Er was eens een meisje van ongeveer 18 jaar, Anne genaamd. Ze zat in 5 gymnasium. Voor zover ze zich kon herinneren viel ze al haar hele leven op jongens én meisjes, alleen had ze dit nog nooit durven laten merken. Al sinds de eerste vond ze een jongen een beetje leuk, Onno heette hij. Verder was ze wel verliefd op een meisje uit haar klas, maar daar gebeurde niets boeiends mee. Ze droomde er al tijden van om eens met een meisje te zoenen en misschien zelfs wel naar bed te gaan. Ze had hier nog nooit te kans voor gekregen, totdat...
Ze gingen met heel de derde op kamp naar Duitsland. Ze was al een tijdje aan het flirten met Onno, en ze was de laatste avond heel de tijd bij hem buiten. Zo tegen 10 uur kwam daar nog een meisje bij, Michelle. Wat Anne betreft was Michelle een heel knap meisje. Anne zelf had lang blond haar, krullen, blauwe ogen en een B-Cupje, Michelle had bruin steil haar en bruine ogen met een mooie C-Cup. Toen Onno die avond even naar het toilet was spraken Anne en Michelle af dat ze hem zouden verleiden. Anne had hier geen problemen mee, en Michelle ook niet zo bleek later. Toen Onno terugkwam gingen ze op een bankje zitten met zijn drieën. Michelle zat aan de ene kant van Onno, Anne aan de andere. Als Anne en Michelle elkaar aankeken moesten ze telkens lachen, en Onno vroeg zich af waar dat over ging. Plotseling zei Michelle: "heeft iemand kauwgom voor me?" Onno zei dat hij niets had, en Anne had alleen maar kauwgom in haar mond. Ze stak hem er een stukje uit en zei: "Alleen maar hier." Michelle zei dat ze hem toch wilde. Anne dacht: dit is mijn kans en ze boog een beetje voorover, over Onno heen en zei: "Kom dan!" Onno vond dat hij het wel mooi voor mekaar had zo en bleef stil. Langzaam gingen de hoofden van Anne en Michelle dichetr naar elkaar toe. Toen hun lippen elkaar raakten, dacht Anne: Oh mijn god! Wat is dit heerlijk, haar lippen zijn zoveel zachter dan die van een jongen! Michelle opende haar mond een beetje, zodat Anne de kauwgom door kon geven. Hun tongen raakten elkaar en ze begonnen te zoenen. Onno dacht ondertussen allang dat hij in de hemel was, en dit gold ook voor Anne. Ze draaide langzaam rondjes met haar tong en ze dacht bij zichzel: ik ga nooit meer een jongen zoenen, dit is zóvéél beter! Stiekem pakte ze Michelle's hand en kneep er even in. Michelle aaide even over haar vingers, en Anne vroeg zich af wat Michelle op dat moment dacht.

Plotseling kwam er door het halfdonker iemand aangelopen. Michelle ging snel wat verzitten en Anne dook naar achteren. Het was een docent! De docent kwam hen halen, omdat ze eigenlijk allang op hun kamer hadden moeten zijn. Allledrie vonden ze het jammer om uit elkaar te gaan, vooral Onno had hier helemaal geen zin in. Michelle fluisterde iets bij Anne in het oor, zodat Onno het niet hoorde: "Kom we nemen hem mee naar jouw of mijn kamer!" Want ze sliepen alledrie op een andere kamer. Anne vond dit wel goed, en samen pakten ze Onno's handen en trokken hem mee de trap op. Plotseling stond er een docente voor hun neus. Ze schreeuwde tegen Onno dat hij héél gauw naar zijn kamer moest gaan, omdat hij anders terug op school een vierkant rooster zou krijgen. Met hangende pootjes maar nogsteeds een behoorlijke stijve vertrok Onno naar zijn kamer. Daar zou hij zichzelf wel vanaf helpen, zei Anne zachtjes tegen Michelle. Ze barstten in lachen uit. Ze spraken af om eens, als het zover was, Onno samen te ontmaagden. Vanaf die dag waren ze goededen. Eerst