6. Mira: Ochtendritueel
Het geluid van de ochtendgong galmde oorverdovend door de zaal en Mira schrok wakker.
Verwilderd keek ze om zich heen en realiseerde zich waar ze was. Alle ellende van de vorige dag kwam weer terug en onwillekeurig voelde ze aan haar knieën. Die deden nog steeds pijn, als was het aanzienlijk minder geworden tijdens haar slaap.
Het licht ging aan en de Baas stapte binnen.
“Wakker worden en direct opstaan. Er is weer een nieuwe dag aangebroken!”
Mira duwde zich in zittende houding en werkte zich met enige moeite overeind.
De Baas maakte haar lange lijn los en trok haar mee naar de douche aan de zijkant van de zaal. Ze stapte er onder, draaide de kraan open en maakte zich nat. Inzepen en afspoelen was zo gebeurd, maar ze bedacht dat ze pas een handdoek kreeg als ze 5 minuten onder de koude straal bleef staan. Klappertandend bleef ze even staan, maar ze kon het niet langer volhoeden en stapte onder de koude straal vandaan. Tot haar verbazing reikte de Baas haar een handdoek aan en zei: “Wat gisteren waar was, is vandaag niet waar. Welkom in mijn wereld van onzekerheden!”
Hij nam haar mee naar de keuken, waar ze haar ontbijt klaar maakte, weer soep met brood.
De Baas bleef naar haar staan kijken. Hij genoot van haar naakte lichaam en haar zwaaiende borsten als ze zich omdraaide. Zeker een prachtige jonge vrouw, deze Mira!
Ze had de indruk dat ze in twee dagen maar twee keer gegeten had en rammelde van de honger. Toen ze haar bord soep op had, schepte ze ongevraagd nog een keer op.
De baas reageerde op geen enkele manier.
Wat later was alle soep en al het brood op. Ze stak haar vinger op. De Baas knikte haar toe, tevreden dat ze zich aan de spelregels hield. “Ik moet plassen………”
De Baas nam haar aan de lange lijn mee, de zaal uit, en de gang door naar haar nis. Hij wees op de emmer. Ze deed haar behoefte. De Baas gebaarde dat ze de emmer mee moest nemen en liet haar naar de afvalput lopen. Ze leegde de emmer en ze liepen terug naar haar nis, waar ze de emmer achterliet.
De Baas nam haar weer mee naar de zaal en liep naar de speelhoek.
“We gaan vanmorgen iets doen wat nog leuker is dan het spelen met wat stokken. Bovendien is het evengoed voor je conditie. En uiteraard is er een competitie element!”
Mira kon wel raden waaruit het competitie element bestond: pijn of meer pijn!
De Baas pakte weer de twee stangen die ze de vorige dag al had leren haten en maakte die weer op de zelfde manier vast, waardoor haar handen wel vrij beweegbaar waren, maar steeds op dezelfde afstand van haar hals bleven.
De Baas bracht haar naar het midden van één van de podia en liet het touw uit het plafond neer. Hij maakte de lange lijn er aan vast en trok het touw op tot de lange lijn bijna strak stond. Ze kon nu geen halve stap van haar plaats af.
Hij maakte een halve knoop in de lange lijn boven haar hoofd en trok door de lus een sluitring. Door de sluitring haalde hij een dun touw. Het ene eind van het touw maakte hij vast aan de stang, vlak bij haar pols. Daarna herhaalde hij dit met een tweede touwtje, dat hij aan de stang dicht bij haar andere pols vast maakte. De losse einden van de twee touwtjes hingen nu los op de grond. Hij liep naar het rek aan de muur en kwam terug met twee glinsterende metalen klemmen.
Hij ging achter Mira staan en fluisterde in haar oor: “Je hebt een goed lijf!”:
Hij liet zijn handen over haar borsten glijden, over haar buik en haalde één vinger door haar schaamhaar. De vinger zakte en beroerde haar schaamlippen. Dan dwaalde zijn handen naar haar billen, over haar rug naar boven en zijn handen grepen in haar haar. Met een ruk trok hij haar hoofd achterover en beet in haar oorlel. Mira sidderde van de onverwachte pijn. De Baas gleed met zijn hand over haar wang, greep haar borst stevig vast en kneedde het stevige vlees. Mira vond dit wel prettig, maar ze vroeg ook af wat er straks zou gaan gebeuren. De Baas pakte nu ook de andere borst beet en rolde de tepels van beide borsten tussen duim en wijsvinger. Mira voelde dat haar lichaam reageerde en rechte haar rug, haar hoofd in de nek. De Baas voelde dat de tepels hard vooruit stonden en plaatste een klem op haar tepel. Mira krijste van schrik en van pijn en riep: “Niet doen, dat doet zeer! Oh, haal hem er af, haal hem er af!” De Baas plaatse direct ook de tweede klem en deed een stap terug. Hij liep om haar heen en ging recht tegenover haar staan.
