Erica had het vanochtend al gehad bij het opstaan: moedeloosheid. Moedeloosheid die meteen werd opgevolgd door onafgebroken piekeren. De gedachte dat het "dus zo'n dag zou gaan worden" liet haar niet meer los. En ze wist het, ze kon twee dingen doen: zich erbij neerleggen en erin zwelgen voor de rest van de dag óf ertegen vechten. Ze wist uit ervaring dat beide keuzes haar minstens evenveel energie zouden kosten, maar dat de keuze om ertegen te vechten wel de beste zou zijn. Het laatste zou haar aan het einde van de dag uiteindelijk het meeste opleveren.

Haar gedachten buitelden over elkaar heen. Flarden van het verleden en heden, haar twijfels, obsessies en extreme onzekerheden. Het lukte tegenwoordig aardig een dag als deze het hoofd te bieden, al was het zijden draadje waaraan dit hing dun en ragfijn. Want er zouden vandaag momenten komen dat de demonen uit het verleden zich in hun volle razernij aan haar op zouden dringen. En even, heel even maar, zouden ze haar klein proberen te maken. Maar ze zouden haar nooit en te nimmer meer klein krijgen net als vroeger.

Ze knipperde met haar ogen terwijl ze tegen het aanrecht leunde. Het zonlicht scheen naar binnen. Ze opende het raam en snoof de geur van vroege lente op, de struiken beneden stonden in bloei, zo ook de bomen. Ze keek op de klok, het was verdomme pas half acht. Een doelloze dag, zonder vastomlijnde plannen. Normaal gesproken vond ze het heerlijk om alleen te zijn, lekker je eigen plan trekken en je gang gaan zonder daarbij gestoord of afgeleid te worden.



Ze zuchtte en zette het espresso apparaat aan. Eerst maar eens koffie en een douche. Gewoon de dingen per uur bekijken anders overzie je het niet meer. Terwijl ze het dacht moest ze lachen, ditzelfde zinnetje gebruikte ze bijna dagelijks in haar werk ook: "Gewoon de dingen per uur bekijken, anders overzie je het niet meer". Wist de oppervlakkige buitenwereld veel dat zij er ook last van had: van slechte dagen waarop ze eigenlijk alleen maar wilde huilen en krijsen. Waarop ze ineens in paniek kon raken zonder dat hier nu echt een directe aanleiding voor was. Dagen waarop ze het liefst in bed wilde blijven liggen in het donker, verdoofd en uitgeput van het huilen en verlamd van angst. Het was nog steeds verleidelijk om dit te doen op een dag als vandaag, maar het was gelukkig al meer dan vier jaar geleden dat ze aan die verleiding had toegegeven en wat haar betreft werden dit er makkelijk nog vijf, of misschien nog wel tien. Misschien kwam er ook wel een dag dat ze deze verleiding uiteindelijk helemaal niet meer zou voelen en dat het slechts iets zou zijn wat voorgoed bij haar verleden hoorde, daar waar het thuishoorde.

Ze schudde haar hoofd en kneep haar ogen stijf dicht; "nee niet nu", dacht ze, maar het was al te laat"...

Ze zag zichzelf weer kansloos zitten op de bank, terug in de tijd : Lusteloos hangend op die bank in haar oude huis en haar vorig leven. Haar joggingbroek spande zich om haar te dikke kont en haar hand graaide gedachteloos in een grote zak paprikachips Naast haar op de brede armleuning stonden een volle asbak en een groot gevuld wijnglas. De tv stond aan, waar ze als een zombie naar keek, urenlang zonder op te staan. Wachtend, etend, en kettingrokend tot hij thuis zou komen en onderliggend gespannen omdat ze nooit wist in welke gemoedstoestand. Soms belde hij haar onderweg op om te vragen of hij iets lekkers mee moest nemen, ze zei altijd "ja" . Al was ze al helemaal volgevreten toch zei ze "ja", want hij was geen man die "nee" accepteerde, nooit en op geen enkel vlak. De laatste keer dat ze het in haar hoofd haalde het ijsje niet op te willen eten wat hij ongevraagd voor haar had meegenomen stond haar nog iets te helder voor de geest. Dan maar tanden op elkaar en eten, tegen beter weten in. Doen alsof ze alles goed vond, fijn vond en lekker vond, het was haar tweede en meest tegennatuurlijke natuur geworden.

Want het laatste wat ze wilde was een huis vol ruzie en de keiharde en onredelijke verwijten dat ze ondankbaar en verwend was...een kutwijf. Dat laatste sprak hij altijd met zoveel haat en minachting in zijn stem uit dat het letterlijk pijn deed. Meer en anders pijn dan wanneer ze een onverwachte duw van hem kreeg of een harde stomp tegen haar arm of schouder. Ja zelfs anders pijn dan die keer toen hij bovenop haar was gaan zitten en een brandende sigaret vlak bij haar oog hield.

