Ik las zijn dagboekje nog eens door. Wilde antwoorden op tal van vragen hebben. Het waarom. Hoe het nu zo was gelopen als het was gelopen. Gelijk was er een schuldige aangewezen. De woede bij vrienden familie burgers waren groot. Ook SBS 6, RTL nieuws, Netwerk hadden er aandacht aan besteed. Maar in hoeverre hij zelf schuld had of meedeed aan een uitdaging dat zou wellicht misschien nooit meer te achterhalen zijn. Ook zijn computer stond in de kleine kast gereed voor onderzoek. Toen ik aanbelde bij de woning van zijn ouders kreeg ik meer een verhaal over hun verdriet en onmacht. Ja zijn slaapkamer was nog net zo als toen hij de laatste keer was weggegaan. Ik zou daar een paar uurtjes alleen willen verblijven mag dat. Het mocht. Ik wilde mij een beeld maken van deze tiener. Ik bekeek de boeken in zijn boekenkast. Bladerde de boeken door. In die boeken bij bepaalde pagina's aantekeningen. Het was een fragment die mij zou moeten leiden naar een geheel een oordeel van beeld van iemand die zelf niet meer instaat was mij die antwoorden te verschaffen. Het was een knappe baby geweest. Ook als peuter een slim leuk jochie. Hij was als peuter al groot voor zijn leeftijd. De foto's in het fotoboek gaven een beeld van zijn fysieke leven. De onderschriften kon niet anders dan dat hij die er zelf had bijgeschreven. De zinnen en het handschrift gaven mij die zekerheid. De muziek, maar vooral zijn dagboeken die later heel goed correspondeerde met hetgeen in op zijn computer achterhaalde. De kledingkeuze, maar ook prullaria op zijn kamertje. De geur resten van softdrugs, vlekken in het tapijt maar vooral ook in zijn schriften tekeningen, klein aanwijzingen. Ik keerde een paar keer terug naar zijn kamer. Maar observeerde hem ook. Liggende in een bed nietszeggend als een plantje. De machines hielden hem nog in leven. Dat hij een verborgen leven leed, was voor mij haast wel duidelijk.

Wesley liep naar school. Ik observeerde de jongen. Een lange blonde knappe onopvallende tiener van zestien jaar. Wesley zou een heel klein stukje van mijn puzzel kunnen invullen. Al een paar dagen liep ik de jongen zijn gangen na. Wesley had denk ik, als beste Jeffrey bewust gekend. Na een aantal dagen benaderde ik Wesley heel rustig, vriendelijk. In de dagen ervoor had ik eigenlijk Wesley zijn verdriet gezien. De jongen rouwde om een levende die niet meer bewust onder ons was. Dag Wesley ik ben Alex zou graag eens gewoon met jou willen praten over Jeffrey. Met zijn grote blauwe ogen, vochtig ogen die zoveel zijden, zijn smalle lippen, jeugdige spontane lieve uiterlijk, slank, lang keek hij mij aan zonder twijfel. Het was eigenlijk net dat Wesley mij had verwacht. Gehoopt dat ik hem zou vragen mij inzichten te verschaffen in mijn vragen over zijn vriend Jeffrey. Waar vroeg Wesley. De voortgang in het politieonderzoek kwamen steeds in het nieuws. De druppel werd een vlek. Meer rechercheurs werden op de zaak gezet. Ik mocht als enige het begin wat later een affaire werd genoemd onderzoeken. Ik was toegevoegd niet gebonden aan het keurslijf of regie van Justitie of politieleiding. Zeg het maar Wesley. Niet bij mij thuis. Hij wees een cafetaria aan. Wat denk je van " hotel van der Valk ". Hij knikte ja dat is ook wel goed. Ik nam een hotelkamer zonder enige twijfel of een soort natuurlijke angst liep Wesley met mij mee naar de gehuurde kamer. Ik vroeg wat hij wilde drinken. Nadat ik een koffie en voor hem een cola had besteld sprak ik met hem over zijn leventje. Ik beantwoorde zijn vragen. Hoe oud ik was achtentwintig. Jongens van zijn leeftijd hebben een soort uitdagende angst voor politiemensen. Ze zijn in hun aanstormende leventje waar de grenzen steeds meer vervagen overgaan in individuele verantwoordelijk waakzaam voor die dienaren der wet. Draag je ook een pisstool. Ik knikte. Heb je weleens iemand doodgeschoten. Nee schudde ik mijn hoofd. Omtrekkende bewegingen om een soort schild op te bouwen