ik ben een jongen van 19, nu ik dit op papier zet. Ik moest dit verhaal op een of andere manier kwijt en dat kan nergens anders dan op deze site. Misschien dat er mensen zijn die er op kicken, maar het heeft mijn leven veranderd. Ik ben mezelf niet meer, ik doe dingen die ik anders nooit zou doen. Ik voel me soms helemaal niet prettig en soms juist heel vrolijk. Ik heb een ervaring gehad die hopelijk anderen niet zullen hebben. Ik was tot een paar jaar terug nogal 'kat uit de boom kijken' etc. Ik zat toen op pianoles. Ik had niet les op een muziekschool ofzoiets, maar ik had les bij een muziekleraar thuis, die daar een piano had staan. Ik moest eigenlijk best wel veel oefenen voor de lessen, maar ik vond het helemaal niet leuk dus ik deed dat niet. Mijn pianoleraar werd eigenlijk onzinnig boos als ik het niet geoefend had. Dan was 'ie de hele middag chagrijnig. Achteraf gezien was ik op dat soort momenten eigenlijk best bang voor die kerel. Maar op andere momenten was hij juist heel aardig en belangstellend. Hij vroeg altijd hoe het met me ging en bla bla bla. Ik wilde hem eigenlijk het liefst te vriend houden, dus ik speelde het spelletje mee en ik deed net alsof ik hem wel mocht. (Als ik naast het niet oefenen ook nog had laten merken dat ik er niks aan vond, had ik helemaal de poppen aan het dansen gehad) Ik vond hem behalve dat hij zo kwaad kon worden, ook wel een beetje eng omdat 'ie zo groot was. Hij was zo iemand die de deur uit kwam rennen als je daar belletje ging trekken. En ik was zo iemand toen, die dat eigenlijk niet durfde en zeker niet mocht, anders kreeg ik thuis wel op m'n donder. Maar na kinderverjaardagen op school was het altijd wel gebruikelijk om even belletje te gaan trekken. Dus ook bij die kerel waar ik les van had. En ik ging aanbellen. Ik scheet vantevoren al in mijn broek natuurlijk. Maar ik deed het toch. En heel snel wegrennen natuurlijk. En zoals altijd kwam die gekke vent de deur nog uit ook. Maar ik was hem wel gesmeerd natuurlijk. Maar ik baalde, hij had me wel gezien uiteraard. Ik was toen al bang om weer naar les te gaan en dat te horen te krijgen. Dus ik ging echt met heel veel tegenzin naar de volgende les. Toen ik binnenkwam, zei hij al niets. Dus ik hield ook mijn mond. Ik ging zoals altijd op de pianokruk zitten. In plaats van dat hij er naast kwam zitten, bleef hij deze keer naast mij staan. Ik voelde gewoon dat hij superkwaad was. Hij vroeg aan mij: "Vind je dat normaal, andere mensen lastigvallen?"
(Alsof hij mijn opa was ofzo..!!) Ik gaf geen antwoord natuurlijk. En toen sloeg hij me met de vlakke hand in mijn gezcicht. (Achteraf denk je, hoe durft zo'n eikel dat te doen) Ik had gewoon de tranen in de ogen staan, hij sloeg echt hard. Toen vroeg 'ie het nog een keer. Ik zei "nee" omdat ik verwachtte dat ik nog wel een ram zou krijgen als ik niks zei. "O", zei hij. "Je vindt het niet normaal, maar je doet 't wel he?" Ik durfde dus niks te zeggen. UIteindelijk zei hij iets in de richting van dat ik een vervelend ettertje was en dat de jeugd van tegenwoordig meer discipline nodig had. Als ik die niet van iemand anders kreeg, dan moest dat maar van hem. En nou komt het ongelooflijkste; hij zei tegen mij dat hij mij wel eens zou opvoeden, en dat ik mijn broek naar beneden moest doen zodat ik eigenlijk gewoon een pak slaag zou kunnen krijgen. Ik stond echt met de mond vol tanden. Hij zei toen "ben je nog brutaal ook? Trek uit die broek!" of iets in die richting. Alles wat toen gezegd is, komt vaag nog wel boven maar precies weet ik het niet meer. Ik krijg er nu nog kippenvel van als ik eraan terug denk. Toen ik dus niets deed, pakte hij mij van de kruk en trok me aan mijn arm de gang in en de trap op. In een van de kamers boven (ik geloof met heel vaag oranje behang ofzo, ik zie 't vaag voor me) zette hij me neer. Ik deed helemaal niks meer, ik was helemaal verbijsterd. Ik deed mijn schoenen uit omdat hij dat zei en ik deed ook mijn broek uit. Ik moest uiteindelijk alles uit doen van hem. Ik stond dus in mn blootje, net in de puberteit, tegenover een grote kwaade kerel. Ik wist niet meer wat ik moest doen en ik liet hem maar begaan met me, ik hoopte maar dat hij mij niet meer zou slaan in ieder geval, wat wil je als zo'n ventje. Wat hij toen gedaan heeft, vergeef ik hem nog nooit. Hij zei tegen mij dat ik mijn armen op mijn rug moest doen. Op mijn rug bond hij ze vast met zijn riem. Het kan een minuut geweest zijn of een uur, maar op een gegeven moment stond hij ook in zijn blootje naast mij. "kijk voor je" kan ik me nog herinneren.