Een avond zoals deze, zo waren er zoveel geweest. Ze waren niet meer te tellen, op geen tien handen. Haar zelfgecreëerde schijnveiligheid, binnen haar eigen geïsoleerde leven, een leven wat ze jarenlang in stand zou houden. Op het laatst alleen nog maar de deur uit om te gaan werken, om boodschappen te doen en familie en schaarse vrienden op te zoeken. Dan deed ze haar best er mooi en verzorgd uit te zien, al koste dit steeds meer moeite en was mooi en verzorgd wel het laatste hoe ze zich voelde. Voor zichzelf en de buitenwereld noemde ze het "een lekker avondje uitrusten op de bank".

In het hier en nu waren de paprikachips verdwenen, zo ook de sigaretten en het dikke lijf. Het gevulde glas wijn was er af en toe nog wel, soms ook iets vaker dan haar lief was maargoed, als dat het enige was. Haar tijd was nu en diende ten volste geleefd te worden. Daarom was het op zijn minst zuur dat dit soort dagen nog steeds af en toe de kop opstaken. Want als de climax was bereikt en ze het toch van haar demonen had verloren, was er die verdomde angst. Die pure irrationele angst die haar helemaal in zijn bezit nam, soms voor een uur, soms langer. Dan leek er geen enkel perspectief meer te zijn, was alles zwart en donker en raakte haar gedachtestromen steeds meer in de knoop. Ze wist ook soms waarom...ze had voor haar idee nog maar zo weinig tijd, weinig tijd om het leven van nu ten volste te leven. Al die verloren jaren die verwoed en verbeten in een paar jaar gepropt moesten te worden en de paniek die dan toesloeg als ze daaraan dacht. Omdat ze ook wist dat dit gedoemd was te mislukken. Als ze hieraan bleef vasthouden zou er daarna alleen nog meer leegte zijn, nog meer zwart, nog meer desillusie en zou ze weer terug bij af zijn.

Nippend aan de koffie zette ze een muziekzender op in de hoop haar innerlijke demonen zo wat naar de achtergrond te laten verdwijnen. Ze boog haar hoofd en voelde schaamte, schaamte en woede. Schaamte over het feit dat ze zich zo voelde, zich zo durfde te voelen met alles wat ze nu in haar leven had. Een lieve vent, fijne mensen om zich heen, een mooi en gezellig huis, kleding genoeg om minstens een maand lang elke dag iets anders te kunnen dragen en een bescheiden geldbedrag achter de hand.



Ze had hem lief met alles wat ze in zich had. Hij was een verademing, warm bad en veilige haven tegelijk. Zijn geduld en lieve zachtaardige karakter zorgde er uiteindelijk voor dat ze van hem ging houden...dat hij van haar hield wist ze toen allang. Want hij had voor haar gezorgd toen ze een hoopje ellende was, lichamelijk en geestelijk. Hij had haar bont en blauwe lijf liefdevol en voorzichtig ingezeept terwijl ze huilend en bibberend in bad zat. Hij had haar letterlijk opgeraapt toen ze op een avond in het donker volledig in paniek op de keukenvloer in een hoekje zat. Hij kon voor haar zorgen, zoals niemand anders dat kon. Ondanks dat kon hij er niet voor zorgen dat ze zich vrouw voelde. Dat was geen kwestie van niet willen...dat was iets wat hij niet kon en waar ze zich uiteindelijk bij had neergelegd nadat eerst alle fases in dit proces doorlopen waren. Van het gevoel dat er iets niet klopte tot aan verlammend verdriet toen het uitkwam en alles daartussen.

De dag waarop ze, tientallen kilo's lichter en met een andere haarkleur de paskamer uitstapte, om de strakke leren jurk te showen die hij voor haar had uitgezocht, had hij haar liefdevol en vol bewondering aangekeken. Ze had net zolang uitdagend terug gekeken in de hoop misschien dan nu eindelijk een sprankje te zien. Een sprankje wellust en geilheid, de manier waarop een man naar een vrouw kijkt alsof hij wil zeggen: "kom hier, ik scheur je jurk van je lijf en neuk het licht uit je ogen.."

