Gaby verhalenDe Weddenschap Als Pony Opgevoerd Te Worden Op De Organisatie
Clubavond


En dat ze in de toekomst nog meer facetten van haar eigen aard zou ontdekken,
daar zou hij zelf voor zorgen en hij zou de bij haar ingebrachte onnatuurlijke
schroom laten verdwijnen, zodat zij vrij door het leven zou kunnen genieten. Hij
vroeg of het weer met haar ging en zette haar weer recht op haar benen, hij liet
haar los. Ze voelde dat hij haar met 'n handdoek afdroogde en beval: “poten uit
elkaar.” Ze schrok, ze was weer helemaal bij de werkelijkheid. Nadat hij haar
afgedroogd had voelde zij twee vingers over haar kutlipjes glijden en 'n derde
vinger langzaam naar binnen glijden. Plots drukte hij haar lippen uit elkaar en
voelde ze een scherpe pijn op haar clitorus, het was 'n klemmetje met tandjes
met 'n klein kettinkje eraan met een belletje. Hij liet het los, het belde
vrolijk. “Zo”, zei hij, “bijna klaar, nu nog de finishing touch.” Ze voelde dat
hij aan beide zijden van haar wangen iets bevestigde, toen pakte hij haar bij de
schouders, ze hoorde de deur van de camper open gaan en hij zei: “Pas op de
afstap”. Ze stond buiten. “En blijven staan”, zei hij; ze voelde dat hij iets op
haar hoofd zette, hij duwde haar een beetje vooruit en stapte ook uit de camper.
Hij zei: “Benen uit elkaar”, ze deed dit en voelde dat hij net boven elke knie
bandjes bevestigde met daartussen 'n klein kettinkje, hij vertelde gelijk als ze
stil stond de benen zover uit elkaar te zetten dat de ketting strak stond. Hij
pakte haar bij haar arm, begeleidde haar, dat moest wel want ze had nog steeds
de blinddoek om. Ze werd nu toch wel erg nerveus en dat merkte hij gelijk, hij
zei: “Nu gaan we je exhibitionistische houding eens testen.” Ze begreep gelijk
dat ze in het openbaar zo bloot zou zijn en vroeg waarom. Hij antwoordde gelijk
dat dit 'n onderdeel was van de test van haar slaafse neigingen, dan kon hij
daar in de toekomst rekening mee houden. Haar opleiding tot zijn slavin werd dan
voor hem gemakkelijker. “Zoals jij je nu gedragen hebt en toegelaten hebt wat ik
je beval, heb jij 'n slaafse neiging en als je mij wilt vertrouwen zal je in de
toekomst nog veel beleven en ervan kunnen genieten.” Plots zei hij bezorgd: “Een
drempel”, hielp haar, ze merkte dat ze ergens binnen waren, toen zei hij: “Ik ga
je blinddoek af doen, dan kun jij jezelf even bekijken, hoe lekker dat je er
uitziet. Ik kan met trots aan mijn lifestylegenoten tonen wat voor geil speeltje
ik heb gevonden.” Hij deed de blinddoek af, ze moest wennen aan het licht. Al
gauw merkte ze dat ze voor drie grote spiegels stond, ze schrok van zichzelf.
