Het was zondag 4 januari 2004. De kerstbomen brandden in de meeste huizen nog. Het afgestoken vuurwerk lag nog op straat. Karen had de dag ervóór nog haar 30e verjaardag met haar verloofde Steven en haar familie gevierd. Morgen zouden ze gaan trouwen. Steven was een lieve, geïnteresseerde, geduldige, trouwe en eerlijke man. Het was een opeenstapeling van feestdagen en Karen was nog nooit zo gelukkig geweest. Op zondag was Steven naar zijn vrijgezellenfeestje. Dat was Karen bespaard gebleven. Haar vriendinnen hadden allerlei plannen maar Karen zei dat dat echt te druk zou worden en dat werd gerespecteerd. Karen had de hele dag voor haarzelf en ging lang in bad, lezen en zichzelf in de spiegel bekijken in haar trouwjurk. Karen was heel knap. Ze had halflang donker haar, dat soms de helft van haar fraaie gezicht bedekte, donkere ogen, witte tanden en had een mooie, heel licht gebruinde huid. Ze was 1.73 meter en behoorlijk slank, met brede heupen en een slanke taille. Ze was verder ook heel erg lief. Ze gaf les op de sociologiefaculteit van de Universiteit van Rotterdam en was de meest populaire docente van de sociologievakgroep. Dat was zeker gunstig voor het vak, want vrijwel iedereen zorgde dat hij of zij goed voorbereid naar het werkcollege ging. Ze kleedde zich altijd heel leuk. Meestal droeg ze een rokje met een blazer,maar soms ook een spijkerbroek. Als het erg warm was kwam haar rokjes nog weleens tot 20cm boven haar knieën. Het zal waarschijnlijk duidelijk zijn dat er nogal wat jongens waren die haar leuk vonden. Ze maakten opmerkingen over haar en fantaseerden er, al dan niet met elkaar, over wat ze allemaal met haar zouden willen doen. Er waren ook wat meisjes onder de sociologiestudenten die weliswaar gewoon een vriendje hadden maar die er helemaal geen bezwaar tegen zouden hebben gehad om een keer bij Karen thuis te komen en naast haar in slaap te vallen en wakker te worden. Michael, een van de jongens die haar werkcollege altijd bezochten, was het meest gek op haar. Hij was 25 en was bijna aan het einde van zijn studie. Het was eenknappe, erg mannelijke jongen van 1.87, met kort donker haar, staalblauwe ogen en een licht getraind lichaam. Zijn vrije tijd bestond voornamelijk uit het zo perfect mogelijk maken van zijn sociologiehuiswerk en over het denken aan zijn sprookjesprinses, zoals hij haar zag. Hij was best jaloers op Karens vriend. Michael dacht aan de Kerst die Karen ongetwijfeld met Steven had doorgebracht, aan de manier waarop Steven haar hand zou vasthouden terwijl hij haar verteldehoeveel hij van haar hield. Aan de manier waarop ze Oud & Nieuw en Karens verjaardag hadden gevierd. En nu ging Karen bijna trouwens. Michael kon, terug op zijn studentenkamer, zijn tranen maar ternauwernood bedwingen. Hij had een maand eerder het geluk gehad om bij Karen thuis te komen. Karen was ziek en had een van haar boeken nodig, die op school stonden. Michael had dit via een collega van haar vernomen en had aangeboden het boek te gaan brengen. Karen was hem er enorm dankbaar voor en ze dronken die middag wat thee en hij had zelfs wat dingen voor haar in huis gedaan, want Steven was op dat moment in het buitenland. Van zijn gevoelens voor haar had hij geprobeerd niets te laten merken. Maar had nam aan dat Karen wel had gemerkt dat hij om haar gaf. Michael wist dat Karen die dag alleen was en besloot haar op te zoeken. Rond 13.00 uur belde hij aan. Karen, was zichzelf op dat moment in de spiegel aan het bekijken in haar trouwjurk. Het was een prachtige lange witte jurk. Ze had