag, sperde ze haar ogen wijd open. Drieduizend euro! Een fortuin! ”Dat is te veel. Dat kan ik niet aannemen. Je probeert me te versieren met je geld. Ik ben niet te krijgen, weet je. Bovendien ben jij bang voor parachutespringen. Je wilde weten wat we samen zouden kunnen doen. We hebben geen gemeenschappelijke interesses, ik zou niet weten wat!” Haar toon klonk alsof ze eraan gewend was niet te worden tegengesproken, maar kennelijk was hij daar niet van onder de indruk. Te laat drong het tot haar door dat ze net verklapte dat ze zijn woorden herinnerde. Er trok een ondeugende glimlach om zijn mondhoeken. Renee kreeg een kleur en hakkelde:”Ik...Zo bedoelde ik het niet!” “Luister”, zei hij. “Als je dit niet accepteert, ga ik nu weg om op Texel een nieuwe parachute en zo-n nieuwe overall voor je te kopen. Je springmeester Anton weet wel wat ik kopen moet. Je kunt dus beter je mond houden en deze cheque aannemen. Van omkopen is totaal geen sprake, ik doe het voor mijn eigen gemoedsrust.” Derek keek haar aan en was betoverd door het spel van emoties op haar gezicht en wilde op dit moment niets liever dan zijn mond op de hare drukken en haar heet kussen tot ze buiten adem was, maar hij begreep heel goed dat zoiets op dit moment een verkeerde manoeuvre zou zijn.. “Ik geef toe dat ik die parachute liever tot zakdoekjes en slipjes verknipt zou zien, maar doe asjeblieft niet moeilijk over geld,” zei hij. “Okee,” zei ze, met een uitdagende glimlach. “Dan nodig ik je uit om naar mijn volgende sprong te komen kijken.” Hij smoorde een lachbui in de kiem. Hij zei "Als het aan mij lag zou je nooit meer een parachute op je rug binden. Deze sport is levensgevaarlijk." “Zou je dat niet leuk vinden? Mij te zien springen?” vroeg ze op suikerzoete toon. “Je kent ondertussen mijn mening over dat onderwerp” zei Derek. Hij keek toe hoe ze de cheque zorgvuldig opvouwde en in haar BH schoof, en maakte toen aanstalen om te beginnen de tafel af te ruimen. (Hij dacht bij zichzelf dat hij graag die cheque in haar BH had willen schuiven. Nog liever zou hij zijn handen daar in hebben geschoven!) Derek stond op en zette de borden op elkaar en het bestek er bovenop. Ze sprong overeind, ze was er niet aan gewend geholpen te worden, al helemaal niet door een man, maar hij gebaarde haar weer te gaan zitten. Hij maakte zich tot haar grenzeloze irritatie ondertussen vertrouwd met de indeling van haar keuken, zette de borden en het bestek en wat er zoal nog meer op het aanrecht stond om afgewassen te worden in de afwasmachine, keek in het kastje daarnaast en vond de doos afwastabletten, deed er een in de machine, zette het ding met trefzekere bewegingen aan. Hij keek in het gootsteenkastje op zoek naar een schoonmaakdoekje, zag een stapeltje en nam er een uit. Hij maakte dat nat onder de kraan en haalde het doekje over de tafel en over het aanrecht. Toen hij klaar was schonk hij koffie voor hen in, die ze in een soort van kameraadschappelijk stilzwijgen opdronken. Renee was met stomheid geslagen. Dit had ze nog nooit meegemaakt, een man die uit vrije wil en nog wel zonder dat ze behoefde aan te dringen hielp met het huishouden... En het nog goed deed ook! ”Luister eens,” zei Derek toen hij klaar was. “Ik wil je helpen. Ik heb een eigen bedrijf, ik ben registeraccountant. Ik ben bekend met allerlei wettelijke regelingen op dit gebied. Ik heb ook verstand van subsidi-aanvragen. En ik ken ook nogal wat mensen waar ik op boekhoudkundig gebied sloten geld voor terugverdien van de belasting. Die laten me onder meer ook in vertrouwen zoeken naar goede doelen waar ze schenkingen aan kunnen doen. Maak je boekhouding op orde en later, aan het eind van de week kom ik die inzien. Het is logisch dat ik hen alleen een betrouwbaar en gefundeerd advies kan geven als ik daar helemaal achter kan staan. Met subsidie-regelingen of de belasting kan je geen geintjes uithalen”Renee had hier helemaal geen zin in, maar zag toch de noodzaak in om zijn hulp te aanvaarden. Zoals Nina ook al onderstreepte balanceerden ze voortdurend op het randje van rood, en er was eigenlijk nooit voldoende geld voor reparatie en onderhoud aan het huis en de kamers. Langzamerhand begon het gebouw achteruitgang te vertonen. Fonteintjes die regelmatig verstopten en lichtpunten die weigerden. Een afwasmachine die stuk ging en terug moest naar de leverancier zodat ze een week lang op de hand moesten afwassen omdat ze geen geld hadden om de reparatie te betalen. Een deur ging kapot en kon niet gerepareerd worden omdat er bij de timmerman nog en rekening open stond. Vol achterdocht vroeg ze “Waarom doe je dit allemaal?” Hij zei “Renee, je hebt dringend geld nodig. Je huis ziet er in bouwkundige zin niet uit, het heeft in geen jaren een schilderbeurt gehad en er is van alles krom, defect of vermist. Bovendien mag ik je erg graag zien, en ik zie je het liefst gelukkig.” Ze was zich bewust dat ze langzaam aan het smelten was voor deze vriendelijke man. Het was lang geleden dat ze zich belangrijk en geliefd voelde, en dat hij iets voor haar voelde, dat was ondertussen wel duidelijk. Toch ging ze niet overstag, ook al was hij nog zo aantrekkelijk en sexy. “Dus het is niet om afspraakjes of zo met me te maken? Met me naar bed te willen?” Derek keek haar in haar mooie groene ogen en zijn blik dwaalde over haar prachtige rode haar. Hij zag een mooie levenslustige sexy vrouw, hij wilde haar kussen, een relatie met haar opbouwen, haar uitkleden en zijn piemel hard in haar nauwe schede stoten en haar ogen zien wegdraaien van genot en haar horen gillen bij het klaarkomen. “Je weet best wel dat ik dat graag wil, maar ik dring je niets op...” Met rode wangen keek ze zwijgend naar de grond. Duidelijker had hij niet kunnen zijn! Ze spraken af dat ze vrijdagavond verder zouden gaan en dat Renee haar boekhouding bijeen zou rapen.

