Het hart van Ann-Francis klopte zo hard dat ze was bang dat ze een hartaanval zou kunnen krijgen. Ze was naakt in bed met haar achttien jarige buurjongen en haar vriendin was in het huis, lopend naar haar slaapkamer. “Ik… Ik kom eraan, Ellen,” riep ze naar haar vriendin. “Ik kleed me even aan. Pak maar vast een kop koffie.”

“Ok,” riep haar vriendin.

Ann-Francis en Albert bleven op het bed, hielden hun adem in, en luisterden tot zij het geluid van de voetstappen van de andere vrouw terug de hal in hoorden lopen. Dan, bijna op het zelfde moment, ontspanden zij en begonnen te ademen. Ann-Francis ging snel van het bed, trok een roze gekleurd fleece sweatshirt en een bijpassende broek uit haar kast, en trok die aan. “Stop daarmee,” fluisterde ze tegen Albert, die naar haar keek terwijl zij zich aankleedde. Ze gleed in een paar slippers.

“Ik kan het niet helpen,” fluisterde hij terug.

“Maak jezelf ongezien voor een tijdje,” zei ze hem. “Ik zal zo snel mogelijk proberen van Ellen af te zijn. Ze gaf Albert een kus, en liep dan naar de slaapkamerdeur.

Ellen zat aan de keukentafel met een kop koffie voor haar toen Ann-Francis binnen liep. De vriendin was kleiner dan Ann-Francis, vrij gezet, en had grijzig zwart haar dat ze kort droeg. Ze was eens aantrekkelijk geweest, maar haar looks waren aanzienlijk verdwenen in de loop der jaren. Zij en Ann-Francis waren goede vriendinnen geweest sinds Ellen en haar echtgenoot het huis naast Ann-Francis kochten. Ann-Francis deed zichzelf een kop koffie in en ging bij haar vriendin aan de tafel zitten.

“Ik neem aan dat Bart opnieuw weg is,” zei Ellen, grijnzend.

Ann-Francis nam een slokje van haar koffie en knikte. “Soms schijnt het dat hij meer weg is dan dat hij thuis is,” zei ze.

“Ik weet niet hoe je het doet,” zei Ellen, na het nemen van een slokje van haar koffie. “Ik zou absoluut gek worden als Marco net zo veel weg was als Bart is.” giechelde ze. “Ik bedoel, ik word misschien wat ouder, maar ik heb nog mijn behoeften.”

Ann-Francis nipte meer van haar koffie en knikte. Ellen sprak altijd over hoe actief haar liefdesleven met haar echtgenoot Marco was en ze was altijd benieuwd hoeveel van wat haar vriendin zei waar was en hoeveel van dat wensgedachte was. De echtgenoot van haar vriendin was tien jaar ouder dan Ellen en had een tendens getoond om, om ongeveer tien uur in de avond weg te dutten telkens als de twee paren avonden samen hadden doorgebracht.

“Je zou jezelf een minnaar moeten vinden,” zei Ellen, Ann-Francis verrassend. “Met jouw looks, kun je bijna elke man krijgen die je wilt.”

“Ellen, ik zoek geen minnaar,” zei Ann-Francis. “Hoofdzakelijk omdat ik er al één heb gevonden,” dacht zij. “En ik ben er zeker van dat ik jou niet over hem ga vertellen.”

“Heb je al plannen voor de dag?” vroeg Ellen. “Aangezien Bart weg is en Marco aan het golfen is, dacht ik dat wij misschien konden gaan winkelen.”

“Ik zou graag willen,” zei Ann-Francis, “maar Albert komt langs om me met de tuin en wat andere dingen te helpen die gedaan moeten worden. Met Bart zo veel weg, krijg ik het werk niet gedaan tenzij ik iemand in huur.

Een koele blik werd nu op het gezicht van Ellen gevormd. “Albert, hè?” zei ze. “Hij is, hoeveel, achttien of negentien nu?

“Ellen, waar heb je het over?” zei Ann-Francis, hopend dat ze haar ware gevoel niet toonde. “Hij is jong genoeg om mijn zoon te zijn.”

“Dat is de perfecte leeftijd,” zei Ellen. “Weet je niet dat jonge mannen pieken op zijn leeftijd en vrouwen op onze leeftijd?”

“Een paar dagen geleden zou ik gezegd hebben dat, dat enkel een oude vrouwen verhaal was,” dacht Ann-Francis, hard vechtend om een grijns te onderdrukken. “Albert is een goede jongen en hij is niet geïnteresseerd in oude vrouwen als ons,” vertelde ze haar vriendin.

Albert kon de vrouwen horen praten en vroeg zich af wat hij zou moeten doen. Hij had zich aangekleed maar wist niet zeker of hij in de slaapkamer zou moeten blijven of moest proberen om weg te komen op de een of andere manier. “Ik zou uit het raam kunnen klimmen,” dacht hij. Hij liep naar het raam en keek naar buiten. “Dat is denk ik geen goed idee,” mompelde hij toen hij zag dat het raam op de straat uitkeek. “Alles wat ik nodig heb is dat de volledige buurt me uit het slaapkamerraam van Ann-Francis ziet kruipen.”