Mira kronkelde en gilde van de pijn, maar door de stangen tussen halsband en pols, kon ze net niet bij haar borsten komen en was ze overgeleverd aan de pijn.
De Baas zag het allemaal even aan en zei: “Het mooiste hiervan zijn de eerste minuten. Gil wat je wilt. Eigenlijk houd ik er wel van als je gilt! Over enige minuten zakt de pijn. Maar daar heb ik iets op gevonden!”.
Mira voelde dat de pijn inderdaad afnam. Ze snikte om haar lot en liet het hoofd hangen.
De Baas deed een stapje naar voren en tikte tegen de linker klem. Mira kreunde. Hij tikte tegen de rechter klem. Mira kreunde weer. Hij pakte de rechterklam vast en trok er aan tot haar borst uitgerekt naar voren stond en de tepel wel vijf centimeter lang geworden was!
Mira gilde en riep: “Je trekt hem er af, aaaaauuuuwwwwwwwwwwwwwwww, laat los, laat los!”
“Het is bijna onmogelijk je tepel er af te trekken slet. Gil maar lekker wat.”
Hij liet de klem los, waardoor haar borst terug veerde. Hij pakte de andere klem en draaide de klem en dus ook de tepel om. Mira gilde weer, gooide het hoofd in de nek en probeerde met haar handen bij het gezicht van de Baas te komen. Die bleef gewoon staan, want hij wist dat de stangen tussen pols en hals het niet toestonden dat ze haar armen helmaal kon strekken en dat was nodig om bij zijn gezicht te komen. Mira’s handen klauwden nutteloos in de lucht en ze gilde bijna aan een stuk door. De Baas liet de klem los.
Mira voelde dat de pijn direct afnam. Ze viel bijna flauw, maar toen ze iets door haar knieën zakte herinnerde de halsband haar er aan dat ze bezig was zichzelf op te hangen. Ze richtte zich weer op en huilde, huilde, huilde met lange uithalen.
De Baas stond haar even te bekijken en zei, toen ze na enge tijd tot bedaren gekomen was: “En nu is het tijd voor de oefeningen.”
Hij stapte weer op haar toe en pakte de twee dunne touwtjes die nog steeds naar beneden hingen vanaf de ring in de lus van de lange lijn.
Hij trok aan een touwtje en onwillekeurig tilde Mira de arm op waaraan het touwtjes vast zat. Dat leverde haar een goedkeurende blik van de Baas op. Toen haar arm ongeveer 20 centimeter opgehesen was, bevestigde de Baas het touw aan de klem op haar borst. Mira had in eens door wat haar te wachtte stond en wanhopig gilde ze: “Niet doen, dat wordt mijn dood, Laat me gaan, Ohhhh, laat me gaan. Maak me los, Ohhhhhhh…..”
De Baas legde een knoopje in het touwtje en pakte het andere touwtje. Mira wist nu wat haar te wachten stond en was niet van plan mee te werken, bevreesd als ze was voor wat haar boven het hoofd hing. Ze duwde haar arm krachtig naar beneden, zodat de Baas deze niet kon ophijsen. De Baas pakte de klem op haar borst en gaf er een venijnige ruk aan.
Mira schrok, gilde en zwaaide met haar arm. Daarop had de Baas gewacht en snel maakte hij het touwtje vast aan de klem. Hij glimlachte en zei: “Hulpvaardig als altijd, sletje! Ik zou bijna geloven dat je van pijn houdt!”
Mira snikte kort en liet weer het hoofd hangen. Intussen had ze al gemerkt dat zodra ze een arm iets liet zakken, haar tepel naar bovengetrokken werd, wat een scherpe pijn veroorzaakte, ook omdat de tepels intussen al flink wat te verduren hadden gehad.
De Baas liep naar de muur en pakte een hoge kruk. Hij plaatste die recht voor haar en zei:”Een half uur moet kunnen, maar omdat ik een goed humeur heb doen het vandaag 15 minuten”.
Mira deed intussen alle moeite om haar armen omhoog te houden. Dat ging niet makkelijk, haar armen trilden al na enkele minuten.
Plotseling kwam ze op het idee om haar armen zo hoog mogelijk te krijgen en de lange lijn vast te pakken als steun. De Baas zag dat en lachte goedkeurend.
“Dat is het begin. Maar je zult merken dat 15 minuten langer duren dan je voor mogelijk houdt!
Maar Mira slaagde er in haar armen de volle 15 minuten omhoog te houden.
De Baas maakte de touwtjes los en verwijderde de stangen tussen halsband en polsbanden.
Mira was werkelijk op van vermoeidheid en zwaaide op haar benen. De Baas maakte de lange lijn los en zei:”Middagslaapje!”
Hij leidde haar de zaal door, de gang in en naar haar nis. Hij legde haar vast en verdween. Mira ging op haar bed liggen en sliep binnen twee minuten.