Het was ondertussen al dik half elf en Renee moest nodig haar bed in. Ze vertelde Derek met tegenzin dat ze regelmatig s-nachts wakker werd gebeld om weer eens een probleem op te lossen en kwam chronisch slaap tekort. Ze liet Derek uit, sloot de buitendeur en deed die op het nachtslot, en liep langzaam naar boven naar haar zolderkamertje waar ze sliep. Ze poetste haar tanden, waste haar kutje en kontje met een beetje Siladont en trok haar pyjama aan en gleed tussen de lakens. Hoewel ze op van de slaap was, verscheen telkens het beeld van de vriendelijke, knappe en sexy Derek voor haar ogen. Hoewel ze zich onder geen beding in een relatie wilde storten deed hij toch wel wat met haar. Ze voelde hoe lang het geleden was dat een man haar aandacht had gegeven zonder onmiddellijk met haar naar bed te willen, en hoe lang het geleden was dat haar lichaam, haar billen, haar borsten, haar tepels, haar schaamlipjes, haar genotsknopje door een man aangeraakt en geliefkoosd waren. Jaren… De hele situatie maakte dat ze zonder het te willen dat bekende gevoel in haar heupen kreeg. En ongewild gleden haar handen naar haar platte buikje. Renee had nooit veel tijd om te masturberen, en meestal kwam ze er ook niet aan toe. Stress, geen zin en dodelijke vermoeidheid waren de oorzaak. En nu was het ondertussen alweer meer dan een maand geleden realiseerde ze zich opeens. Ze wilde niet altijd dat zinderende gevoel in haar kutje met vingeren verdrijven, maar soms was het sterker dan haar. Ze vind het belangrijk om zowel geestelijk als lichamelijk in de juiste stemming te zijn, en dat lukte niet altijd. Ze begon meestal met het aantrekken van haar favoriete zijden pyjama. Ze gaat dan op haar bed liggen en doet het licht uit en geniet van de zachte zijden stof die zachtjes langs haar naakte lichaam gaat. Ze glijdt dan met haar vingers teder en zachtjes over haar lichaam, zich verbeeldend dat haar minnaar haar streelt. Ongewild gingen haar gedachten naar Derek, en hoe hij naar alle waarschijnlijkheid een teder en ervaren en liefdevol minnaar zou zijn. Ze begreep er niets van. Hoe kan het dat als ze niets om hem gaf, toch haar schaamlipjes vochtig begon te worden als ze aan hem dacht? Met dit in gedachten streelt ze haar borsten en voelt hoe haar tepels hard en gespannen van lust overeind kwamen en tegen de stof van haar pyjamajasje stonden te prikken en nam haar tepels tussen haar duim en wijsvingers en trok er zachtjes aan. Hete scheuten van genot gingen er door haar onderlichaam. Ze ontknoopt dan haar pyjamajasje en streelt haar naakte huid. Ze kneed en liefkoost haar borsten een tijdje en laat haar handen dan zakken naar haar gladde buikje. Dan streelt ze over haar broek heen het roodblonde haar op haar venusheuvel, en wanneer ze dan het vocht tussen haar lipjes voelt opbouwen schuift ze haar hand onder haar broekband en begin zachtjes de buitenkant van haar schaamlipjes te strelen. Ze verbeeldt zich nu dat een tedere minnaar haar nu zo streelt, schopt haar pyjamabroek uit en laat haar vingers tussen haar inmiddels drijfnatte lipjes glijden en omcirkeld met haar duim haar naar aanraking hunkerende clitoris. Langzaam maar zeker neemt het ritme van haar bewegingen toe en concentreert ze zich op het stimuleren van haar kleine kloppende klitje. De combinatie van de gedachten aan een liefdevolle minnaar en het heerlijke gevoel van haar vingergenot is voldoende om haar binnen enkele minuten een intens orgasme te bezorgen. Heen en weer rollend, schokken en stotend met haar heupen en met trillende knieen komt ze krachtig klaar in een orgasme zoals ze in geen tijden beleefd had, en weer verscheen het gezicht van Derek voor haar geestesoog, maar boos zei ze tegen zichzelf dat ze daar niet aan toe moest geven. Renee zat met haar leesbrilletje van drie euro van de markt op de punt van haar neus geschoven haar boekhouding, of wat daar voor doorging, te ordenen. Derek kon elk moment aanbellen en zouden ze samen haar boekhouding doornemen. De bel ging, Renee ging open doen en liet Derek binnen. ”Ha, mijn vurige engel, ik ben blij dat ik je weer zie, ga je me in je huis rondleiden?” Renee had daar helemaal geen zin in, maar voelde wel dat ze hem dit niet kon weigeren. Ze zei “De keuken heb je al gezien, hiernaast is de huiskamer.” Ze deed de deur ver open en Derek zag enkele vrouwen met kinderen naar de TV naar Sesamstraat kijken, en nieuwsgierig keken ze naar die lange blonde man. Renee deed om hen niet langer te storen de deur weer dicht. Samen liepen ze de trap op naar de eerste etage waar de slaapkamers gevestigd waren. In het halletje bleven ze staan en Renee wees waar de slaapkamers voor de vrouwen waren en waar de badkamer was. Renee legde uit dat iedereen de badkamer maar kort mocht gebruiken omdat iedereen die op ongeveer dezelfde tijd wou gebruiken. Vooral in de ochtend, als de kinderen naar school moesten was het filevorming en spitsuur bij de badkamer. Ze legde uit dat ze zelf vaak s-nachts voor het naar bed gaan douchte. “En waar slaap je zelf?” vroeg Derek. Achterdochtig keek Renee hem aan. Ze zei op barse toon “Ik ontvang geen mannen op mijn slaapkamer” ”Ik moet de sponsors toch kunnen motiveren door te vertellen wat je allemaal van jezelf opgeeft om dit te kunnen doen?” Zwijgend wees ze op de zoldertrap en liet hem voorgaan. Zich stevig vasthoudend klom hij de wankele zoldertrap op. “Let op, stoot je hoofd niet” zei ze, kennelijk net iets te laat want ze hoorde een bonk en iets dat op binnensmonds gevloek leek. Toen ze boven kwam stond hij licht voorovergebogen door het lage plafond over zijn voorhoofd te wrijven. “Sorry...”mompelde Renee. Nog steeds over zijn hoofd wrijvend keek Derek om zich heen. “Het houd niet over hé? Je bent een edelmoedig mens.

Waarom richt je je niet tot de raad van commissarissen en leg ze uit dat je meer geld nodig hebt?” ”De raad van commissarissen, dat zijn Nina, haar man Bob en ik. We hebben geen vast omschreven taken, ieder doet wat nodig is. Nina doet overdag de telefoon en thuis de dagelijkse administratie en Bob houd zich in zijn vrije tijd met juridische zaken bezig zoals het opsporen van mannen die hun alimentatie-verplichtingen niet nakomen. Ik doe alles dat verder nodig is.” Derek slaakte een diepe zucht en ging op de rand van haar bed zitten. Dit kraakte vervaarlijk en klapte in het midden om, zoals het er voor gemaakt was, maar dan de verkeerde kant op. Met moeite kon Renee een lachsalvo onderdrukken en zei snikkend van de ingehouden lach “Het is een uitklapbed, en ik lig nooit aan de defecte kant.” In zichzelf grommend probeerde Derek op te staan, maar omdat hij zich nergens aan vast kon houden lukte dat niet. “Hier, ik trek je op, pak mijn hand” zei Renee, "Nu ga ik jou redden!" ,en stak haar hand naar hem uit. Toen was het haar beurt om verbouwereerd te kijken, hij greep haar hand en trok haar naar zich toe alsof hij op wou staan. Hij was voor haar tengere lichaam loodzwaar, zeker 90 kilo, ze verloor haar evenwicht en belandde boven op hem. Hun gezichten raakten op centimeters elkaar bijna aan. Hun adem vermengde zich en haar rode haar vormde een opwindend en sexy gordijn rond haar gezicht. Hij voelde de warmte van haar onderlichaam op zijn kruis en de uitwerking hiervan liet natuurlijk niet op zich wachten en hij voelde hoe zijn erectie keihard werd in zijn broek. Verlegen mompelde hij “Ik zweer je, Renee, dat dit niet mijn bedoeling was!” ”Ik weet het, het is het bed...” ”Nee, het is het lot, het zelfde lot dat ons samen bracht” mompelde Derek. Ze voelde hoe Derek zijn lippen zachtjes op de hare drukte en hoe zijn ene vrije hand over haar rug streelde. Ze slaakte een zucht en omdat ze dacht dat ze die nergens anders kon laten gleden haar armen om zijn hals. “Renee,” mompelde hij, ”je moet weten dat ik je nu ga kussen. Als je me nu niet meteen