Hij liep naar de slaapkamerdeur en luisterde naar de pratende vrouwen. Zorgvuldig, stak hij zijn hoofd naar buiten en keek door de hal naar de keuken. Hij was blij om te weten te komen dat hij Ann-Francis of haar vriendin niet kon zien. Dat betekende dat zij hem ook niet konden zien. Twee deuren verder de hal in aan de linkerkant, vrij dicht bij de keuken, was de deur naar de kelder. “Als ik in de kelder kan komen,” dacht hij, “Kan ik door de buitenkelderdeur weggaan.” Hij stond daar, keek de hal in, en luisterende naar het gesprek van Ann-Francis en haar vriendin. Het klonk niet alsof zij op het punt stonden om spoedig het gesprek te stoppen, zodat hij snel zijn uitweg uit de slaapkamer maakte en door de hal naar de kelderdeur liep. Hij bereikte de deurklink en hoorde de vriendin van Ann-Francis zeggen, “Ik moet even naar het toilet. Ik houd van koffie, maar het gaat rechtstreeks door me.” Het commentaar werd gevolgd door het geluid van een stoel die naar achter geschoven werd. “Oh, shit!” dacht de jongen. Hij drukte de deurklink naar beneden, trok de open deur, stapte in de kelderruimte, en deed de deur achter hem dicht.

“Je kunt nog steeds met me gaan winkelen,” zei Ellen terwijl ze door de hal naar het toilet liep. “Albert heeft je niet nodig om hem te controleren, of wel?”

“Nee, ik denk het niet,” antwoordde Ann-Francis. “Maar er zijn heel wat dingen die gedaan moeten worden waarover ik hem nog niet heb verteld.

Ann-Francis hoopte dat Albert zorgvuldig was met zichzelf verbergen. Het laatste ding dat zij nodig had was met de jongen in haar slaapkamer betrapt worden. Ellen was een goede vriendin, maar zij was ook één van de beste roddelaarster in stad. Als zij te weten kwam wat er aan de hand was, zou het binnen een uur geen geheim meer zijn als Ellen wegging. Ze stond op liep naar het aanrecht en goot zich een nieuwe kop koffie in. Ze merkte dat haar handen trilden toen zij de kop op pakte. Ze stond bij het aanrecht, de hal in kijkend, wachtend tot Ellen uit het toilet zou komen.

“Meisje, je gaat je winkelpas verliezen als je, je kansen blijft afwijzen om te gaan winkelen,” riep Ellen vanuit het toilet. Ze kwam uit het toilet te voorschijn en keek de slaapkamer van Ann-Francis in voordat ze door de hal naar de keuken liep. “Je zou Albert ertoe moeten brengen om je bed voor je op te maken,” merkte ze op.

“Eh…ik…ik ging het beddengoed vandaag verschonen,” antwoordde Ann-Francis. Had Ellen iets gezien? Misschien had Albert zich niet zo goed verstopt. Misschien hadden zij iets beschuldigends op de vloer laten liggen…

“Je hoeft je tegen mij niet te verdedigen hoor,” zei Ellen toen ze de keuken in kwam lopen. “Ik maak het bed niet op, vier van de vijf dagen sommige weken.”

Albert zocht door de kelder alle vuilnisbakken die hij kon vinden en maakte ze leeg in een plastic afvalzak die hij uit een doos had gepakt die hij op een plank bij het einde van de trap had gevonden. Dan liep hij via de trap naar de buitendeur van de kelder, hij opende het slot op de deur en duwde de deur open.

Het geluid van het openen van de deur weergalmde door het huis. “Wat was dat?” vroeg Ellen.

“Ha, dat zal Albert zijn,” zei Ann-Francis opgelucht. “Hij zou in de kelder met opruimen beginnen.” Ze had geen idee hoe de jongen in de kelder was gekomen, maar ze was blij dat hij daar was.

“Oh, je laat die jongen niet te hard werken, hè?” zei Ellen.

“Je zou eens moeten weten hoe “hard” Albert werkt,” dacht Ann-Francis. Weer eens vocht ze om een glimlach op haar gezicht in te houden. “Ik zei het je, aangezien Bart zoveel weg is, blijft er veel over om te doen,” zei ze.

“Oh, je staat vandaag geen pret te toe, of wel?” zei Ellen. “Ik kan je echt niet over halen om met me te gaan winkelen, hè.”

Ann-Francis haalde haar schouder op en schudde haar hoofd. “Sorry,” zei ze.

“En volgend weekend dan?” vroeg Ellen hopelijk.

“Sorry,” zei Ann-Francis.

“Is Bart dan thuis?” vroeg haar vriendin.

“Ik betwijfel het,” antwoordde Ann-Francis. “Maar er zijn dingen die gedaan moeten worden bij het strandhuis om die winterklaar te krijgen.” Het idee dat de dingen bij het strandhuis, dat zij en haar man bezaten, gedaan moesten worden gedaan kwamen net in haar op. En het gaf haar ook een opwindend idee. “God, als ik Albert meeneem om me te “helpen”, zal ik hem voor mij alleen hebben zolang wij daar zijn?” Ze voelde haar tepels hard worden bij het vooruitzicht.

