Gaby verhalenDe Goede Raad En Beslissing

Ze leerde haar lichaam beter kennen, haar gevoelens te beheersen, maar ook te
gebruiken, ze bedankte hem hartelijk en vroeg of hij al trek had in eten. “Ja”
zei hij, “dan ga ik het nu op tafel zetten” zei ze en ze vroeg of hij de kaarsen
wou aansteken en de wijn opentrekken. Ze gaven elkaar een warme zoen, ze snelde
naar de keuken, kleedde zich uit, fatsoeneerde haar paardenstaart, pakte de
soepterrine en liep naar binnen en meldde zich met: “Uw slavin kan u nu nederig
bedienen.” Hij kwam streng voor haar staan, kneep scherp in haar borsten en zei
streng: “Je kan het niet laten om eigen initiatief te tonen hè, geile
neukslavin?” Ze dankte hem voor de kneepjes, ze bedankte haar meester dat hij
zijn dure vrije tijd voor zijn nederige neukslavin had gebruikt, om haar
problemen voor haar op te lossen en vroeg: “Mag ik nu voor u opscheppen”. Ook
vroeg ze of dat ze onder het eten gewoon Gaby en Bert waren, maar ze moest wel
zo blijven als ze nu was, hij begon een hartelijk geanimeerd gesprek. Ze lachten
beiden vrolijk, toen vroeg ze of ze een vraag mocht stellen over haar
toekomstige slavinnenbestaan met hem en dat was als hij haar bezocht of kwam
halen of anders, of zij dan eerst de mogelijkheid kreeg om enkele opmerkingen te
maken over haar burgerbestaan, wat voor planning er voor haar was, dan kon hij
als meester daar rekening mee houden zodat hij naderhand niet met een opstandige
slavin zat en niet kon uitvoeren wat hij gepland had. Ze vroeg wat hij daarvan
vond, hij vond het wel brutaal maar begreep dat ze verplichtingen had die ze
moest nakomen, hij stemde daarin toe. Ze had nu een opmerking voor hem en dat
was of hij op 28 februari haar zou begeleiden naar haar benoeming als directeur,
haar ouders zouden ook aanwezig zijn. ”Hoe bedoel je,” vroeg hij. “Ik heb nu al
beslist dat ik het directeurschap zal aanvaarden.” Hij stond op, nam haar in
zijn armen, kuste haar en feliciteerde haar, hij was het helemaal eens met haar
beslissing. Hij vroeg haar of ze het wel kon, overdag de meesteres van het
bedrijf spelen en ‘s avonds de hoerige lustslavin zijn van zijn fantasie. “Ja”,
zei ze, “het windt me nu al op als ik er aan denk.” Hij lachte maar bond er een
voorwaarde aan: als hij haar zou begeleiden, zou hij bepalen hoe ze gekleed ging
en hoe ze er uit zag. Ze stemde daarin toe en gaf hem een kus uit dankbaarheid.
“Nu wat anders,” zei hij, “ga zitten en kijk me aan” en zei: “In het begin van
je uitleg over je problemen vertelde je dat je had besloten om mijn hoerige
neuk/lustslavin te worden”. Ze zei: “Ja meester.” “Betekent dat ook dat je de
drie maanden proeftijd niet wil?” “Ja meester”. “Dus dat betekent dat je nu mijn
bezit bent?” “Ja meester” zei ze ferm, “dus dat betekent dat ik je vrijdag de
opdracht kan geven om je te laten tatoeëren en je laat piercen in mijn
opdracht?” vroeg hij. “Ik zal mij naar uw wensen schikken, Meester en zal uw
opdrachten uitvoeren” antwoordde ze. “Dat betekent dat ik je na de afwas in je
kont mag neuken en dat ik je op onzichtbare plaatsen met zweep mag behandelen en
dat ik je penthouse mag laten aanpassen naar mijn goedvinden om jouw opleiding
tot mijn geile neukslavin te dwingen.” “Ja meester, wat mij tot nu toe
toebehoorde zal uw deel zijn.” Hij dacht even en zei: “En het probleem dan met
je vader met de computer?” “Dan schenk ik mijn vader deze computer en koop zelf
een nieuwe.” “Maar dat gebeurt niet”, zei hij. “Goed, pak een kladblok, ik
dicteer je wat je moet doen”. “Ja meester.” "HO" zei hij, “je bent nu nog een
burgerslet, begrepen, ik zal je zeggen wanneer je mijn slavin bent,” hij stond
op, ging naar de gang en zei: “Start je computer, start je printer en scanner.”