ging Michelle nog mee naar Anne's kamer, met de bedoeling gezellig daar te blijven slapen want er was toch een bed over. Ze liepen over de galerij, want het was alleen mogelijk om via buiten naar Anne's kamer te komen. Voor de deur van een andere meisjeskamer zaten heel veel meisjes uit Anne's klas. Verdomme, ook een meisje waar Anne al heel het jaar verliefd op was. Toen Anne langsliep, hand in hand met Michelle, had ze even oogcontact met dit meisje. Het meisje keek haar heel raar aan, zag ze het goed, kwaad of jaloers bijna. Verder schonk ze hier niet echt aandacht aan. Anne sliep met nog twee kamergenotes op haar kamer, een meisje dat veel jonger was dan zij en een goede vriendin van haar. Zij zaten te kaarten op het bed toen Anne en Michelle binnenkwamen. Michelle plofte neer op het lege bed en zei dat dit bed véél beter was dan dat in haar eigen kamer. Maar alweer werd de pret verstoord door een vervelende docent, die Michelle beval om gauw naar haar eigen kamer te gaan en alweer dreigde met een vierkant rooster. Voor Michelle vertrok keek ze Anne nog even aan en gaf haar een kushandje. "Tot morgen." Toen ze weg was plofte Anne tevreden op bed. Wat was dit een heerlijke avond geweest. Als de anderen er niet bij waren geweest, was ze nu heel hard gaan zingen, haha. Ze vertelde het nog wel aan die goede vriendin van haar, maar die had even geen zin om praatpaal te zijn dus besloot ze maar lekker te gaan slapen.

De volgende ochtend gingen ze weg. Anne had Michelle niet bij het ontbijt gezien, die lag waarschijnlijk nog in bed. Ze liep terug naar haar kamer, en onderweg kwam ze Onno tegen. Ze gaf hem een knipoog en hij lachte naar haar. "Lekker geslapen?" Zei Anne. "Niet echt, teveel gedroomd" Antwoordde Onno. Anne liep lang hem heen en streek perongeluk-expres even langs zijn kruis met haar hand. Ze pakte op haar kamer, waar verder niemand was, haar tas in. Daarmee liep ze naar beneden, en toen ze op het programma van die dag keek, zag ze dat ze en bij Michelle én bij Onno in de bus zat. Toen zag ze Michelle staan. Ze had een sexy rokje en een kort topje aan, en Anne voelde dat ze een beetje opgewonden van haar werd. Ze liep naar haar toe en knuffelde haar van achteren. "Ik zit bij je in de bus" Zei Michelle. "Ja, weet ik." Zei Anne. "Ik kwam net Onno tegen. hij zit bij ons." Michelle keek haar een beetje schaapachtig aan en zei dat ze zich bijna niets meer herinnerde van de avond ervoor. Anne keek niet raar op dat ze dit zei, misschien schaamde ze zich voor haar gedrag. Maar Michelle zei plotseling: "Een ding herinner ik me wel hoor." En ze keek Anne op een bijzondere manier aan. Hè shit, ze hadden allang in de bus moeten zitten. Onno had een plekje voor een van hun vrijgehouden, en Anne had al afgesproken dat ze naast een vriendin zou gaan zitten, dus daar ging Michelle maar zitten. Gelukkig zat Anne wel voor hun. In de bus hadden ze niet een ontzettend boeiend gesprek, en Onno en Michelle gingen samen naar de iPod van Onno lusiteren. Anne luisterde ook een beetje muziek en keek uit het raam naar de voorbijzoevende auto's. Plotseling tikte Onno haar op haar rug. "Moet je zien!" Michelle was op zijn schouder in slaap gevallen. Anne keek naar rode wangen, en net ging het nummer 'Lost' aan van Anouk. Ze voelde een warm gevoel van vertedering bij het zien van een slapende Michelle. Ze dacht nog: "Ik mag níét verliefd worden, echt niet!" Maar dat hielp allemaal niets. Langzaam kreeg Michelle een plekje in haar hart.

