7. Mira: Middagrust
Toen ze wakker werd voelde ze iets kleverigs tussen haar benen. Slaapdronken voelde ze aan haar vagina en merkte dat ze ongesteld was geworden. “Ook dat nog!”, steunde ze.
Ze zette haar benen op de grond en stond op. Met wat water speolde ze zich schoon boven de emmer en ging toen weer op bed zitten. Er was geen handdoek of iets anders en ze zag dat er wat bloed op haar bed gekomen was. Ze stond op en ging naast het bed staan.
Na enige tijd hoorde ze de deur in de gang open en dicht gaan en de Baas kwam aangelopen met twee plastic tasjes in zijn hand.
Hij wierp die op bed en zei: ” Een goed moment om ongesteld te worden sletje, ik moet enige dagen op pad, maar ik zal er voor zorgen dat je me niet vergeet. Hier zijn wat wegwerp slipjes, maandverband en tampons.”
Ze maakte de tasjes open en pakte een maandverband, dat een ongelooflijke dikte had en een papieren slip.
“Meekomen, we gaan de stoel proberen!”
Mira had geen idee wat hij bedoelde maar vreesde het ergste.
De Baas maakte de lange lijn los en nam haar mee naar de keuken. Hij liep naar de houten stoel en veranderde iets aan de rugleuning, waardoor deze wat naar achteren viel.
“Neem plaats.”
Mira ging zitten en leunde tegen de rugleuning. De Baas haalde de lange lijn door een gat in de bovenste stijl van de rugleuning en maakte die wat lager vast op een kikker. Haar halsband zat nu geheel vast aan de rugleuning, maar ze kon haar hoofd in de halsband wel draaien.
De Baas had intussen van de muur wat leren riempjes gepakt en maakte haat enkels en knieën vast aan de voorpoten van de stoel.
Vervolgens maakte hij haar polsen vast aan de armleuningen en haar bovenarmen aan de opstaande stijl van de rugleuning. Binnen enkele ogenblikken zat ze muurvast in de stoel en kon zich op geen enkele manier bewegen. Alleen haar hoofd bewoog mee, als haar ogen angstig de bewegingen van de Baas volgde.
Hij liep naar een keukenkastje en haalde een soort helm die op een stalen buis vastgemaakt was te voorschijn, kompleet met riempjes voor onder haar kin. Alleen had deze helm enorme schroeven aan de zijkanten…..
De Baas liet de stalen buis in een uitsparingen in de stoel vallen en de helm kwam op haar hoofd. Ze merkte dat er veel ruimte was in de helm, ze kon haar hoofd nog wel draaien, maar niet naar voren of achteren bewegen.
Hij ging voor haar staan en pakte in elke hand een schroef op de helm vast.
“Dit is altijd een leuk onderdeel,”grinnikte hij en draaide de schroeven aan. Ze voelde dat aan de binnenkant van de helm metalen plaatjes tegen haar hoofd drukte, waardoor ze gedwongen was haar hoofd recht op haar hals te houden. Het deed geen pijn, maar was zeker geen aangenaam gevoel.
“Een gefixeerd hoofd noemen we dat. En de helm die dat doet heet de Staar! Ik heb hem geërfd van de Hugenoten. Geen idee wat ze er mee gedaan hebben, maar het zal niet veel goeds geweest zijn. Ik gebruik hem om een kleine maar belangrijke operatie goed te laten verlopen. Maar daarover straks meer. Eigenlijk merk je het vanzelf wel!”
Hij liep de keuken uit en kwam even later terug met een plastic beauty case. Hij zette deze neer op de keuken tafel en haalde er twee blauwe plastic operatiehandschoenen uit.
Deze deed hij aan zijn handen en lachte tegen haar:”We gaan altijd hygiënisch te werk hier!”
Vervolgens pakte hij een spuitbusje, een soort dikke naald met een plastic handvatje met een kurk op de punt en een tweede spuitbus waar op stond “kunststof wondafdekking”.
Mira keek met utpuilende ogen naar deze uitstalling en vreesde weer eens het ergst! Wat een pech had ze toch om de handen van deze sadist te geraken!
De Baas rommelde wat in de beauty case en haalde een klein doorzichtig zakte met twee ringen die niet helemaal dicht waren, te voorschijn.
Als laatste haalde hij twee kleine tangetjes te voorschijn. Een tangetje met een spitse bek en een tangetje om gaatjes in karton te ponsen.
Mira werd steeds banger en zat te trillen in de stoel, voor zover de riemen dat toe lieten.
