Ze keek op de klok en zag dat het bijna tijd was. Hij zou over een kwartiertje thuis zijn. Snel keek ze de kamer rond en keek of er iets was wat hem kon irriteren. Ze kon niets ontdekken maar was niet zeker van zijn goedkeuring. Ze klopte nog gauw wat kussen van de bank op, legde de afstandbediening klaar op tafel, en ging klaar staan bij de voordeur.
Ze stond er al ruim tien minuten toen ze zijn auto hoorde. Ze opende de deur en ging in de opening staan. Ze hoopte dat hij in een goede bui was. Ze wist dat hij het prettig vond als ze hem op wachtte bij de deur. En na het een keer vergeten te zijn, had ze wel geleerd om er elke dag voor hem te staan.
Hij merkte haar nauwelijks op. Zonder haar te groeten duwde hij haar aan de kant en liep het huis in. Anna sloot de deur achter hem. En liep stilletjes achter hem aan.
“Wil je wat drinken? Een pilsje misschien?” vroeg ze hem zachtjes. Ze staarde naar haar schoenen. Herman had er een hekel aan als ze hem aan keek. Ze kreeg enkel een grom als antwoord. Ze ging er maar vanuit dat het een ja moest zijn.
In de keuken spoelde ze een glas om voor hem en pakte een biertje die ze een uurtje geleden al in de vriezer had gelegd. Herman hield ervan als zijn biertje ijs koud was. Ze droogde snel de buitenkant van het glas af. Want de tafel mocht niet nat worden. Ze was zo getraind in haar handelen dat ze het nooit vergat. Want elke misstap die ze maakte leverde haar straf op.
Herman had inmiddels zijn schoenen uit gedaan en had zijn voeten op de tafel gelegd. Ze zette zijn biertje en zijn glas op tafel toen hij plotseling tegen haar zei:”Doe je rok omhoog en je slip uit. Ga op je knieën voor me zitten en geef me mijn rechter schoen aan.” Hij keek niet eens naar haar toen hij tegen haar sprak. Anna schrok niet van zijn woorden. Ze wist dat hij zijn frustraties van het werk kwijt moest. Hij kon dat enkel door haar te straffen. Ze was alleen benieuwd wat ze nu weer fout had gedaan. Ze deed haar rok omhoog en deed haar slip uit. Ze had gelukkig vanochtend haar venusheuvel bij geschoren, zodat dat niet voor meer irritaties kon zorgen.
Ze pakte zijn schoen en gaf het aan Herman. Die pakte hem aan zonder naar haar te kijken. Ze ging klaar zitten op haar knieën en stak haar kont ver omhoog.
Herman schonk zijn glas vol en dronk rustig zijn glas leeg. Hij stond op en ging achter haar staan. Zonder waarschuwing sloeg hij hard met zijn schoen op haar billen. Anna beet hard op haar lippen om geen geluid te maken. De tranen sprongen in haar ogen, maar ze wist dat ze niet mocht huilen.
“Kijk nu eens hoe je er bij zit, als een goedkope hoer! Je gedraagt je graag als een hoer, he! Misschien moet ik je es echt als een hoer gebruiken!” Terwijl hij sprak bleef hij doorslaan. Hoewel hij tegen haar sprak liet ze het wel uit haar hoofd om antwoord te geven.
“Kleed je helemaal uit!”
Herman ging weer op de bank zitten. Anna kleedde zich razend snel uit. Toen ze naakt was ging ze recht op staan, zonder Herman aan te kijken.
Het duurde zeker een kwartier voor hij weer tegen haar sprak. Anna had het inmiddels koud gekregen, maar durfde er niets over te zeggen.
“Ik kan promotie maken. Het is een promotie die ik heel graag wil. En jij kan dat voor mij mogelijk maken. Mijn baas wil jou een weekendje lenen. En dingen met jou doen die hij bij zijn vrouw niet kan doen. Doe jij je best en onderga je alles, dan zal ik promotie maken. Doe jij dat niet, dan maak ik geen promotie. En zal ik je niet dankbaar zijn, en jij weet vast wel wat dat betekent.”
Anna schrok. Een heel weekend met een andere man, die haar dingen zou laten doen die ze niet wilde. Maar ze wist dat ze het moest doen, ze wilde graag dat Herman promotie maakte. Ze hield van hem, ze zou alles voor hem doen.
“Je hebt een kwartier om je op te frissen. Doe je haar leuk en maak je op. Mijn baas verwacht hier een hoer te zien en dus voldoe aan die verwachting.”
Anna raapte haar kleren op en ging snel naar boven. Daar deed ze haar haren in een staart en maakte haar snel op. Ze deed een doorkijk blouse aan en een kort rokje. Daaronder droeg ze enkel een stel kousen, geen slipje en geen behaatje. Een stel onmenselijke hoge hakken maakte het plaatje af. Ze keek in de spiegel en ze zag er echt uit als een hoer. Ze hoopte dat Herman er blij mee zou zijn.
Toen ze de kamer weer in kwam, keek Herman even op. Bekeek haar van top tot teen en glimlachte.
“Denk dat ik die promotie in mijn zak heb.” Anna’s hart maakte een sprongetje.
De deurbel klonk hard door de huiskamer.
“Daar zal je hem hebben, jouw Meester voor de komende drie dagen.”