“Oké”, zegt ze, “hé mijn bureaublad is al aangepast.” “Start je outlook op en
laat maar staan. Heb je een duimstok of een meetlint?” vroeg hij. “Ja”, zei ze,
“pak het” beval hij, “schrijf op: vrijdagmorgen verlaat je het huis en zal je
inrichting aangepast worden, alleen je bankstel en eethoek zal aanwezig zijn, je
kast verdwijnt.” Ze schreef het in steno op, “je slaapkamer zal aangepast
worden, de ruimte waar je computer staat wordt aangepast, het enige waar je
privé ruimte hebt is het toilet en de keuken, begrepen?”. “Ja Bert”, antwoordde
ze. “Nu maak je gewone blaadjes en zet op ieder blaadje wat ik je vertel, oké?”
Hij tekende een plattegrond, “dat hoeft niet meester, ik heb hier een complete
beschrijving met maatvoering”, zei ze. “Laat maar eens zien”, zei hij, zij
spoedde zich naar de kast, pakte een map, gaf hem aan hem, hij keek erin en zei:
“Weet je zeker dat de maten kloppen?” “Ja meester, o sorry Bert.” Hij lachte en
zei: “Dan hoef ik niks te dicteren. Je snapt er toch niks van, maak hier drie
kopieën van”, hij pakte de telefoon, belde een nummer, groette met zijn naam:
“Hoi, ik heb een spoedklusje voor je, je hebt vrijdag, zaterdag en zondag tijd
voor een metamorfose in Nederland. Vrijdagmorgen om twaalf uur te beginnen en op
zondag om 18.00 uur klaar, dan moet je weg zijn, begrepen? Volgens het vaste
tarief. Binnen een uur van nu heb je alle aanwijzingen in code op je computer
staan, het is een grote klus met container en zo, de rest weet je zoals
gewoonlijk door de organisatie gestelde voorwaarde, het is een elf hoog gelegen
penthouse, je discretie is van toepassing. Voor op de grote opdrachten dan kun
je daar mee beginnen nummer x 200, nummer x 860 maal 240, nummer x 410 maal 240
alles Z en blank hout en onbewerkt metaal, dan nog nummer x 150 vierkante
meter.” “Je bent nogal wat van plan.” “Jij hebt de leiding en waarschuw de
anderen dat ze binnen een uur hun opdrachten hebben”. “Komt in orde Bert”, “maak
er een stukje vakwerk van want als je hier binnen komt zal je wel zien hoe het
is.” Na nog een paar telefoontjes was alles geregeld, hij legde de telefoon
neer, ze kwam net weer binnen, hij streelde op haar bil en zei: “Ik blijf
vanavond hier.” “Ja fijn Bert,” antwoordde zij, “dat valt nog te bezien” zei
hij, “want je moet nog je lesprogramma afwerken waarbij ik werkeloos zal
toekijken, ik zal je overal volgen, als een geest. Je hoeft me geen hulp te
vragen want ik zeg niks, vraag niks, kijk alleen toe, ik zal je niet helpen, al
val je dood, begrepen?” “Ja Bert”, antwoordde ze. “Je meester is de computer”