Hij had haar omgetoverd tot humane pony, twee staarten staken naar achter. Haar
hoofd was in een hoofdstel met oogkleppen en leidsels eraan, ze keek naar haar
laarsjes die van voren afgewerkt waren als paardenhoeven met aan de achterzijde
15 cm hoge stilettohakken. “Zo”, zei hij, “nu genoeg gekeken”. Ze kreeg nog
enkele instructies, ze moest voor hem lopen, als hij aan de linker lijn trok
moest ze linksaf, als hij aan beide trok moest ze stoppen. Als ze een tik op
haar billen kreeg moest ze weer lopen en tenslotte moest ze statig lopen met
opgetrokken knieën, zo hoog mogelijk oplichten tot de ketting tussen haar knieën
strak kwam en dan sierlijk haar opgeheven poot naar voor zetten, kleine passen
en recht vooruit kijken. Ze moest zich niet laten afleiden door het volk in de
zaal. Ze kwamen in een lange gang, die naar twee statige deuren leidde, er stond
'n beambte. Toen die ons zag aankomen ging hij naar binnen en kwam gelijk terug,
stak z'n hand op naar Bert en zei: “Even wachten op de aankondiging.” Ze moest
stil staan voor de deur, de beambte fluisterde dat ze er beautiful uitzag, zo’n
schoonheid. Ze kreeg een lichte kleur op haar wangen, maar besefte ook dat hij
die niet kon zien door de zware opmaak. Ze hoorde de speaker aankondigen dat
meester Bert zijn weddenschap had gewonnen om in één dag 'n slavin tot pony op
te leiden en nu hier op te voeren ten aanschouwen van de leden, met de opmerking
dat ze wel handtastelijk mochten keuren, maar dat zij voor het spel was
uitgesloten omdat haar opleiding nu pas begon. De deuren sloegen open, ze kreeg
gelijk 'n ferme tik op haar billen, ze schrok van de tik en nog meer van de
massa mensen in de zaal. Daar liep ze dan, er ontstond een hevig applaus. Na
enkele rondjes door de zaal moest ze richting het podium van achteruit, dwars
door de menigte. Ze voelde dat mensen haar over het hoofd aaiden en sommigen
knepen in haar billen en pakten haar borsten. Ze keek stiekem om en zag naast
Bert 'n bediende lopen die van iedereen een envelop in ontvangst nam en Bert
werd door iedereen gefeliciteerd. Dus dacht ze bij zichzelf: hij heeft mij
gebruikt om een weddenschap te winnen. Ze voelde een lichte woede bij zich
opkomen, maar intussen kreeg ze toch weer het gevoel dat haar weer opwond. Ze
probeerde zich te beheersen want ze wilde niet dat hetzelfde gebeurde als in de
camper; ze schaamde zich daarvoor. Intussen liepen zij langzaam naar het podium,
daar aangekomen zag ze dat de speaker Erik was. Ze moest het podium op over ’n
smalle, sterk oplopende helling, ‘n bediende zag haar daarop wankelen, pakte
haar bij de schouders en ondersteunde haar totdat ze boven was. Ze knikte
vriendelijk naar hem om te bedanken. Hij gaf een knipoog en lachte. Erik kwam
naar haar toe, gaf haar op iedere wang een warme zoen en zei: “Je bent nog
mooier dan in de winkel”, dat deed haar gevoel van eigenwaarde zeer goed.
Intussen was ze al zover met haar eigen gedachte dat iedereen in zijn blootje is
geboren en dat zij niet de enige was in de zaal die er provocerend bijliep. En
dat je aan kleren de afkomst kon zien, maar dat maakte hier in de zaal met
mensen van dezelfde gevoelens en soort kleding niets uit. Bert kwam naast haar
staan, kuste haar warm en hartelijk en zei: “Je bent een schat. Jij viert hier
triomf en dat was niet de bedoeling.” Ze keek hem aan en zei slissend: “Schoft
dat je bent.” Hij keek haar lachend aan terwijl hij pijnlijk in haar bil kneep.
