Na een lange werkdag, gelukkig een vrijdag, keerde ik huiswaarts, ergens in ’t zuiden van ’t land. Ik was doodmoe en verlangde naar een heerlijke douche en een warm bed en drukte daarom het gaspedaal nog een stukje verder in. Het was 9uur ’s avonds, aardedonker en de autoweg was totaal verlaten zodat ik goed opschoot, hoewel het flink regende. De regen werd echter alsmaar erger en dwong mij snelheid terug te nemen zodat van mijn voornemen vroeg onder de wol te duiken weinig terecht zou komen en ik had nog een heel eind voor de boeg. Plotseling bespeurde ik weer het rare brandluchtje dat mij ’s morgens bij vertrek ook al opviel en waaraan ik toen geen aandacht schonk. De brandlucht werd steeds indringender en tot overmaat van ramp lichtten er op het dashbord verschillende rode lichtjes op, wat niet veel goeds te betekenen had. Alsof dit alles nog niet genoeg was viel opeens ook nog de verlichting langzaam weg en vertoonde de motor kuren : Algehele malaise dus en het leek mij verstandiger om tóch maar even te stoppen op de vluchtstrook om te zien wat er aan ’t handje was. Na een gevarendriehoek te hebben uitgezet wierp ik een bedenkelijke blik onder de motorkap wat mij niet veel wijzer maakte : Ik ben totaal a-technisch wat auto’s betreft. Voor de zekerheid maar wat zekeringen en aansluitingen nagekeken, maar niets hielp. Het ding was niet aan de praat te krijgen en ik was genoodzaakt hulp in te roepen. Ondertussen regende het pijpestelen en raakte ik doornat. Vreemd genoeg bevonden zich langs dit traject geen praatpalen zodat ik via mijn mobieltje hulp kon vragen, ware het niet dat ik ’s morgens vergat het stomme ding op te laden. Ik trok de stoute schoenen aan en probeerde de aandacht van voorbijrijdend verkeer te trekken, daar het inmiddels al na tienen was kwam er niet veel meer voorbij en was deze actie weinig suksesvol. Niemand stopte en ik maakte aanstalten om dan maar te voet op zoek te gaan naar hulp toen er plotseling achter mij een harde toeter klonk en een grote personenauto stopte. Een raampje draaide open en de dame achter het stuur vroeg of ze kon helpen. Nadat ik haar uitlegde dat mijn auto elke dienst weigerde en ik dit niet zelf kon verhelpen bood ze aan een sleepdienst te bellen die de auto naar de dichtstbijzijnde garage kon brengen om het ding te repareren. Ondertussen kon ik bij haar thuis, ze woonde niet zo ver van de onheilsplek, op verhaal komen en mijn drijfnatte kleding te drogen leggen en alsof dat nog niet genoeg was bood ze me aan bij haar te overnachten : Voor haar geen probleem want ze woonde alleen in een groot huis op het platteland en had ruimte genoeg over. Ik vond dit wat vreemd want niet elke alleenstaande dame haalt zomaar een wildvreemde kerel in huis, maar maakte toch gretig gebruik van deze oplossing. Thuis wachtte er niemand op mij omdat ik ook alleenstaand ben en ik had een heel vrij weekend vóór mij, en dit aanbod verloste mij voor even van een hoop ellende. Nadat ik naast haar instapte bedankte ik haar alvast voor de hulp en stelde me voor als Hans, en zij zich als Marleen. We reden weg en ondertussen belde Marleen de hulpdienst : Men zou mijn auto nog dezelfde avond ophalen en de volgende dag een noodreparatie verrichten zodat ik in elk geval naar huis kon rijden. Na een half uurtje verlieten we de autoweg en via tal van binnenweggetjes bereikten we Marleen’s woning, een mooie en grote oude gerestaureerde boerderij, aan het eind van een lange goed verlichte oprijlaan, ver weg van de bewoonde wereld. Bij het uitstappen zag ik pas hoe mooi Marleen