aftasten van hetgeen ik van hem zou willen weten. Hoever zou ik zijn weten naar boven kunnen peuren. Op welke manier zou ik dat kunnen bereiken. Ben je getrouwd. Nee. Dus je hebt ook geen kinderen. Nee schudde ik mijn hoofd. Ik observeerde hem en met zo min mogelijk antwoorden of vragen wilde ik hem terugbrengen naar het vertellen. De koffie cola een voor hem een tosti werden gebracht. Zwijgend rondkijkend dronk hij van zijn cola kijkende hoe ik rustig en ontspannen mijn koffie uitdronk. Je had wel een goede relatie met Jeffrey toch Wesley. Ja dat wel. Nog toch of heb je hem nu laten vallen. Nee dat niet maar ben door de war eigenlijk. Het is ook allemaal heel overweldigend geweest jochie wat jullie is gebeurd. Ja eigenlijk wel. Op een puntje had was ik nu al verder gekomen, namelijk dat Wesley erbij was geweest. Dat was niet bekend binnen het rechercheteam. Ik heb uren in de kamer van Jeffrey gezeten rondgekeken ik wilde een beeld van hem vormen. O ja en is dat gelukt dan. Ik liep rustig door de hotelkamer. Ging op het bed liggen, keek naar boven. Wesley werd onrustiger. Keek zag zichzelf alleen zitten in de stoel aan het tafeltje. Jij had een hechte band met Jeffrey. Mmmm ja, antwoordde Wesley nadenkend. Het was een soort " kat en muis" spel. Aftasten elkaar leren kennen. Blijf je daar liggen Alex. Ach ja, ik zit eigenlijk al de hele dag. Ja ik ook. Kijk Wesley je vroeg aan mij of ik getrouwd ben of kinderen heb; maar in wezen heeft jou innerlijke radar mij tegenover jou allang verraden of niet dan. Nu moest hij een scherpe vraag beantwoorden maar ook nog snappen waarover ik het had. Hij dacht niet na, antwoordde gelijk, met ja. Nou dat zelfde Wesley voel ik natuurlijk ook aan. Hij knikte. Het zelfde bedoel ik dan tussen jou en Jeffrey, Wesley. Ja dat zal wel. Dit was min of meer cruciaal. Wesley kon nu opstaan zonder iets verder te zeggen weglopen. Ik kon hem niet tegenhouden. Hij stond op, keek maar ging naast mij liggen. T's zo moeilijk Alex dat begrijp jij dan ook. Mmm ja antwoordde ik hem. Jij was er ook bij. Hij knikte ja natuurlijk Alex. Wesley legde zijn hoofd op mijn schouder. De tranen biggelden over zijn wangen. Ik troostte hem door met mijn hand over zijn wang te strelen. Heel rustig liet ik hem tot zichzelf komen. Streelde zijn prachtige blonde haren, zijn zachte huid, stond toe dat hij zo bij mij bleef liggen. Na een halfuurtje was het enige in de stilte, mijn woorden tot hem " moeilijk hee Wesley ". Ja Alex heel moeilijk. Ik ben doodmoe eigenlijk Alex. Dat kan ik begrijpen Wesley. Hielden jullie veel van elkaar Wesley. Mmm ja, heel veel. Wesley was eigenlijk geen moment echt gespannen geweest. Er was iets wat tegen hem vertelde dat ik een soort verlossing voor hem kon zijn. Het was deelbaar voor hem geworden. Innerlijk diep van binnen schreeuwde hij om hulp of een verlossing. Hij wilde het zelf Alex. Niet bewust denk ik Alex, maar hij daagde het gewoon uit. Jij ook Wesley, vroeg ik hem. Ja ik ook. Het zou opvallen hem langer op te houden. Dat wilde ik niet, dus brak ik het gesprek af. Bracht Wesley terug naar de hoek van de straat waar hij woonde. Zodat hij ongezien naar huis kon. Wel spraken wij samen weer af op zaterdagmorgen. Dan zou hij niet gebonden aan de tijd, ongestoord kunnen praten. Doen we jochie. Waarop ik hem als een soort vriendschap tussen ons beide, een kusje op zijn voorhoofd drukte. Wesley glimlachte toen ik dat deed. Ik beschreef in een soort procesverbaal hetgeen ik ervoer. Ik overdacht dingen. Wilde het begrijpen. Tenminste het intrigeerde mij bijzonder " het geheel ". Hoe het was samengevallen. Het feit, nu een verdachte kende. Altijd intrigeerde mij sommige gebeurtenissen. Hoe een seconde heel Nederland in rep en roer zette. Als een voetbalwedstrijd snel escaleerde bijvoorbeeld. Ook de discussie over Marokkaanse jongeren kon oplaaien. Of de dood van Carlo Picornie aanvoerder van de Ajax hooligans. Je stapt bewust een Arena