“Dat wat je bedoelt leg ik vannacht wel uit als we thuis zijn” zei hij, waarop
zij antwoordde: “Dat is je geraden ook ,schoft.” Hij aaide over haar bol, riep
een beambte en vroeg wat ze wilde drinken. “Wat fris, liefst koud water met
ijs”, antwoordde zij. Hij vertelde dat aan de beambte en riep hem achterna: “Met
rietje”, wat betekende dat het hoofdstel bleef zitten. Na de nodige
plichtplegingen op het podium leidde Bert me de zaal in. Ze zei dat ze niet veel
langer zo op haar voeten kon blijven staan, hij begreep het, pakte aan de
zijkant twee barkrukken en zei: “Ga zitten met de ene bil op de ene kruk en de
andere op de andere kruk”. Ze vroeg stom verbaasd waarom. “Om je paardenstaart
suffertje.” “O ja”, zei ze, “die ben ik al vergeten”. Hij deed geen pijn meer,
het leek net of hij bij mij hoorde. De bediende bracht ook een kleine standaard
mee, zette die naast haar, zette deze op hoogte van haar mond, plaatste er het
grote glas op, deed er de rietjes in en zei: “Gezondheid mevrouw.” Ze keek op
van deze opmerking en dacht: ik word toch niet alleen bekeken als lustobject,
maar ook als mens met normale omgangsvormen. Dat verwarde haar even in de rol
die ze nu gedwongen (uit vrije wil) uit moest voeren. Er kwam een oudere heer
bij hen staan, pakte pardoes haar tieten, lichtte deze op. “Prachtige stevige
voorgevel”, zei hij, terwijl hij haar borsten los liet. Deze vielen weer in de
oorspronkelijke positie die haar positie weer duidelijk maakte dat ze voor
iedereen 'n stukje speelgoed was. “Dat dit nog in holland groeide, zonder
wortels”, lachend, dat waren zijn laatste woorden en hij vertrok weer. Erik kwam
naast haar staan en vroeg hoe ze zich voelde. Ze knikte en met bewegingen van
haar lichaam probeerde ze duidelijk te maken dat het wel ging, hij lachte
begrijpend en vertelde dat hij eergisteren speciaal voor Bert naar Parijs was
gereden om deze outfit te kopen, want hij had gezegd dat zijn vriendin (slavin)
het pronkstuk van de avond moest worden en met minder zou hij geen genoegen
nemen, want hij wilde met haar 'n langdurige relatie opbouwen op wederzijds
vertrouwen en hoopte in de toekomst op ’n huwelijk. Ze verschrok, het verwarde
haar helemaal. Erik zag dat, drukte haar stevig tegen zich aan en zei: “Dit
weekend zal veel van je vergen, maar het zal de toekomst nog fijner maken.” Als
ze problemen had van welke aard ook kon ze hem altijd bellen, vertelde hij, voor
'n gesprek op elk uur van de dag. Hij voegde daaraan toe: “In alle nachtkastjes
bij Bert ligt mijn telefoonnummer.” Ze keek hem dankbaar aan voor zijn begrip.
Het werd vroeg in de morgen toen Bert zei: “Kom we gaan naar huis”. Hij haalde
haar voorzichtig van de kruk, sloeg, ‘n arm om haar heen, gaf onder het
voorzichtig lopen naar de camper een paar warme kussen op haar openstaande mond.
Bij de camper aangekomen zei hij: “Je blijft tot we thuis zijn in deze outfit”,
alleen haalde hij de grote pluim van haar hoofd, de ketting tussen haar benen en
de staart weg, alleen de buttplug bleef zitten. Bert reed snel huiswaarts; thuis
gekomen tilde hij haar uit de camper, droeg haar in één keer naar boven, bracht
haar naar zijn slaapkamer, zette haar neer. “Wacht hier”, zei hij, hij ging weg.