De Baas pakte het kleine spuitbusje en spoot wat vloeistof op haar rechter tepel. Door de koude reageerde de tepel direct en richtte zich trots op.
Hij wachtte even en spoot nog wat vloeistof op de tepel. Toen pakte hij de dikke naald en spoot wat vloeistof op de naald en op de kurk.
Hij nam de naald in de ene hand en de kurk in de andere hand. De kurk hielt hij tegen de zijkant van haar tepel aan zet de punt van de naald tegen de andere kant van haar tepel.
Mira kon haar hoofd niet draaien dus ze voelde wel wat er gebeurde, maar kon het niet zien.
Een jammerklacht ontsnapte aan haar mond en ze kreunde:”Neeeee, neeee, neee…….”
De Baas zei: je zult hier heel tros op zijn, vast wel. Het doet heel even pijn, maar dan niet meer…..”
Hij drukt met kracht de naald door de tepel, de punt wordt opgevangen door de kurk.
Mira slaakte een doordringende kreet door de plotselinge pijn in haar tepel en jammerde weer:”Wat doe je? Laat me toch gaan, ik houdt dit echt niet meer uit….”
De Baas reageerde op geen enkele manier en werkte geconcentreerd door.
Hij haalt de kurk van de punt af, liet de naald zitten en draait zich om naar de tafel.
Hij pakt een ring uit het doorzichtige zakje en spoot wat vloeistof op de ring.
Mira zag dat de uiteinden van de ring elkaar niet raken en dat de uiteinden waren voorzien van een klein gaatje. Hij plaatst de ring met een uiteinde tegen de punt van de naald aan, trekt de naald iets terug en duwt tegelijk met het uiteinde van de ring tegen de punt. Als het uiteinde van de ring haar tepel raakt, zegt hij:”Nu gaat het gebeuren!”en trekt de naald geheel terug en duwt tegelijkertijd de ring door de opening in het zachte vlees van haar tepel die de ring heeft veroorzaakt. De ring zit nu door haar tepel! Dat deed pijn en Mira gilt weer van schrik en pijn. De Baas gaat verder met haar andere tepel. Mira kent het proces nu en wacht op de dingen die komen gaan. Als de tweede ring door haar andere tepel dringt gilt ze weer. De Baas legt de naald neer en haalt een mini schroevendraaier te voorschijn van het soort dat horlogemakers gebruiken en een pincet met een minuscuul schroefje. Uit het zakje pakt hij een gebogen metalen verbindingstuk, dat de tepelring zal sluiten. Het schroefje verdwijnt in een schroefgaatje in het verbindingsstuk en wordt dan tegen de ring geplaatst. De Baas draait het schroefje vast. Hij pakt het tweede schroefje met een pincet vast en buigt zich weer over de ring. Hij plaatst het schroefje tegen de tweede schroefgat en draai hem vast. Van elke schroefje steekt er nu een heel klein stukje uit de ring.
Hij pakt een tang met een kleine bek en hele lange poten en pakt daarmee het eerste schroefje door de tepelring vast. Hij verplaatst zijn handen naar het uiteinde van de poten en knelt de tang met grote kracht dicht. Het schroefje vervormt en zal niet meer los komen!
Hij herhaalt deze procedure met het andere schroefje en haar tepelring zit zeer vast.
Hij controleert of er uitstekende delen zijn aan de ringsluiting, maar stelt vast dat er geen uitstekende stukjes staal zijn aan de ring. Tot slot spuit hij nog wat “kunststof wondafdekking” op tepel en ring en zegt:”Dit is de eerste. Niet mee spelen en niet aan draaien. Als het kunststof laagje verdwijnt is het wondje wel genezen. “
Hij herhaald de procedure met de andere tepelring.
Tevreden bekijkt hij het resultaat.
“Ziet er goed uit, sletje, Staat je goed. Daar zullen we nog veel plezier mee beleven.
Maar ik heb nog een extra sieraad voor je!”
Mira kan haar hoofd niet bewegen en heeft dus geen idee hou haar tepels er nu uitzien, ze steunt en vraagt zich af wat dat andere sieraad wel zou wezen….