Pas bij een tussenstop werd Michelle wakker. Ze schaamde zich blijkbaar een beetje, want ze praatte niet meer tegen Onno. Samen met Anne ging ze naar binnen, wat te drinken halen. Het was een groot wegrestaurant, en er was een chill hoekje waar ze gingen zitten. Om de een of andere reden was er ook een twisterkleed neergelegd. Toen Onno met een paar van zijn vrienden erbij kwamen zitten, stelde Michelle lachend voor om twister te gaan spelen. Onno speelde tegen Anne en Michelle, daarna een paar andere jongens. Toen ze het een tijdje gespeeld hadden en Michelle zowat bovenop Anne zat, keek Anne Michelle heel lang in haar ogen. Zag ze het nou goed, of bloosde Michelle daarna een beetje? Het kon ook van de inspanning zijn. Ze glimlachte even naar haar. Michelle had er genoeg van om twister te spelen en ging gewoon midden op het kleed zitten. "Onno, ik heb je nummer nog niet. En Anne, dat van jou wil ik ook." Anne gaaf maar wat graag haar nummer, en Onno gaf het ook snel. Michelle pakte een lollie uit haar tas, ze at die namelijk heel veel en had ze altijd bij zich. Vroeger had ze gerookt, en ze was er nog steeds niet overheen maar wel gestopt. Anne rookte nogsteeds, maar niet intensief. Toen Michelle de lollie een tijdje had, haalde ze hem uit haar mond en hield hem Anne voor. Ik hoef hem niet meer, wil jij? Anne knikte en Michelle stak de lollie in Annes mond. Anne grinnikte en Michelle proestte het uit bij het zien van het gezicht van de jongens. Toen ze weer in de bus stapte liep Anne voor Michelle uit het trapje op. Plotseling sloeg Michelle haar voor haar kont. "Walk, biach" Lachte ze. Anne keek haar even raar aan en lachte toen ook. Thuis belde ze gelijk een vriendin. "OH MIJN GOD! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen! Zij is best wel knap." Anne voelde zich geweldig. Na het weekend zag ze Michelle pas weer, maar ze had nog twee dagen om te dagdromen.

Maandag was gewoonlijk een rotdag. Meestal stond Anne met tegenzin op, moest ze wel tien keer door haar moeder geroepen worden voor ze uit bed kwam en had dan een pesthumeur. Maar deze maandag zou ze Michelle weer zien! Heel het weekend hadden ze gesms't over Duitsland en hoe grappig het allemaal was. Anne had ook Michelle's msn durven vragen en samen hadden ze veel lol gehad op msn. Bij Michelle in de klas zat nog een vriendin van Anne, Kyra. Kyra kende ze al sinds de eerste en bijna elke pauze ging ze met haar om. Ze knuffelden elkaar veel, en de een stond altijd voor de ander klaar als iemand verdrietig was, boos was e.d. .
Toen Anne op school kwam, kwam Kyra zoals gewoonlijk op haar aflopen voor een knuffel. Maar dit keer liep er nog iemand naast haar, namelijk Michelle. Die riep: "An! Knuffel!" En ze duwde Kyra opzij. Kyra duwde terug, en gelukkig was er verder niemand in de gang anders had diegene raar gaan kijken. Er ontstond tussen Michelle en Kyra een soort lach-trek-duw-gevecht. Anne keek ernaar en vond zichzelf even het Gelukkigste Wezen Op Aarde. Uiteindelijk werd ze aan de ene kant door Kyra geknuffeld, en aan de andere kant door Michelle. Toen kregen ze alledrie in de slappe lach. Met Kyra sprak ze in de pauze af om buiten te gaan roken, en Michelle zou meegaan. Ze hadden op dezelfde gang les, dus Anne liep nog even mee naar Michelle's lokaal. Op de gang kwamen ze Onno tegen. Ze keken elkaar aan en dat was een blik die alles zei. Weer lachten ze, en Onno keek alsof hij een schaap was. "Ook hallo?" Toen moesten ze helemaal hard lachen. "Let maar niet op ons, wij zijn een soort telepatisch verbonden" Proestte Michelle. Anne zuchtte. Dit kon nog wel eens een heel leuk einde van het jaar worden...