Maar het kwam niet, die blik.. en ze wist inmiddels dat die er nooit zou komen ook. "Alles heeft een prijs in het leven Erica, maar daar zul je nog wel achter komen als je ouder wordt". Ja, aan oneliners van haar nukkige, norse vader in haar jeugd geen gebrek. Desalniettemin was ze blij met zijn liefdevolle en bewonderende blik, voelde ze dat hij trots op haar was en bedacht zich dat het dit dan toch was wat uiteindelijk telde. Maar ze wist diep in haar hart ook dat die vlieger niet altijd opging en dat er ook een andere kant was, een kant die steeds meer ruimte op ging eisen in haar hoofd en lijf. Ze voelde zich de laatste tijd steeds oncomfortabeler in haar eigen lijf. Een soort onrust, het beste te omschrijven als een hunkering die ze zorgvuldig probeerde weg te stoppen omdat ze er een beetje bang van werd.

Ze stond op en slofte naar de keuken, corrigeerde tegelijkertijd haar houding, "niet sloffen, schouders vooruit en rechtop lopen". Het zonlicht scheen nu op haar blote benen, de warmte voelde behaaglijk en ze verlangde ineens naar het strand, naar buiten. Ze was ineens vastbesloten en sloeg met haar vlakke hand op het aanrecht: deze week, de week waarin ze alleen thuis zou zijn, zou ze niet laten verzieken door dit soort gedoe. Ze ging gewoon straks een vriendin bellen, kijken of die over te halen was voor een lekker dagje sauna of stad. Het zou allemaal heus goed komen.

De wijzers van de klok gaven half negen aan, "haha, gewoon de dingen per uur bekijken, goed voor je overzicht". Ze voelde zich een stuk beter terwijl ze het knopje van het espresso apparaat indrukte voor een nieuwe latte macchiato. Misschien straks even een rondje hardlopen? Even stofzuigen en een was draaien? Zeeën van mogelijkheid!

Ze liep met haar koffiebeker terug de kamer in en startte haar laptop op die op de salontafel stond. Behalve wat reclame was er niets bijzonders tussen haar mail. Nu.nl had ook weinig schokkends te melden. Haar gedachten dwaalden af naar beneden en als vanzelf spreidde ze haar benen een beetje. Misschien een lekker pornofilmpje kijken? Haar hand verdween tussen haar benen. Ze was naakt onder haar badjas en liet haar wijs-en middelvinger tussen haar warme en vochtige lippen glijden. "Hmm, ze was natter dan ze dacht". Ze spreidde haar benen nog iets meer en begon met haar andere hand haar tieten te kneden. Haar tepels waren keihard en gevoelig. Ze voelde haar clitje hard, stijf en gevoelig worden. "Ahh lekker, nu nog iets lekkers zien om heerlijk en hard op klaar te komen".

Erica opende haar favoriete site en scrollde wat door de filmpjes heen tot ze iets vond wat haar wel lekker en geil leek: Een trio met een vrouw en twee mannen met grote pikken die haar helemaal uit zouden wonen, met lekker veel close up beelden waarop je goed kon zien hoe hard en diep er geneukt werd want daar hield ze van.

Op het moment dat één van de mannen zijn dikke geaderde pik in de natte opengesperde kut van de actrice liet glijden kon Erica dit bijna zelf ook voelen, al was het bijna te lang geleden dat ze dit zelf ook echt zo gevoeld had. Ze wilde het tempo met haar vingers gaan opvoeren maar bedacht zich ineens dat ze ook iets in haar kut wilde. Snel pakte ze haar jelly dildo uit haar nachtkastje, ging vervolgens weer wijdbeens op de stoel zitten en stak deze met één ferme stoot diep in haar soppende kut. Het duurde daarna nog maar een paar seconden voordat ze schokkend en hijgend klaarkwam. Haar slapen klopten en ze voelde de geile sensaties in haar kut langzaam wegtrekken. Klaarkomen was sowieso altijd al het beste medicijn tegen alles. Tegen pijn, frustratie, angsten en negatieve gedachtestromen. Voorlopig zou ze er wel weer even tegen kunnen.



Onder de douche raakte ze haar overgevoelige kut nog even aan. Misschien vanavond of vanmiddag nog een keer bedacht ze zich en ze moest glimlachen. Zo meteen eerst maar eens even een paar boodschappen doen. Misschien kon ze even op de fiets gaan, ze had toch niet veel nodig, het kon makkelijk in haar fietstassen. Daarbij was het ook nog eens prachtig weer. Ze zou lekker binnendoor gaan, langs de dijk over het fietspad. Ze wikkelde haar natte haar in een handdoek en begon zich op te maken. Ze zou haar haren straks droogföhnen en krullen en liep naar haar kast om haar kleding te pakken.

Ze trok een rokje aan tot op de knie, shirtje en vestje aan, sandaaltjes erbij..klaar!