Hij pakt ondertussen twee wattenstaafjes uit de beauty case en buigt zich voorover. Tot haar verrassing stopt hij een wattenstaafje in haar neusgat en begint de binnen kant van haar neus grondig schoon te maken. Alle slijm en neuspeuters maakt hij handig los. Dan spuit hij wat vloeistof in haar neus, die daardoor wel lijkt te bevriezen. Dan doet hij het zelfde met haar andere neusgat. Mira kreunt en begint van angst en de onverwachte koude weer te bibberen. De Baas pakt het ponstangetje en spuit ook hier rijkelijk vloeistof op. Dan plaatst hij het tangetje via de twee neusgaten op haar neustussenschot en knijpt keihard. Een enorme pijn vliegt Mira aan en ze schreeuwt haar longen uit haar lijf, ze trekt als een bezetene aan de riemen en laat haar plast lopen……
De Baas zegt laconiek: “Zelf straks opruimen, krijsertje!”
Intussen stroomt het bloed uit haar neusgaten over haar kin op haar borsten en komt er wat in haar mond terecht. Mira jammert nu aan een stuk door. Als de helm haar hoofd niet gefixeerd had, had ze zeker het hoofd laten hangen, maar dat is nu geheel onmogelijk.
De Baas pakt zijn pincetje en vist het uitgeponste stukje huid met kraakbeen uit heer neus. “Operatie goed gelukt, al zeg ik het zelf!”
Hij pakt de bus met “kunststof wondafdekking” en zegt tegen Mira:”Even flink inademen en uitademen als ik het zeg! Jaja….. NU!” Op dat moment spuit hij een flinke hoeveelheid wondafdekker haar neus in, waardoor het bloeden direct stopt.
“Dit is een wondermiddel. Stelpt het bloeden en zo. Heel goed spul. Als dit opgelost is, is het wondje genezen. Dat wondje is echt niets bijzonders, hoor, ik heb een ader geraakt in je neus, daarom bloedde het even. Ziet er altijd fantastisch cool uit, al dat bloed. Als je neus genezen is krijg je je laatste sieraad van mij. Je kunt kiezen het model met steentje of zonder! Hahahaha”.
Hij loopt weg en komt even later terug met een digitaal fototoestel en neemt een paar foto;s van haar in de stoel, met helm op en onder het bloed. “Voor mijn verzameling!”
Hij ruimte alle spullen op en brengt de beauty case de keuken uit.
Daarna haalt hij de helm van haar hoofd en maakt de riempjes los. Als het laatste riempje los is wil Mira opstaan, maar de lange lijn die nog vast zit maakt dat onmogelijk.
“Luister schatje. Ik ben een paar dagen op pad en ben dus niet hier. Er staat straks weer voldoende eten en drinken in je nis en ik zorg voor een tweede sanitaire emmer, en een afvalbak met deksel, nu je ongesteld bent. Je kent de regels van het huis: als het licht aan is, niet op bed zitten of liggen. Niet zondigen, want ik kijk naar je, ook als ik er niet ben en ik weet dus alles wat je doet. Gehoorzaam en het leven is simpel en minder pijnlijk. Begrepen?”
Mira knikt kort. Hij maakt haar lange lijn los.
“Natuurlijk eerst de rotzooi opruimen die je veroorzaakt hebt. Plassen doen we niet in de keuken en niet op mijn mooie houten stoel. Daar is een emmer en een dweil. Aan de slag!”
Hij wijst naar hoek waar wat schoonmaak spullen in een hoek liggen en Mira weets niets beters te doen dan naar de hoek te lopen en de te beginnen met het oprui,men van haar plasje op de houten stoel en op de grond. Terwijl ze daarmee bezig is kijkt ze schielijk achterom en ziet dat de Baas haar in de gaten houdt en een lach niet kan onderdrukken.
“Doe dat nooit mee, sletje, anders laat ik het je oplikken!
Als ze klaar is brengt hij haar naar de douche.
“Vandaag warm water, zeep en een washandje. Zorg er voor dat je neus droog blijft en je tepels ook droog blijven. Voor je eigen bestwil, denk daaraan!”
Mira draait de kraan open en wast zich grondig, terwijl de Baas tevreden toekijkt.
Als ze klaar is brengt hij haar naar haar nis, klikt de stalen kabel aan haar halsband en loopt weg. Mira ziet dat er nieuw voedsel staat, een tweede emmer en een afvalbak. Even later gaat het licht uit. Ze stapt in bed en gaat liggen. Wat later slaapt ze. Vast.
Als ze wakker wordt van de oorverdovende gong springt ze overeind, wast zich wat, eet en drinkt. En staat naast het bed of loopt zo ver de stalen kabel het toelaat.
Dagen lang hoort en ziet ze niets van de man die zich de Baas noemt. Het rode lampje op de camera gaat op onregelmatige tijden aan en uit. De man is er niet, maar checkt regelmatig wat ze doet……