“Als wij niet dergelijke goede vrienden waren, zou ik denken dat je me weg wil hebben,” zei Ellen. Dan glimlachte ze. “Ik zal erin slagen om je mee aan het winkelen te krijgen. Wacht maar af.”

“Ok,” zei Ann-Francis. “Zodra alles is gedaan, zal ik met je mee gaan, dat beloof ik.”

Ze konden Albert de kelder in en uit horen gaan.

“Dat is je geraden ook,” zei Ellen opstaand. “Ik denk dat ik maar beter naar huis kan gaan. Anders ga je mij ook nog aan het werk zetten.”

Ann-Francis grijnsde. “Ik zou het kunnen doen,” zei ze. Ze stond op en liep haar vriendin naar de deur.

Albert liep door de tuin naar het huis, hij had het afval dat hij in de kelder had gevonden in een container achter de garage gegooid.

“Hij is gegroeid, vindt je ook niet?” zei Ellen, terwijl ze naar de jongen keek.

“Eh… ja, ik denk het ook,” antwoordde Ann-Francis. “Hij… hij is achttien.”

Ellen draaide zich om en zei plagerig. “Achttien, dat is oud genoeg, weet je dat…”

“Ellen!” riep Ann-Francis uit.

Ellen gaf haar een knuffel, en kuste haar op de wang. “Het was maar een grapje,” zei ze. “Maar ik kan je wel vertellen, ik zou die jongen niet uit mijn bed schoppen.”

“Bel me dinsdag of woensdag over het gaan winkelen,” zei Ann-Francis.

“Ok, dat zal ik doen,” zei Ellen. Ze stapte uit het huis en begon te lopen. “Hallo, Albert,” riep ze naar de jongen, die net van plan was de kelder weer in te gaan.

“Hallo, mevrouw De Ruiter,” riep Albert terug.

“Laat je niet te hard aan het werk zetten door Ann-Francis hoor,” zei Ellen.

“Eh… ik… ik zal opletten,” antwoordde de jongen. Hij draaide zich om en liep de trap af terug de kelder in.

Toen haar vriendin uit het zicht was verdwenen, draaide Ann-Francis zich om en liep naar de keuken, ging naar de deur die leidde naar de kelder, opende die, en ging naar beneden. Albert zat op een oude bank in wat eens hun recreatieruimte was geweest. Naast de bank stond een biljarttafel, en een TV stond in de hoek. De ruimte was in jaren niet gebruikt. Ann-Francis was verrast om te zien dat de stapel dozen die eens boven de biljarttafel stonden waren verdwenen.

“Je bent bezig geweest,” becommentarieerde zei.

“Ik moest mevrouw De Ruiter toch overtuigen dat ik jou hielp met de schoonmaakbeurt?” grijnsde Albert.

“Eh… ja, ik dacht het wel,” antwoordde Ann-Francis. Ze voelde een slaak van verluchting dat ze niet betrapt waren, maar onder die verluchting zoemde ook een stroom van opwinding. Zij en Albert hadden samen in bed betrapt kunnen worden, als Ellen niet was gestopt met door de hal lopen toen zij…

Albert stond op. “Wat is er aan de hand?” vroeg hij, een beetje verward kijkend. “Je hebt een soort van grappige blik op je gezicht.”

“Wij… wij konden betrapt worden,” zei Ann-Francis zacht. “Ellen…zij kon...zij kon ons in… in bed betrapt hebben.”

“Ja, dat had ze gekund,” antwoordde Albert. Hij grijnste. “Weet je, het klinkt waarschijnlijk bizar, maar er is iets over dit gehele gebeuren dat aardig opwindend is.

Ann-Francis werd verrast door wat de jongen zei. “Jij voelt het ook?” vroeg ze hem.

Albert knikte en pakte haar. “Dat doe ik zeker,” zei hij zacht. Zijn handen gleden onder het sweatshirt van Ann-Francis, toen haar broek in en hij pakte haar billen, trok haar tegen zich aan, en kuste haar.

Op het moment dat haar lippen die van de jongen bereikte ervoer Ann-Francis een krachtige golf van verlangen. Ze was net zo opgewonden als ze het hele weekend al was en wist niet helemaal zeker waarom, maar de reden waarom was niet werkelijk van belang. Het enige wat ze wist was dat ze Albert nodig had, misschien meer dan ze nodig was sinds hun affaire was begonnen. Ze greep zijn T-shirt en trok het over zijn hoofd, rommelde aan zijn broek en deed die uit. Ze kon voelen dat hij haar broek neer beneden duwde. Ze hoorde het hijgen en de grommende geluiden, maar wist niet zeker of ze uit haar of uit Albert kwamen.

Albert wist niet wat er gebeurde. Het was duidelijk dat Ann-Francis behoorlijk geil was, in feite was hij bijna net zo geil als zij was. Hij voelde haar aan zijn T-shirt trekken en verbrak hun hete kus om haar toe te staan om het T-shirt uit te doen, dan voelde hij haar met zijn broek rommelen. Hij dacht er niet werkelijk over om het te doen, maar hij realiseerde zich dat hij haar broek naar beneden duwde. Hij greep haar billen opnieuw, tilde haar op, en zette haar op de biljarttafel. Ann-Francis gleed naar het midden van de tafel terwijl hij met haar op de met vilt bekleedde tafel klom.