de sleep van drie meter nog niet om, maar ze zag er nu al beeldig uit. Ze droeg platte witte schoentjes en verder alleen een wit zijden onderbroekje en een bijpassende bh. Ze liep naar de deur, keek door het spionnetje, was heel verbaasd om te zien dat het Michael was en opende de deur. “Michael,” zei ze, nog steeds verbaasd, “Wat doe jij hier?” “Hallo mevrouw,”zei hij beleefd, “Ik wilde graag even gedag komen zeggen en kijken hoe het met u ging.” “Dat vind ik erg lief van je, op je vrije dag. Heb je zin om even binnen te komen en iets te drinken?” “Graag, mevrouw.” “Zeg maar gewoon Karen hoor, Michael.” “OK, Karen.” Karen liep voor hem uit naar de woonkamer en bood hem aan op de bank te gaan zitten. “Wat wil je drinken?” “Heb je iets van frisdrank?” “Ja hoor, is cola goed.” “Ja, prima.” Karen liep de keuken in en Michael wilde per ze zeggen dat hij vond dat Karen er mooi uitzag. “Karen,” zei hij toen ze de kamer inliep met twee glazen cola en naast hem opde bank ging zitten. “Ja, Michael.” “Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik het zeg, maar ik vind dat je er echtongelooflijk mooi uitziet.” “Meen je dat? Waarom zou ik dat erg vinden. Da’s toch juist lief.” “Ben blij dat je er zo over denkt. Ik denk dit inmiddels al twee jaar en ik wilde het gewoon even zeggen. Ik bedoel, ik weet dat je gaat trouwen en ik heb er alle respect voor, maar ik vind je echt prachtig. Zolang als ik leef heb ik nog nooit een meisje of een vrouw gezien die ook maar half zo mooi is als jij. Ik vind je gewoon een sprookjesprinses.” Karen begon te blozen en keek weg. “Wat lief van je, zeg. Ik wist helemaal niet dat je dat vond.” “Vanaf het moment dat ik je voor het eerst zag vond ik dat al. Ben trouwens blij dat ik het eindelijk heb gezegd. En met die trouwjurk zie je er helemaal onbeschrijflijk buitenaards mooi uit. Je verloofde heeft echt zoveel geluk. Ben best een beetje jaloers op hem.” “Ik vind dat je heel erg overdrijft, maar wel op een lieve manier.” “Ik zie het niet als overdrijving hoor.” Michael keek naar haar mooie gezicht en begon opgewonden te raken. Hij wist niet helemaal hoe hij het met haar moest aanleggen, en zeker gezien het feit dat ze ging trouwen leek hem dat niet gemakkelijk. “Ik wil je,” zei hij opeens, eigenlijk tegen beter weten in. “Wat wil je?” vroeg Karen, die geen idee had wat Michael bedoelde. “Jou wil ik. Ik heb zin in je. Ik heb al twee jaar zin in je.” “Mijn God…je weet dat ik ga trouwen…hoe kun je dat zeggen,” reageerde Karen geschokt. “Ik heb liever dat je weggaat,” voegde ze eraan toe. “Er is niets wat ik liever wil dan jou, prinses.” Ze voelde zich gevleid maar wilde dat hij wegging. “Michael, als je nu weggaat zal ik dit gewoon vergeten.” “Maar ik wíl niet dat je dit vergeet, prinses.” Hij legde zijn handen op haar schouders en bracht zijn lippen naar de hare. ‘Wat ruikt hij lekker,’ dacht Karen, maar ze verwierp die gedacht meteen, want ze was natuurlijk verloofd.Dolverliefd keek hij in haar ogen en zei “Wat ben je lief en zacht en warm en mooi en wat ruik je lekker.” Zijn mannelijke charme deed haar smelten maar ze probeerde met alle macht om zich tegen haar gevoelens te verzetten. Ze dacht aan hoe aardig Steven was. Ja, aardig, lief, attent, vriendelijk, geduldig, eerlijk, oprecht, trouw. Ze hield heel veel van hem. Hij was er altijd voor haar; had geen interesse in andere meisjes; luisterde naar haar; zorgde voor haar. Ze miste hem als hij weg was.Maar ja, hij was voornamelijk heel erg aardig. Hij was meegaand. Michael was autoritair en daarvan kreeg ze kriebels in haar buik. Michael vroeg dingen niet, hij zei ze. Hij zou niet vragen of hij haar mocht kussen; hij zou het gewoon doen. Hij zou niet voorzichtig gaan aftasten of hij met haar mocht vrijen; hij zou gewoon zijn gang gaan. Hij wachtte niet af; hij nam hetinitiatief. “Stop, niet doen,” protesteerde ze, terwijl zijn lippende hare steeds dichter naderden. Hij liet zijn handen van haar schouders afglijden over haar armen en keek haar doordringend aan. Ze keek hem bang aan, maar hij stelde haar gerust.