in. Gaat voorbedacht een uitdaging aan. Er overkomst hem dan iets..! " De uitdaging ging toch over " leven of dood ". Dan is er een schuldvraag. Niet de vraag wat moest hij daar. Niet de vraag waarom laat je, je in " MET ". Ethiek, moraalwetenschap, filosofie van het juiste handelen of eigen verantwoordelijkheid. In alle opzichten vond ik dat een bredere discussie best zinvol kon zijn. Jongeren die zichzelf klem zuipen. Experimenteren met drugs. Bezoek " house party " XTC . Bezoek aan Gloryhols of drakrooms. Bare back popcorn party's. Besmetting met SOA, HIV, alcohol of drugsvergiftigingen. Waar ligt de grens van de individuele verantwoordelijkheid. Uren zat ik alleen naast zijn bed naar hem te kijken voordat ik die zaterdagochtend in gesprek zou gaan met zijn beste vriend Wesley. De machines die hem in leven hielden. Ik streelde zijn haren. bekeek zijn lichaam rustende op het bed. Op gezette tijden werd hij bezocht. Momenten flitste door mijn hoofd om de stekker eruit te trekken. Hem totaal met rust te laten. Medische gesproken zou dat dan het einde zijn. Maar daarover mocht of kon ik niet beslissen. Ik kon met een handeling een grens overschrijden dan dader zijn. Een moment van onbedachtzaamheid kan maken dat men jaren schrijd. Het waren de woorden die ik als kind leerde van mijn moeder. Op de zelfde hotelkamer was Wesley heel rustig. Nu meer voorbereid in alles trouwens. Zijn aftershave, kleding spraken zijn bewustzijn van deze ontmoeting uit. Fris gedoucht, uitgezochte kleding, verlokkelijk verleidelijk gebruik makende van zijn jeugdige uitstraling, mode van het moment wat dat extra accentueerde. Nu ging hij op het bed liggen. Keek me aan. Ik ging naast hem liggen. Heb jij je zo opgeknapt voor mij Wesley. Je ruik zo lekker. Mmm gromde hij. Het was Jeffrey zijn eigen schuld eigenlijk. Ja was het enige wat ik daarop kon zeggen. Ja zuchtte hij. Hij wilde steeds verder gaan Alex. Ook met jou Wesley. Nee dat had al een eindpunt bereikt. Dus die grenzen tussen jullie was al bereikt. Min of meer ja. Er moesten dus andere dimensies worden ingebracht Wesley. Ja maar die kennen mensen niet. Tenminste niet de uitwerking daarvan. Het resultaat Alex ligt in het ziekenhuis. Waarschuwingen in de wind Alex. Elfjaar waren wij toen wij elkaar ontdekten. Nieuwsgierigheid eerst hoor Alex. Maar als snel werd het zo hecht dat wij aan elkaar eisen gingen stellen. Geen andere jongens was zo'n eerste regel. Wanneer werden jullie bewust dat er meer was tussen jullie dan alleen vriendschap. Gelijk al. Tenminste, " ja gelijk twaalfjaar dus. Maar we hadden als stelregel dat niemand dat ooit zou mogen weten. Schaamte van jou kant Wesley. Nee van Jeffrey. Hij wilde het niet zijn in het begin. O en hoe ging dat dan. Gemaakte stoerheid, vechten op school, laten zien dat wij ons mannetje wel stonden. Bastiaan brak dat dunne glas tussen het weten en niet willen zijn. Bastiaan wie is dat. Een jongen in een hogere klas. Jeffrey was stapelgek op hem eigenlijk. Hoe kwamen dit dan zo Wesley. Seks met poppers. Zodat wij beide heftiger seks konden hebben. Toen bestelde Jeffrey viagra tenminste dat wilde hij maar dat lukte niet omdat wij geen credit card hadden. Toen vroeg hij Bastiaan die bestelde het voor hem. Jeffrey had alles gelezen eerst over poppers. We snoeven het hadden heftige seks met elkaar. Maar Jeffrey wilde meer. Ik wilde eigenlijk geen poppers meer. Kreeg er hoofdpijn van. Braakte ook een keertje. Ik nam geen viagra. Jeffrey nam het wel bleef mij neuken totdat ik zoveel pijn had dus niet meer wilde. Hij had een halve genomen. Eigenlijk was dat het einde van onze relatie. Hoezo Wesley. Niet omdat het pijn deed, dat niet, maar stapje bij stapje wilde Jeffrey meer. Ik wilde het puur houden Alex. Kijk op de dansschool schoolfeesten versieren van meiden zelfs vrijen, bij elkaar voelen het deed mij in ieder geval niets, schone schijn zodat ze niet door hadden dat Jeffrey en ik iets met elkaar