Ze hoorde dat hij het bad vol liet lopen. Hij maakte het voor haar klaar, vulde
het met lauw water met speciale badolie, kleedde zich tot op zijn slip uit en
ging terug naar de slaapkamer en zei zacht: “Kom maar hier, dan ga ik je
verlossen van je outfit schat van me.” Hij begon met de laarsjes, na deze
ontdaan te hebben pakte hij haar op, legde haar op bed, begon haar voeten en
onderbenen te masseren. Hij nam voorzichtig het klemmetje van haar klit, wat een
pijnlijke reactie bij Gaby opleverde en begon met twee vingers haar klit
voorzichtig te beroeren totdat het bloed weer terug was. Plots zei hij: “Probeer
je bekken zoveel mogelijk naar voren te drukken, dan doet het verwijderen van je
buttplug niet zo zeer”. Voorzichtig en met beleid verwijderde hij de plug,
hetgeen toch 'n lichte kick opleverde. Hij verwijderde haar strapspakje, wierp
alles in 'n hoek van de kamer, hij verloste haar van het paardenhoofdstel. Ze
gaf 'n diepe zucht, kwam omhoog, zocht zijn mond, kuste deze diep met 'n tong in
hem. Hij wou terugtrekken maar ze volgde zijn mond zonder contact te verliezen,
hij begreep het, drukte haar strak tegen zich aan. Eindelijk liet haar mond los,
ze hijgde zwaar en zei plots: “Je bent een lieve, fijne schoft van me” en viel
vermoeid achterover op bed. Bert maakte haar boeien los, masseerde haar armen,
verloste haar van de collar. Hij zei: “Alleen de ringetjes rond je tepels laat
ik zitten” en gaf er een warme zuigzoen op, hetgeen haar niet onberoerd liet.
Hij stapte van het bed, lichtte haar op, droeg haar naar de badkamer en legde
haar in bad. Hij pakte een zachte, weldadige spons en begon haar voorzichtig en
teder af te sponzen. Hij drukte op 'n knop en de jacuzzi begon weldadig te
borrelen. “Blijf maar lekker liggen, ik kom je zo halen.” Na een tijdje schrok
ze wakker, Bert kwam terug in de badkamer. Ze was licht in slaap gevallen, Bert
tilde haar uit het bad en begon haar zorgvuldig en voorzichtig af te drogen,
daarna pakte hij 'n zeer goede bodycrème en begon haar lichaam weldadig in te
smeren, wat haar een fijn en verzorgd gevoel gaf. Hij pakte 'n zijden
ochtendjas, sloeg die om haar heen, pakte meteen de föhn en verzorgde haar mooie
blonde lokken. Toen hij klaar was legde hij haar op het opengeslagen bed en
vroeg haar: “Mag ik naast je komen liggen of wil je dat ik op de logeerkamer
slaap?” Ze keek hem aan, stak haar armen wijd naar hem uit en zei: “Kom bij mij
meester.” Zonder ook nog maar een woord te zeggen lag ze in zijn armen, zij
klemde hem strak tegen zich aan en beiden vielen van vermoeidheid in slaap. Bert
werd om 10 uur wakker, stapte voorzichtig uit bed, ging naar de keuken om voor
beide 'n vorstelijk ontbijt klaar te maken. Hij had de webcam op de slaapkamer
ingeschakeld, zo kon hij zien wanneer zij ontwaakte. Het ontbijt was klaar toen
hij zag dat zij zich oprichtte. Hij pakte de huistelefoon en belde de slaapkamer
en zei: “Blijf maar lekker in bed, ik kom eraan met ontbijt mevrouw.” Ze lachte
en zei: “Dat is je geraden ook, Bert.” Na enkele ogenblikken zwaaide de deur
open en bracht hij het ontbijt binnen op ’n grote, brede bedtafel die geheel
gevuld was met lekkernijen, hij zette de tafel op bed, pakte haar stevig vast,
gaf haar ’n kus en vroeg of zijn lieve schoonheid goed geslapen had. “Ja”, zei
ze, “ik ben alleen wat stijfjes.” “Daar doen we na ons ontbijt wat aan”, zei
hij, sprong op bed naast haar, stak zijn benen tussen de lakens en ging zitten.
Plots zei ze: “Ik dacht dat we nu gelijke waren?” “Waarom”, vroeg hij, waarop
zij vroeg waarom zij in der blootje in bed lag en hij nog 'n broek aan had. Hij
begon hartelijk te lachen, frommelde wat onder de lakens en met een sierlijke
zwaai vloog zijn slip door de kamer: “Zo tevreden mevrouw?” Hij gaf een warme
zoen op haar mond, ze lachte hem toe en ze lieten zich het ontbijt goed smaken.