Ann-Francis voelde dat Albert haar op de biljarttafel zette en gleed zich naar het midden om het makkelijker te maken voor wat zij hoopte dat daarna zou gebeuren. Ze was verrukt toen ze de jongen omhoog op de tafel met haar klom. Hij bewoog zich tussen haar benen, zijn lichaam leunde over haar heen. Ze pakte hem. “Neuk me, Albert! Oh, God, alsjeblieft laat me niet wachten!” bedelde ze. Het was de eerste keer dat ze zei; “Neuk me!” dacht Albert, “ze moet nu wel heel geil zijn.” Ze kon zich niet herinneren dat ze ooit meer sex wilde. Ze voelde dat hij zijn eikel tussen haar schaamlippen zette, en met één krachtige duw in haar gleed. “Jaaaaa! Oh, God, jaaaaaaaa!!” schreeuwde ze. “Neuk me! Stop je lul er lekker in! Alsjeblieft! Oh, God, Albert, alsjeblieft!” Ze hoorde zichzelf brabbelen, maar het was alsof de geluiden uit iemand anders kwamen.

Albert, voelde zich alsof hij volledig onbeheerst was, beukte zijn heupen tegen Ann-Francis alsof hij probeerde om zijn stijve lul door haar heen te drukken. Hij voelde nog nooit deze wildernis! Het was geen liefde bedrijven, het was sex, pure sex, en niets anders. Hij voelde de benen van Ann-Francis rond hem slaan en haar vingers die in zijn rug sloegen. Haar kut voelde heter dan hij ooit gevoeld had en hij wist dat het niet lang zou duren voor dat hij in haar zou exploderen.

Zonder waarschuwing was het alsof miljoen heldere lichten achter de gesloten ogen van Ann-Francis explodeerden. Samen met de lichtshow kwamen de krachtige ontploffingen van zuiver genot. “Albeeeert!” gilde ze terwijl de jongen tegen haar en haar lichaam aanbeukte. “Jaaaaaaaa! Oh, jaaaaaaaa! Oh, jaaaaaaa!!! Ohhhhhhhhhh!!! Ohhhhhhhhhhhhhhh!!!”

Nadat hun hartstocht was gezakt, gingen ze liggen, elkaar in de armen houdend, op de biljarttafel, bij proberen te komen.

“Mijn God, Albert,” fluisterde Ann-Francis, haar vingers strelend over de jongen zijn wang en kaak. “Wij…wij waren als…als beesten. Ik…ik denk niet dat ik ooit zo onbeheerst ben geweest…in mijn leven.”

“Ik ook niet,” zei de jongen. “Ik…ik deed je geen pijn, hè?”

Ann-Francis giechelde. De verbaasde blik die op het gezicht van Albert verscheen maakte haar nog harder aan het giechelen. “Geloof me Albert, je deed me geen pijn. Niet een klein beetje. Dat was ongelooflijk sex, vindt je ook niet?”

“Eh…ja…het…het was zeker,” zei de jongen goedgekeurd. Hij wist niet wat hem was overkomen, maar het was ongelooflijk geweest. “Was het…je weet wel…denk je dat het was omdat we bijna betrapt waren?”

Ann-Francis knikte. “Dat had er waarschijnlijk iets met te doen,” zei ze. Ze giechelde opnieuw. “Je was als een wilde stier. Daar hou ik wel van.”

“Het was wild,” zei Albert. “Ik bedoel, het was werkelijk ontzagwekkend. Maar…”

“Maar wat?” vroeg Ann-Francis.

“Ik weet niet precies wat ik moet zeggen,” zei de jongen. “Ik bedoel, wij kusten niet, of hebben elkaar niet aangeraakt zoals…de manier waarop wij deden de andere keren dat wij de liefde hebben bedreven.”

Ann-Francis werd diep geraakt door zijn commentaar. “Dat is omdat wat wij net deden “sex hebben” was,” zei zij. “De meeste andere keren dat wij het deden, was de liefde bedrijven.”

“Oh,” zei Albert.

“Ik had, wat ik dacht, was een goed idee toen ik met Ellen sprak,” zei Ann-Francis.

“Ja?” antwoordde Albert.

“Goed, je weet dat wij een strandhuis bezitten, niet? Aan de zee.”

Albert knikte. “Ja, dat herinner ik me, je hebt ons toen uitgenodigd een paar jaar geleden.”

“Oh, ja, dat was ik bijna vergeten,” zei Ann-Francis. “Hoe dan ook, ik dacht er in één keer weer aan dat er daar ook dingen moeten worden gedaan waar ik hulp bij nodig heb.” Ze pauzeerde en grijnsde terwijl ze op een blik van begrip op het gezicht van haar jonge minnaar lette.

“Je...bedoel je dat…je wilt dat ik…?” stamelde Albert.