“Ik ben zo gek op je, prinses,” zei hij, terwijl hij haar nog steeds doordringend en bewonderd aankeek. “Dit kan niet; ik moet je echt vragen om te gaan,” zei ze, terwijl ze heel licht wanhopig begon te klinken. Hij negeerde hij haar en drukte zijn lichaam tegen het hare aan. Ze voelde iets in zijn broek steeds groter worden. Opeens kuste hij haar. Ze probeerde hem weg te duwen, uit plichtsbesef, want ze vond het heerlijk. “Nee, stop, stop, stop,” jammerde ze, al genoot ze er ook van.Hij begon haar hals te zoenen en daar was ze heel gevoelig. ‘Hij kan er wat van zeg,’ dacht ze, terwijl ze zijn ding tegen haar buik voelde kloppen. Maar onmiddellijk bedacht ze hoe slecht het was wat ze deed. Uit alle macht probeerde ze hem weg te duwen maar ze merkte dat hij veel sterker was; veel sterker dan zij en ook veel sterker dan Steven, die ze in een soortgelijke situatie vermoedelijk wel zou hebben aangekund. Michael duwde haar met haar rug tegen de bank en probeerde koortsachtig haar jurk naar omhoog te doen. Hij stopte even om zijn spijkerbroek en boxershort omlaag te doen. Zijn paal was veel groter dan die van Steven en het was een van de mooiste exemplaren die ze ooit te zien zou krijgen. Ze had zin inhem, meer dan ze kon zeggen. Maar het was verkeerd. “Hou op,” zei ze en ze begon zich steeds heviger te verzetten. Maar Michael hield haar in bedwang en ging met een van zijn handen langs haar blote benen. Hij stroopte haar jurk op tot over haar heupen en keek verlangend naar haar hagelwitte zijden bikinislipje. Hij bracht haar vingers naar de zijkanten van het broekje om het langs haar benen naar beneden te trekken. Ook Karen bracht haar handen naar haar slipje, want ze wist dat het moment dat haar slipje langs haar benen zou glijden het point of no return zou zijn. Alsof ze aan het touwtrekken waren trokken beiden aan het dure slipje. Karen trok het omhoog; Michael trok het omlaag. Michael gaf Karen met zijn vlakke hand een klap in haar gezicht. Ze zou verontwaardigd en boos moeten zijn, maar het wond haar juist op. Langzaam gleed het slipje naar beneden, want Karen kon Michaels kracht gewoonweg niet aan. Hij slikte even toen hij haar kutje zag. Het was helemaal kaal en gesloten en zag er heel lief uit. Nu was Michael niet meer te houden. In één keer rukte hij Karens slipje naar beneden, langs haar dijen, knieën, kuiten en ten slotte over haar voetjes en hij stopte het snel in de zak van zijn jack, als souvenir.Ondanks zichzelf draaide Karen, die ook te ver heen was om te zien wat er met haar slipje was gebeurd, zich nu naar hem toe en keek hem aan. Ze draaide met haar kont en ze beantwoordde nu zijn vurige kus. Inmiddels dol van verlangen legde Karen haar zachte handen op zijn billen. Michael gleed wat naar beneden en bracht zijn lippen bij haar poesje. Voorzichtig kuste hij haar daar en snoof haar heerlijke parfum op. Maar hij wilde meer en bracht snel zijn mond naar de hare. Toen bracht haar zijnonderlichaam naar het hare. Karen legde een van haar benen over de rugleuning van de