zei hij. “Hoe kan dat nou”, vroeg ze verbijsterd, waarop hij antwoordde: “Het is
een computerprogramma dat reageert bijna als een mens, alleen ik krijg op mijn
computer te zien hoever je gevorderd bent. Soms log ik in om het programma iets
aan te passen aan de situatie, alle slavinnen die bij de organisatie aangesloten
zijn hebben dit programma doorstaan, de dames die hier gisterenavond waren
hebben dit ook gedaan. Alleen er is een verschil, zij zijn eigendom van de
organisatie en jij bent mijn privé eigendom, ik betaal jouw opleiding en bij hen
is het zo dat de organisatie de opleiding betaald heeft. En zij moeten hun benen
spreiden voor ieder lid, zonder betaling liggen of lopen ze iedere week bij een
ander aan de ketting hun wensen te vervullen. En bij jou bepaal ik of je bij een
ander aan de ketting mag.” “Ting ting”, ging het in de computerkamer, hij stond
op, ging kijken wat er binnen gekomen was, hij lachte, printte het uit, toen zei
hij zacht: “Gaby, kom eens hier,” hij gaf haar drie blaadjes. “Lezen”, zei hij,
“aan de keukentafel, als je alles begrepen hebt moet je tekenen, als je vragen
hebt, moet je deze stellen voordat je tekent.” Hij gaf haar een gouden vulpen en
zei: “Als je de eerste hebt getekend kom je op handen en knieën naar mij toe en
wacht dan naast mij op de grond wat er dan gebeurt, dan zal ik bekijken of ik je
accepteer als mijn geile neukslavin, begrepen?” “Ja Bert.” Hij pakte haar bij
haar schouders, gaf haar een kus, draaide haar om, duwde haar richting de
keuken. Hij ging terug naar de tafel en begon de kopieën in te vullen, dat was
gebeurd. Hij ging naar de computer, scande de kopieën en verstuurde ze naar de
leveranciers die het penthouse moesten ombouwen en tikte nog enkele berichten,
verzond deze, bestelde een complete garderobe voor haar burgerbestaan en een
voor slavinnenbestaan. Hij was klaar, die zou zondag wel opkijken als hij haar
thuis bracht, hij zou haar rondleiden en daarna flink afranselen en haar op bed
vastbinden en voor haar gezicht twee hoeren lekker neuken en haar jaloezie op de
proef stellen en haar alleen van achteren nemen. Hij zou haar frustreren tot het
diepste, hij zou haar een week niet bezoeken, want hij kon haar dag en nacht
volgen, hij zou overal minuscule webcams zetten. Hij ging naar de kast, pakte
een cognac, maakte met zijn eigen mobieltje nog enkele zakelijke gesprekken,
keek in zijn agenda naar wat er morgen op het programma stond, maakte op vrijdag
de aantekening pier tat. Ze zou het donderdagnacht en vrijdag voor de kiezen
krijgen en het weekend zal zwaar voor haar zijn, ze zal niet mogen klaarkomen.