Terwijl ze aten praatten ze over koetjes en kalfjes. Bert stelde voor om na het
ontbijt in bed te blijven, ze stemde daar hartelijk in toe. Bert ruimde de tafel
op, bracht deze naar de keuken, spoedde zich terug naar de slaapkamer, dook als
'n jonge hengst op het bed en kroop snel tussen de lakens. Hij ging liggen met
zijn armen boven zijn hoofd. Zij vlijde haar hoofd op zijn brede, mannelijke
borst en klemde haar armen rond zijn middel. Plots zei ze: “Mag ik je een vraag
stellen over gisterenavond?” “Natuurlijk”, zei hij, ze stotterde hoe hij haar
had kunnen gebruiken voor een weddenschap, dat had ze als zeer vernederend
gevoeld. Dat was ook de reden dat ze een paar keer schoft tegen hem gezegd had,
wat ze zelf verschrikkelijk vond. Hij streelde haar zacht over haar blonde
lokken en begon te vertellen. Vorig jaar bij dezelfde avond met nogal wat drank
op was de weddenschap ontstaan en hij was daarop ingegaan. De inzet werd bepaald
dat als hij het niet voor elkaar kreeg, hij de totale feestavond moest betalen:
huur van de zaal en het drinken van de bezoekers, geschatte waarde was ongeveer
75 duizend gulden. Maar als het hem zou lukken dan zou het hem van ieder lid +
sub of per persoon 250 gulden opleveren, dat zou dan ongeveer hetzelfde bedrag
opleveren als wat het feest zou kosten. Dit was officieel beschreven bij een
notaris en nu kwam het: zij had het lot getrokken dat zijn pad kruiste. Hij bood
haar zijn verontschuldiging aan en vroeg haar nederig of zij het hem kon
vergeven, maar zei gelijk dat het bedrag voor haar was, of gebruikt wordt voor
haar slavinnenopleiding en uitrusting en kledij. Ze keek hem aan en vroeg:
“Waarom ben je er zo zeker van dat ik jouw slavin en levensgezellin wil worden?”
Daar moest ze eerst maar eens over nadenken zei ze zacht. Terwijl ze diep in
haar hart al wist dat ze dat natuurlijk wilde, maar ze liet hem in de waan dat
ze daar nog over moest denken. Hij antwoordde: “Ik had niets anders verwacht dan
dit antwoord” en hij zei dat als hij haar straks naar huis bracht haar een map
mee zou geven met voorbeelden en onder welke voorschriften dit ging gebeuren als
ze zou toestemmen om verder te gaan als zijn slavin. Hij vroeg haar hoe ze het
vond hoe hij haar behandeld had zonder dat ze daar zelf enige zeggenschap in
had. Ze antwoordde kort: “Soms spannend, soms ordinair” en soms wilde ze meer
als hij het plotseling afbrak, soms wist ze geen raad met haar lijf. En af en
toe was ze weer trots en fier en dan voelde ze zich erg vernederd. Ze zei dat ze
zou proberen alles op een rijtje te zetten en haar gevoel te volgen. Hij vroeg
haar om haar belevenissen en gevoelens aan het papier toe te vertrouwen als 'n
soort memoires of dagboek, in welke vorm moest ze zelf maar bekijken. Maar ze
mocht deze niet romantiseren, maar wel alle woorden gebruiken die als
schuttingtaal gebruikt worden. Ze zei dat ze dat nog nooit gedaan had, maar ze
zou het proberen. Het werd even stil, ze begon hem te kietelen, daaruit ontstond
een hevige stoeipartij die eindigde in 'n uiterst fijn liefdesspel, wat beiden
gelijk tot een orgasme bracht. Beiden vielen uitgeput met hun rug op bed en
vielen in slaap. Plots werd ze wakker gemaakt, “Kom op”, zei hij, “lekker douche