Ann-Francis giechelde opnieuw. “Ik dacht zo, ik zou je moeder kunnen vragen of het in orde zou zijn als jij met me meeging naar de kust om me te helpen het strandhuis winterklaar te maken.”

“Oh, wow!” riep Albert uit. “Wanneer… um… wanneer wil je dat…uh…we gaan?”

“Als je moeder zegt dat het goed is, kunnen wij waarschijnlijk aanstaande donderdag of vrijdag weggaan,” antwoordde Ann-Francis.

“Donderdag zou mooi zijn,” zei de jongen. “En ik weet dat mijn moeder het goed zal vinden.”

Ann-Francis kuste hem. “Ik hoop het,” zei zij. “Maar, laten we gaan opstaan? Deze tafel wordt vrij hard.”

“Eh… ja,” zei Albert.

“Je dacht vrij snel vanochtend,” zei Ann-Francis terwijl ze van de biljarttafel afgleden. Ze bukte en pakte haar broek op, ging rechtop staan, en zag dat Albert op haar voorover bukken had gelet. De gedachte daarvan maakte haar gezicht warm voelen.

Albert’s gezicht werd ook rood. “Eh…ja, um…ik dacht ik wilde de ochtend niet doorbrengen verstopt in jouw kast.”

Ann-Francis giechelde. “In orde,” zei zij.

Ze liepen naar de trap om naar boven te gaan.

“Um…ben je serieus over…um…naar de kust gaan volgende weekend?” vroeg Albert. Hij liet Ann-Francis met opzet eerst de trap opgaan omdat hij hield van wat hij zag toen hij haar volgde.

“Natuurlijk ben ik dat,” antwoordde Ann-Francis. “Eigenlijk, zijn er werkelijk dingen die moeten worden gedaan om het strandhuis voor de winter klaar te maken, maar…” Ze pauzeerde. “… we zouden in staat moeten zijn in een uur of twee alles gedaan te kunnen krijgen.”

Ze waren nu bovenaan de trap en liepen de hal in. Ann-Francis draaide en deed haar armen rond de taille van Albert. Ze voelde zijn handen die rond haar taille gleden en naar beneden haar billen vast pakte, ze hield ervan. “De rest van de tijd kunnen wij pret hebben,” zei ze, en kuste hem zacht.

Albert kneep in de stevige billen van zijn minnares. “Ik kan niet wachten. Kunnen wij donderdag gaan?” vroeg hij.

Ann-Francis grinnikte. “Tjonge, zijn we een beetje ongeduldig?” antwoordde zei. Ze kuste hem opnieuw. “Maar weet je, we hoeven nog niet aan het volgende weekend te denken. Jouw ouders zijn morgenavond pas thuis, toch?”

“Eh… ja, je hebt gelijk,” zei de jongen. Hij trok haar tegen zich aan en kuste haar. “Heb je nog meer “karweitjes” die ik vandaag moet doen?”

Ann-Francis glimlachte. “Ik denk niet dat ik je hoef te vertellen wat ik wil dat je gaat doen, of wel?” vertelde ze de jongen. “Maar waarom gaan wij eerst niet even lunchen en wat rusten? Je gaat me uitputten.”

“Ok,” zei Albert. Hij volgde Ann-Francis naar de keuken, hielp haar dingen te pakken om sandwiches te maken, en dan gingen zij zitten en eten.

“Als ik zo nou even de tuin verder ga opruimen en de stoep ga vegen?” zei Albert terwijl ze na de lunch de tafel opruimden. “Dan is dat in ieder geval gedaan.”

“Dat is goed,” zei Ann-Francis. “Ik zal je helpen, dan is het ook sneller klaar.”

“Dat lijkt me een goed plan,” zei de jongen.

“Ik ga me omkleden in iets fatsoenlijker om in de tuin te werken,” zei Ann-Francis, en ze liep naar de slaapkamer. Ze trok een spijkerbroek en een katoenen T-shirt aan, en zij en Albert gingen naar buiten.

Het duurde ongeveer twee uur om dat wat ze in de tuin moesten doen klaar te krijgen. Albert deed het grootste deel van het in orde maken van de tuin, terwijl Ann-Francis het onkruid dat Albert op de stoep gooide tot kleine stapeltjes veegde, die zij en de jongen in een afvalzak deden en op de stapel van de andere dingen in de container achter de garage gooiden.

Albert legde de bezem en de snoeischaar in de garage en Ann-Francis ging met hem mee. “Is dat alles wat wij moeten doen?” vroeg ze hem aangezien hij de spullen achter in de garage zette waar ze behoorden.

“Dat is het,” Albert zei.

“Zo, dus we hebben de rest van vandaag en het grootste deel van morgen vrij?” grijnsde Ann-Francis.

“Goed geraden,” zei Albert, antwoordend op haar grijns. Hij trok haar in zijn armen en kuste haar.

“Ik stel voor dat we naar binnen gaan,” zei Ann-Francis. “Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik ben helemaal bezweet. Ik kan een douche gebruiken.” Glimlachte ze naar Albert. “Wil je ook niet even onder de douche?”