Plots zag hij in zijn ooghoeken dat er wat kwam aangekropen, ze ging naast hem
staan als een hondje. Na een minuut of vijf keek hij naar de klok, hij moest nu
aannemen, want ze moest om zeven uur aan haar les beginnen. Hij nam het
contract, legde in de douche op de grond de andere contracten, deze moesten ook
getekend worden. Nadat ze dit had gedaan, deed hij een echte hondenband om haar
nek, ze moest hem volgen. Hij deed de balkondeur open, bond haar vast en ging
achter haar staan, hij commandeerde haar dat ze nu zittend voor hem moest
pissen. Ze schrok, maar gaf druk op haar blaas, de pis kletterde op de grond, de
pis spetterde tegen haar benen. “Klaar”, zei hij vrolijk, “naar binnen nu, zit”,
zei hij, ze ging op haar hurken zitten, keek naar beneden. Plots zei hij: “Waar
zijn de voorpootjes van fikkie?” Ze ging rechtop haar knieën zitten en stak haar
handen op hoogte van haar borsten, iets vooruit. Hij lachte, ging naar haar toe,
streelde haar bol: “Braaf”, zei hij, “op je rug nu als hondje.” Hij gaf haar een
buttplug: “Steek in je kont,” ze deed haar best, maar het lukte niet zo goed,
toen zei hij plots: “Als je dat ding eens in je mond steekt en lekker nat
maakt?”. Ze deed dit, “nu in je kont ermee” commandeerde hij, “niet treuzelen,
gewoon doordrukken.” Hij zag dat ze pijn had, plots floepte het naar binnen, ze
gaf een kik van schrik. Hij gaf haar een dildo: “In je kut er mee.” Hij ging
zitten, “kom hier, je maakt nu met je mond mijn gulp open en haalt mijn jonge
heer eruit met je mond, zuig hem en lik hem en slik je meesters nectar door. Je
mag niet klaarkomen”. Hij spoot in haar mond, ze hijgde zwaar, ze stond op het
punt te komen. “Omdraaien” zei hij, pakte de dildo, trok deze met een ruk uit
haar kut. Toen pakte hij de buttplug, deze trok hij met een ruk uit haar kont.
Ze liet een hevige gil, gelijk gaf hij een ferme klap op haar kont, zijn hand
tekende af op haar bil. “Wie heeft je gezegd dat je mocht praten?” Hij lachte
genoeglijk: “Omdraaien en schoonmaken in de keuken”. Ze kroop naar de keuken en
wilde als een hondje tegen de aanrecht op drukken. Ze moest gaan staan, hij
draaide haar om en zei lief tegen haar dat in haar penthouse en in zijn huis de
keuken en wc haar privéterrein waren, daar mocht ze altijd op haar voeten staan,
tenzij haar niets anders was opgedragen. Hij kuste haar lief en drukte haar
tegen zich aan en zei: “Je hebt nu gekozen voor mij maar je zult nog veel
afzien, soms zou je willen dat je niet bestond.” Hij ging op een stoel zitten,
nam haar op zijn schoot, ontsloot haar borsten, maar liet de ketting om haar nek
hangen en zei knuffelend: “Kom nu, je les-outfit aan, loop naar de gang, doe je
ketens aan, je mondmasker om en begin aan je les.” Hij pakte haar bij de hand:
“Als je water wilt drinken mag dat, ik ben er niet meer, je doet wat je gisteren
deed, ik weet niet of je koffie had, je bent nu gewoon jezelf. Ik kijk als een
geest mee, gaat er wat fout kan ik je daarvoor niet straffen want ik ben er
niet, dus ga je gang.” Ze pakte de koffiepot, vulde deze, zette koffie op, liep
naar de gang, deed haar ketens aan, het mondmasker voor, pakte een mok, zette
deze bij de computer, zette de computer aan op het bureaublad. De koffie was
klaar, ze vulde de thermoskan, nam hem mee naar de computer en startte het
programma. Ze opende de browser, moest haar passwoord invullen en er verscheen
gelijk een foto met daaronder een tekst dat ze de vandaag afgeleverde cd in de
computer moest opslaan en de opdrachten moest doen. Ze liep naar de gang, pakte
haar tas, haalde het pakketje eruit, nam het mee naar de computer, pakte het