Eenmaal buiten met de fiets voelde ze de warme stralen van de zon op haar blote benen. De vogels floten en het was windstil. Wat vanmorgen nog één grote doffe ellende leek, was nu als sneeuw voor de zon verdwenen. In de supermarkt haalde ze wat sla en andere spullen voor een maaltijdsalade. Dat bleef wel even goed, mocht het zo zijn dat ze vanavond toch niet thuis zou eten. Nu alleen nog een fles witte wijn erbij en ze kon naar de kassa.

Toen ze bij de kassa stond voelde ze dat er iemand naar haar keek. Ze draaide haar hoofd een kwartslag en zag een wat dikkige man met gemillimeterd haar naar haar kijken. Hij had wat verlopen tatoeages op zijn armen en droeg een gouden ketting die over zijn t shirt bungelde. Ze wendde haar blik af maar toen ze per ongeluk weer keek zag ze dat hij nog steeds naar haar staarde. Dat ze niet de enige was die dit zag merkte ze toen ze haar blik liet afdwalen en in het boze en uitdagende gezicht keek van de vrouw die bij hem hoorde. Ze had kort rood haar en een onderkin. Haar turkooizen tuniek spande zich om haar dikke buik en ze had haar armen demonstratief over elkaar.

"Pff, ook dat nog". Erica draaide zich snel om en wachtte tot ze aan de beurt was, daarna rekende ze af en maakte zich snel uit de voeten. Ze hield hier helemaal niet van. Nadat ze haar boodschappen in haar fietstassen had gestopt zag ze het stel al ruziënd de supermarkt uitkomen. Toen de vrouw Erica in het vizier kreeg, wierp ze haar nog een vuile blik toe. Erica klapte vlug de flappen van haar fietstassen dicht, nam niet de moeite deze dicht te klikken en stapte snel op haar fiets.

Op de weg terug verviel ze weer in gepieker en ging ze langzamer fietsen. Ze had zich eigenlijk al helemaal verheugd op het dagje sauna en hoopte zo dat haar vriendin Annemiek zin en tijd zou hebben. Annemiek was altijd vrij op dinsdag en meestal wel te porren voor een last-minute date. Maar wat als ze nu al andere plannen had? Erica zag zichzelf al zitten op haar balkon in de namiddag. De fles wijn zou binnen no time leeg zijn, ze zou met elk leeg glas alleen maar emotioneler worden en de avond zou alsnog eindigen in dikke tranen en een katerig gevoel morgen. Door al het gemijmer zag Erica net te laat de grote dikke tak die pontificaal op het fietspad lag. Ze probeerde deze nog op het nippertje te ontwijken maar deed dit zo onhandig dat ze de macht over het stuur verloor en met fiets en al omviel. Het duurde niet langer dan een paar seconden maar ze maakte een flinke klap. Ze zat verdwaasd op de grond en voelde hevige pijnscheuten in haar linkerbovenbeen. Op plek van haar elleboog zat een groot gat in haar vestje en ze voelde dat deze flink geschaafd was. Net toen ze wilde gaan verzitten om op te staan hoorde ze vlak achter haar een stem.

"Hé gaat, het"? "Ik zag je in de verte van je fiets vallen en ik ben maar even afgestapt, heb je hulp nodig"? Erica keek om en zag in eerste instantie alleen twee benen. Twee bruine gespierde mannenbenen. Ze begon te grinniken om zich een houding te geven.

"Nou, was zeker wel een komisch gezicht, vrouw valt met fiets letterlijk om"..

Erica keek omhoog en zag een lange slanke maar goedgebouwde man in een wielrenoutfit. Hij had een helm en een zonnebril op, zijn fiets hield hij aan zijn hand.

"Heb je je bezeerd, kun je opstaan denk je"?

Erica probeerde overeind te krabbelen wat maar moeizaam lukte want haar linkerbovenbeen deed behoorlijk veel zeer.

"Wacht even, dan help ik je even overeind als het mag".

De man zette zijn fiets tegen de dichtstbijzijnde boom en wilde haar daarna overeind helpen.

"Waarom zet je je fiets nou tegen een boom, zit er geen standaard op ofzo"?

Een bulderende lach was het gevolg..

"Een standaard hahaha...ja hoor en fietstassen, maar die heb ik er voor vandaag even afgehaald".



Erica lachte een beetje mee en haalde haar schouders op, wist zij veel, ze had zich nooit voor zulke zaken geïnteresseerd. Een fiets was om je van A naar B te brengen, net als een auto, niets meer en niets minder.

"Nou kom je nog, of blijf je hier zitten"?

Erica stak haar handen uit en werd in no time door de wielrenner overeind gehesen. Hij had sterke handen waarmee hij haar krachtig maar toch voorzichtig weer met beide benen op de grond zette.