hadden. Jij bent ook homo Alex. Ja goede radar Wesley. Min of meer hee Alex. Bij het uitgaan zoop Jeffrey zichzelf klem. Omdat hij niet kon krijgen wat hij eigenlijk wilde. Hij was heel nieuwsgierig meer uitgekeken op mij, naar andere jongens en mannen. Jij niet Wesley. Nee eigenlijk was ik heel tevreden zo Alex. Maar ik kon hem niet meer boeien. Ik werd kwaad op hem Alex. Waarom. Ik wilde niet meer dat hij mij neukte als hij viagra gebruikte. Hij was daar heel laconiek over. Dan neuk ik Bastiaan wel. Had hij een relatie met Bastiaan Wesley. Ik weet het echt niet Alex. Het boeit me eigenlijk ook niet Alex. Sact wilde hij ook wel. Wat vroeg ik Wesley nader. Hij wilde dat ik op hem poepte. Maar wilde ook dat ik van alles in zijn aars stak. Jeffrey werd steeds extremer Alex. Dat werd onze verwijdering. Natuurlijk kenden wij dat cafe club geef het maar een naam. Ik was erbij toen Jeffrey XTC, Viagra, angeldust nam. Ho, veel Wesley. Hij flikkerde van de barkruk af kwakte met zijn hoofd tegen een paal. hebben jullie dat Angeldust XTC Viagra daar gekocht. Nee alleen drank kon je er krijgen. Angeldust is phencyclidine een narcose middel die je via internet postorder kunt bestellen. Via de Bastiaan Wesley. Dat weet ik niet. Nee omdat hij dat wilde. Hij wilde experimenteren.
Waarom zou ik Bastiaan de schuld geven. Bastiaan zag gewoon Jeffery wel zitten. Logies toch. Jij ziet mij wel zitten Wesley. Dat heb je goed gezien Alex. Jij mij ook. Jawel, je bent slim, knap jong. Je bent tenminste wel eerlijk Alex. Hij flikkerde met zijn kop tegen een stalen paal, toen hij van de barkruk viel. Ach niemand heeft hem gedwongen om iets te nemen. Echt niet. Hij heeft het zichzelf bewust verschaft. Alle informatie opgezocht op internet. Dus hij wist donders goed waaraan hij begon. Maar ja; het risico of effect is nooit in te schatten. De ene keert gaat het prima, de andere keer gaat het fout. Soms fataal dat calculeer je maar in. Hij was zo veranderd Alex.

Ga je niet meer naar Jeffrey toe Wesley. Nee waarom moet ik plantjes water geven. Ik hou hem zo in gedachte zoals ik hem kende Alex. Hij was zo knap lief uren lagen wij gewoon lekker naakt bij elkaar genoten samen. Uren tegen elkaar aan doezelen gewoon niks alleen doezelen samen. Strelen knuffelen. Soms hadden we seks als we beide zin hadden. Kijken hoe lang ik hem hij mij kon laten wachten op ons hoogtepunt. Heel geraffineerd met elkaar spelen. Uitersten zoeken. Ik kende hem zogoed Alex. Elke aanraking kende ik het effect bij hem. Die plekken in zijn vloerbedekking op zijn kamer is eigenlijk het einde Alex. O ja hoezo. Nou dan bleef hij staan op dat ene punt had viagra ingenomen en bleef zichzelf maar masturberen. Tot bloedens toe Alex.
Masturberen met eerst zijn vingers in zijn hol, dan pakte hij staven ach eigenlijk van alles wat hij van achteren inbracht. Als hij bloed zag deed hij gewoon door. Dat zijn de vlekken op zijn kamertje sperma met bloed. De aantekeningen in zijn boeken, kringetjes streepjes, lees de pagina maar. Het gaat allemaal over seks. Ik knikte klopt ja. Je hebt ze gelezen Alex. Ik knikte weer.

Er ontstond eigenlijk min of meer een kleine volksopstand toen de twee verdachten werden vrijgelaten. Veel zogenaamde vrienden die Jeffrey zogenaamd goed hadden gekend, iets over hem konden zeggen deden het woord. Schande, schandalig, dat ze niet waren veroordeeld. Twee jongens stonden aan het graf toen de witte kist gedragen door familie en vrienden hem ten grave droegen in een stille onwetendheid hoe Jeffrey was geweest.
Beide jongens huilden een lieve tiener die zijn vriendje in een neergaande spiraal zag belanden en verloor. Een oudere jongen die zichzelf wellicht vreselijk schuldig voelde dat hij hem die mogelijkheid had geboden. Zo samen indommelen is wel lekker Alex. Is dat zo Wesley. Altijd zal het gebeuren tussen ons blijven maar het zelfde kan gelden voor mijn eerste verloren liefde die nooit helemaal zal slijten.