Eline en Ilonka wachtten angstig op wat komen ging. Beiden waren geboeid, hun monden gekneveld en ze waren ook nog eens aan de wagenbodem vastgemaakt. Behalve hoofdpijn hadden ze ook een gruwelijke dorst. Na een rit over lange bochtige wegen die uren geduurd leek te hebben stopte het busje eindelijk. Van buiten klonk een geluid als van een elektrisch toegangshek, er werd nog zo'n 5 minuten doorgereden over een hobbelig grindpad. Toen de motor stopte klonken er stemmen en voetstappen. De schufdeur ging open en de meisjes werden, op hun handen na, losgemaakt, maar ook direkt geblinddoekt. Ze werden direkt door een deuropening geloodst en geleid door iets wat klonk als een lange gang. Voetstappen galmden en stemmen echoden. Een deur werd geopend en de twee werden een vertrek binnengeleid, de boeien en blinddoeken werden afgedaan en de deur werd achter hen in het slot gedraaid.
Ze waren nu alleen in een sober ingerichte kamer zonder ramen, eerder een soort ouderwetse opslagruimte. Er stonden wat stoelen, een tafel en een toiletemmer, zoals veel op campings wordt gebruikt. Aan het plafond hing een TL-balk die een hel wit licht verspreidde. Op de tafel stond een dienblad met flessen water, glazen, stokbroden, een stuk kaas en een salamiworst.
Volledig uit het veld geslagen bekeken de meisjes de ruimte. Pas na minuten verbrak Ilonka de stilte. 'Wat....wat is dit ? Wat gaat er met ons gebeuren...wie zit hier achter ?' jammerde ze met trillende stam. 'Weet niet...dat cafeetje, die uitbater en z'n zogenaamde 'nicht'....we zijn gewoon ontvoerd, volgens mij", zo probeerde Eline de zaak een beetje in te schatten. 'Maar...wat willen ze ? Geld ? Hebben we niet, en ons pa en ma ook niet, ze gaan ons vast verkopen aan een rijke Arabier...of misbruiken en daarna vermoorden.....ik...ik...'" Ilonka barstte in een onbedaarde huilbui uit. 'Ik wil niet dood !!!! Help ons...wie dan ook...!' Eline troostte haar vriendinnetje. 'Laten we afwachten...als we dood moesten hadden ze dat allang gedaan, ze zijn hiervoor al te lang met ons aan het sjouwen geweest, en er zitten teveel mensen achter...ik denk eerder aan...', maar Eline hield haar vermoedens voor zich, ze wilde haar meisje niet nog meer in paniek brengen. '' aan wat..?'snikte Ilonka, 'Eehhh...aan wat eten en drinken....het staat er voor !'
De twee begonnen voorzichtig aan het brood en het water, en merkten toen pas hoe uitgehongerd en verdorst ze waren. Gretig verorberden ze hun ' ontbijt'.

Na een goed uur ging de deur open. Twee mannen en een vrouw kwamen binnen. 'Ah, kijk eens aan, het heeft de dames gesmaakt, tijd voor de volgende etappe.', zei de man, een forse vent, donker haar en kalend. 'Jullie mogen je uitkleden, dan zal de dokter hier', terwijl hij wees op de andere man, '...even een onderzoekje doen, en de dame meet jullie maten op'. Ilonka ging nu volledig door het lint 'Wat uitkleden ? Ik wil naar huis, gore viezeriken , blijf met je poten van ons af....'Ze gilde, schreeuwde en sloeg met haar gebalde vuisten in op de man. Direkt greep de 'dokter' haar vast en gaf de ander har een paar ferme klappen in haar gezicht. Ilonka verstarde, en Eline sloeg als aan de grond genageld het tafereel gade. 'Denk maar niet dat jullie hier voorlopig nog wegkomen, mademoiselle....jullie gaan doen wat we jullie opdragen, zo niet, weten we wel raad met weerbarstige types'. Ilonka probeerde zich los te rukken, maar kreeg een stomp in haar maag. Hoestend en snakkend naar adem kromp ze in elkaar. Eline gilde : 'Stop, alsjeblieft !!', barstte in snikken uit en zakte door haar knieen, ze kon het niet langer aanzien dat haar vriendinnetje zo mishandeld werd. De vrouw ving haar op en zette haar op een stoel. Met zachte stem probeerde ze Eline wat te kalmeren. 'Jullie kunt beter meewerken, als jullie dat doen is het best draaglijk en krijgen jullie het zeker niet slecht, Nederlandse meisjes ? Eline keek haar stomverbaasd aan...de vrouw sprak Nederlands, zij het met een zwaar accent. De vrouw kalmeerde ook Ilonka, die eveneens op een stoel werd gezet. De vrouw stelde zich voor als Maria, en zou de meisjes verder gaan begeleiden. 'Maar eerst moeten jullie je uitkleden, ik neem jullie kledingmaten op', zei Maria, '..en daarna een medisch onderzoekje, niet bang zijn..' Op een of andere manier werkte Maria's stem rustgevend, de meisjes kleedden zich uit, hun slip en bh mochten ze aanhouden. 'Kijk toch, een prachtige verse oogst, de 'patron' zal zeer tevreden zijn.', lachte de kalende man smalend. Maria nam hun maten op, en de dokter, die een Noord Afrikaans uiterlijk had, haalde wat spullen uit een tas: een bakje met een doek erover, een flesje, wattenstaafjes en een stethoscoop. Eerst bekeek hij een voor een de meisjes, daarna luisterde hij naar hart en longen. Daarna moesten ze met hun rug naar hem toe staan, hij pakte het flesje en een wattenstaafje en smeerde wat jodium op hun rechterbil. Maria stelde hen gerust. 'Niet bang zijn, geen drugs of narcosemiddel. Antibiotica, voor de zekerheid'. Beide meisjes kregen een injectie. Eline verwachtte dat ze verdoofd in elkaar zou zakken of zich raar zou gaan voelen, maar er gebeurde gelukkig niets. 'Zo, nu een voor een douchen, er ligt een nachthemd klaar'. Door en andere deur kwamen ze in een kleedhokje, waar ze hun resterende ondergoed konden achterlaten. Daarna door weer een deur werd de doucheruimte betreden, een zeer modern luxe ruimte, met bad, wastafel en douchecabine. Het was alleen merkwaardig dat alle deuren waar ze doorheen waren gegaan niet meer terug geopend konden worden, er was geen weg meer terug.....