"Je hebt een flinke schaafwond daar"

Hij wees op haar elleboog en Erica knikte. "Ja dat had ik al gezien"

Ze stonden zo een paar seconden zwijgend tegen over elkaar. Erica was onder de indruk van zijn behulpzame en daadkrachtige optreden. Ze rook een zweem van zijn verse zweet en net toen ze vurig hoopte dat hij zijn helm en zonnebril af zou zetten vroeg hij haar of ze nog ver moest en of ze in staat was om te fietsen. Erica wilde antwoord geven maar kreeg de kans niet want hij bukte zich om haar fiets op te rapen en begon deze te inspecteren. Hierdoor had Erica de tijd had om hem eens uitgebreid te begluren. Mooie man, grote sterke handen, prettige stem, aardig ook van hem om te stoppen en haar te helpen.

"Nou, met je fiets is zo op het eerste gezicht niets mis, alleen misschien wat krassen in de lak en het stuur lijkt wat verbogen".

Erica deed een stap naar voren om het stuur van hem aan te pakken, haar bovenbeen klopte pijnlijk en bijna verstapte ze zich.

"Moet je nog ver, het lijkt me verstandiger als je het laatste stukje gaat lopen". Verbeeldde ze het zich nou of klonk hij een beetje bezorgd".

"Nee ik woon daar"

Erica wees naar het appartementencomplex in de verte

"Gelukkig is het nog maar een stukje lopen".

"Weet je wat, ik loop wel even met je mee als je het goed vindt, maar dan zal ik mij eerst even voorstellen".

En in een handgebaar zette hij zijn zonnebril af en deed zijn helm af. Erica zette op haar beurt ook haar bril af en haar mond viel open toen ze in de mooiste en brutaalste bruine ogen keek die ze ooit had gezien. Haar hart begon wild te bonken toen ze zag dat hij haar ook aanstaarde. En even viel er een stilte die wel een paar uur leek te duren...

"Ik heet Rick, aangenaam".

"Hoi ik ben Erica en ik val graag met de fiets"

Ze gaven elkaar een hand en pas toen Erica bedacht dat ze elkaars hand al veel te lang vasthielden voor een gewone handdruk tussen twee vreemde mensen die toevallig elkaars pas kruisten, liet hij deze los.

Ze grijnsden onhandig naar elkaar en Erica maakte aanstalten te gaan lopen met de fiets aan haar hand.

"Hé, vergeet je niet iets"?

Erica keek achterom en zag dat Rick de fles witte wijn triomfantelijk in de lucht hield.

"Ik denk dat die uit je fietstas is gerold na je val"

"Ja dat kan kloppen, ik had mijn tassen niet goed afgesloten"

"Pfff, vrouwen, je kunt ze ook geen seconde alleen laten hè"

Rick schudde lachend zijn hoofd en Erica werd helemaal warm van binnen.

Al pratend en lachend kwamen ze bij het appartementencomplex aan. Erica voelde een prettige spanning in haar lijf, al probeerde ze die koste wat kost te negeren want het sloeg natuurlijk nergens op Ze wist dat ze binnen nu en een paar minuten ieder hun eigen weg zouden gaan en elkaar waarschijnlijk nooit meer zouden zien. Rick praatte ontspannen door terwijl Erica stil werd, ze wachtte op het moment dat hij tot afronding van het gesprek zou overgaan maar niets in zijn woorden leek die kant op te gaan. Tegelijkertijd probeerde ze koortsachtig een manier te verzinnen waarop ze hem nog een keer zou kunnen zien al wist ze dat dit volkomen kansloos was. Wat was er verdomme toch met haar aan de hand?



"Woon je alleen Erica"?

"He, ehh nee, ik woon samen maar ik ben een weekje alleen, mijn vriend is kamperen met wat andere mannen, dat doet hij elk jaar, prima wat mij betreft en jij"?

"Hetzelfde als jij, alleen is mijn vriendin gewoon op haar werk nu".

Weer viel er een stilte en keken ze elkaar aftastend aan..

"Zeg zou jij zou boven mijn bidon even opnieuw met water willen vullen? "Ik snap dat jij dat dan doet en dat ik hier gewoon even netjes buiten wacht". Hij gaf haar een knipoog en keek haar afwachtend aan. Erica's hart stond stil en ze knipperde even met haar ogen.

Hij had zijn bidon al los geklikt en maakte aanstalten deze aan haar te geven. Erica was overrompeld door zijn vraag. Ze pakte hem aan en zei dat ze dan eerst even haar fiets in de berging ging zetten waarna ze met de gevulde bidon zou terugkomen.