“Met jou?” vroeg de jongen hoopvol.

“Als dat is wat je wilt”

“Dat is precies wat ik wil,” vertelde Ann-Francis hem. “Kom op, naar binnen.”

Albert volgde zijn minnares via de stoep naar het huis, opserverend dat zij er ongelooflijk goed uitzag in haar spijkerbroek.

In het huis, gingen ze naar de badkamer. Ann-Francis zette de douche aan, en beiden begonnen hun kleren uit te doen.

“Je houdt van mijn billen, of niet Albert?” zei Ann-Francis terwijl ze bukte en haar broek uitdeed met haar kont richting de jongen. Ze stapte uit haar broek, ging rechtop staan, en keek naar de jongen, van wie het gezicht rood was geworden.

“Eh…um…ja…ik…um…ik,” antwoordde hij, starend naar de vloer.

Ann-Francis liep naar de jongen en deed haar armen om hem heen. “Je hoeft je niet te schamen,” zei ze. “Ik vind het geweldig dat je van mijn kont houdt.”

Albert keek omhoog naar haar. “Ik...ik denk dat jij de mooiste kont…um…billen…eh....hebt die ik ooit…um…gezien heb,” stammelde hij.

Ann-Francis giechelde. “En hoeveel vrouwelijke billen heb je al gezien?”

Het gezicht van Albert werd opnieuw rood. Hij wist niet zeker hoe te antwoorden.

Ann-Francis ontdekte zijn verwarring. “Zou het gemakkelijker zijn als ik je vroeg hoeveel naakte vrouwelijke billen je hebt gezien?”

Albert knikte en een glimlach verscheen op zijn gezicht. “Dat is gemakkelijker,” zei hij. “Alleen…um…die van jou.” Hij kuste Ann-Francis.

Ann-Francis keek rond in de badkamer en had een idee dat haar intrigeerde. “In plaats van een douche, kunnen we ook in bad gaan voor een tijdje?” stelde ze voor. Ze hadden hun badkamer een paar jaar geleden verbouwd en naast een grote douchecabine, hadden ze ook een groot bad geplaatst met allerlei functies die ze zelden hadden gebruikt. In feite, kon Ann-Francis niet de laatste keer herinneren dat ze in dat bad was geweest. Ze pakte altijd de douche in haar eentje.

“Zeker, waarom niet?” zei Albert. Hij was bereid om alles te proberen wat Ann-Francis voorstelde.

“De kraan zit daar,” zei Ann-Francis, wijzend naar het einde van het bad. “Laat het water maar lopen. Ik zal kijken of ik nog badschuim heb. Dat maakt het nog leuker, vindt je ook niet?”

“Eh…ja, zeker,” zei Albert. Hij vulde het bad met water en controleerde met zijn hand of de temperatuur juist was, dan sloot hij de afvoer en begon het bad te vullen. Op hetzelfde moment, probeerde hij om een oog op Ann-Francis te houden, die gebukt stond en in een kastje aan het zoeken was.

“Hier, ik dacht ik wat had,” zei Ann-Francis. Ze liep naar Albert en overhandigde hem een fles met badschuim. “Je vindt het toch niet erg dat het geparfumeerd is?”

“Eh…ik dacht het niet,” antwoordde Albert. Hij verwachtte niet dat hij nog naar buiten zou gaan, dus wat maakte het uit als hij naar parfum rook. Hij schroefde de dop van de fles los en goot wat van de rode vloeistof in het wervelende water waarmee het bad gevuld werd. Bijna onmiddellijk begonnen zich grote schuimkoppen te vormen.

“Ik moet mijn haar opsteken,” zei Ann-Francis zei. Ze liep naar de wastafel en stond voor de spiegel om dat te doen.

Albert vond het kunnen zien van een naakte vrouw nog steeds een beetje afleidend en lette zorgvuldig op terwijl zijn minnares haar haar op haar hoofd vastzette met een haarclip. Het proces zorgde ervoor dat Ann-Francis haar handen en armen boven haar hoofd optilde en dat resulteerde in, op zijn minst vanuit het perspectief van de jongen, sommige zeer interessante en plezierige bewegingen van diverse lichaamsdelen van Ann-Francis. Ze zag dat hij naar haar keek en glimlachte. “Je kan beter op het bad letten,” waarschuwde zij hem.

Albert draaide zich en zag dat het bad zich bijna tot de bovenkant met schuimend zeepsop had gevuld. Hij sloot snel het water af. Hij draaide terug naar Ann-Francis, die door de badkamer naar hem liep. “Misschien heb ik er teveel badschuim ingegooid,” zei hij.

“Oh, dat weet ik niet,” zei ze. Ze liep tot aan de rand van het bad, en liet één been in het bad glijden. “Je hebt de watertemperatuur precies goed,” zei ze en ze stapte verder het bad in en liet zich in het zeepsop zakken.

Albert zat daar, gapend naar haar.

Ann-Francis grinnikte. “Kom je er ook in?”

“Eh…ja…ja zeker,” antwoordde de jongen. Hij stond op, stapte in het bad, en liet zich in het water zakken. Daar zat hij, in zeepsop tot zijn hals, met zijn knieën die tegen zijn borst kwamen, niet precies zeker hoe te gaan zitten.