tegenhoud zal dat je nooit niet meer gaan lukken.” Zijn hand lag in haar nek en hij trok haar naar zich toe. Ze werd overspoeld door een warm gevoel van welzijn en veiligheid, ze kon voelen dat de man onder haar liefde wilde geven en dat haar in zijn armen niets kon overkomen. Ze keek in zijn ogen en haar lippen opende zich en haar ogen sloten zich weer en hun tongen speelden met elkaar. Haar vingers krulden zich door zijn haar, en heel diep in haar verstand vroeg ze zich af hoe iets dat zo goed voelde haar kon overkomen terwijl ze dit beslist niet wilde. Toen hield ze op met denken en het enige dat ze nog wilde was samen met hem van elkaar te genieten. Op haar bed. Waar nog nooit eerder een man op gelegen had. In een mengeling van genot en stekende pijn, veroorzaakt door de randen van het bed voelde hij hoe haar borsten gretig tegen de zijne drukte en hoe haar hard geworden tepels tegen zijn buik drukte. Haar zoete hijgende ademhaling streek langs zijn gezicht, het lot had een eigenaardig gevoel voor humor, dacht hij. Met tegenzin de spannende sfeer verbrekend zei hij “Ik ben nog nooit eerder door een bed tegengehouden” Zijn woorden rukten haar terug in de werkelijkheid en ze besefte dat als ze nu niet onmiddellijk reageerde, hij gelijk zou kunnen krijgen. Ze zei zachtjes “Ik ga mijn hand op je schouder leggen om overeind te komen.” Daad bij het woord voegend drukte ze zich op en voelde hem ineen krimpen. Omdat ze dacht dat ze hem pijn deed verloor ze opnieuw haar evenwicht en viel ze onmiddellijk weer voorover. Grinnikend en met zijn ogen vol ondeugende pret sloeg hij opnieuw zijn armen om haar heen en zei “Aan de andere kant zijn we misschien door het lot er wel toe veroordeelt om eeuwig zo in je bed te blijven liggen. Haar wangen vlamden op en ze verweet zichzelf dat ze hem misschien wel had laten denken dat ze een gemakkelijke prooi was. Nou, dan had hij het mooi mis. “Het was geen goed idee om je mee hier naar toe te nemen” mompelde ze. ”Het was een geweldig idee, voortaan als ik je s-nachts opbel zie ik je in gedachten veilig opgeborgen in je gevangenisbed.” Alsof ze zich gebrand had rolde ze zich opzij en rolde over de vloer en was ze vrij. Hij betreurde meteen het verlies van de warmte en het contact met haar lichaam. Toen hij haar voorbeeld volgde sloeg de achterkant van het bed omhoog en raakte hem onzacht op zijn achterhoofd. Renee wilde zichzelf een waardige houding geven maar dat lukte niet en begon te giechelen. “Zal ik iemand om hulp vragen?” vroeg ze. ”Waag het niet!” waarschuwde hij haar en kroop op zijn knieen. Hij draaide zich om en kon met moeite achteruit onder uit het bed kruipen. Hij wreef zich over zijn pijnlijke achterhoofd en zei “Renee, ik zal onze eerste ontmoeting en onze eerste kus nooit vergeten!” Ze trilde nog na van de spanning en de emoties die hun omstrengeling en hun kussen opgeroepen hadden en zei ”Eerste”? en keek hem aan. Derek zei “Je denkt toch niet dat ik met niet meer dan een eerste kus genoegen neem, is het wel? Ik ben gewond geraakt, ik heb mijn hoofd twee keer gestoten, en misschien heb ik nu wel en hersenschudding, en misschien wel ribben gekneusd!” Hij knipoogde vrolijk naar haar en zei “Maar, het was de moeite waard, wil je het afkussen?” ”Derek, voor jou is dit misschien allemaal wel een grapje, maar voor mij is het bittere ernst. We moeten iets recht zetten, We hebben te weinig overeenkomsten, we zijn te verschillend... En bovendien wil ik beslist niet verliefd worden en in een relatie belanden.” Hij keek haar aan en zei “Voor wie ben je bang? Voor mij of voor jezelf? Je vond het prettig en hebt er van genoten. Ga me niet vertellen dat het niet zo is!” Ze keek hem terug aan en hoopte dat hij haar twijfel niet zag. Haar hartslag maakte overuren en ze hoopte dat hij het niet zou merken. Hij legde zijn twee middelste vingers op haar halsslagader en zei “ Je verraad jezelf!” ”Ik heb je niet gevraagd mijn leven binnen te dringen." ”Vlak niet uit dat jij me in mijn armen gevallen bent, hé? Ik heb je gered, weet je nog?” ”Begin je weer?” Vroeg ze en liep naar beneden. De volgende zaterdagmiddag reed hij op weg naar de afspraak met haar over haar boekhouding langs de parkeerplaats van de supermarkt en zag hij haar met een enorme kar vol boodschappen slepen. Hij stopte even op een afstandje en bleef genietend toekijken naar hoe ze elegant en opwindend bewoog in haar strakke spijkerbroek die haar vormen o zo mooi deed uitkomen. Toen ze klaar was met het overladen van haar spullen van haar boodschappenkar naar haar auto zette ze haar kar teug in het rek en stapte in.

Nog steeds onbewust van haar toeschouwer stak ze de sleutel in het contactslot en startte haar motor. Althans, dat was haar bedoeling. Na enkele reutels viel haar startmotor stil, kennelijk was haar accu leeg. Zachtjes in zichzelf vloekend kon ze zichzelf wel slaan dat ze uit verkeerde zuinigheid het broodnodige onderhoud van haar auto had laten versloffen. Het was al laat in de middag, alle garages zouden al gesloten zijn en haar diepvriesspullen lagen achterin haar auto te ontdooien. En Derek zou zodadelijk voor de deur staan. Derek startte zijn auto en reed langzaam op tot hij naast haar raampje stond. ”Ha, mijn vurige engel, problemen?” Ze zwengelde het raampje van haar afgeleefde japannertje open en moest bekennen dat het ding niet starten wou. Ze verzweeg wijselijk hoe dat kwam. ”Zal ik je nu dan eens geheel belangeloos naar huis brengen met je spullen?” Blozend tot in haar nek zei ze “Nou, ja graag!” Samen laadden ze haar boodschappen over in Derek-s ruime auto en stapten in. ”Dank je, Derek” zei ze. ”Je bent meer dan welkom” zei hij, terwijl hij in zijn spiegels keek en met gorgelende uitlaat, die niets over het enorme motorvermogen van zijn VW-jeep verborg, wegreed. Renee vond de stoere en sterke grote auto heel sexy bij hem passen... Ze kwamen bij haar huis aan, Derek parkeerde vlak voor de deur en een leuke en vlotte meid van een jaar of dertig die de Nina bleek te zijn die hij aan de telefoon had gehad liep naar buiten en vertelde dat er een dringend telefoontje voor haar was. Ze zei naar Derek "Ik ben zo terug" en rende naar binnen. Op zijn gemak droeg hij de boodschappen naar binnen. De diepvriesspullen deed hij in de vriezer en de rest schoof hij in de koelkast. Toen hij klaar was keek hij in haar keuken om zich heen waar alles stond en zette thee. Nina keek om de hoek van de deur, zag hem bezig en lachte naar hem en verdween weer. Even later was daar Renee die zei “Sorry dat ik je heb laten wachten, laten we de spullen maar binnen halen” “Te laat” zei hij, “Dat heb ik al geregeld.”Ze wist niet hoe ze dit zonder zijn hulp op had moeten lossen. In een spontaan gebaar van dankbaarheid dat haar overviel sloeg ze haar armen om zijn hals en kuste hem innig. Hij legde zijn handen genietend om haar heerlijk aanvoelende billen en drukte hun lichamen in een verzengende omhelzing tegen elkaar aan, terwijl hij zijn mond op de hare perste. Ze gaf toe aan het zoete binnendringen van zijn tong en deed heftig mee met zijn ophitsende tongspel. Toen ze elkaar naar adem happend loslieten zij hij “Renee, we zullen hier iets aan moeten doen.” “We staan verdorie in de hal!” protesteerde ze zachtjes. Hij nam haar bij de hand, draaide zich om en trok haar mee haar kantoortje in. “Zo, we zijn niet langer in de hal, het minste wat je kan doen is afmaken waar je aan begonnen bent.” Van haar stuk gebracht fluisterde ze “Ik heb geen flauw idee waarom ik je heb toegestaan me te kussen.” Hij zei “Mag ik je er op wijzen dat jij degene bent die begonnen is met mij te kussen? Verontschuldig je niet, ik vond het heel erg prettig. Ik ben een man met een gezonde trek, weet je!” “Ga naar huis!” “Nee, je zou me je boekhouding laten zien, weet je nog? Ik moet weten hoeveel je maandelijks