In de berging hevelde ze met trillende handen de boodschappen over in een plastic tas terwijl ze koortsachtig een manier zocht om nog geen afscheid van Rick te hoeven nemen. Een prettige spanning maakte zich langzaam meester van haar. Ze wilde snel zijn, hem ook niet te lang laten wachten beneden en half strompelend van haar pijnlijke been en hijgend van de spanning kwam ze uiteindelijk in haar keuken aan. Terwijl ze de kraan eerst even goed liet doorlopen viel haar oog op haar espresso apparaat en trok ze een brede grijns.

Nadat ze zichzelf nog even in de spiegel in de hal had geïnspecteerd, stapte ze zo zelfverzekerd mogelijk de lift weer in. Haar hart maakte een sprongetje toen ze zag dat Rick er nog steeds stond. Ja, waarom zou hij ook weggaan eigenlijk? Erica schudde haar hoofd om haar eigen onnozele gedachte. Hij stond met zijn telefoon in zijn hand en zag haar niet. "Mijn god, wat een mooie vent" dacht Erica. Dit soort mannen zag je met een beetje geluk maar één, hooguit twee keer per jaar. "En wat dan nog" dacht ze er achteraan in een poging zichzelf tot de orde te roepen.

"Kijk eens, vers koud water" ik heb de kraan extra lang door laten lopen"

Ze stak haar hand uit om hem de bidon te overhandigen en weer keek hij haar recht in haar ogen.

"Dank je wel Erica". Hij hield zijn hoofd nu een beetje schuin, keek haar aftastend aan en glimlachte warm en vriendelijk naar haar.

Er ging een steek door haar heen, ze had nog nooit iemand zo heerlijk en geil haar naam uit horen spreken.

"Nou tot ziens dan maar, ik hoop dat je niet teveel pijn hebt morgen bij het opstaan"

Ze zag zijn aarzeling maar uiteindelijk maakte hij toch aanstalten om zich om te draaien en naar zijn fiets te lopen.

"Kom anders even boven voor koffie, dat is wel het minste wat ik kan doen na jouw daadkrachtige reddingsactie". Zo, dat was eruit, Erica voelde een soort ontlading in haar lichaam al knikten haar knieën nog steeds.

Hij keek haar aan en glimlachte breed, "weet je het zeker"?

"Jaja, waarom niet"

Haar stem klonk een paar octaven hoger dan normaal en wat onvast maar dat was iets wat hopelijk zij alleen hoorde.

"Nou lekker, gezellig ook, maar mijn fiets moet wel mee naar boven, er zit namelijk ook geen slot op, mocht je daar zo meteen ook vragen over hebben."

Hij grijnsde weer breeduit en Erica maakte aanstalten de deur open te doen.

Eenmaal boven nam hij de inrichting van het huis eens goed in zich op en ging hij aan de eettafel zitten. Ze kletsen wat verder terwijl Erica in de keuken stond om koffie te maken. De sfeer was ontspannen en Erica kreeg het gevoel dat ze elkaar al jaren kenden. Rick wilde espresso, zwart met alleen een klontje suiker. Erica maakte voor zichzelf nog een latte macchiato.

Het moment dat ze tegenover elkaar gingen zitten en van hun koffie nipten viel er plotseling een stilte. Erica probeerde koste wat kost haar trillende handen stil te houden. Er hing een hele grote spanning in de lucht die ze allebei leken te voelen. Ze deden in elk geval geen moeite meer de stilte te vullen met luchtig gepraat.

Ze voelde dat Rick haar al een paar minuten onafgebroken aanstaarde. Ze had een paar keer opgekeken maar sloeg dan al snel haar ogen neer.




"Hé, kijk me nu eens aan en sla niet steeds je ogen neer".

Rick had zijn koffiebeker neergezet en keek haar vragend aan. Even twijfelde Erica, je kon op je vingers natellen welke kant dit op zou gaan. Er trokken tintelingen door heel haar lijf die dit laatste stukje twijfel verjoegen. Toch was ze nog iets te gespannen om zich er nu al zomaar aan over te geven.

"Ik ehh, ik neem even een wijntje geloof ik"

Erica keek op de klok en zag dat het al half drie was.

"Leef je uit meid, misschien heb je voor mij een biertje"?

Rick gaf haar een ondeugende knipoog en Erica was blij dat ze even op kon staan en wat te doen had.

Ze herpakte zichzelf toen ze het flesje bier had geopend en haar wijnglas had volgeschonken en liep zo sensueel mogelijk terug de woonkamer in. Rick nam haar grijnzend op. De blik in zijn ogen was nog steeds vriendelijk maar Erica leek ook een zweem van geilheid te zien. Hij had geen glas gewild en ze reikte hem het flesje aan. Hij pakte dit van haar aan en raakte daarbij vluchtig haar hand. Erica bleef stokstijf staan, haar mond was kurkdroog en ze slikte. Ze had nog geen slok wijn gedronken maar voelde zich toch alsof ze aangeschoten was...dronken. Dronken van spanning en opwinding.