was : Een mooie langbenige dame van ongeveer mijn leeftijd met lang golvend rood haar en een mooi vol figuur. Ze droeg een lange zwartleren jas tot haar enkels en daaronder een roodfluwelen mantelpakje, zwarte doorschijnende kousen en bijpassende roodfluwelen pumps met naaldhakken. Voor zoiets heb ik altijd een zwak gehad en raak erdoor opgewonden, nú echter was ik daarvoor te moe. Ze stak de sleutel in ’t slot en opende de zware voordeur, die met een klap dichtviel na binnenkomst, waarna ze me voorging naar de zitkamer : Een grote klassiek ingerichte en deftig uitziende verwarmde kamer, wat mij geruststelde. Marleen verdween naar de keuken om even later terug te keren met een dienblad vol lekkernijen en een beker warme chokolademelk voor mij om op verhaal te komen, een echte uitkomst want door al het gedoe kreeg ik een grote honger. Na het gebeurde te hebben besproken vertelde ze beknopt wat over zichzelf : Ze bleek gescheiden te zijn en runde een zaak in exclusieve dameskleding(het “exclusieve” hiervan zou mij nog diezelfde nacht duidelijk worden), en was door haar man in de steek gelaten vanwege haar dominante karakter, waardoor ze ook tot nu toe zonder partner zat. Wat dat “dominante” inhield werd mij ook pas veel later duidelijk. Ook ik vertelde iets over mezelf : Een gewone produktiemedewerker in een fabriek, eveneens alleenstaand. Nadat ik weer wat bijkwam van alle consternatie liet ze mij de doucheruimte zien waar ik mij kon opfrissen en wees ze me de weg naar de logeerkamer, en reikte mij een lange dameskamerjas aan. Herenkleding had ze niet in huis en ik moest mij maar even redden met wat voorhanden was, mijn eigen drijfnatte kleding en autopapieren werden een nachtje te drogen gelegd in de zitkamer. Ze zou me de volgende morgen wekken en nadat ik haar bedankte voor de moeite zochten we onze kamers op en kropen onder de heerlijk warme wol. Marleen sliep benedenshuis vanwege een opknapbeurt van haar slaapkamer, ik vertrok naar de bovenverdieping. Mijn slaapvertrek was een kleinere zolderkamer met een stalen hemelbed, met aan de ene kant een klein raampje en aan de andere kant een deur die blijkbaar toegang gaf tot een andere ruimte. Na een en ander vluchtig te hebben bekeken en een warme douche te hebben genomen kroop ik onder de lekker warme dekens. Waarschijnlijk door alle opwinding van de laatste paar uurtjes raakte ik maar moeilijk in slaap en doodde de tijd met het luisteren naar het getik van de regendruppels tegen ’t raam waarvoor geen gordijnen hingen. Hierdoor viel het schaarse buitenlicht precies op de andere deur in de kamer die op een kier bleek te staan, iets wat mij nog niet eerder opviel. Ik stond op en wilde de deur sluiten toen mij een fijne geur uit de andere ruimte opviel, een geur die ik niet zo 1-2-3 kon thuisbrengen. Nieuwsgierig geworden opende ik de deur verder, maakte het licht aan en keek voorzichtig verder. Wat ik dáár zag overtrof mijn stoutste verwachtingen : Een grote zolderruimte, een klein zaaltje eigenlijk, met grote zware eikenhouten dakspanten en een mooie houten vloer, mooi afgewerkte houten wanden en een felle verlichting. Wat er ín deze ruimte stond trok mijn aandacht veel méér en schetste mijn verbazing : In een helft stond alles volgestouwd met rekken en schappen vol hooggehakte dameslaarzen en pumps in vele kleuren en uitvoeringen, hele lange leren damesjassen(waarvoor ik altijd een zwak heb gehad), veel corsetten, leren dameskleding, pruiken en, wat opvallend was, een heel scala aan dienstmeisjeskleding in satijn, lak, leer, rubber/latex en