Na gedoucht te hebben kwamen Eline en Ilonka in een ruimte terecht waar ze weer door Maria werden opgevangen. Ze kregen een slipje, een nachthemdje en slippers, meer niet. 'Zo, ik zal jullie je kamer wijzen. Jullie boffen: ik heb gevraagd of jullie op een kamer konden, de baas vond het goed. Volg mij.' Ze kwamen in een gang terecht die er zeer netjes uitzag. Tapijt, mooi behang, kunst aan de muur en sfeervol verlicht, voor zover je in hun situatie van sfeer kon spreken. Maria opende een deur. 'Dit is voor de komende tijd jullie kamer. Alles is aanwezig, morgen krijgen jullie je kleding. Jullie worden automatisch gewekt, als er iets is pak je de telefoon, die is trouwens alleen voor intern gebruik geschikt..... Ga op tijd slapen, morgen krijgen jullie het druk...dan leg ik jullie alles uit over het hoe en waarom.' Ze pakte de meisjes bij een hand en trok ze naar zich toe. Met zachte stem zei ze:'Werk mee, alsjeblieft, ik wil dat jullie het hier goed hebben...', en gaf beiden een zachte kus. 'Tot morgen !', en weg was ze, de deur ging op slot.
De kamer was prachtig, er stonden twee ruime bedden met nachtkastje, twee kledingkasten, een tafel, stoelen, een tv, boekenkastje, wastafel, koelkast met inhoud, vers fruit en ook een aparte bad en wc-ruimte. Deze kamer had wel een raam wat uitzicht gaf op een gresveld, deels verlicht door lantarenpalen. Het was alweer donker geworden en de meisjes voelden nu pas hoe dodelijk vermoeid ze waren. 'Laten we slapen, ik ben doodop', geeuwde Ilonka. 'Laten we de bedden tegen elkaar aanschuiven, hebben we een tweepersoons', stelde Eline voor. Een en ander was snel gefikst, en ze schoven tussen de frisse lakens onder de dekbedden. 'Wat gaat er nou toch gebeuren ? Waarom zitten we hier, wat moeten ze van ons ?', zei Ilonka zacht. 'Geen idee...dat horen we morgen wel van Maria', antwoordde Eline. 'Die Maria...da's een aparte....wat doet een Belgische nou hier ? En die 'patron' waar die kale het over had....verse oogst noemde 'ie ons....'Ilonka huilde zacht. 'Eline...ik ben zo bang..we komen hier nooit meer weg...'Eline trok haar vriendin tegen zich aan, omhelsde en zoende haar. 'Misschien valt het best mee...als je maar weet dat ik je nooit alleen laat...nooit meer....ook niet als we ooit weer vrij zijn...' Hun lippen vonden elkaar, ze tongzoenden en streelden, fluisterdn lieve troostende woorden in elkaars oor...' Ilonka hijgde: 'Oh...doe lekker fijne lieve dngen met me..vinger me...lik me....' Ze gooiden hun nachtgoed uit en kronkelden hun blote lijfjes in elkaar. Eline likte Ilonka's hals, haar harde tepels, haar zachte buikje.. 'Jaahh...lik me...mijn kutje....ik de jouwe....' Snel manouvreerden ze zich in standje 69. Likten en zogen elkaars natte kutjes, slurpten elkaars geil en vingerden elkaar diep en heftig.De spanningen ontlaadden zich in een serie spetterende orgasmen, die hen de benarde positie waarin ze verkeerden, even deden vergeten. Uitgeput vielen ze hierna in elkaars armen in een diepe slaap. Zich niet realiserend dat alles werd geregistreerd door een verborgen camera.
In een andere kamer bekeek Maria de beelden van het lesbische liefdesspel, haar hand in haar vochtige slipje... 'Mooie, lieve meisjes...'fluisterde ze in zichzelf.......