bank. Met haar wijdopen kutje lag ze er wulps en gewillig bij, al was haar bovenlichaam bedekt. Dat vond ze wel fijn, want hoewel ze mooie borsten had, voelde ze zich altijd wat opgelaten als ze zo heel bloot was. Michaels penis was nu zo stijf als wat en hij bracht hem richting kutje Karen. Karen wist nu van geilheid niet meer wat ze moest doen. Ze ging trouwen, maar alles wat ze wilde is door Michael genaaid worden. Michael maakte het in alles duidelijk dat hij haar ging naaien. “Als je maar niet denkt dat ik, nou ja, dat ik een sletje ben,” stamelde Karen. “Nee, natuurlijk begrijp ik dat,” zei Michael begrijpend. “Jaaah, pak me,” riep ze uit. Al haar schaamte, trots en waardigheid waren nu verdwenen. Haar hele wezen was teruggebracht tot een geil meisje dat wildeneuken met deze knappe, dominante jongen. Ze raakte bijna buiten bewustzijn van genot toen ze Michaels penis tegen haarpoesje voelde. Hij besloot haar te laten smachten en liet zijn paal langs haar benen glijden, waarbij hij aan spoor van voorvocht achterliet. “Schiet op, neuk me!” zei ze gebiedend. Michael besloot dat hij nu lang genoeg had gewacht en stootte zijn lul langzaam bij haar naar binnen. Een condoom had hij niet om, maar ze was te ver heen om er iets van te zeggen. Ze richtte zich was op om Michael hevig te kussen. Dit was zoveel fijner dan dat geknuffel met Steven, wat wel gezellig was, maar niet echt geil. ‘Gezellig,’ dacht ze, ‘wat een woord zeg, met Steven is het alsof ik met mijn kleine broertje aan het knuffelen ben. En het vrijen is wel romantisch en ook wel fijn, maar dit is ontelbaar veel keer geiler.’ Michael penetreerde zijn sprookjesprinses met lange, diepe stoten. “Ahhhh, wat ben jij nauw zeg!” zei Michael, terwijl Karen hem hevig blozend aankeek. Hij ging onder in haar poesje bij haar naar binnen en kwam er bovenaan weer uit, waarbij hij langs haar clitoris streelde. Ze vond het zalig om zich aan deze knappe, ervaren, autoritaire jongen over te geven. Een van zijn handen lagop haar dijen en de andere op haar platte buik, die hij voelde golven onder zijn aanraking en door zijn penis, die binnenin haar tekeerging. “Sn…sn…sneller…neuk…me…sneller…st…st…st…stoot…dieper…neuk……m’n…….kutje,” bracht ze hortend en stotend in een ritme dat door zijn stoten werd gedicteerd. Michael beantwoordde haar gesmeek en stootte sneller en sneller. Haar gekreunwond hem enorm op. En zij werd steeds geiler van zijn gegrom. “Ik ga zo klaarkomen, ben je aan de pil,” vroeg hij, in een rationeel moment. “Ja hoor, spuit maar, liefje,” zei ze, zich tot haar grote schrik realiserend dat ze hem ‘liefje’ noemde. “Ik ga zo wel even op mijn hurken zitten en dat loopt het er zo uit.” Die heerlijke beeldende uitspraak van haar was hem eigenlijk al te veel, maar hij stootte in een almaar hoger tempo door. “Ik…ga…sp…sp…spuiten.” “Ik…ben…ook…bijna…zo…ver,” kreunde Karen. Vlak voordat ze klaarkwam drong de hevigheid van de situatie helemaal tot haar door. Hier lag ze dan, op de bank in het huis van haar en de man met wie ze morgen zou trouwen, te neuken met de eerste de beste. Ze wist dat ze een sletje was. Maar ze vond het zo heerlijk en ze ad zich nog nooit zo laten gaan. Haar hele leven al was ze eigenlijk een keurig meisje (met een paar uitzonderingen: zo had ze op haar 16e jongens op haar school afgetrokken voor een tientje omleuke kleren te kunnen kopen en had ze zich tijdens haar studententijd een keer door vijf jongens tegelijk laten naaien; maar goed, in het eerste geval was ze gewoon single en in het tweede geval had haar vriendje ermee ingestemd, voor een financiële compensatie van in totaal drieduizend gulden.) Ditmaal zat ze gewoon fout. Maar op dit moment kon het haar nietschelen. Ze wilde alleen maar klaarkomen, en daarop hoefde ze niet lang te wachten. “Ik ben klaar, ik ga,” zei Karen, waarna zei hevig begon te kreunen en haar handen onder Michaels overhemd liet glijden en met haar nagels over zijn rug gleed.