"en bukken". ik voelde toen hoe hij aan me zat, het was zo raar voor mij. Hij ging overal naartoe met zijn handen, ik voelde me zo vies van zijn handen. Hij zat met zijn handen tussen mijn benen. Ik moest van hem met mijn benen wijd gaan staan. Hij zat aan m'n ballen en hij probeerde een vinger in mijn anus te stoppen. Dat deed zo zeer!! Ik kon niet eens wat zeggen, ik huilde toen alleen maar. Die lul heeft er gewoon nooit van gehoord later, ik durf gewoon nu nog niet wat te zeggen, alleen dit is wat ik kan doen voor mezelf. Het ergste was nog dat hij in mijn oor fluisterde dat ik mijn straf wel zou krijgen. Hij liet me alleen op de kamer staan, ik had geen idee wat ik moest doen, ik stond daar maar. Hij kwam denk ik een half uur (misschien ook wel veel korter of langer) later de trap weer op. Ik hoorde hem praten tegen iemand, en ik hoorde twee voetstappen. ik was zo bang op dat moment. Toen hij de deur opendeed, zei hij dat ik voor me moest kijken. Wat ik dus ook deed. ik hoorde een andere stem die iets zei in de richting van 'dat hij nu wat moois aan de haak had geslagen' en 'daar kan ik wel wat mee'. Hij ging weer verder met z'n vieze klamme handen over mij te voelen en ik voelde dat hij probeerde om weer een vinger in mijn anus te stoppen. Ik voelde toen zijn tong tussen mijn benen, het voelde zo vies allemaal. Hij zat aan mijn anus te likken. 'nu kan 't wel denk ik' zei die andere smeerlap. Hij probeerde langzaam zijn penis bij mij naar binnen te krijgen. Die ander kerel hield mijn hoofd vast met twee handen op mijn mond. ik zag alleen maar zwart en volgens mij heb ik alleen maar heel hard geschreeuwd. ik voeld e hem op een bepaald moment in mijn buik zitten geloof ik , zo voelde het. Het leek alsof ik lek was, het voelde zo verschrikkelijk warm en branderig. Hij ging alleen maar door en ik zei niets meer. Toen ging die andere vent ook nog voor me staan in zijn blote lijf. Hij zat zichzelf vlak voor mijn gezicht af te trekken . Hij keek zo verschrikkelijk vals uit zijn ogen. 'open' zei hij tegen mij. Ik voelde nu ook zijn penis in mijn mond.Ik wou dat ding er echt uit hebben, maar mijn pianoleraar achter mij zat me echt kapot te maken, zo hard zat hij te raggen. Toen pakte die kerel voor me mij bij mijn haar en trok m'n hoofd achterover. iK kon niets meer doen en ik voelde me zo bang op dat moment. Hij zei dat ik hij mij wat lekkers ging geven dat ik door moest slikken. Hij schreeuwde eerst een keer en toen had hij een orgasme. ik voelde het al bijna niet meer, want mijn pianoleraar fluisterde ook in mijn oor dat hij 'mijn kontje ging volspuiten'. Hij schreeuwde ook al zo hard. Toen zij hun lol blijkbaar gehad hadden, gingen ze uit die kamer. Later kwam mijn leraar terug in de kleren, en zei tegen me dat ik mijn lesje wel geleerd had zeker en dat hij het goed bedoeld had. Doe je het niet weer en heb je het begrepen ? zei hij met z'n hand omhoog. ik zei dus maar ja. Als je nog eens zo irritant bent, zei hij, dan krijg je weer dezelfde straf van mij. ik zei niks, en ik ging naar huis. Op mijn school van toen ben ik gestopt omdat ik concentratiestoornissen kreeg en hele slechte cijfers haalde. Van pianoleren kwam dus ook niets meer terecht. Dus volgde elke week 'zijn straf'. Ik was gewoon te bang om tegen iemand mijn mond open te doen. Ik woon nu op mezelf, maar ik merk na al die jaren nog dat ik anders dingen doe dan vroeger. ik hoop voor iedereen die dit leest dat ze dit niet mee maken/gemaakt hebben.