Plotseling stond Rick op, en liep op haar af. ..

"Hé, kom eens hier jij, zullen we gewoon eerlijk aan elkaar bekennen dat wij elkaar leuker vinden dan dat eigenlijk de bedoeling is"?

Ze grijnsde weer en er viel opnieuw een spanning van haar af. Ze was ergens wel blij dat hij het initiatief nam. Ze stonden nu vlak bij elkaar. Erica voelde zijn lichaamswarmte dwars door haar kleren heen. Zijn warme ademhaling, die steeds sneller en sneller ging, blies zachtjes tegen haar wang.

Onbewogen bleef hij haar aankijken en pakte plotseling haar gezicht met twee handen vast. Met zijn duim beroerde hij zachtjes haar lippen en op dat moment besloot Erica zich helemaal aan hem over te geven. Het maakte niet uit waar dit zou eindigen, wat er zou gebeuren. Dit was het juiste moment, de juiste plaats, de juiste tijd en de juiste man. Ze hunkerde, nee smachtte naar hem. Hij zou alles met haar mogen doen, nee moeten doen. Ze kende hem amper maar voelde en wist intuïtief dat het goed zat. Binnen een paar seconden voelde ze zich weer de vrouw de zich ooit, lang geleden had gevoeld. Vrouwelijk, sexy en begeerd. Ze keek Rick geil en uitdagend aan, duwde haar tieten naar voren en tuitte haar lippen. Het ging als vanzelf, ze was het gelukkig nog niet verleerd en waarom zou ze ook. Verleerde je de aangeboren wetten van verleiden en verleid worden dan ooit? Het heerlijke geile spel tussen man en vrouw, nou niet dus.

Haar ademhaling versnelde toen hij haar zoende, eerst zachtjes en voorzichtig, maar toen hij merkte dat ze het lekker vond en haar mond half opende, werd zijn zoen hongeriger en dwingender. Hij hield haar hoofd met beide handen vast en drukte zijn lijf tegen dat van haar. Ze voelde zijn keiharde lul tegen haar kruis drukken en bewoog geil en sensueel tegen hem aan. Haar kutje was meer dan vochtig en haar hersens maakte kortsluiting bij de gedachte dat zij zijn heerlijke harde pik straks mocht zien, mocht vasthouden. Ze wilde hem diep in haar natte kut voelen, diep en hard stotend, ze wilde het zo graag dat het bijna pijn deed.

Zijn stoppels schuurden langs haar wangen en zetten haar verhitte gezicht nog meer in vuur en vlam maar dat maakte niet uit, niets maakte nog uit. Haar handen gleden onder zijn shirt en ze werd half gek toen ze zijn strakke heerlijke lijf voelde.

Rick liet op zijn beurt brutaal zijn handen onder haar rokje glijden. Hij nam geen omweg maar ging rechtstreeks op zijn doel af. Binnen no time had hij haar slipje opzij geschoven. Hij maakte zich voor even los uit hun heerlijke tongzoen en keek haar met een geile grijns aan waarna hij in één stoot twee vingers tot bijna aan zijn knokkels in haar soppende kutje stootte.

Het was slechts een kwestie van een paar keer zijn vingers heen en weer bewegen voordat Erica haar onderbuik voelde ontploffen. Het was de combinatie van opgebouwde spanning en de wetenschap dat er straks meer zou komen die maakte dat ze schokkend klaarkwam. Toen haar orgasme wegebde, trok ze, dronken van geilheid en met ongecontroleerde bewegingen al haar kleding uit en begon daarna aan Rick zijn kleding te sjorren.

Toen ze allebei naakt waren liet Erica zich op haar knieën zakken. Ze bekeek met geile blik zijn heerlijke dikke en rechtopstaande lul en aarzelde geen moment. Ze pakte hem met twee handen vast en stak hem diep in haar mond waarna ze vol overgave begon te zuigen en te likken. Rick bewoog lekker mee en begon steeds ruiger te stoten. Toen ze hem een paar keer lekker in haar keel had gevoeld en steeds meer speeksel begon aan te maken, pakte hij plotseling haar hoofd vast en fluisterde dat ze moest wachten

"Je doet het veel te lekker, ik wil nog niet klaarkomen..ik wil eerst nog lekker in je geile natte kutje".

Ze voelde zijn harde lul nog even in haar mond kloppen voordat hij zich terugtrok. Hij trok haar overeind en gaf haar weer een lange hete tongzoen.