plastic. Dit alles bood een opwindende aanblik, wat te merken was aan mijn plotseling te klein wordende onderbroekje. Dít alles was nou waarvan ik altijd al droomde en stilletjes naar verlangde. Thuis heb ik weliswaar een bescheiden verzameling leren dameskleding en wat laarzen en pumps die ik heel af en toe ook aantrek omdat ik dit opwindend en leuk vind, maar dit valt volledig in ’t niet vergeleken bij deze grote privécollectie. Dit was blijkbaar het “exclusieve” van Marleen’s kledingzaak, dat werd mij nu wel duidelijk. Alsof dit allemaal nog niet genoeg was bleek de andere helft van de ruimte volledig ingericht als een goed uitgeruste en middeleeuws uitziende SM-ruimte met alle denkbare en niet-denkbare benodigdheden en accesoires. Een ruimte die ik in de toekomst nog vaker zou zien, maar dat wist ik toen nog niet. Ik kon mezelf niet meer bedwingen en liep de ruimte binnen, mij in de 7e hemel wanende. Nú kon ik eindelijk, al was het maar voor even, stiekum mijn fantasieën waarmaken. Mijn onderbroekje lag in no time op de vloer en naakt liep ik op de collectie af en maakte een keuze : Een stijf en letterlijk adembenemend leren damescorset dat weinig bewegingsvrijheid meer bood en tot over mijn borst en billen reikte, een brede leren dwanghalsband die ook maar enige beweging van mijn hoofd verhinderde, een pikhuls met prikkers aan de binnenkant, zwarte doorschijnende dameskousen, een paar mooie rode lakleren overknielaarzen met naaldhakken van wel 12 cm, een lange golvende roodharige damespruik met haar tot bijna aan mijn middel en een dienstmeisjesjurk van zwart lak met petticoat en lange mouwen. Deze zaken legde ik op de bondagebank in het midden van de ruimte en begon met aankleden. Als eerste waren de kousen aan de beurt waarna de laarzen volgden. Dat de hoge naaldhakken nogal hard op de houten vloer tikten ontging mij door de opwinding geheel, iets wat mij veel, veel later zou bezuren. Mijn inmiddels weer wat kleiner geworden apparaat werd verpakt in de pijnlijke pikhuls die stevig werd aangesnoerd en verdere “uitbreiding” voorkwam. Het aantrekken van het corset werd een probleem daar ik de rugveters niet alleen kon aansnoeren en daarom reeg ik eerst de veters helemaal vast, maakte de zware afsluitbare ritssluiting aan de voorkant los waarna ik mij in het corset hees en met veel moeite de ritssluiting weer sloot : Niet de meest ideale manier maar ik zag op dat moment geen andere mogelijkheid en had geen hulp hierbij. Dit was werkelijk letterlijk adembenemend, waaraan ik erg moest wennen. Het aantrekken van petticoat en dienstersjurk verliep eveneens moeizaam wegens het corset, waarna het opzetten van de mooie pruik volgde. Ondertussen raakte ik weer steeds meer opgewonden en groeide mijn pik, wat op een pijnlijke manier in de kiem werd gesmoord door de pikhuls met prikkers. Als laatste volgde het strak omleggen van de dwanghalsband waaraan 3 ijzeren ringen bevestigd waren. Helemaal opgetuigd zocht ik naar een spiegel om mezelf te bewonderen maar vond er geen(dat er in de doucheruimte wél eentje hing kwam niet in me op), waarna ik een mooie lange leren jas uitzocht en aantrok om het geheel af te maken. De opwinding en het verlangen om helemaal ingesnoerd en aangekleed als een onderdanige en slaafse dienstmeid te worden was nu éindelijk helemaal waargemaakt, werkelijk hémels. Na nog even de SM-attributen te hebben bekeken liep ik in deze hoedanigheid moeizaam op de klakkende hoge hakken naar mijn kamer waar ik mij op bed liet vallen. Mijn fantasieën sloegen op hol en ik begon te mijmeren : Hoe zou het voelen en zijn als ik wérkelijk als slaafse dienstmeid gekleed……….., enz. Ik had er geen notie van dat dit in de toekomst werkelijkheid zou worden. Door dit alles raakte mijn jongeheer totaal van slag en deden de prikkers in de pikhuls weer hun werk. Na een tijdje eisten de gebeurtenissen van deze avond toch hun tol en viel ik in een diepe slaap. Wat ik gedurende deze hele vertoning niet in de gaten had was dat Marleen door mijn gestommel en geklak met de naaldhakken wakker werd, naar boven kwam en alles stilletjes gadesloeg zonder dat ik hiervan ook maar iéts merkte, zó enthousiast ging ik op in mijn bezigheden. De volgende morgen, het zonnetje scheen al, schrok ik wakker na een héérlijke droom en realiseerde mij dat ik nog volledig “aangekleed” was. Ik stond moeizaam op, gehinderd door het strakke corset en halsband en haastte mij naar de grote zolderruimte alwaar ik met veel moeite alles uittrok en vlug weer op z’n plaats hing. Waarna ik de deur sloot en onder de wol kroop voordat Marleen iets zou merken als ze me kwam wekken. Omdat ik te opgewonden was om nog een tukje te doen stond ik van lieverlee op om me wat op te frissen, trok Marleen’s kamerjas aan en liep naar beneden om te zien of mijn eigen spullen al droog waren. Tot mijn grote verbazing lagen deze netjes gestreken op de tafel in de zitkamer, samen met de gedroogde autopapieren. Daar er verder nog niemand in de kamer aanwezig was kleedde ik mij vlug om, stak de papieren bij me en ik zag er weer uit alsof er die avond en nacht helemaal niets gebeurd was. Ik schrok, plotseling stond Marleen achter mij en vroeg of ik goed geslapen had, wat ik met een rood hoofd bevestigde, niet wetende dat Marleen het hele nachtelijke circus gevolgd had. Ze keek mij daarbij op een merkwaardige geheimzinnige manier aan en wees mij de weg naar de keuken waar het ontbijt op ons wachtte. Tijdens het ontbijt, waarbij over onbeduidende koetjes en kalfjes gesproken werd, rinkelde de telefoon : Het was de garagehouder die mijn kapotte auto de vorige avond onder z’n hoede nam en inmiddels gerepareerd had, en de auto kon worden afgehaald. Marleen stelde voor mij op weg naar haar zaak af te zetten bij de garage, en zo gezegd, zo gedaan. Aangekomen bij de garage wilde ik haar betalen voor de gedane moeite maar dit aanbod wees ze resoluut van de hand : Ik zou volgens haar heus nog wel eens een kans krijgen om een wederdienst te verrichten. Niet beseffende wat zij met deze opmerking bedoelde namen we met een handdruk afscheid van elkaar en gingen onze eigen weg. Voor de terugweg nam ik uitgebreid de tijd, het halve weekend lag nog voor mij en er was veel om over na te denken. Bij thuiskomst realiseerde ik mij pas werkelijk wat mij was overkomen : Een lang gekoesterde wens was bijna helemaal in vervulling gegaan. Ik haastte mij nadien dan ook naar mijn slaapkamer, sloot de gordijnen en hulde me in een lange leren damesjas, trok een paar laarzen met naaldhakken aan en viel weg in een diepe fantasieroes. Weken en maanden gingen voorbij, waarbij de gedachten aan Marleen en haar mooie collectie mij constant bezighielden. Toch vervaagden deze gedachten aan haar langzaam maar zeker : Zo’n mooie dame zou wel geen belangstelling hebben voor een gewone man als ik en daarom zou ik haar wel nooit meer zien, mijn drukke werk en andere bezigheden, dingen van alledag, enz. brachten mij terug in de realiteit en op een gegeven moment was ze helemaal uit mijn verbeelding verdwenen. Ik zou haar toch nooit meer zien en was haar vergeten. Tót op een zekere dag………………………………