nodig hebt.” Ze was blij dat het onderwerp veranderde en liet zich op haar bureaustoel ploffen en trok een la open en gooide een grote lichtbruine envelop op het bureau. “Asjeblieft.” Hij trok zijn wenkbrauwen op en zei “Wat is dit?” “Mijn boekhouding.” Hij schudde de envelop leeg op het bureau. “Dit lijkt nergens op. Wat nou als je controle krijgt? Met de belastingdienst kan je geen grapjes maken, weet je." Even was hij stil. Hij ging verder "Ik neem dit mee en zoek het uit. Volgende week kom ik een simpel boekhoudprogramma op je computer installeren. Samen achter je PC zal ik je inwerken. Als je weigert staat je opvanghuis een financiële ramp te wachten. Een faillissement of nog erger, gevangenisstraf, is wel het laatste dat je kan gebruiken!” Even zat ze hem zwijgend secondenlang onderzoekend aan te kijken. “Hoe doe je het toch?” “Wat bedoel je?” vroeg hij. Alles dat er gebeurt zo te draaien dat het precies zo gaat als het jou in je straatje past.” “Ons straatje, lieve Renee, en ik zou het erg op prijs stellen als je er aan meewerkte deze beginnende romance een kansje te geven. Welterusten, liefje.” Nadat hij vertrokken was bleef ze nog lang naar de deur staren. Meewerken? Het drong tot haar door dat hij daar helemaal geen hulp bij nodig had, de enige die daar hulp bij nodig had was zijzelf... Maar ze had met zichzelf overlegd, al heel lang geleden, geen avontuurtjes, geen romances, ook geen kortstondige, geen liefdesrelaties meer, hoe aantrekkelijk het met hem ook leek. De volgende avond had ze een uitnodiging voor de rotaryclub om een uiteenzetting te doen over haar opvanghuis en mogelijke sponsors te winnen. Nina, haar assistente en Nina-s man Bob, die op vrijwillige basis de juridische zaken zoals het opsporen van mannen die hun alimentatieplicht niet nakomen, zouden ook aanwezig zijn. Bob en Nina kwamen haar op de afgesproken tijd met hun auto ophalen en samen reden ze naar het restaurant van een van de leden waar de bijeenkomst gehouden zou worden Toen ze bij het restaurant aankwamen parkeerde Bob zijn auto en liepen ze naar binnen. Bob en Nina bleven even wat achter om met mensen te praten die hen staande hielden en Renee liep verder naar binnen en wilde op een stoel gaan zitten maar hoorde een wel hel erg bekende stem in haar oor die mompelde “Daar wil je toch niet gaan zitten? Ik heb de stoel naast mij voor je vrijgehouden.” Ze sprong op, niet omdat ze schrok maar vanwege de elektriciteit die zijn aanwezigheid onmiddellijk in de lucht bracht. Ze kek om en ze zei luidop ”Derek! Wat doe jij hier?!” “Nou, simpel, ik heb je toch uitgelegd dat het lot ons steeds samen brengt!” “Kletskoek, ik geloof niet in het lot of wat dan ook, en wie heeft je verteld dat ik vanavond hier zou zijn?” “Niemand, maar ik zag de ledenlijst op het internet en zag jouw naam. En omdat ik erelid ben, kwam ik ook maar. Mooie jurk heb je aan, die van gister was mooier maar deze is zakelijker. Zijn neus verdween in haar haren en hals en hij zei "En je ruikt heerlijk!” en hij kneep haar liefdevol in haar arm. Er ging een lichte rilling van vreugde door haar heen. Ze voelde zich verrukkelijk warm en vrouwelijk, aantrekkelijk en sexy in zijn aanwezigheid. Alleen dat stemmetje in haar achterhoofd... “Dank je wel, maar ik heb een vriendin beloofd bij haar te zitten. Straks kom ik bij jou zitten, Okee?" Ze liep weg en hij keek haar na. Ze was verleidelijk, opwindend, en van hem. Alleen wist ze dat nog niet. De volgende avond, toen Renee om een uur of zeven met de vijfde volle wasmand de trap op liep zei Nina “Geef mij die mand eens, jij hebt vandaag al genoeg gedaan, ga naar je kamer en rust even uit.” Dat behoefde Nina geen twee keer te zeggen en Renee strompelde de zoldertrap op en liet zich op haar bed ploffen. Ze schudde haar kussen op en lag achterover boven op haar dekbed, en dommelde al heel snel weg. Ze droomde dat een warme hand haar arm streelde. Ze droomde dat er een pad van warme kusjes van het o zo gevoelige plekje achter haar oor tot aan de welving van haar borsten gegeven werden. Het plekje achter haar oor, waar ze bijna altijd meteen opgewonden van raakte. Ze vleide zich tegen het lekkere aan en genoot. “Mmmm, lekker” mompelde ze, half slapend en met gesloten ogen. Ze droomde dat sterke armen haar omhelsden en dat ze een bekende mannelijke aftershave-geur in haar kamer rook. Toen Derek Nina had gesproken die hem vertelde dat ze op haar kamer was en daarna zachtjes naar haar zolderkamer was geklommen trof hij haar slapend aan. Zelfs in haar slaap was ze wondermooi en Derek genoot van het rijzen en dalen van haar mooie borsten op het ritme van haar ademhaling. Zelfs in haar slaap was ze een juweel, een fonkelende robijn, een en al vuur en vlam. Hij had een roos bij zich die hij onder haar neus hield en haar daarmee plagend aan haar neus kriebelde. “Ik hoop dat het bed niet weer dicht klapt, schuif eens op?” zei hij zachtjes. De ogen van de geschrokken Renee vlogen open. Het gezicht van Derek was nog geen drie centimeter van het hare verwijderd.

Ze had hem in haar dromen geroken. Ze had in haar dromen zijn strelende handen genietend verwelkomd. Ze schoot achteruit, “Wat doe jij hier?” Inwendig was ze boos op zichzelf. Hoe zou hij haar protesten ooit serieus kunnen nemen als ze horizontaal of verticaal aan elkaar geplakt zaten, telkens als ze elkaar ontmoetten? Ze duwde hem weg, nog voor ze kon toegeven aan het verlangen hem op haar te trekken. "Niet doen, stop, je hoort helemaal niet in mijn slaapkamer te zijn. Hou er mee op. Hou op me cadeautjes te geven, en de indruk te wekken dat we een relatie hebben die we echt helemaal niet hebben!” Ze rukte zich boos van hem los. "Ik heb geen hulp nodig. Ik heb hier niet om gevraagd, niet om jou en niet om wat jij wil. Ga weg, ik moet weer aan het werk." Maar hij ging niet weg en bleef haar in zijn armen houden. Plotseling had ze opeens noch de kracht noch het verlangen zich los te maken. Zijn blik gleed naar haar borsten waarvan de tepels op hem reageerden, ze voelde hoe heel verraderlijk haar spieren verslapten en haar lichaam zich beetje bij beetje aan hem overgaf. Ze zuchtte diep alsof ze haar strijd wou opgeven. “Renee, waarom ben je zo hypocriet tegen jezelf?” “Ik...” haar stem stokte. Ga door” mompelde hij zachtjes. Tranen vulden haar ogen. “Ik ben bang mijn hart aan je te verliezen. Ik geef toe dat je er fantastisch uitziet en dat ik me tot je aangetrokken voel, maar ik kan het niet.” ”Ik ben je vijand niet. Ik hou van je. Ik zou je nooit kunnen kwetsen. Maar hoe kan ik dat bewijzen als je me niet mijn gang laat gaan? Je bent zo druk met anderen bezig dat je jezelf niet kan helpen.”“Ik heb van niemand hulp nodig!” zei ze, nu weer met die boosheid in haar stem. Zwijgend zaten ze zo een tijdje tot hij de stilte verbrak. “Waarom ben je zo afstandelijk tegen me?” Ze besloot opeens dat ze vanaf nu altijd open kaart met hem zou spelen. Ze vertelde hem van het huwelijk van haar zuster. Ze vertelde van het auto-ongeval van haar zuster en dat haar man straalbezopen achter het stuur zat. Ze zei dat ze dit nooit geweten had, en legde hem uit dat haar man haar zuster vaak sloeg en hoe haar zuster bij de lijkschouwing onder de blauwe plekken zat. Dat zou haar nooit overkomen, had ze zichzelf voorgenomen. Zo is ze ook dit opvanghuis begonnen. Een van de kinderen in haar vroegere schoolklas kwam op een keer bont en blauw op school. Ze stopte daardoor met les geven en begon dit opvanghuis. Zwijgend en boos kijkend zat hij voor zich uit te staren. "Wat een klootzak, die kerel…"mompelde hij.Zijn ogen gingen van haar ogen, via haar mond naar haar borsten en weer terug naar haar ogen. “Renee, kom dit weekeinde met me mee om bij mij thuis te ontspannen.” Haar hart begon wild te bonken. Ze voelde hoe de opwinding en de hartstocht als een vuurrode blos naar