uit, legde de foto's naast de computer, stopte de cd in de computer. Deze
startte automatisch op en installeerde zichzelf; iedere keer sprong er een
nieuwe foto op het scherm, ze bleef angstvalig bezorgd kijken, ze kon maar niet
begrijpen dat ze zo hoerig gefotografeerd was, van lief, sexy mooi tot hoerig
ordinair passeerde haar gezichtsveld. Het liet haar niet onberoerd, het gevoel
van warme opwinding maakte weer plaats voor huivering, alle foto's waren
haarscherp en verborgen niets van haar schoonheid. Toen verschenen de foto's van
de slaapkamer, ze werd gelikt, gevingerd, haar mond wijd haar ogen doch wild in
haar hoofd, haar haren zweefden door de lucht. Plots werd ze in haar nek gepakt,
er werd een vinger op haar mond gedrukt, ze kreeg een flinke zuigzoen in haar
nek, maar bleef gedwongen naar de foto kijken, ze hoorde een stoel achter haar
bijschuiven maar besefte dat ze niet om mocht kijken. Ze raakte gelijk
opgewonden bij het idee dat Bert achter haar zat, plots verscheen er een scherm
met: “deze hoerige neukslavin is met succes geïnstalleerd.” Ze schrok, ze had zo
gespannen naar het scherm gekeken dat ze schrok van de cd-drive die de cd
uitwierp. Gelijk kwam er een bericht dat ze de cd terug moest doen in het hoesje
en op zijn plaats moest bergen in het daarvoor bestemde kistje naast de
computer. Ze keek rond de computer en zag een archiefkistje staan, pakte het,
opende het en zag dat er al een stuk of tien cd’s aanwezig waren, allemaal
netjes genummerd en opvolgorde. Op de hoesjes stonden allemaal foto's van mooie
meiden met uitdagende poses vastgebonden of los uitgemonsterd met piercings en
met een ketting eraan bevestigd of gewicht eraan. Bij de laatste cd zag ze
zichzelf staan in haar pony outfit, ze pakte hem eruit en bestudeerde de foto en
bedacht bij zichzelf dat ze er wel uitdagend bij stond, maar niet vulgair,
plaatste de cd terug, pakte cd uit cd-drive, deed deze in het hoesje, bekeek het
hoesje, zag dat er nummer een op stond, plaatste deze op zijn plaats. Ze keek
naar het scherm en las dat ze het archief moest afsluiten en het sleuteltje
moest ze bevestigen aan de ketting om haar nek. Ze deed dit, zette het kistje
terug en las verder, ze was intussen wel wat opgewonden geraakt en had dorst,
pakte haar mok, schonk koffie in, deed haar bal uit de mond, nam een slok en las
verder. Ze moest op verder drukken, er verscheen een nieuw venster, ze nam nog
een slok koffie en deed gelijk de bal weer in haar mond. Ze las verder, ze moest
opstaan en naar de gangkast gaan, daar zou ze een rood pakket vinden, ze moest
dit gaan halen, staand uitpakken en dan de bijbehorende brief lezen en opdracht
voor opdracht uitvoeren. Ze stond op, keek voorzichtig in haar ooghoeken en zag
Bert zitten, naakt met een flinke stijve, maar ze zei niets, pakte het pakket,
opende het, pakte de brief en begon te lezen. “Maak het zwarte pakketje open,”
stond er, er kwam een blauwe buttplug uit, ze las verder, ze moest hem met haar
mond nat maken en moest hem dan in haar kont steken. “Eerst doen,” las ze, ze
volgde gelijk op, het ging redelijk gemakkelijk, maar ze voelde toch een warm
gevoel opkomen. Ze las verder, ze moest aan de knop naar links draaien dat op
het achtereinde zat tot ze duidelijk voelde dat haar sluitspier begon pijn te
doen. Als ze dit voelde moest ze nog een tik verder draaien, ze deed dit en
voelde de buttplug uitzetten, voelde ook bij ieder beetje draaien dat het ding
klikte, haar sluitspier voelde ze uitzetten en begon zeer te doen, haar gezicht
verkrampte, ze draaide nog een tik verder, knipte met haar ogen van pijn, ze las