“Steek je benen uit zodat ze aan beide kanten van me zijn,” instrueerde Ann-Francis hem.

“Ok,” zei de jongen en deed zoals zij instrueerde.

“Goed…” zei Ann-Francis en gleed haar benen boven op zijn benen en één aan beide kant van hem. “Is dit niet fijn?” vroeg ze.

Albert keek terug naar het mooie gezicht, dat was alles wat zichtbaar was boven de bergen van wit zeepsop in het bad. “Dat is het zeker,” zei hij.

“Ik hield ervan een lekker warm bad te nemen,” zei zijn metgezel. “Ik doe het nauwelijks meer.”

Albert was verrast om te ontdekken dat zijn lul die bijna van de minuut dat ze in de badkamer waren stijf was, een beetje zachter was geworden. “Het voelt werkelijk fantastisch om zo in de bubbels te zitten,” zei hij.

Ann-Francis grijnsde naar hem en haar ogen fonkelden. Ze tilde haar been op en liet haar voet langs zijn been glijden. “Het is vooral fijn gezelschap te hebben terwijl je baddert,” fluisterde ze.

De lul van Albert werd weer volledig stijf.

“Ben je geslaagd dit jaar, of moet je nog een jaar naar school?” vroeg Ann-Francis. “Ik kan me dat nooit herinneren.”

“Um…ik…ik heb mijn diploma gehaald,” antwoordde de jongen.

“Ga je nu naar het HBO?”

“Ja, ik ga een opleiding volgen in Utrecht,” antwoordde Albert.

“Utrecht is een mooie stad,” zei Ann-Francis. “Ik ben er wel eens wezen winkelen, maar…wat ga je studeren?”

“Brandbeveiliging deskundige,” zei de jongen. “En een paar cursussen in gemeentelijk beleid.”

“Brandbeveiliging deskundige?” zei Ann-Francis verrast. “Ben je van plan om brandweerman te worden? Ik wist niet dat je daar HBO voor moest hebben.”

“Je hebt geen HBO-diploma nodig om brandweerman te worden, maar het helpt,” zei Albert.
“Als ik brandweerman zou worden, zal het hebben van een HBO-diploma me helpen promoties te krijgen.”

“Vooruit denkend, daar hou ik van,” zei Ann-Francis. Ze tilde haar ander been op en gleed die voet van boven naar beneden over het been van Albert. “Wanneer moet je weg voor school?” vroeg zij.

“Over ongeveer drie weken,” zei Albert. “Mijn vader heeft een vriend die in de stad leeft waar de universiteit is en hij heeft een kleine flat die hij aan studenten verhuurd. Hij verhuurt het aan me voor de volledige vier jaar die ik daar ben.”

“Dat is aardig,” zei Ann-Francis. Haar andere voet gleed van boven naar beneden over het been van de jongen. “Hij gaat over drie weken weg,” peinsde ze. “Waarom heb ik niet eerder een move gemaakt? Oh, goed, ik moet ervoor zorgen dat wij zoveel mogelijk pakken in de drie weken als ik kan, dacht ik.” Ze gleed haar voet langs het been van de jongen naar beneden, dan weer naar boven, maar in plaats van helemaal naar boven te glijden, stopte ze, bewoog naar de zijkant, en streelde zijn stijve lul met haar voet. “Oh, Albert, je houdt werkelijk van dit, niet?” fluisterde ze.

“Oh, ja!” antwoordde de jongen. “Ik hou ervan!”

Ann-Francis leunde naar voren en zette haar handen op de schouders van Albert, zo kreeg ze haar knieën onder haar, en gleed haar kont boven en op de benen van de jongen. “Ik wil iets proberen,” zei ze terwijl ze dat deed. Toen ze in de positie was die ze zou willen zijn, tilde ze zich op, zakte naar beneden, en plaatste de eikel van zijn stijve lul voor haar kut. Dan, zacht zuchtend, zakte ze naar beneden. “Oh, is dat geen lekker gevoel?” spon ze.

“Ja, dat is het zeker,” antwoordde Albert begerig. Hij nam diep adem. “Mag…mag ik je iets vragen?”

“Zeker,” zei Ann-Francis. Het feit dat ze een gesprek hadden terwijl zijn lul in haar zat gaf haar een huivering. “Wat wil je weten?”

“Um…eh…hoe…hoe voelt het aan wanneer ik , weet je wel, wanneer ik in je ben?” informeerde de jongen.

De kwestie van de jongen zette Ann-Francis aan tot denken. Hoe kon ze beschrijven wat ze voelde als de stijve van de jongen in haar zat? “Eh…het…het voelt heerlijk,” begon ze en realiseerde zich onmiddellijk dat haar beschrijving niet dichtbij kwam. “Nee…niet alleen heerlijk,” ging ze verder. “Het voelt beter dan wat dan ook, wat ik ooit gevoeld heb.”

“Beter dan wat dan ook?” vroeg Albert, een beetje verrast.