haar wangen schoot en haar adem stokte. In het geestesoog van haar verbeelding zag ze hoe opwindende beelden van hun mogelijk gezamenlijke nacht zich aan haar opdrongen. Ze wendde haar blik af om haar leugen te verbergen. ”Ik kan niet, ik ga zondag op bezoek bij mijn ouders” Ze kreeg een nare smaak in haar mond van haar eigen lafheid. Zijn handen gleden over haar schouders, langs haar rug naar beneden en omvatten heel opwindend haar billen en hij drukte haar tegen zich aan. Ze snakte naar adem toen ze zijn harde piemel tegen haar buik voelde drukken, het bewijs van zijn verlangen. Hij torende hoog boven haar uit, hij was meer dan een kop groter dan zij, en ze voelde zich beschermd en veilig in zijn sterke armen. Hij voelde dat hem iets op de mouw werd gespeld, maar liet het maar even zo. ”Goed, ik blijf dan wel alleen dit weekeinde, maar bewijs me je gevoelens door ze aan me te tonen” Ze was zich bewust van de teleurstelling in zijn stem. Voor ze zichzelf kon toestaan aan de gevolgen te denken greep ze in een snelle beweging zijn hoofd en bracht haar mond naar zijn lippen. Ze duwde teder haar tong in zijn mond om hem te bewijzen dat hij het verkeerd had. Haar vingers streelden zijn haar. Zijn hand schoof onder de zoom van haar Tshirt, gleden onder haar BH en streelden haar borsten. Ze huiverde van de heerlijke intimiteit van gevoelens die hij bij haar opriep, zijn mond op de hare was op dit moment het enige dat de werkelijkheid was. Ze voelde door haar kleren heen de zinderende hitte van hun lichamen, hoe zijn harde penis tegen haar buik drukte en hoe haar van lust harde tepels tegen zijn handpalm drukte en hoe haar kutje langzaam glibberig werd. Hij liet haar mond los en met zijn mond bij het gevoelige plekje achter haar oor fluisterde hij “We hebben dan de zaterdag en de zaterdagnacht nog. Toe, verander van gedachten...” Op dat moment riep Nina naar boven dat Bob er ook was en dat ze samen naar dat boekhoudprogramma gingen kijken. Renee had een grote pot koffie gemaakt en liep daarmee haar kantoortje binnen, waar Derek het dienblad van haar over nam. Hij zag de warme blos op haar wangen en hoe ze schuldbewust zijn blik ontweek. “Renee,” ze Bob, “Derek en ik hebben ontdekt dat we een boel gemeenschappelijke kennissen hebben, en we geven volgende week op vrijdagavond een feestje, kom jij ook met Derek?” Renee keek niet in Derek-s richting. Ze wist dat als ze hierin toegaf, het meer dan een etentje zou zijn, dat ze toestemde om een relatie op te bouwen. Alle ogen waren op haar gericht. “Het spijt me” loog ze. “Ik ben er dat hele weekeinde niet. Ik ga op bezoek bij mijn ouders.” Het bloed schoot naar haar hoofd en maakte rode vlekken in haar hals en op haar wangen. De kaak van Derek verstrakte. Hij nam een slokje van zijn koffie en liet niets merken. Onbewogen deed Derek alle bijzonderheden van het nieuwe boekhoudprogramma uit de doeken. Bob luisterde geinteresseerd en Renee trilde van de zenuwen. Ze was zich scherp bewust van de onbehagelijke spanning in het vertrek. Verdwenen was de plagende glans in zijn ogen, weg was de humor in zijn stem. Opeens was hij een vreemde voor haar, alle emotionele banden waarvan ze niet eens wist dat ze die al hadden waren verbroken. Opeens werd ze aangesproken. “Renee, heb je nog vragen over het programma voor ik wegga?” Ze maakte bijna een luchtsprong van schrik toen ze uit haar gedachten gewekt werd en vroeg “Wat zeg je?” Derek herhaalde zijn vraag en hij wist wel dat ze geen woord had opgevangen van wat hij uitgelegd had. “Ja,” zei ze, ik heb alles uitstekend begrepen, je hebt het goed uitgelegd.” De blik van Nina gleed over de granieten uitdrukking van Derek. “Derek, voel je vrij om iemand anders mee te nemen hoor!” ”Ja, graag” antwoordde Derek, stond op en schoof zijn stoel achteruit. “Ik weet wel iemand anders die graag mee gaat...” Renee had het gevoel of er een steen in haar maag lag. Een vriendin? Ze trok koud weg toen ze de gevolgen van haar opmerking begon te beseffen. Hij heeft nog meer vriendinnen... Ze begreep zelf niet hoe ze jaloers kon zijn... Alle kleur trok uit haar gezicht weg toen hij zonder verder boe of ba de deur uit stapte en naar zijn auto liep. Dit was na alles wat ze samen beleefd hadden een koude douche. Geen afscheidskus, geen gedag, niets... ”Wat ben je nou aan het doen?” vroeg Renee boos aan Nina, toen ze teug was in het kantoortje. “Wel, ik ga de kopjes en zo in de afwasser doen, hoezo?” De handen van Renee rustten boos op haar heupen en ze boog zich voorover in Nina-s richting. “Hij gaat een andere vrouw vragen, EEN ANDERE VROUW!” “Wat moet ik zeggen? Jij wilt hem niet. Dat heb je hem nu wel duidelijk gemaakt, en nog wel waar wij bij waren. Waarom maak jij je kwaad, jij bent degene die hem heeft afgewezen! Er zijn ongetwijfeld massa-s meisjes die met hem mee willen, en daarna graag de hele nacht bij hem blijven. Hij is intelligent, opwindend, knap en lief en ongetwijfeld niet onbemiddeld. Heb je de auto wel eens gezien waar hij in rijd?

Dat is een Volkswagen Touareg, zo-n ding kost meer dan veertigduizend euro, meer dan honderdduizend oude guldens, weet je. Doe je ouders de groeten van me, en ik ben blij dat je naar eigen tevredenheid je zaakjes weet te regelen.” Het onverholen misprijzen in Nina-s stem was haar niet ontgaan.Renee liet zich in een stoel vallen. Tot haar afgrijzen was ze zich pijnlijk bewust dat ze nu had gekregen wat ze wilde. Nu zou ze al haar tijd en aandacht, vooral haar aandacht, aan de veilige haven kunnen wijden. Derek zou haar nu en in de toekomst niet meer lastig vallen, daar had ze op afdoende wijze zelf wel voor gezorgd. Nadat Nina alles had opgeruimd en Renee verdwaasd in zichzelf gekeerd toe zat te kijken zei Nina “Tot morgen, Renee. Misschien kom je nog voldoende bij zinnen om Derek te bellen om je excuses aan te bieden voor je leugenarij. Misschien heeft hij nog geen nieuw afspraakje geregeld en neemt je alsnog mee.” Toen Nina naar de auto liep bleef Bob even achter en zei “Nina bedoelde het goed, we zien je graag gelukkig.” “Ik ben pas gelukkig als niemand meer zich met mijn leven bemoeit” zei Renee stereotiep, vermoeid en in de war en boos op zichzelf. “Nou, dan moet je blij zijn dat Derek iemand anders meeneemt, toch?” De snijdend scherpe ironie in zijn stem ontging haar niet. Ze mompelde “Dag Bob, bedankt. Sorry.” “We zullen elkaar nog wel spreken, nietwaar? Ik zal je het nieuwe boekhoudprogramma nog wel een keer uitleggen. Je hebt geen letter opgeslagen van wat hij vertelde, gelukkig ik wel. Doewie!” En weg was Bob, op weg naar Nina in zijn auto. Zwijgend zat ze in de keuken, op een harde houten stoel, doelloos voor zich uit te staren. Zonder erg werd het later en later, heel erg laat, allang tijd om naar bed te gaan. Na een rusteloze nacht waarbij ze van haar rug, haar buik en van zij naar zij lag te woelen moest Renee onweerlegbaar de feiten onder ogen zien. Haar uitputting kwam uit meer dan alleen maar vermoeidheid voort. Derek was er de oorzaak van. Zoals Nina al had gezegd, wat kon het haar, Renee nou schelen met wie Derek uit ging? Ze ging rechtop in bed zitten en keek om zich heen. Opeens was haar slaapkamer vol prettige, aangename herinneringen. Aan Derek... Terwijl ze van bed opstond onderdrukte ze de neiging te kijken naar het bed waar Derek haar een voorproefje had gegeven van de liefde en het genot dat hij voor haar in petto had. Als ze maar niet zo bang was om zichzelf te verliezen, zei een klein maar niet te overschreeuwen stemmetje in haar hoofd. Maar Renee luisterde niet naar het stemmetje. Bewust niet. Ze hield zichzelf voor dat ze niet bang was. Ze was voorzichtig. En intelligent. En zelfstandig. Ze had niemand nodig in haar leven en zeker geen man. Maar het kleine stemmetje bleef maar zeuren en zeuren. Renee wou wel met haar hoofd tegen de muur