Buurvrouw in nood
---------------------------

Ik had al 2 dagen niets van m'n naaste buurvrouwtje en tevens vriendin vernomen.
Zou ze ziek zijn ?

Ik, Annelies, woon al heel lang naast Saskia, want zo heet ze. We zijn inmiddels hardsvriendinnen van elkaar, en komen ook regelmatig bij elkaar koffie leuten. Vaak ga ik bij haar kijken als ze weer aan het trainen is. Nou ja, trainen........ze houdt als hobby haar lichaam in conditie, en is bovendien ook heel mooi mager. Ik ben daar jaloers op. Dat mag je rustig weten. Ik ben gewoon slank en hou nog over als ze voor mij staat. Kun je nagaan. Maar goed.........

Die avond rond 'n uur of 10 ging ik even bij d'r langs, om te kijken of er iets loos was. Ik heb 'n sleutel van haar voordeur, en zij heeft hem van de mijne, dus dat is makkelijk.

Eenmaal binnengekomen riep ik van "Sas, ben je daar ?". Ergens van boven hoorde ik 'n zacht stemmetje van "ja ik ben hierzo. wil je ff komen ? ik zit vast"
Ik liep de trap op naar boven, en riep "Ben je hier ?". "Hier boven op zolder" riep Saskia weer. Toen ik haar hobbyruimte in liep, zag ik haar hangen....of staan....of hangen. Ik weet het eigelijk niet. Onze zolders zijn kwa plafont heel hoog. Zo hoog, dat je iemand zijn of haar benen net kan pakken. Ze zat vast met haar armen en mouwen van haar trainingspak ergens aan het luik vast van haar ruimte boven de zolder. 'N kleine extra ruimte is dit. Met haar voeten stond ze wat moeilijk op een gare houte trap, die zowat op instorten stond. Ze had 'n groen/bruin trainingspak aan, en dat iÉ combinatie met haar lange blonde haren en haar blanke huid van haar buik. Mooi hoor. Je begrijpt het al.........haar trainingsbroek zat halvewege haar heup, en haar buik was geheel ontbloot. haar onderste ribben kwamen er net onderuit. Dat kwam natuurlijk doordat haar mouwen vast zaten aan datgene wat bij het luik zat. Haar trainingsshirt was wat aan de ruime kant, zodat je er makkelijk met een hand tussen kon komen.

"Eindelijk" riep sas. "Ik heb een paar keer hard geroepen, in de hoop dat je mij zou horen, maar helaas. Dus ik dacht , die komt wel een keer langs. En gelukkig ben je hier nu !"

"Wat is er met jou gebeurt ? " vroeg ik haar. Ze vertelde dat ze iets moest pakken maar dat er iets zwaars viel op het luik, het luik dichtklapte met haar armen er tussen. Gelukkig kwam het niet hard aan, en deed ook geen pijn verder. "Hoe lang zit je al vast ?" vroeg ik haar. "Sinds vanochtend 8 uur" zuchte ze. "Om 5 uur vanochtend ben ik uit m'n bed gestapt, en heb 3 uur lang keihard getraind. Ik pakte daarna dnze trap om wat te pakken achter dit luik hier, en toen ging het fout. En ik heb zo'n honger, zo 'n ontzettende honger". "Ja dat hoor ik. Maar je wordt er wel lekker mager door". zei ik 'n beetje lachend tegen haar. Ze moest nu óók wel lachen om de situatie. "Maar wat het ergste is, ik heb zo'n jeuk, en wil zo graag krabbellen". "En waar jeukt het dan ? " vroeg ik haar. "Ik wordt al uren lang geplaagt door 2 vliegjes die om m'n hoofd heen zoemen. Ik kan ze dan wel weg jagen door met m'n hoofd te schudden, maar dan lopen ze weer over m'n rug en ribben heen. En dan kan ik niets doen. Ik kan me niet bewegen. Je zal ze waarschijnlijk niet zien omdat het zich onder m'n shirt afspeeld. Maar die rot beesten kriebelen zó erg, en het jeukt daar nu zó verschikkelijk. Ik wordt er gek van. Maar je kan die trap niet op klimmen, want die valt van rottigheid uit elkaar". "Maar wat moet ik dan doen ?" vroeg ik haar. Zij zei tegen mij dat ik allereerst die trapleer moest weghalen om bij een deur te komen waar die matras achter stond. Ze zou dan even moeten hangen aan de vloer boven haar hoofd. Dan moest ik die matras pakken, zodat ze zich kon laten vallen daarop. Ze kon zich nu óók wel laten vallen, maar dan zou ze zichzelf bezeren. En via een andere vaste trap aan de muur kon ik óók op die zolder komen om haar armen te bevrijden.

Ik haalde voorzichtig de trap waar Saskia op stond weg, zodat ze zich kon laten zakken. Ze hing nu aan het palfont bij het luik. De onderkant van haar trainingsshirt klom verder omhoog. Ze had géén bh aan. De onderkant van haar borsten kwamen in zicht naarmate ze zich verder liet zakken. Haar hele ribbenkast was nu zichtbaar. "Ik zie ze inderdaad over je ribben heen lopen Sas". "Oja ? ". Dan vlogen ze weer, en dan namen ze weer plaats op haar huid. Ze liepen over haar buik, rond haar navel, haar heup, en weer van beneden naar boven over haar ribben. "O" , kreunde ze. "Dit kriebeld zo, en ik heb zo'n jeuk. "Ohhhhh....Annelies, ik wou dat je me kon krabbelen. Ik doe d'r 'n moord voor. M'n ribben jeuken zo". "Probeer je te ontspannen, en stil te blijven hangen. Anders gaan je polsen pijn doen" zei ik vriendelijk tegen Sas. Terwijl de 2 vliegen hun rondjes liepen over Sas d'r ribben, probeerde ik in alle ijl bij het andere luik te komen. Het zat goed vast. Er was geen beweging in te krijgen. Toen ik het ding open kreeg, legde ik éérst een matras onder haar. Ik klom weer naar boven, en kwam in de ruimte waar Saskia vast zat. Toen ik het luik oppakte kon ze zich laten vallen op de matras. Met knorrende maag gaf ze mij 2 zoenen. "Dank je wel hoor lieverd" terwijl ze eerst aan het krabbelen ging.

Die avond ging ik voor haar lekker koken. Dat had ze wel verdient na zo'n benouwde situatie.

Het leven ging weer verder als alle daags.




Annelies.