en masseren, dan breng ik je naar huis en eten we onderweg nog 'n fijne
maaltijd, het is al zes uur.” Haar koffer en beautycase met een kleine aktetas
stonden reeds in de gang, hij zette dit in de kofferbak en ze reden samen weg
als een stelletje jonge tortelduiven met haar benen tegen het dashboard en haar
hoofd op zijn schouder en 'n arm rond zijn nek. Ze waren te snel naar haar zin
bij het restaurant, hij parkeerde de wagen en zei plots: “Nu wil ik dat jij je
slip uit doet en er nooit meer eentje draagt in mijn bijzijn. Dat is trouwens
een van de voorwaarden die ook in de map staan die je meekrijgt.” Aarzelend deed
ze wat hij haar vroeg en hij riep: “Schiet een beetje op, ik heb honger.” Ze
stopte haar slipje in het dashboardkastje. Hij opende galant het portier en
voelde over haar latex rokje of ze wel bloot was, ze zei verontwaardigd: “Je
hebt toch gezien dat ik mijn slip uitdeed, dat hoef je niet te controleren.”
“Dat bepaal ik wel, begrepen?” zei hij bits, pakte haar rond de schouder. “Kom
op, schat” zei hij lief tegen haar, “we gaan eten.” Na 'n heerlijke maaltijd zei
hij tegen haar: “Is het goed dat we bij jou thuis een kop koffie drinken?” Ze
zei: ”Ja fijn, dat vind ik leuk, met 'n cognacje na.” “Heerlijk” zei hij, maar
zij had nog geen vermoeden wat hij van plan was bij haar thuis. In de wagen zei
ze dat ze zichzelf wel ordinair vond om zonder slip en met latex kleding in zo'n
sjiek restaurant te eten. Hij lachte en zei: “Daar zal je in de toekomst wel aan
wennen dat dit normaal wordt als je met mij doorgaat als slavin.” Ze waren snel
bij haar thuis gekomen met nog wat flikflooien in de lift. Ze opende de deur van
haar penthouse, liet hem voorgaan met de koffer in zijn handen en deed de deur
dicht. Plots liet hij de koffers vallen en commandeerde: “Uitkleden”. Ze keek
hem aan en zag dat hij het meende, ze deed wat haar bevolen werd. Intussen had
hij zijn kleine koffertje op de keukentafel open gemaakt. “Hier komen en nu
koffie zetten, het is schande om in een exclusief restaurant zo te gaan zitten
pronken met je kale kut.” “Mamaamaar..” stotterde ze. “Niks te maren, doe het
werk dat je opgedragen is”. Even later kwam ze met 'n blad met twee dampende
mokken koffie en twee glazen, een bunzen brandertje en een fles franse cognac
binnen. Ze zette dit op het kloostertafeltje, zette het glas en de mok bij hem,
stak de brander aan, verwarmde de glazen en schonk er de cognac in, zette het
bij Bert en wou gaan zitten. “Nee”, riep hij bits uit, “staan blijven en wie
heeft je bevolen om voor jou wat in te schenken?” “Niemand meester” antwoordde
ze. “Ik dacht dat het wel goed zou zijn.” “Naar de keuken en vlug” snauwde hij.
Ze haastte zich naar de keuken, hij opende weer de koffer, haalde er een
balmasker uit en beval: “mond open en wijd!” Hij duwde er de bal in en
bevestigde het strak over haar hoofd, de voorkant werd afgewerkt met twee leren
lapjes voor de mond die de bal verbergt en werd met een riem onder haar kin
stevig vergrendeld. “Je krijgt nu straf” zei hij. Hij ging naar zijn koffertje,
haalde er een klein zweepje uit en gaf haar 25 ferme klappen op haar billen. “Zo
dit heb je zelf verdiend.”