beuken om dat stemmetje tot zwijgen te brengen... S-avonds zat Renee te bibberen van spanning en de zenuwen. Met niemand kon ze er over praten, daar had ze zelf we voor gezorgd begreep ze. Of ze het zichzelf nu toestond of niet, steeds gingen haar gedachten uit naar Derek. Hoewel ze het zichzelf niet toe wou geven had ze alle verschijnselen van jaloezie. En ze wist dat jaloezie betekent dat je om iemand geeft, voor jezelf wil houden. Minutenlang zat ze voor zich uit te staren, en was voor iedereen die haar aan wilde spreken onbereikbaar. Opeens kreeg ze een idee. Ze zou hem maandagochtend bellen en zeggen dat het boekhoudprogramma niet goed loopt. Hij zou haar vast komen helpen. Maandagochtend, met trillende vingers draaide Renee het nummer van Derek zijn kantoor, en zijn secretaresse nam op. Ze vertelde wie ze was en dat ze Derek wilde spreken. “Een ogenblikje, mevrouw,” klonk het. Even later was de juffrouw weer terug. “Het spijt me, mevrouw, maar Derek is bezig en wil niet gestoord worden, sorry.” Het antwoord was als een ijskoude plens water die haar overspoelde. In de middag belde ze weer, en vroeg weer Derek te spreken. Weer klonk de stem van de juffrouw, “Een ogenblikje, mevrouw” Deze keer duurde het nog langer, en Renee ijsbeerde heen en weer in haar kantoortje. Daar was de juffrouw, met de boodschap dat Derek op weg was naar een vergadering, en dat hij niet aan de telefoon kon komen.” Ze zei wanhopig “Wilt U alstublieft een boodschap aan hem afgeven? Het boekhoud - programma dat hij geïnstalleerd heeft, geeft kuren.” “Ik zal het doorgeven, mevrouw” zei de juffrouw. Maar al wie er die dag belde, geen Derek. Nadat Renee de daarop volgende dag nog twee keer gebeld had vond Derek dat het wel goed was zo, en besloot haar de daaropvolgende dag terug te bellen. Ze nam op en schrok van de kilheid in zijn stem. “Waarom bel je steeds? Denk je dat we niets anders te doen hebben? Wat is er, waar bel je voor?” Renee knarste met haar tanden en hield zich in om niet temperamentvol naar hem uit te vallen. Vliegen vang je met honing, niet met poep... Derek bespeurde feilloos haar wanhopige gemoedstoestand en zei “In hemelsnaam, wat wil je? Schiet op, ik heb het druk” Renee haalde diep adem, slikte en bracht er uit “Ik wil je spreken” “En ik heb geen interesse, alles wat je me wilde zeggen heb je de laatste keer al gedaan, met publiek er bij nog wel. Ik heb er genoeg van, Renee, als je problemen hebt met je boekhouding kan je bij Bob terecht, hij weet daar nu alles van. Of anders ga je maar weer terug naar je systeem van je enveloppen...” Ze bedacht zich hoe hij zich moest voelen. Hij had haar aandacht en liefde gegeven. Als een krolse poes was ze tegen hem aangekropen en had ze zijn hartstochtelijke kussen beantwoord. Ze had zijn opwinding gevoeld en goedgevonden dat hij haar billen en borsten had vastgehouden. Haar tepels gestreeld. Ze had zijn niet te ontkennen erectie tegen haar buik gevoeld... En daarna had ze hem, de man die alleen maar goed voor haar was geweest, en haar zichzelf vrouwelijker en opwindender dan ooit had laten voelen, wreed en meedogenloos gekwetst en laten vallen. “Het is belangrijk, Derek, anders was ik niet blijven bellen!” ”Goed, je hebt twee minuten, je tijd gaat nu in.” “Niet door de telefoon, ik wil liever onder vier ogen met je praten” zei ze voorzichtig, en vroeg “Kan je vanavond naar mijn huis komen?” ”Nee, in tegenstelling tot jou ben ik gesteld op mijn vrije avonden, als je me wil spreken moet je maar naar mij toe komen.” Haar maag kromp ineen. Ze had een heel andere, een meer gretiger reactie verwacht, hoe kan het zijn dat hij het ene moment zielsveel van haar houd en het andere moment zo kil doet? Kennelijk ligt liefde en haat toch heel dicht bij elkaar. “Kan ik dan naar je kantoor komen?” “Nee, niet hier, ik verwacht klanten.” In zichzelf grommend van woede telde Renee tot tien, maar bij vijf vroeg ze al “Waar dan?” “Bij mij thuis” “Bij jou thuis?” “Ja, bij mij thuis, vrijdagavond heb ik dat etentje bij Nina en Bob, en daarna kan ik je wel even kort ontvangen, laten we zeggen om middernacht.” Verbijsterd keek Renee naar de telefoonhoorn. Had ze het goed verstaan? “Middernacht?” Verwachtte hij echt dat ze naar hem toe kwam, terwijl hij met dat andere kind was uitgeweest en die wie weet misschien nog wel boven, naakt, in zijn bed lag? ”De klok loopt door, mijn tijd is kostbaar.” “Goed, ik zal er zijn, waar woon je precies?” ”Ik sta gewoon in de telefoongids.” “Grrrr, je bent een ellendeling!” blafte ze in de hoorn, met de explosieve kwaadheid in haar stem die zo kenmerkend is voor roodharigen. ”Daar heb je gelijk in, dat moet wel in mijn beroep.” en hij legde in zichzelf grinnikend de telefoon op de haak. Kwaad stampend kwam Renee de keuken in, waar Nina aan een kop koffie zat. Renee snoof “Gek is hij, gek en meedogenloos” mopperde ze boos, maar ook heel erg boos op zichzelf omdat ze voor het eerst in haar leven niet de touwtjes van een man in handen had. Voorheen wond ze elke man om haar vingers, ze was zich deksels goed bewust dat dit bij Derek niet lukte. Ze legde uit hoe het telefoongesprek verlopen was. ”Bekijk het van zijn kant, Renee. Dat is het gedag van een man die verdriet heeft. Je hebt hem waar we allemaal bij zaten de doodsteek gegeven. Hij wist dat je zaterdagavond vrij was. Je hoeft me echt niet te vertellen wat jullie gisteren op je kamer gedaan hebben, het stond met uitroeptekens op jullie gezicht te lezen. Eerlijk gezegd begrijp ik niet hoe je hem zo ver hebt gekregen dat hij je nog eens zou willen ontmoeten. En in zijn eigen huis nog wel!” Renee kromp ineen bij de harde waarheid van de woorden van Nina, en zweeg een paar minuten. Ze keek op en zag hoe Nina haar hand uitstrekte en haar de telefoongids aanreikte. Zwijgend zocht Renee het adres van Derek op en schreef het op de eerste bladzijde van haar agenda. De advertentie van Derek in de telefoongids loog er niet om, hij was beslist geen kleine jongen. Renee kon de uren en daarna de minuten wel wegtellen. Ze werd als een magneet naar de plaats van de afspraak van de anderen toegetrokken. Met haar eigen ogen wilde ze zien wie dat meisje was dat met Derek mee zou gaan voor hun dineetje. Om even voor zeven uur stapte ze eindelijk in haar afgeleefde auto die dezelfde middag door de monteur was teruggebracht en schrok van het verschil in ruimte en comfort met die van Derek. Ze reed als in een droom naar het huis van Nina en Bob en zette haar auto aan de overkant onder een paar bomen, in de schaduw, uit het zicht... Na een minuut of tien hoorde ze het bekende gorgelende geluid van de uitlaat van de dikke zescylinder in Derek zijn auto, en stopte het grote zwarte ding bij Nina-s huis voor de deur. Derek stapte uit, en riep op vrolijke toon naar de andere kant van de auto dat hij er aan kwam. Hij liep om, hield de portier open en een beeldschone nymf met vormen zoals die alleen bij baywatch-sterren voorkomen stapte uit. Ze had lang blond haar dat in losse strengen om haar heen viel, ze had een fonkelende tiara in haar haar en ze droeg een sexy witte glimmende jurk met een mooi diep uitgesneden decolleté die de schoonheid van haar borsten mooi deed uitkomen en die je met gerust hart op een koninklijk bal kon dragen. Ze droeg glimmend zwarte hoge hakken en aan haar lopen was te zien dat ze die ook gewend was te belopen. Ze bedankte hem en kuste hem op zijn wang en innig gearmd liepen ze naar binnen. Renee kromp ineen, zijn aandacht was opeens niet meer voor haar, Renee, maar voor dat andere, dat heel erg mooie en sophisticated meisje, dat straks ongetwijfeld in vervoering in zijn bed en in zijn armen zou liggen en heerlijk met hem zou vrijen. Een alles verzengende steekvlam van gloeiende jaloezie trok als een bliksemschicht door haar heen. De brandende jaloezie van versmade liefde...