verder: ’s avonds voor het naar bed gaan moest ze hem eruit halen en aan de
aanrecht schoonmaken, afdrogen en met talkpoeder insmeren en op de kaptafel
leggen. ‘s Morgens moest ze naar het toilet gaan, haar behoefte doen en zich
douchen. Voordat ze haar uiterlijk ging verzorgen moest ze met haar vinger en
eigen speeksel haar kontgat bevochtigen en de buttplug in haar kont steken. Ze
moest de hele dag dit sieraad dragen, als ze hem er weer in gestoken had moest
ze de knop een tik verder draaien, alleen als ze haar behoefte moest doen mocht
ze hem verwijderen, maar als ze klaar was moest ze hem onmiddellijk terug
plaatsen. Nadat ze dit gelezen had moest ze de knop nog een tik verder draaien,
ze moest toch wel echt voelen dat hij er in zat, dat deed ze dan ook maar met
een zuur gezicht, want ze voelde hem al zo goed. Zo las ze verder, als het haar
niet lukte om met de hand de plug terug te plaatsen, hier een tip: “Plaats de
plug op de rand van een stoel of wc bril, hou hem met een hand vast en ga er dan
met je volle gewicht op zitten, dan dringt hij vanzelf bij je naar binnen.” Dit
las ze met een gruwel op haar gezicht; wat ze niet zag, was dat Bert haar
geconcentreerd bestudeerde. Ze las verder volgende opdracht, ze moest het
vierkante platte pakket met zilverfolie nu openmaken en de opdracht uitvoeren.
Ze bekeek de band, hij was ongeveer drie cm breed, licht gebold en op de
bovenzijde zaten kleine vaste ringetjes gemonteerd met daaraan kleine
musketton-haakjes. Ze bekeek ze, om de vijf haakjes zaten kleine figuurtjes
gemonteerd, beweegbaar, ze bekeek alle figuurtjes eens goed en onderscheidde een
paar boeien, een zweepje, een masker, een ketting, een kruis. Ze waren zo groot
dat je ze van dichtbij moest bekijken wat het voorstelde, iemand op afstand kon
het niet onderscheiden. Hij was mooi afgewerkt, mooi gedecoreerd met gravure en
een kleine tekst zag ze, ze las de tekst: “slavin for life” was er met kleine
lettertjes in gegraveerd. Ze keek aan de binnenkant en zag een nummer staan,
bekeek het en zag dat het 24-karaats goud was, dat kon ze wel voelen ook. Ze was
verrukt over dit sieraad, ze las verder, ze moest nu de sleuteltjes die aan haar
halsketting hingen in de juiste volgorde van haar ketting halen en aan de
slavenband doen, want dit was belangrijk als ze opdracht kreeg om iets los te
maken, want dan werd altijd het nummer van het sleuteltje beschreven. Ze deed
dit snel, het waren er nog maar drie, ze dacht gelijk de armband bekijkend en
oogjes tellend dat daar nog wat sleuteltjes aan konden, wat ze allemaal niet zou
krijgen. Snel las ze verder, ze moest de armband om haar rechter pols doen en zo
dat de tekst als ze er naar keek voor haar leesbaar was en de sluiting aan de
onderkant van de pols. Dit moest ze doen, ze moest opletten dat de sluiting twee
keer geklikt had, het was een veiligheidssluiting. Ze deed hem om, controleerde
of ze de tekst kon lezen en drukte voorzichtig, moest toch kracht uitoefenen om
hem te sluiten. Voelde de eerste tik, toen de tweede, hij zat strak om haar arm
maar niet zo dat hij knelde, ze had er altijd al een willen kopen, maar er was
nooit iets van gekomen en als ze er een had gekocht was hij van een veel
simpelere uitvoering geweest. Ze pakte de brief, las verder, in het doosje zat
links onder een klein dekseltje, daaronder zat een sleuteltje, dat moest ze er
uit nemen en het doosje, sleuteltje en de brief meenemen naar de slaapkamer,
naar de kaptafel. Ze moest gaan zitten nu stond er kort, ze deed dit en vrolijk
schuddend met haar pols huppelend naar de slaapkamer.