“Ik spuit!” riep Michael en Karen voelde al zijn warme zaad in haar slanke lichaam. Hij bleef maar komen. Steven spoot altijd maar een klein beetje. Dit was heerlijk. Aan elkaar vastgeklonken vielen ze uitgeput in elkaars armen. Michael hieldKaren stevig vast en kuste haar voorhoofd. Karen was bang at haar minnaar haar na zijn orgasme zou verlaten, maar blijkbaar waren zijn gevoelens voor haar dieper dan ze vermoedde. Ze kroop lekker weg in zijn sterke armen en voelde zich net een klein meisje. Hij bleef zachte kusjes op haar voorhoofd geven en streelde haar wangen. Karen maakt van de gelegenheid gebruik om haar onderlichaam weer enigszins te bedekken. Ze begonnen elkaar weer te zoenen en voor ze het wist had Michael weer een stijve. Opnieuw schoof hij haar jurk omhoog over haar heupen, zodat haar onderlichaam weer naakt was. Toen ze merkte dat hij haar opnieuw wilde pakken hielde ze hem even tegen, ditmaal met meer succes. Ze pakte zijn handen en vlocht hun vingers in elkaar. Ze vond dat altijd een van de meest intieme dingen die er waren, maar degene met wie ze dat nu deed was niet Steven maar Michael! Ze keek hem in zijn ogen en hij keek in de hare. Michael keek nar haar alsof hij haar het mooiste vond dat hij ooit had gezien en dat was ook zo. “Ik hou van je,” zei Michael. “Ik ook van jou,” antwoordde Karen, ondanks zichzelf, en voegde er geshockeerd aan toe “Mijn God, ik kan niet geloven dat ik dat zei; ik sta op het punt om te trouwen!” “Ik wil nooit meer zonder je,” zei Michael. “Ik vind jou ook het einde lieverd, maar ik ga morgen trouwen!!;dat weet je!” Ze keek op de klok in de woonkamer en zei: “Het is nog maar…oh nee! Steven kan elk moment thuis zijn. Je moet gaan!” Geschrokken trok Michael zijn boxershort en spijkerbroek omhoog en zijn overhemd weer omlaag en hij maakte zijn riem vast. Karen trok haar jurk nu weer helemaal kuis naar beneden, zodat ook haar benen weer zedig bedekt waren. Karens woorden en gebaren maakten allemaal duidelijk dat Michael moest gaan. “Je…je slipje,” zei Michael, licht in paniek, toen hij Karens slipje schuldbewust uit zijn jack haalde. “Hou maar,” zei Karen glimlachend, “ik heb er toch genoeg.” Ze gaven elkaar nog een vurige kus en Michael verdween. En het was maar goed dat hij dat deed, want nog geen 5 minuten later kwam Steven thuis. Karen had nog wat op de bank liggen dagdromen en toen ze Stevens auto voor de deur hoorde stoppen liep ze snel naar de slaapkamer, om er vervolgens uit te komen lopen alsof Steven haar had verrast. Toen Steven de voordeur opende en riep “Schatje, ik ben thuis” kwam Karen de slaapkamer uitlopen. Pas toen realiseerde ze zich dat ze haar trouwjurk aanhad. Dat bracht ongeluk. Bovendienliep ze zonder slipje rond! Steven zag haar en constateerde meteen dat het ongeluk zou kunnen brengen om haar in haar trouwjurk te zien voor het huwelijk. Karen erkende dat. Ze keek hem aan met een diep schuldgevoel. Maar wat Steven niet wist was dat dat schuldgevoel niet het gevolg was van het feit dat ze zichzelf in haar trouwjurk aan Steven had laten zien, maar van het feit dat het sperma van haar minnaar van zo-even langs haar dijen sijpelde…