Ze hield zich voor, dat ze gewone afgunst voelde, en dat haar gevoelens niets met jaloezie te maken hadden. Hoe kon ze jaloers zijn als ze niet van Derek hield, maakte ze zichzelf wijs. Renee reed naar huis terug en ging naar haar kamer op zolder, alles en iedereen in het opvanghuis negerend. Gelukkig begreep iedereen wel wat er met haar aan de hand was en lieten haar met rust. Op kookpunt zat ze alleen op haar kamer, terwijl Derek een afspraakje had met die andere vrouw, met die mooie achterkant en die mooie borsten. Langzaam kroop de klok naar middernacht. Nou, dacht ze boos, dan had ze nog een verassing voor Derek, ongeveer middernacht betekende in Renee-tijd half een. Of nog wel later. Ze vond dat hij best op haar kon wachten en zorgde er voor dat ze zeker een half uur te laat voor hun afspraak zou komen. Ze keek op de klok op het dashboard en zag dat ze bijna een half uur te laat was. Ze reed de oprijlaan in en verwonderde zich dat het huis volledig in het donker gehuld was. Ze stopte voor de deur en stapte uit, en liet haar autodeur zachtjes in het slot vallen. Ze liep naar de voordeur en belde aan. Er gebeurde niets. Zachtjes in zichzelf mopperend drukte ze nog eens op de bel, deze keer langer. Weer geen resultaat... Nog een keer drukte ze, tamelijk lang en deze keer zag ze in de verte een lichtje aanfloepen. Ze hoorde geklets van slippers op de vloer en hoe grendels verschoven werden en de deur zwaaide open. Daar stond Derek, in een driekwart lange fluwelen ochtendjas, water droop aan alle kanten van hem af. Lag hij soms samen met die blonde in bad? Met koude ogen keek hij haar aan. “Ja?” zei hij op onvriendelijke toon. “We hadden toch een afspraak?” mompelde ze, terwijl het tot haar doordrong dat ze het helemaal verkeerd had aangepakt door hem te laten wachten. ”Ja, dat klopt” zij Derek, “Om middernacht, en nu is het ondertussen over half een. Kan je wel klokkijken? Je begrijpt wel dat ik om kwart over twaalf niet meer verwachtte dat je nog zou komen, wel?” Renee voelde zich ineen schrompelen en stond op het punt zich om te draaien en weer in haar auto te stappen en keek hem nog een keer radeloos en smekend aan. Even leek hij te twijfelen en zei toen “Nou ja, je bent er nu toch, kom maar binnen. Maar bedenk, onze afspraak is voorbij en nu ga ik in mijn eigen huis en in mijn eigen tijd mijn eigen gang, begrijp je?” Zwijgend knikte Renee met haar hoofd, en was door de stormvloed van haar gedachten niet in staat te bepalen wat hij daarmee precies bedoelde. Hij stapte opzij en liet haar binnen, en onder het opzij stappen waaide zijn ochtendjas een stukje open en zag Renee dat hij er niets onder aan had. Opeens had ze het beklemmende gevoel dat ze hem in het liefdesspel met die blondine met die grote tieten had gestoord. Hij liep de trap op naar boven, waar ze wist dat zijn slaapkamer ook was en voelde zich onzeker worden. Ze bleef onder aan de trap staan en dacht in een angstig moment even bij zichzelf "Hij zou toch niet... Nee, dat soort man is hij niet" bedacht ze. ”Wacht, we hebben toch een afspraak?” Riep ze hem na. ”Nee, je afspraak is voorbij, je hebt je tijd laten verlopen. Als je wil praten zul je dat boven moeten doen. ”Wat ga je daar dan doen? Ik ga niet je slaapkamer in hoor!” "En wat dan nog? Maak je niet druk, je bent je eigen baas, en je kan weggaan wanneer je wilt. Je staat op eigen benen en je hebt je eigen auto bij je." Aarzelend liep ze achter hem aan met in haar hoofd het spookbeeld van de naakte blondine op zijn bed of in het bad. Ze stonden in een hal waar verschillende deuren op uitkwamen, een van de deuren stond op een grote kier en toonde een badkamer zoals ze die alleen maar uit reclamefoldertjes kende. Geen blondine te bekennen. Ze gingen een grote matglazen deur door en stonden op het dakterras, omheind met coniferen die het terras volledig aan het zicht van buitenaf onttrok en met in het midden een Jacuzzi waar een Romeins gezin jaloers op zou zijn. Hij liet zijn ochtendjas van zijn schouders glijden en met moeite kon Renee onderdrukken rechtstreeks naar zijn mannelijkheid te kijken. Hij stapte in het water waar door de warmte de wasem af sloeg, hij ging zitten en gleed met gesloten ogen ontspannen achterover. Renee bleef staan en keek jaloers naar het naakte lichaam van de man in het water, de man waarvan ze wist dat hij zielsveel van haar had gehouden. Hoe had ze ooit zo stom kunnen zijn...Na zeker een halve minuut opende hij zijn ogen en keek in haar richting. Onbewegelijk stond ze daar. “Pak een stoel en ga zitten, je lijkt wel een asperge...” Ze pakte een stoel bij de terrastafel weg en ging aan de rand van de Jacuzzi zitten. Om de spanning wat te breken kuchte ze en vroeg met een timide stemmetje “Mag ik met mijn voeten in het water?” Opnieuw keek hij haar met die onpersoonlijke blik aan en zei “Ga je gang.” Ze schopte haar schoenen uit en liet haar voeten in het water zakken. Natuurlijk ging ze omdat ze zich door de spanning niet goed kon concentreren veel te ver en te diep en tot onder haar knieen waren haar jeans drijfnat. Met gefronste wenkbrauwen keek hij haar aan en zei “Je kan beter die broek uitdoen, dan gooi ik hem straks wel even in de wasdroger. Zo krijg je het koud.” Verheugd dat hij de moeite nam om zich om haar te bekommeren ging ze staan en trok vlot en zonder aarzelen haar spijkerbroek uit. Toen ze met haar rug naar hem toe stond om haar jeans uit te trekken ving hij even een korte blik op haar fantastische, voor roodharigen zo kenmerkende roomblanke huid op haar benen. Hij had zich niet vergist, ze had een paar fantastische dijen! Renee was blij dat ze haar lingerie van Victoria Secret, die ze ooit bij een loterij had gewonnen, had aan getrokken, ondanks haar tegenzin hem dit pleziertje te willen doen. Ze gooide haar jeans opzij en ging weer op de stoel zitten en zweeg. Met nog steeds gesloten ogen en zijn hoofd genietend in zijn nek zei hij, zonder haar aan te kijken: ”Zou je niet liever in het warme water komen zitten?” ”Graag!” zei ze op timide toon en liet zich op de binnenring zakken. Die was natuurlijk opnieuw veel dieper dan ze verwacht had en haar Tshirt was tot op haar middel drijfnat. Derek keek even naar haar en zei: ”Je weet wat je te doen staat.” "In zichzelf mopperend dat hij toch weer de situatie volledig meester was en haar kon laten doen en laten zoals hij dat wilde trok ze haar natte Tshirt over haar hoofd. Hij was haar de baas en dat voelde ze wel. Nu scheidde alleen nog maar haar mooie en opwindende lingerie zich van haar volledige naaktheid. "Ik wil mijn lingerie aan houden, goed?" "Och, in Japan en Zweden is het heel gewoon om samen naakt te baden, maar doe zoals je wenst." Het natte Tshirt had zijn sporen op haar nu vochtige huid achtergelaten, en kippevel verscheen op haar huid. Ze keek naar beneden, naar haar borsten, gevangen in de sexy BH en zag tot haar ongenoegen dat haar tepels zich duidelijk zichtbaar en uitdagend hadden opgericht en in de stof stonden te duwen. De nabijheid van de naakte man die eigenlijk zonder dat ze het toe wou geven behoorlijk haar gedachten in beslag nam wond haar ongewild op. Met een zachte zucht liet ze door het genieten van de zacht borrelende jacuzzi en het warme water even de spanning van het moment van zich afglijden en begon met haar ogen gesloten en haar hoofd achterover in haar nek zich te ontspannen. Tussen zijn oogharen gluurde hij stiekem naar haar. Godbewaarme, wat is ze toch een mooie meid dacht hij bij zichzelf. En ze kan zo ontzettend lief zijn! Hij kon zich zonder moeite voorstellen dat hij die mooie borsten aan het strelen was en hoe haar tepels keihard en haar schaamlippen glibberig werden onder zijn strelende handen. Met gesloten ogen mijmerde hij voort. Hij voelde hoe ze ontdooide en binnenkort wel alle verzet op zou geven. Ze was inderdaad van hem, nu nog haar overgave. Ze wierp een blik op Derek. Hij leek ongeïnteresseerd en maakte de indruk dat ze hem zo toch niet opwond en dat hij haar ondanks haar verleidelijke lingerie duidelijk niet sexy leek te vinden. De minuten kropen in ijzige stilte voorbij. Ze begon de waarheid onder ogen te zien.