Ann-Francis kuste hem op het voorhoofd. “Je laat me beter voelen dan ik ooit eerder in mijn leven voelde,” vertelde ze hem. “Het is werkelijk moeilijk te beschrijven. Je vult me op.” Ze voelde een kleine rilling door haar gaan. “Zie, je laat me helemaal rillen van binnen.” Ze kuste hem opnieuw, dit keer op de lippen. “En jij? Hoe voelt het binnen in mij?”

“Het is zoals je zei, het voelt beter dan wat dan ook, wat ik ooit in mijn leven heb gevoeld,” antwoordde de jongen. Hij gleed met zijn handen van boven naar beneden over de rug van Ann-Francis terwijl hij sprak. “Je bent zo warm, en het voelt zo het ongelooflijke in jou te zijn. Soms, wanneer je klaarkomt, kan ik de binnenkant van…weet je…je kut voelen samentrekken als je komt.” Hij nam diep adem. “En wanneer ik kom, God, dat is zo fantastisch! Fantastischer dan wat dan ook!”

Ann-Francis koesterde hem tegen haar. “Het is ongelooflijk, is het niet?” zei ze. “Eigenlijk, denk ik dat ik meer van jouw woord hou. Het is fantastisch!”

“Ja, dat is het,” stemde Albert in. “Maar wat we nu doen is ook erg lekker. Ik bedoel, dit zo is apart, wij die zo zitten en praten in plaats van…”

“In plaats van de liefde bedrijven?” zei Ann-Francis.

“Ja.”

“Ik dacht bijna het zelfde een tijdje geleden,” vertelde ze hem. Ze voelde zijn lul binnen in haar opzwellen. “Oh!” hijgde ze. Een kleine golf van verrukking joeg omhoog door haar lichaam. Ze merkte dat Albert grijnsde. “Deed je dat met opzet?” vroeg ze.

Albert knikte. “Je vond het lekker, of niet?”

“Net zoveel als jij dit waarschijnlijk zult vinden,” antwoordde Ann-Francis. Ze kneep haar kut spieren aan. Ze lette op het gezicht van de jongen en zag dat haar acties hem een nieuwe ervaring van plezier en genot bezorgde.

“Uh… huh!” antwoordde Albert. Hij trok zijn liesspieren opnieuw aan, wat veroorzaakte dat zijn lul binnen in Ann-Francis opnieuw opzwol.

“Ohhh!” jammerde ze en herhaalde de actie die ze met haar eigen spieren had gemaakt.

Na het ontdekken van hoeveel plezier ze met hun nieuwe manier om liefde te bedrijven konden hebben, bleven de minnaars doen wat ze aan het doen waren, de liefde bedrijven zonder hun geslachtsdelen eigenlijk te bewegen, terwijl de hartstocht langzaam binnen in hen toenam.

Albert werd meer en meer opgewonden. Hij kon zijn heupen niet meer stil houden, en begon die te bewegen. Zijn handen gleden naar beneden, pakte de billen van Ann-Francis, en streelde die zachtjes

“Oh, God, Albert, ik..ik denk dat wij niet gewoon stil kunnen blijven zitten, hè?” hijgde Ann-Francis.

“Nee,” antwoordde de jongen. “Mmmm, je voelt zo lekker!”

“Jij voelt ook lekker, mijn lieve schat,” antwoordde Ann-Francis. Ze drukte haar lippen tegen Albert’s lippen in een hartstochtelijke kus, deed haar armen steviger om hem heen, en trok hem steviger tegen haar lichaam aan. Ze kon haar heupen voelen bewegen voelen en had geen idee wanneer ze was begonnen dat te doen. Alles wat ze wist was dat ze weer eens op een raketrit naar extase was.

De badkamer werd met de geluiden van mensen gevuld die hartstocht ervaren en spattend water terwijl de lichamen van de twee minnaars worstelden en aanspanden, strevend naar eer en meer genot.

“Albert! Oh, God, Albert!” schreeuwde Ann-Francis toen opnieuw een ander kolossaal orgasme losbarstte en haar lichaam op zijn lul beukte. “Jaaaaa! Oh, lieveling, ja! Neuk me! Neuk meeeeeee! Ohhhhhhhhh! Ohhhhhhhhhh!! Ohhhhhhhhhhh!!!”

“Oh, ja! Oh, jaaaaaaa!” kreunde Albert als antwoord. Het orgasme van Ann-Francis stuurde hem in een prachtige draaikolk van genot, zijn sperma begon los te barsten en spoot met een harde straal in haar.

Een paar minuten later, Ann-Francis en Albert waren nog in het bad, vastgeklampt aan elkaar. Het hoofd van Ann-Francis lag op de schouder van de jongen schouder en haar armen waren rond hem terwijl zijn armen haar omcirkelden en hij haar tegen hem aanhield.

“Oh, God, dit was zo lekker Albert,” fluisterde Ann-Francis. “Hoe…hoe doe je dat toch?”

“Ik…ik doe niets speciaals,” antwoordde de jongen. “Ik bedoel…ik doe…weet je…het.”

Ann-Francis glimlachte zacht en kuste hem. “Goed, je doet “het” wel degelijk goed,” vertelde ze hem.