"Ooh wat pijp je geil, ik wil je lekker neuken..dat wilde ik al toen ik je zo naast je fiets zag liggen, ik vind je lekker, ik vind je lief, ik vind je geil, ik wil je keihard nemen , kom hier"...

Dit was waar ze al die jaren naar had gehunkerd. Hij deed precies het goede en ook precies op het goede moment. Hij draaide haar een halve slag kwam achter haar staan. Hij plantte haar handen op de eettafel waar ze net nog koffie hadden zitten drinken en waar nu zijn flesje bier en haar glas wijn stille getuigen zouden worden van hun heerlijke geile neuksessie. Hij liet haar licht voorover buigen en vroeg of ze haar benen nog iets uit elkaar wilde doen.

Erica voelde het geil bijna langs haar benen lopen. Nog even en ze zou zijn heerlijke grote lul diep in haar kut voelen. Het topje duwde al dwingend tegen haar natte neukgrotje aan. Ze kreunde en zuchtte en deed haar benen nog iets wijder en op dat moment had voor haar de hele wereld in mogen storten, alles, als hij haar maar zou neuken.

Voorzichtig liet hij zijn lul in haar zeiknatte kutje glijden, eerst voorzichtig en plagend maar toen hij voelde hoe zeiknat ze was, ramde hij hem er met één forst stoot tot aan de wortel in. Dat was meteen ook het moment dat Erica nog een keer klaarkwam. Ze voelde haar kutspieren samentrekken om zijn dikke harde pik heen en smeekte hem met hese geile stem om alsjeblieft gewoon door te gaan en dat deed hij. Het bloed steeg keihard naar haar wangen en geil bedacht ze zich dat er niets ter wereld was wat zo lekker, zo compleet en zo fantastisch voelde als heerlijk geneukt worden. Ze onderdrukte een snik toen ze zich realiseerde hoe lang het geleden was en dat dit voelde als thuiskomen. Ze duwde haar kont nog iets meer omhoog en ving zo zijn meedogenloze stoten op. Hoe vaker zijn heerlijke pik langs haar gezwollen schaamlippen gleed, hoe geiler ze opnieuw werd.

Rick boog ook iets voorover en pakte haar bij haar tieten vast. Haar tepels waren keihard en ze voelde zijn bezwete gezicht tegen haar verhitte wangen. Hij stopte even en liet zijn harde lul uit haar kutje glijden.

"Draai je om en ga op tafel zitten" hijgde hij.

Erica wist niet hoe snel ze aan zijn verzoek moest voldoen en ze ging wijdbeens op tafel zitten met haar geilste gezicht. Dit keer zakte Rick door zijn knieën en begon plagend met zijn tong langs haar keiharde clitje te glijden. Terwijl hij dit deed liet hij opnieuw twee vingers in haar natte spleet glijden waarna hij ruw heen en weer begon te bewegen. Erica's benen begonnen te schokken en te trillen, ze ging nog een keer komen en op het moment dat haar orgasme zich aandiende, stond hij op, trok zijn vingers uit haar en ramde in één stoot zijn nu nog harder geworden lul in haar opengesperde kut. Erica schokte nog na toen hij haar met harde stoten begon te neuken. Haar tieten schudde wilde op en neer en ze keken elkaar verwilderd en geil in de ogen. Erica zag aan zijn gezicht dat het niet lang meer zou gaan duren en toen hij zijn blik liet afdwalen zag ze dat hij klaar zou komen bij de aanblik van zijn eigen harde pik die steeds harder in en uit haar soppende kutje bewoog.

"Doe dan, spuit dan, spuit mijn hele geile kutje vol"..

Erica draaide met haar heupen en ze zag zijn gezicht vertrekken op het moment dat hij haar vol spoot. Ze voelde het tot in de topjes van haar vingers. Die heerlijke seksuele energie die met niets te vergelijken was. Ze voelde zich als herboren en boven alles, zo vrouwelijk als het maar zijn kon.

Toen ze even later samen onder de douche stonden streelde hij haar rug.

"Ik kan van alles zeggen en beloven maar dat doe ik niet Erica, maar wat ik wel wil zeggen is dat ik meer dan erg van je heb genoten en dat we het misschien maar eens over moeten doen, je bent een heel geil meisje als ik het eerlijk zeggen mag".

Ze keek hem aan met een brede glimlach en wist instinctief dat haar ogen straalden.

"Haha, maar om daar nu eerst voor van je fiets te moeten vallen, dat gaat misschien wel erg ver vindt je niet"?

Erica gaf hem een zoen en zei toen "ach ja, dat geeft niet, alles in het leven heeft een prijs tenslotte".