Ze zag onder ogen wat er sinds ze Derek had ontmoet in haar gegroeid was. Vandaag was de ellendigste dag van haar leven geweest. Ze kon zich nergens op concentreren. Steeds weer wreef in haar hoofd dat zachte stemmetje haar ongezouten in wat ze aangericht had. Ze had Derek en zijn humor gemist. Ze had zijn vrolijke lach gemist. Ze had gemist hoe hij haar kuste, haar zich begeerlijk en sexy deed voelen, haar zijn liefde doen voelen. Ze had geweten dat hij na haar afwijzing nooit van zijn langzalzeleven opnieuw naar haar toe zou komen. Ze besefte dat als ze dit moment niet aangreep, ze hem voorgoed kwijt zou zijn. En hoe ze op eigen kracht met de fantomen, de spookbeelden en demonen in haar hoofd af moest rekenen. Opeens nam ze onverhoeds en zonder na te denken resoluut een besluit. Ze zei “Derek, laten we uitscheien met ruzie maken.” Hij gaf geen antwoord, en liet haar zelf vechten tegen haar onzekerheid. Ze voelde hoe opeens hoe de spanning in haar brak en de tranen in stromen over haar wangen biggelde. Met de moed der wanhoop ging ze voort, en snotterde “Derek, ik heb er zo-n spijt van... “ Onbeheersbare snikken verstrikten haar keel. Ondanks dat Derek nog behoorlijk boos op haar was vertederde de tranen en het verdriet van het object van zijn liefde hem, zoals alle mannen werd hij week van vrouwentranen en hij stak zijn armen naar haar uit en trok haar tegen zich aan. Snikkend, tranen over haar wangen, met de handpalmen van haar vuisten gebald voor haar ogen van schaamte nestelde ze zich tegen zijn schouder met haar hoofd in de holte van zijn hals en voelde nog nasnikkend haar verdriet langzaam wegebben. Dit was waar ze naar verlangd had, dit intieme moment, met zijn tweeën in het warme water, onder de hemel van sterren en het bleke maanlicht, zijn sterke armen liefhebbend om haar heen, zich door hem beschermt voelend. Even was ze weer een klein meisje dat toevlucht zocht bij haar liefhebbende beschermer. Hij voelde donders goed hoe ze zich nu aan hem had overgegeven. Hij voelde haar heerlijke naakte huid tegen de zijne en sloeg zijn benen over elkaar om zijn erectie te verbergen. Hij nam haar kin tussen zijn duim en wijsvinger en keek haar diep aan. Hij drukte een kus op haar lippen. “Blijf je vannacht hier? Ik wil je in mijn armen houden. Ik wil je gezicht zien als ik wakker word.” Ze aarzelde geen moment, het kon haar opeens niet meer schelen dat er nu geen weg terug meer was. “Ja natuurlijk” zei ze. Derek aarzelde geen moment. Hij nam haar hand en trok haar mee het bad uit. Hij nam een grote badhanddoek en droogde eerst haar en toen zichzelf af. Hij tilde haar op en droeg haar mee naar zijn slaapkamer en legde haar behoedzaam op het bed. Hij kuste haar hals en bevrijdde haar van haar BH. Ze wipte haar billen los van het bed en trok vervolgens zelf haar slipje uit en liet hij voor het eerst zijn blik over haar prachtige naakte lichaam gaan. “Je bent zo mooi” mompelde hij. Renee keek hem aan en zei zachtjes “Jij ook!” Ze voelde hoe haar borsten snakten naar zijn aanraking, en hij voerde haar al haast naar een orgasme toen hij dwingend en ophitsend aan haar roze tepels sabbelde. Zijn zachte handen streelden haar gevoelige billen, en gleden door haar heerlijke bilspleet en dan naar de wellustige welvingen van haar gerimpelde bruinroze rozetje. Zijn hand ging naar haar liefdestunnel waar hij voelde hoe nat ze al was. Zijn mond trok een gloeiend spoor over haar huid, van haar borsten naar haar buik, en lager. Toen zijn handen haar benen opende en zijn vingers haar schaamlipjes spreidde en zijn tong om haar hunkerende clitoris heen dartelde ging haar hoofd in haar nek en kwam ze seconden later klaar, en onmiddellijk nog een keer, en nog een keer. Renee klemde zich nog natrillend van haar reeks orgasmes tegen hem aan en spreidde haar dijen en voelde genietend hoe zijn harde geslacht voorzichtig bij haar binnen drong. Het was heerlijk, ze genoot van het volledig gevulde gevoel dat ze al zo lang gemist had en ze voelde hoe de erotische spanning in hem toenam. Hij had haar drie keer achter elkaar zinderend klaar laten komen, en nu vond ze dat het zijn beurt was. Langzaam en genietend begon hij te bewegen. Ze kneep haar bekkenbodem-spieren aan en voelde hoe zijn bewegingen sneller en dieper gingen. Haar hand gleed tussen hen in en vond haar gloeiende, kloppende clitoris en streelde die op zijn ritme van bewegen mee. Als op afspraak begonnen ze beiden te hijgen en bouwden ze hun orgasme op. Ze wilde zo graag samen met hem klaar komen. Dan, het moment van extase, elkaars naam kreunend, samen de hoogste toppen van het geluk berijdend. Renee klemde zich aan zijn gespierde armen vast en in volmaakte eenheid schreeuwt ze haar genot uit. Drijvend op een zee van sensuele herinneringen werd ze de volgende morgen wakker, het bevredigde gevoel nog in haar lichaam en geest. De geur van versgezette koffie kwam haar tegemoet. Ze sprong de badkamer in en spoelde zich af. Toen ze de douche uit kwam zag ze haar kleren nergens, en schoot ze Derek-s ochtendjas in. Ze snoof en bemerkte dat die zijn geur droeg. Terwijl ze de trap af liep werd de geur van koffie sterker. Samen stonden ze in de keuken, hij in zijn boxershort en een Tshirt en zij in zijn ochtendjas. ”Goedemorgen” zei hij op zijn gebruikelijk vrolijke toon en kuste haar. ”Goedemorgen. Zeg, kan je eigenlijk goed koken?” vroeg ze en drukte een kus op zijn rug. Ze zag hem rillen en hij antwoordde “Jazeker, en jij ook? Ik hoop dat jouw heerlijke hutspot niet je enige succesrecept is.” "Daar kom je vanzelf wel achter" zei ze. Ze gleden elkaar om de hals en verzonken in een lange en diepe kus.

De toast brandde aan en zij gooide per ongeluk teveel water bij de geconcentreerde sinaasappelsap. Ze zaten aan tafel, tegenover elkaar, hun voeten in elkaar verstrengeld, het was het lekkerste ontbijt dat ze ooit hadden gegeten. Toen ze klaar waren met samen ontbijten zaten ze buiten op het terras, in de zon, samen aan de koffie. “Vertel me, wie was dat mooie en uitdagende meisje dat jou op je wang kuste?” vroeg ze, terwijl de overduidelijke jaloezie uit haar stem klonk. “ Dat meisje? Och...” “Verte het me!” zei ze op eisende toon. Hij zei half voor zichzelf uit “Het is dus echt waar wat ze over roodharige vrouwen zeggen. Temperament en zo. Ze hebben een opvliegend karakter. Wil je het echt weten?” Misschien wilde Renee het zelf niet toegeven, maar ze was zo jaloers als de hel. “Ik MOET het weten, ik krab haar ogen uit! Je bent van mij en van niemand anders!” “Ahum”, zei Derek, dat meisje had ik al in tijden niet meer gezien, en ze was even hier in de stad en wilde me ontmoeten. Dat meisje, dat was mijn zuster...